Ιστορία του Άστρους και του Αγιάννη του Άστρους (2026)

 

Άστρος : «Το Κλεινόν Άστυ», Περήφανο και Καμαρωτό, Χρυσήλιον και Ιστορικόν.

Αφιερώνεται στην πατρίδα μας Θυρεάτιδα Γη.

ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ Από την διασπορά, Ιανουάριος 20,2026

« Τα λόγια πετούν τα γραπτά μένουν».

Γιάννης Γρηγ. Κουρόγιωργας . Ιστορία του Άστρους και του Αγιάννη του Άστρους (2026) PDF .

Περιεχόμενα .

Εισαγωγή 

Το ιστορικόν Άστρος και ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) Κυνουρίας  είναι μία κοινότητα και το κυριότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν για πολλούς αιώνες και έχουν μέχρι σήμερα σπίτια στον Άστρος και στον Αγιάννη του Άστρους. O Άκουρος και ο Καρυτσιώτης  αποκαλούσαν πριν το 1823 την «πατρίδα μας» Άστρος και Αγιάννη.

Το ιστορικόν Άστρος είναι αναμφισβήτητα  συνέχεια της αρχαίας πόλης   Θυρέας. 

Το  Άστρος Κυνουρίας απέχει περίπου από Αθήνα 170 χλμ  και  βρίσκεται στη δυτική παραλία του Αργολικού ,εκεί που στο παραπάνω χάρτη διακρίνεται  η αρχαία πόλη Θυρέα  (Τhyrea) και  εκεί που ήταν αργότερα το πόλισμα   Άστρον, νότια από την πρώτη πόλη της Ευρώπης το ιστορικό Άργος και την έδρα του Μυκηναϊκού πολιτισμού Μυκήνες. Για χιλιάδες χρόνια, τουλάχιστον από το 2,000 π.χ. στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας αδιάκοπα υπήρχε οικισμός και το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας αναμφισβήτητα υπήρχε για πολλούς αιώνες πριν το 1823.

Το  Άστρος το βρήκαν εκεί ,«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας» οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης , η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης  «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη» ,   τo 1823  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»  και το 1822 η Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος είχε την έδρα της στον ιστορικόν Αγιάννη του Άστρους.

 Άστρος «Το κλεινόν Άστυ» , Περήφανο και Καμαρωτό, Χρυσήλιο και Ιστορικόν.

Στην αρχαιότητα η αρχαία πόλη Θυρέα, ήταν η σπουδαιότερη πόλη και το μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής, επίσης  ονομαζόταν το  Άστυ (=πόλη) . Από την αρχαιότητα έμεινε αδιάκοπα στους κατοίκους το όνομα  Άστυ (=πόλη) .  Το Άστρος είναι το μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής  και επίσης ονομάστηκε από τους κατοίκους  της περιοχής Άστυ( Πόλη) , σαν διάκριση με τους γύρω μικρότερους οικισμούς και συνέχεια της αρχαίας πόληςΘυρέας. Οι Αστρεινοί με την σύσταση του Ελληνικού κράτους το 1835  θεώρησαν αυτονόητο και ονόμασαν το πρώτο δήμο της περιοχής Δήμο Θυρέας  και μέχρι σήμερα πρωταρχικά  αναφέρουν την περιοχή , η πατρίδα  μας Θυρεάτικη Γη η Θυρέα. Οι Αστρεινοί  επίσης αποκαλούνται μέχρι σήμερα  Θυρεάτες και  χρησιμοποιούν το όνομα της Θυρέας   με υπερηφάνεια  για συλλόγους, αθλητικές ομάδες και επιχειρήσεις και  αποκαλούν και σήμερα το οικισμό «Το Kλεινόν Άστυ» . Από  το  Άστυ , προήλθε αρχικά το Toasti (= το  Άστυ), που έγινε αργότερα   Toast(r)ι, Toastri , Astro, Άστρον και Άστρος.  Συμφωνούμε   με  την  σοβαρά τεκμηριωμένη, λογική  και έξυπνη άποψη το όνομα Άστρος προήλθε από τη λέξη  Άστυ = (Τoasti) ,Toast(r)ι , Toastri ,Astro. (Καραχάλιος,  Ι. Κουσκουνάς ,Κ.Χασαπογιάννης ,Ι. Κακαβούλιας, Ν.Φλούδας Θυρεατικά Β. σελ 24,25).

Η πρώτη όμως αναφορά   με το όνομα «Άστρον»( το σημερινό Αστρος )  απαντά στο Γεωγράφο Κλαύδιο Πτολεμαίο (2ος αι. μ.Χ.). Το 1256 στην τοποθεσία Ξεροκάμπι του Αγιάννη, αναφέρεται στο χρονικό του Μορέος,  ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος έκτισε το «Castiello la Estella» =Kάστρο του Άστρους. Η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος » συναντάται σε χρυσόβουλο του έτους 1293, του Βυζαντινού Αυτοκράτορα  Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου . Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας  Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος το 1320  αναφέρει«περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής».Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον (το σημερινό Άστρος) και τον Άγιον Ιωάννη (Αγιάννης του Άστρους). Το 1823 το Άστρος αναφέρεται στα πρακτικά της Β’ Έθνοσυνέλευσης, «Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας», στο Νόμο της Επιδαύρου  Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος Εν Άστρει ( «Σύνταγμα του Άστρους»), στη διακήρυξη και σε όλα τα έγγραφα της Έθνοσυνέλευσης,

Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835, το Άστρος εντάχθηκε στον Δήμο Θυρέας με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης (ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835).  Από το 1841 έως το 1912, το Άστρος ήταν η χειμερινή έδρα του Δήμου Θυρέας , ο Αγιάννης ήταν η θερινή έδρα {ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841) . Από το 1912 ο οικισμός αποτέλεσε έδρα κοινότητας Άστρους η οποία εξελίχθηκε στο Δήμο Άστρους το 1985 (ΦΕΚ 99Α – 28/05/1985), για ιστορικούς λόγους. Από το 1998 το Άστρος αποτελεί έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας(ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997) . Το Άστρος ανήκει στο νομό Αρκαδίας.

Το Άστρος απέχει περίπου από Αθήνα 170 χλμ., από το αεροδρόμιο Αθηνών 200 χλμ. ,από Κόρινθος 93 χλμ., από το Άργος 34 χλμ. , από το Ναύπλιο 33 χλμ., από την Τρίπολη 40 χλμ., από το Λεωνίδιο 48 χλμ., από  την Σπάρτη 82 χλμ., από Καλαμάτα 118 χλμ., Πάτρα 213 χλμ. Ο Αγιάννης απέχει 17 χλμ. από το Άστρος και το Παράλιο Άστρος απέχει 4 χλμ. από το Άστρος.

 Για χιλιάδες χρόνια, τουλάχιστον από το 2,000 π.χ. στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας αδιάκοπα υπήρχε οικισμός και το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας αναμφισβήτητα υπήρχε για πολλούς αιώνες πριν το 1823. Στο παραπάνω χάρτη διακρίνονται στα ενδότερα από την αρχαιότητα το ιστορικόν Άργος και οι Μυκήνες , επίσης αργότερα στα ενδότερα βρίσκονται το Άστρος και το Λεωνίδιο. Στα νεότερα χρόνια επίσης στα ενδότερα βρίσκονται όλοι οι παλαιότεροι οικισμοί της περιοχής Άγιος Ανδρέας, Κορακοβούνι ,Μελιγού, Κούτρουφα ,Βέρβενα και Δολιανά. Είναι έκδηλο, όπως  επίσης αναφέρουν πολλοί ιστορικοί μελετητές ,στην περιοχή οι κάτοικοι στην αρχαιότητα και αργότερα προτιμούσαν τα ενδότερα. Δεν είναι τυχαίο διαχρονικά οι μεγαλύτεροι οικισμοί στην δυτική παραλία του Αργολικού βρίσκονται στα ενδότερα.

Από τον Αγιάννη προήλθε το Άστρος, το Παράλιο Άστρος και άλλοι μικρότεροι οικισμοί . Το Παράλιο Άστρος ,απέχει 4 χλμ. από το Άστρος, είναι ο νεότερος οικισμός της περιοχής και δεν υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1832. Το Παράλιο Άστρος  έχτισε  από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος , όπως τιμoύν με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι  Παραλιώτες , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ». Ο Άκουρος , ο αδελφός του Ιωάννης Ζαφειρόπουλος, πρώτος δήμαρχος του Δήμου Θυρέας από το 1837-1847 και ο διακεκριμένος Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου,  ονόμασαν το 1845 τον καινούργιο οικισμό  Παράλιο Άστρος. ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός  το 1845 προσαρτάται στο Δήμο Θυρέας.

Η  «πατρίδας μας», όπως αποκαλούσαν ο Άκουρος και ο Καρυτσιώτης, το ιστορικόν Άστρος και τον Αγιάννη του Άστρους.

  • Δημήτριος Καρυτσιώτης,  27η Φεβρουαρίου 1819 , παράγραφο #5 της διαθήκης του  «5) Αφήνω εις την πατρίδα μας (χωρίον μας) το κτίριον του σχολείου και την περιουσίαν του Άστρους (Astro) ως είναι» ( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’ σελ 312) .
  • Δημήτριος Καρυτσιώτης, «Παραιτώ της πατρίδος μου το κτίριον της Σχολής και το υποστακτικόν (Αγροκήπιο) του Άστρους με όλα τα συμπεριλαμβανόμενα  εις το κοντράτο (συμβόλαιο) καμωμένου παρ’ εμού. Μάϊος 1819 Δ.Καρυτσιώτης»
  • «1798  ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18 , Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ . ΤΙ ΕΣΤΗΚΑΣ ΘΑΜΒΟΥΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝ ΜΕ ΑΠΟΡΙΑΝ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΖΗΤΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΣ ΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΜΩΜΑ ΜΟΥ…Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ  ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ….
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος, «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος, τα πάντα χαίρειν και ειδόντες, μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50).  .
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους»(Φλούδας Θυρεατικά  Β )
  • Γεώργιος Καρυτσιώτης , τον πλούτον κατά το έγγραφον  αριφ 202 την Μονής Λουκούς ,της 10ης Αυγούστου 1840, «το διέθεσεν εις πτωχούς,εκκλησίες,και σχολεία της πατρίδος του Αγιάννη-Άστρος και δι’ έργα κοινωφελή» »( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’σελ 324)

Το αρχοντικό Καρυτσιώτη στον Αγιάννη, βρίσκεται κοντά στο «Κυβερνείο» του Αγιάννη  στην πλατεία του χωριού ,κοντά  στο λόφο κουτρί  που  ήταν η Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη.  (κληρονόμων Δημητράκη  Ευθυμίου).

Το αρχοντικό Καρυτσιώτη στο Άστρος , χτίστηκε πριν το 1750.  Το 1806 ο Leake αναφέρει στο Άστρος  υπήρχαν καλές εξοχικές κατοικίες, «πολλές από τις οποίες έχουν δύο πατώματα». (Leake Travels in Morea σελ 486). (κληρονόμων Μαρίνου Χασαπογιάννη).

Το αρχοντικό των Ζαφειρόπουλων στον Αγιάννη  

Κανόνες ιστοριογραφίας

«H ιστορία δεν σβήνεται, δεν ξαναγράφεται και δεν κρύβεται». Αναφέρουμε συνοπτικά κανόνες της ιστοριογραφίας.

  • «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (ευτυχισμένος όποιος γνωρίζει ιστορία ) Ευριπίδης (480 π.Χ. – 406 π.Χ.) 
  • «Για να μπορεί όμως η ιστορική συγγραφή να είναι ωφέλιμη, πρέπει να είναι αντικειμενική και να υπηρετεί μόνο την παρουσίαση της αλήθειας, γιατί, αν λείπει το στοιχείο της αλήθειας, η ιστορία καταντά ανωφελές διήγημα ». . Πολύβιος (202 π.Χ. – 120 π.Χ.)
  • «Γιατί όσα λέγουν οι Έλληνες είναι, καθώς μου φαίνεται, πολλά και γελοία].” Εκαταίος ο Μιλήσιος (περ. 560 π.Χ. – περ. 480 π.Χ.)

O Θουκυδίδης (περ. 455 π.Χ. – περ. 399 π.Χ.) πρώτος επιστήμονας ιστορικός του κόσμου επισημαίνει επιγραμματικά:

  • «οὕτως ἀταλαίπωρος τοῖς πολλοῖς ἡ ζήτησις τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπὶ τὰ ἑτοῖμα μᾶλλον τρέπονται» (τόσο αδοκίμαστα αναζητούν οι πολλοί την αλήθεια και στρέφονται προς όσα βρίσκουν έτοιμα). 
  • «και την ειωθυίαν  αξίωσιν των ονομάτων εις τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει»,   (άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε).

Η ιστορία αναμφισβήτητα είναι αποκλειστικά  καταγραφή ιστορικών στοιχείων και γεγονότων. O Θουκυδίδης έμπρακτα μας δίδαξε οι ιστορικοί μελετητές καταθέτουν βασικά τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία και γεγονότα, αυτό είναι ιστορία.  Επίσης συνοπτικά δευτερεύοντας κάνουν ελάχιστα τεκμηριωμένα συμπεράσματα και ερμηνείες,  αλλά  όμως ποτέ δεν κάνουν αποκλειστικά  συμπεράσματα  και ποτέ δεν κάνουν ατεκμηρίωτα συμπεράσματα «όπως τους συμφέρει», αυτό δεν είναι ιστορία, γιατί τότε προσθέτει ο ιστορικός Πολύβιος  η ιστορία καταντά «ανωφελές διήγημα» και ο Εκαταίος ο Μιλήσιος κατηγορηματικά επισημαίνει «είναι, καθώς μου φαίνεται, πολλά και γελοία.»

Ο σεβαστός καθηγητής μας Κυριάκος Σ. Κατσιμάνης μας τονίζει.

Από, Συζητώντας τις έννοιες τις πολιτειότητας, της δημοκρατίας και του πατριωτισμού. «Γενικότερα, η σημασιολογική διαστρέβλωση προωθείται με την εισαγωγή λέξεων που χρησιμοποιούνται κατά κόρον, χωρίς όμως να έχει προσδιοριστεί επακριβώς το νοηματικό περιεχόμενό τους, κάτι που δεν είναι, βέβαια, καθόλου τυχαίο28. Ο Θουκυδίδης επισημαίνει επιγραμματικά τις στρεβλωτικές επιπτώσεις της ηθικοπολιτικής κρίσης στη χρήση της γλώσσας:  άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε».

 Θυρεάτις Γη : Το άστυ, η αρχαία πόλη Θυρέα,το πόλισμα Άστρον και το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας-astrosgr.com

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ  Ἱστορίαι V.41.2 «Η Κυνουρία γη έχει εν αυτή Θυρέαν και Ανθήνην πόλιν,νέμονται δε αυτήν Λακεδαιμόνιοι».[2.27.2] “ἐκπεσοῦσι δὲ τοῖς Αἰγινήταις οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔδοσαν   Θυρέαν  οἰκεῖν καὶ τὴν γῆν νέμεσθαι , ἡ  δὲ  Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ᾽ ἐσπάρησαν κατὰ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα».

Ιστορίαι (Ηροδότου)/Κλειώ, 82.1  .. «τοῖσι δὲ καὶ αὐτοῖσι τοῖσι Σπαρτιήτῃσι κατ᾽ αὐτὸν τοῦτον τὸν χρόνον συνεπεπτώκεε ἔρις ἐοῦσα πρὸς Ἀργείους περὶ χώρου καλεομένου Θυρέης· 82.2 τὰς γὰρ Θυρέας ταύτας ἐοῦσα τῆς   Ἀργολίδος μοίρης ἀποταμόμενοι ἔσχον οἱ Λακεδαιμόνιοι».  

Η Θυρέα ήταν θρύλος τουλάχιστον από το 1500 π.χ. η  νωρίτερα αφού οι Δαναοί είχαν εγκατασταθεί στο Άργος από το 2,800-2000 και από τους Δαναούς προέρχονται οι Θυρεάτες, που λογικά ήρθαν στη Θυρέα τουλάχιστον πριν το 2,000, σίγουρα  ήταν θρύλος πολύ πριν το Τρωϊκό πόλεμο (1250-1240 π.χ.). «Θυρέας Όμηρος μεν ουκ ωνόμασεν, οι δ’ άλλοι θρυλούσι» Στράβων 376 (Θυεράτις Γη σελ 23).

 Γεωγραφικά η περιοχή της  αρχαίας Κυνουρίας χωρίζεται σε δυο μεγάλες ενότητες. Στη βόρεια Κυνουρία , στα αρχαία χρόνια αντιστοιχούσε στην περιοχή της Θυρεάτιδας Γης, υπήρχε ο κυριότερος οικισμός της περιοχής η  πόλη Θυρέα   και δευτερεύοντες η Ανθήνη , Νηρηίδα,  Εύα και  αργότερα  τουλάχιστον από το 2.μ,χ αιώνα το Άστρος. Στο νότιο αντιστοιχούσε στη χώρα των Πρασιών, στην οποία υπήρχε ο κύριος οικισμός Πρασιαί και οι δευτερεύοντες Τυρός και Γλυππία.

Ως προς το τοπωνύμιο «Θυρέα», οφείλει την προέλευσή του στο ότι η περιοχή αποτελούσε τη δίοδο ή θύρα επικοινωνίας και μετάβασης από το Κράτος του Άργους στο Κράτος της Σπάρτης και τανάπαλιν (Θουκυδίδης, Β΄ 27). Το φυσικό μάλιστα όριο, κατά τον Ευριπίδη (Ηλ. 410-2), ήταν ο «Ταναός», δηλαδή ο σημερινός χείμαρρος Τάνος.

Αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη , η Θυρέα πήρε το όνομα  από τον Θυρεάτη η Θυραιάτη η Θυραίο , έγγονο του Πελασγού.  «Η Θυρέα εν τη Αργολίδι γη και ο Θυρεάτης καλούμενος κόλπος από του Θυραιάτα * τούτου τα ονόματα εσχήκασι» Παυσανίας VIII ,3,3)(*από Θυρεάτης η Θυραιάτης η Θυραίος , ήταν γυιός του Λυκάονος, αρχαίου βασιλιά της Αρκαδίας , γιού του Πελασγού) (Θυεράτις Γη σελ 25).

Η Κυνουρία από τα τέλη του 11ου αι. π.Χ. ως τα ρωμαϊκά χρόνια, αποτέλεσε περιζήτητη λεία για την ικανοποίηση συμφερόντων της Σπάρτης και του Άργους.  Η τύχη της Κυνουρίας φαίνεται να κρίθηκε οριστικά ο 546 π.Χ., στη μάχη της Θυρέας (ή μάχη των Εξακοσίων    Λογάδων ), οπότε η Σπάρτη επικράτησε του Άργους και απέκτησε τον έλεγχο της Κυνουρίας. 

Ο Θουκυδίδης ,ο πρώτος επιστήμονας Ιστορικός του κόσμου,  και ο Ηρόδοτος , αναφέρουν η  Θυρεάτις Γη ( Θυρέα) υπήρχε πριν 3,000 χρόνια . Ο Ηρόδοτος αναφέρει την Θυρέα στα τέλη του 11ου αι. π.Χ. αιώνα ,που από τότε ήταν για χιλιάδες χρόνια το μήλο της έριδος μεταξύ των Αργείων και των Λακεδαιμονίων.

Οι Αιγινήτες στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου  καταδιώχθηκαν από την πατρίδα τους  από τους Αθηναίους και  διασκωρπήθηκαν,  όπου μπορούσαν σε ολόκληρη  την Ελλάδα.  Μερικοί εγκαταστάθηκαν στην Θυρέα, που τους παραχώρησαν οι Λακεδαιμόνιοι, και άρχισαν να οχυρώνονται στην Ανθήνη, σημερινή τοποθεσία του λιμανιού του Άγιου Ανδρέα,  γιατί γνώριζαν τους Αθηναίους.   Ο Παυσανίας αναφέρει οι Αιγινήτες κατοικούσαν στην Ανθήνη, που πιθανά βρισκόταν στην σημερινή τοποθεσία του λιμανιού του Άγιου Ανδρέα.  «Ἀνθήνη τέ ἐστιν, [ἐς] ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν»  Παυσανίας , Ελλάδος περιήγησις/Κορινθιακά

Υπάρχουν  άλλες αναφορές και συμπεράσματα , οι Αιγινήτες άρχισαν να οχυρώνονται στη σημερινή χερσόνησο του Παραλίου Άστρους. Όμως ,όπως γνωρίζουμε μέχρι σήμερα,  δεν αναφέρονται  για αυτό  ταυτόχρονα αξιόπιστες αναφορές και τεκμήρια ,σαν την παραπάνω αναφορά του Παυσανία, και λογικά θεωρούνται  ερμηνείες και συμπεράσματα. Έκδηλα  χωρίς αξιόπιστες αναφορές δεν είναι ιστορία.   

Αλλά το 424 π.χ. ο Αθηναίος στρατηγός Νικίας τους καταδίωξε πάλι    και οι Αιγινήτες κατέφυγαν στην γειτονική  οχυρωμένη αρχαία πόλη Θυρέα, εγκαταλείποντας τα  οχυρά και μισοτελειωμένα  τείχη. Μερικοί Αιγινήτες, αφού δεν είχαν πατρίδα,  κατέφυγαν στα βουνά και μερικοί εγκαταστάθηκαν στον Πλάτανο και στο Αγιάννη. Υπάρχει  η εκδοχή ο Αγιάννης πήρε το όνομα από τους Αγιαννίτες , που προήλθε από τους Αιγινήτες.

Ο  Θουκυδίδης  αναφέρεται στην  αρχαία πόλη Θυρέα, που επίσης ήταν οχυρωμένη  (Θουκυδίδης 4,56,4,57 ) «πάση την στρατιά και αιρούσι Θυρέαν.Και την τε πόλιν κατεύκασαν και τον ενόντα εξεπόρθησαν, τους τε Αιγινήτας…» και  η  «άνω πόλις εν η ώκουν» .  

Η κρατούσα άποψη από  την παραπάνω  και άλλες αναφορές  του Θουκυδίδη , το άστυ (η πόλη) Θυρέα  βρισκόταν στα ενδότερα  του κάμπου της Θυρεατικής Γης  η Θυρέας  και  η  «άνω πόλις εν η ώκουν»  Θυρέα ήταν στο Ελληνικό η Τειχιό, που βρίσκεται  μεταξύ Άστρους και Αγιάννη. Από την αρχαία  πόλη Θυρέα πήρε το όνομα η περιοχή Θυρεάτις Γη η περιοχή Θυρέα. 

Συμπεραίνουμε σίγουρα η αρχαία πόλις Θυρέα  βρισκόταν στα ενδότερα  του κάμπου Θυρέας  πολύ κοντά στο Άστρος και πιθανά στην σημερινή τοποθεσία του Άστρους, αφού η αρχή της πόλης ήταν περίπου δύο χιλιόμετρα από την παραλία ,όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης  και θα είχε μια έκταση μερικά χιλιόμετρα, ήταν το άστυ, το μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής και η σπουδαιότερη πόλη στην ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Βόρειας Κυνουρίας .

Από τη τοποθεσία της αρχαίας πόλη Θυρέας, συμπεραίνουμε στην αρχαιότητα οι κάτοικοι στην περιοχή κατοικούσαν στα ενδότερα φαίνεται πιθανά  για λόγους υγείας απέφευγαν τα έλη, γιατί η γη δεν ήταν καλλιεργήσιμη γύρω από τα έλη  και προτιμούσαν τις βουνοπλαγιές ,που επίσης ήταν μακριά από τους πειρατές.

Η πόλη Θυρέα  ήταν διμερής, γιατί επίσης υπήρχε και η άνω πόλη στη περιοχή του Ελληνικού η Τειχιό. Ο Θουκυδίδης αναφέρει την πόλη Θυρέα στα ενδότερα του κάμπου  Θυρέας  αλλά και  την  «άνω πόλις εν η ώκουν».  Συμπεραίνομε από την έμφαση του μεγάλου ιστορικού   «εν η ώκουν» ότι οι κάτοικοι  για τους λόγους τους πρωταρχικά κατοικούσαν στην άνω πόλη. Η  «άνω πόλη» Θυρέα ήταν στο Ελληνικό η Τειχιό μεταξύ Άστρους και Αγιάννη.

Δεν είναι τυχαίο και έκδηλα έχει σχέση με τους Θυρεάτες, οι Αγιαννίτες το ίδιο συνέχισαν να κάνουν  αργότερα για χιλιάδες χρόνια , τον χειμώνα κατέβαιναν για λίγους μήνες  στο Άστρος , στο «Γιαλό»,  «στα αρχοντικά ,στους πύργους και στα καλύβια τους» για να μαζέψουν τις ελιές και την Άνοιξη έφευγαν από τον κάμπο για να αποφύγουν τον ελώδη πυρετό του «Γιαλού» και να μην τους «φάει ο κάμπος » , και κατοικούσαν τον περισσότερο χρόνο  στα βουνά του Αγιάννη του Άστρους, για το υγιεινό  κλίμα του.

«ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΗΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ ΘΥΡΕΑΤΑΣ ΣΤΕΨΕΝ Ο ΔΗΜΟΣ ΕΥΚΛΕΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΩ,ΤΟΙ ΘΑΝΟΝ ΕΝ ΠΟΛΕΜΟΙΣ».

Είναι σχετικό οι κάτοικοι του Άστρους να αποκαλούνται  και σήμερα  Θυρεάτες, υπάρχει από το 1928 η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα Πανθυρεατικός , πρόσφατα το 1980  οι Αστρεινοί θυμούνται και τιμούν τη Θυρέα  με το όνομα ομάδας μπάσκετ Πήγασος Α.Ο.Θυρέας, γνωστός επίσης  με την επωνυμία  Πήγασος Άστρους , και άλλοι σύλλογοι, όπως ο Σύλλογος Αστρινών Θυρεατών  και Ο Θυρεάτης . Οι Αστρεινοί δεν ξεχνούν τους προγόνους τους και τιμούν στην κεντρική πλατεία του Θυρεάτας.

 Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835,συστήθηκε  ο  Δήμος Θυρέας με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης (ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835) και το Άστρος εντάχθηκε στο δήμο. Από το 1841 έως το 1912, το Άστρος ήταν η χειμερινή έδρα του Δήμου Θυρέας , ο Αγιάννης ήταν η θερινή έδρα {ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841) . Αμέσως μετά την απελευθέρωση από 400 χρόνων σκλαβιάς, οι Θυρεάτες πρόγονοι μας πριν διακόσια χρόνια το 1835 ήξεραν καλά και ενθυμούντο  την ιστορία μας αυτονόητα ονόμασαν  το καινούργιο Δήμο Θυρέας από την αρχαία πόλη της Θυρέας , που βρισκόταν στην περιοχή του Άστρους, στα ενδότερα του κάμπου  Θυρέας.

Ελληνικό η Τειχιό  και  Θυρέα.

ΥΑ 25344/1499/11-4-1960 – ΦΕΚ 199/Β/11-5-1960 Τίτλος ΦΕΚ,Περί κηρύξεως αρχαιολογικού χώρου.«Xαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν την καλουμένην Ελληνικό η Tειχιό, την ευρισκομένην εις τα ορεινά της Θυρέας και άνωθεν της από Άστρους εις Tρίπολιν οδού».

 Σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το σημερινό Άστρος, στην περιοχή Ελληνικό η Τειχιό , πιθανότατα εδώ ήταν η επάνω πόλη της Θυρέας ,υπήρχε Ναός αφιερωμένος στο Θεό Απόλλωνα τον οποίο λάτρευαν ιδιαίτερα οι Κυνούριοι. Στη θέση αυτή σήμερα βρίσκονται ερείπια αρχαίας πόλης του 5ου έως 3ου π.χ.  αιώνα κατά τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων.

Από το Δήμο μας

«Σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων από το Άστρος στην κορυφή του λόφου πάνω από τις στροφές «κοδέλες » σε λίγη απόσταση από τον ανηφορικό δρόμο προς τον Αγιάννη βρίσκεται το Ελληνικό η Τειχιό, από εκεί η θέα της Θυρεάτιδας Γης και του Αργολικού  κόλπου είναι εξαιρετική. Στο σημείο υπάρχει επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας που οδηγεί σε αγροτικό δρόμο και μετά από 2 χιλιόμετρα φθάνει ο επισκέπτης σε ένα πλάτωμα, που αποτελεί την αρχή 15λεπτης πορείας που οδηγεί στην κορυφή ενός λόφου, του Τειχιού ή Ελληνικού. Εδώ αντικρίζει κανείς τα ερείπια του αρχαίου ιερού ναού του Θεού Απόλλωνα, ερείπια τειχών, οικοδομημάτων και υπόγειων δεξαμενών και λειψάνων της Άνω Θυρέας ή για κάποιους άλλους της Νηρηίδας».

Αναφορές και ιστορία του ονόματος  Άστρος  

Το Άστρος είναι αναμφισβήτητα  συνέχεια της αρχαίας πόλης Θυρέας .

  • Τον 2ο αιώνα μ.χ.  ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος  έκανε  τη πρώτη αναφορά με το όνομα « Άστρον» ,που είναι σίγουρα  το σημερινό Άστρος. Από , Το Άστρος της Θαλάσσης ,«Πρασιά να γ λε_γ Αργείας Άστρον να λε δ Ινάχου ποτ.εκβολαί  να λε γ η αρχή του ποταμού να λ   Ναυπλία επίνειον». Συμπεραίνουμε  από τα παραπάνω και την τεκμηριωμένη αναφορά του Γεωργίου Φραντζή για το «Άστρον»,  το πόλισμα «Άστρον»  του Πτολεμαίου βρισκόταν σαν συνέχεια της πόλης Θυρέας στο κάμπο της  Θυρέας , κοντά η εκεί που ήταν η αρχαία πόλη Θυρέα ,που είναι πολύ κοντά η  στο σημερινό  Άστρος. Αφού στη περιοχή αναμφισβήτητα  στην αρχαιότητα στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχε η αρχαία πόλη Θυρέα, είναι λογικό και πιθανό  επίσης αργότερα αδιάκοπα να κατοικείται, όπως συνεχίζει να κατοικείται για χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα. Ο Φραντζής το 1435 αναφέρει το Άστρον και τον Άγιο Ιωάννη, αλλά δεν αναφέρει με κανένα όνομα το Παράλιο Άστρος.
  • Το  1256  από το μητροπολιτικό κέντρο  της περιοχής   Άστρος (Αγιάννης), ονομάστηκε  Εστέλλα  (=Άστρος), («Castiello  la  Estella» = Kάστρο του Άστρους), το κάστρο που έκτισε το 1256 ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος  σε ένα απόκρημνο  σαν πυραμίδα λόφο, πάνω από την «πεδιάδα του Άστρους»  του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου και του Leake , από το Ξεροκάμπι του Αγιάννη, προς ευκολοτέρα    υποταγή   «επάνω εις τα όρη = suso en law montanyas » , των γειτόνων Τσακώνων , εκεί που ήταν  οι Τσάκωνες στη  Σίταινα, Καστάνιτσα, Πραστό , «suso en law montanyas  όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μoρέως. «Προφανώς το   Estella  τούτο  είναι το Άστρος» . «Και δη εν τη αραγωνιακή παραλλαγή του Χρονικού του Μωρέως αναφέρεται ότι ο πρίγκιψ του Μορέως Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος προς ευκολωτέραν υποταγή  των Τσακώνων έκτισε , τω 1256, το κάστρον, όπερ καλείται la Estella». Παραθέτω …Et le princep por mellor senyorear los fizo alli un castiello suso en las montanyas, el qual se clamα la Estella. Προφανώς το Estella τούτο… είναι Άστρος» «Όθεν το castiello la Estella (=Άστρος) πρέπει να αναζητήσωμε στα ενδότερα της Κυνουρίας « suso en las montanyas”   (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93 ). «Και όντως το Άστρος και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ήτο διμερές… ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία  των  Αστρεινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους, έπειτα δε κατέστη και αυτοτελές χωρίον ,ότε μετά την Άλωσιν της Βασιλευούσης …Και ακριβώς επί μεμονωμένου βουνού άνωθεν του Αγίου Ιωάννου (=Επάνω Άστρους) κείται … το Κάστρο τη Ωριάς…Κατά την εμήν γνώμην μετά τας ανωτέρω εξηγήσεις πιθανώτατα δυνάμεθα να ταυτίσωμεν το Κάστρο της Ωριάς του Πάρνωνος προς το Estella =Άστρος.( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους σελ 99-100).   
  • Το 1292 συναντάται στο χρυσόβουλο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα  Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1259-1332 μ.χ.), ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1282-1328), η αναφορά  «Από Άστρους εις Κωστάντζαν-Ζήτζινα ..» (από τον Π.Δούκα ,Λακωνικά Α,1932 σ.54, Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 29).
  • Το 1293 συναντάται η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος» σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, « δι ού παρέχεται εις τον Μητροπολίτην Μονεμβασίας το αξίωμα του εξάρχου της Πελοποννήσου »… «μετά του αγίου θείον τέμενος, το καλούμενον Άστρος».
  • Το 1320 συναντάται επίσης η αναφορά του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου   , που είναι σαφέστατη για την τοποθεσία, στη «πεδιάδα του Άστρους» στο Ξεροκάμπι  του Αγιάνη του Άστρους , στο κάμπο της γειτονικής μονής  Μαλεβής , κάτω από το κάστρο Εστέλλα (=Άστρους), «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», (Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου Χρυσόβουλο  (4) 1320 σελ.114). Οι αναφορές του 1292 και 1293 δεν περικλείουν την ακριβή τοποθεσία για το Άστρος, αλλά  επειδή ο ίδιος  Βυζαντινός Αυτοκράτορας στην αναφορά του 1320 , «την περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» περιέχει την               τοποθεσία,δηλ. ο Αγιάννης είναι το Άστρος, είναι αυτονόητο ο αυτοκράτορας γνώριζε το Άστρος, μιλούσε για το ίδιο Άστρος και επομένως οι αναφορές του 1292 και 1293 είναι για  το σημερινό Άστρος .Αλλωστε τότε υπήρχε ο οικισμός στην περιοχή του κάμπου της Θυρέας σύμφωνα με άλλες αναφορές. «Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον».( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. Σελ.97) .                    
  • Ο Νίκος Βέης (1883–1958) καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός αναφέρει «έχομε κατ΄ επανάληψιν μνείας του Κυνουριακού αυτού πολίσματος» του Άστρους το 1256, 1320,1372,1374, 1407,1421 ,1435, 1463, 1467, 1471, 1481.
  • Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής επιβεβαιώνει η αναφορά του Πτολεμαίου 2ο μ.χ. αιώνα για το πόλισμα Άστρον είναι το σημερινό Άστρος , γιατί υπήρχε αδιάκοπα οικισμός στην περιοχή από την εποχή της πόλης Θυρέας. Το «Άστρον» του Φραντζή είναι αναμφισβήτητα το σημερινό Άστρος, που βρίσκεται στην ίδια τοποθεσία της αρχαίας πόλης Θυρέας και του πολίσματος Άστρου του Πτολεμαίου. Αδιάκοπα και αναμφισβήτητα υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Άστρους από πολλές αναφορές  , που έπρεπε να αναφέρεται από τον Γ.Φραντζή ,έστω και με άλλο όνομα για μερικούς , αφού αναφέρονται άλλοι μικρότεροι οικισμοί, Μελιγού και Πλάτανος.  Δεν αναφέρεται οικισμός με κανένα όνομα στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους από τον Γ. Φραντζή και  ούτε στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους. Όπως συμφωνούν ιστορικοί μελετητές ,τότε δεν υπήρχε οικισμός στο Νησί και οι κάτοικοι από την αρχαιότητα στην συγκεκριμένη περιοχή προτιμούσαν τα ενδότερα, αν υπήρχε οικισμός κάτι θα υπήρχε και το 1805  έστω και ερείπια . Αυτό πρόσθετα επιβεβαιώνει  ότι η αναφορά του Φραντζή το 1435  για το πόλισμα  Άστρον είναι το σημερινό Άστρος . Από, Θανάση Π. Κωστάκη: Σύντομη γραμματική της Τσακώνικης Διαλέκτου (BT),1951«Από το Φρατζή,έκδοση Βόννης σ.159…..Και κατά αρχάς του θέρους του ς@μγ (=1435)…. αί είσιν αι κάτω γεγραμμέναι χώραι και πόλεις και κώμαι, Άστρον,άγιος Πέτρος , Άγιος Ιωάννης, Πλαταμόνας (Σημερ.Πλάτανος), Μελίγον (σημερ. Μελιγού), Προάστειον (σημερ,Πραστός) ,Λεωνίδας (σημερ.Λεωνίδιον), Κυπαρισσία (σημερ.Κυπαρίσσι) ,Ρέοντας και Σίτανας (σημερ.Σίταινας)… Βλ.Σ.Λάμπρου,Μικταί Σελίδες , Αθήναι 1905 σ.416-419 και Φ.Κουκουλέ, Αθηνά 39 (1927) σ.122». 
  • Σε διάφορες αναφορές και χάρτες  του 1516, 1545,1547, 1570, 1650 αναφέρονται το Toast(r)ι  ,Toastri  σαν μεσογειακό τοπογραφικό σημείο  και ανατολικά , νότια ανατολικά,  βρίσκεται το τοπογραφικό σημείο  Astritzi, Ostrici, Laprici σαν κάστρο και Stella σαν νησί. Το «νησί» Stella  δεν αναφέρεται σε κανένα χάρτη η κείμενο με το όνομα Εστέλλα, όπως λανθασμένα ονομάζουν  το νησί ατεκμηρίωτα μερικοί  και άλλο είναι το  νησί Stella από το κάστρο  Estella που βρίσκεται στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη του Άστρους . Το αναφερόμενο μεσογειακό τοπογραφικό σημείο Toast(r)ι  ,Toastri είναι αναμφισβήτητα το σημερινό Άστρος.  «Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον» (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 97 ). 
  • Το 1540 ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους ,  αλλά δεν αναφέρονται το Άστρος και το Παράλιο Άστρος.. Το Άστρος και το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρονται για εκατονταδες  χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους , αλλά αναφέρονται τα άλλα μεγάλα ιστορικά χωριά. Ο λόγος που το  Άστρος δεν αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους είναι ότι αναφερόταν ο Αγιάννης ,που ήταν το μητροπολιτικο κέντρο της Θυρέας για εκατοντάδες χρόνια και ο Αγιάννης ήταν μία κοινότητα με το Άστρος , οι κάτοικοι ήταν βασικά ίδιοι, και ο Αγιάννης αναφερόταν επίσης σαν Άστρος και Αγιάννης του Άστρους. Οι Τούρκοι φορολογούσαν τους κατοίκους ,δεν υπήρχε τότε ΕΝΦΙΑ. Από, Venetians and Ottomans in  SouthEast Peloponnese (15th*18th century) Dr, Evangelia Balta Director of  Studies (Institute for Neohellenic Research/National Hellenic Research Foundation). Πλυθησμός,  Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685. Άγιος Ιωάννης  (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107),Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49), Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρεστενά (84). 
  • Από το 1756 ,ο Δημήτριος Καρυτσιώτης θυμότανε από την Καρύτσα του Αγιάννη  «την πατρίδα μας (χωρίον μας) … του Άστρους (Astro)» και πριν το 1821 ο Άκουρος “την πατρίδα  μας  Αγιάννης … και  Άστρος”.
  • Δημήτριος Καρυτσιώτης, 27η Φεβρουαρίου 1819 , παράγραφο #5 της διαθήκης του «5) Αφήνω εις την πατρίδα μας (χωρίον μας) το κτίριον του σχολείου και την περιουσίαν του Άστρους (Astro) ως είναι»( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’ σελ 312) «Δημήτριος Καρυτσιώτης, «Παραιτώ της πατρίδος μου το κτίριον της Σχολής και το υποτακτικόν( Αγροκήπιο) του Άστρους με όλα τα συμπεριλαμβανόμενα  εις το κοντράτο (συμβόλαιο) καμωμένου παρ εμού.Μάϊος 1819 Δ.Καρυτσιώτης».
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος, «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες, μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50). Πάνος Ζαφειρόπουλος «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51). Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους»(Φλούδας Θυρεατικά  Β ).
  • Το 1798 και το 1805.  Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) και έφυγε 15 χρονών   το 1756  κατά την Αγιαννίτικη παράδοση «με το ένα τσαρούχι»  και συνέχισε έμπρακτα  την Αγιαννίτικη  δέσμευση  αιώνων, για «γράμματα» και μόρφωση. Το 1798  έχτισε στην θέση «Κουτρί» στον Αγιάννη  την περίφημη και καλλιμάρμαρο Σχολή Καρυτσιώτη και το 1805 έχτισε στο Άστρος  το παράρτημα της  Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη. «Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ».
  • Το 1805 ο Leake 500 χρόνια αργότερα επιβεβαιώνει την αναφορά του 1320 του  Aδρόνικου Β’ Παλαιολόγου « την πεδιάδα του Άστρους» , που είναι το Ξεροκάμπι του Αγιάννη. «Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου (Κάστρου Εστέλλα=Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια(Αγιάννη) , μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη».(Leake Travels in Morea,σελ 492
  • Πριν το 1805  υπήρχαν τα αρχοντικά, οι «πύργοι» και τα «καλύβια εις το Άστρος» και στον «Αγιάννη του Άστρους» και η  περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη. 
  • Tο 1821 έγινε το Κολοκοτρωναίικο  τραπέζι στο Άστρος, στο Αγροκήπιο Καρυτσιώτη. “Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.” «Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.  Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.». 
  • 1805. Διδακτήριον Άστρους   ΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946 . «Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις». 

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) , είναι επαρκέστατο τεκμήριο για το Άστρος

Τα πρακτικά της πρώτης ημέρας της Συνέλευσης , την ΚΘ Μαρτίου 1823,  χωρίς να υπάρχει προηγούμενο έγγραφο και απόφαση, επιβεβαιώνουν επίσημα και θεσμικά το πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος , “ΣΥΓΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ” , με κεφαλαία γράμματα για κάθε ενδεχόμενο…

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ, ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ’ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ΜΑΡΤΊΟΥ ΑΩΚΓ’ ΚΑΙ Γ’ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Την ΚΘ’Μαρτίου Συγκροτηθείσα πρώτη προκαταρτική συνέλευσις εσυμφώνησεν και υπέγραψεν το έγγραφον λαμβανόμενον.

  • α’. Περί αποδοχής του Οργανικού Νόμου της Επιδαύρου,καθ’ όλας τα θεμελιώδεις αυτού αρχάς .
  • β’.Περί αρχηστρατηγίας  καί Ναυαρχίας
  • γ’. Περί νόμων Πολεμικών
  • δ’. Περί Μινιστερίου του Πολέμου και  του Ναυτικού……………………

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) , τα «Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως  συγκροτηθείσης   Εν Άστρει την ΚΘ Μαρτίου  αωκγ’ και γ’ της ανεξαρτησίας »   είναι επαρκέστατο τεκμήριο, ένα συνταγματικό κείμενο,  που επιβεβαιώνει αναμφισβήτητα και τελεσίδικα το ιστορικόν Άστρος υπήρχε πολύ νωρίτερα από το 1823 , δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, όλα τα άλλα είναι περιττά.

Όσοι έχουν μια στοιχειώδη επιστημονική νομική κατάρτιση, διαβάζουν τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία, μπορούν να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν  τα συνταγματικά κείμενα , αδιαφιλονίκητα καταλαβαίνουν το νόμιμο όνομα του οικισμού ήταν Άστρος σίγουρα πριν την 29η Μαρτίου 1823, όπως επιβεβαιώνουν και αναφέρουν τα πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης της 29ης Μαρτίου 1823 και όλα τα άλλα  έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης μέχρι την 18 Απριλίου 1823.

Η συνταγματική Εθνοσυνέλευση σύμφωνα με την αδιαφιλονίκητη νομική ερμηνεία των εγγράφων της Εθνοσυνέλευσης, για όσους καταλαβαίνουν νομικά συνταγματικά κείμενα. επιβεβαίωσε κατηγορηματικά με πολλά έγγραφα και ιστορικά στοιχεία , το όνομα του οικισμού ήταν Άστρος πριν την 29η Μαρτίου 1823 

Από. Λανθασμένα αναφέρεται η Εθνοσυνέλευση το 1823 ονόμασε τον οικισμό Άστρος. – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

Λανθασμένα αναφέρεται η Εθνοσυνέλευση το 1823 ονόμασε τον οικισμό Άστρος. 

Μερικές φορές απαιτείται  και νομική κατάρτιση για να γίνουν αντιληπτά  τα συνταγματικά κείμενα. Απλά και αυτονόητα η Εθνοσυνέλευση  χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε επίσημα το υπάρχον όνομα Άστρος του οικισμού, «εν Άστρει» με τα πρακτικά και τα πρώτα έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης από την πρώτη ημέρα την 29η Μαρτίου 1823, πριν σχεδόν αρχίσει η Συνέλευση, γιατί όλες οι αποφάσεις της Συνταγματικής Συνέλευσης έγιναν και έπρεπε να γίνουν  γραπτά ( ήταν Συνταγματική Συνέλευση, δεν ήταν καφενείο) και  η Συνέλευση  δεν αποφάσισε  με κανένα έγγραφο  για το όνομα Άστρος .

Το όνομα Άστρος δεν ήταν το θέμα της Εθνοσυνέλευσης, ούτε ποτέ έγιναν συζητήσεις στην συνέλευση  για το όνομα Άστρος , άλλωστε πριν την Συνέλευση τον οικισμό αποκαλούσαν Άστρος  μεταξύ πολλών ο Κολοκοτρώνης και ο Άκουρος  και  υπήρχαν άλλα σοβαρά θέματα και οι Τούρκοι.  Το Άστρος υπήρχε χιλιάδες χρόνια νωρίτερα, το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι και ο Κολοκοτρώνης, και «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος». 

Η συνταγματική εθνοσυνέλευση φυσικά δεν θα χρησιμοποιούσε λάθος όνομα την 29η Μαρτίου 1823 και σε όλες τις συνεδριάσεις μέχρι το τέλος. Αν υποθέσουμε ο οικισμός είχε άλλο όνομα ,η Εθνοσυνέλευση θα το ανέφερε με απόφαση, γιατί χρησιμοποιούσε το όνομα Άστρος, η τουλάχιστον κάποιος πληρεξούσιος θα έκανε μια έγγραφη διαμαρτυρία, τουλάχιστον οι πληρεξούσιοι Ζαφειρόπουλοι , οικιστές του Παραλίου Άστρους. Αλλά οι Ζαφειρόπουλοι ήξεραν την ιστορική αλήθεια και πριν την Εθνοσυνέλευση ανέφεραν «την πατρίδα μας Άστρος». Όλοι οι πληρεξούσιοι υπέγραφαν τα «Εν Άστρει» έγγραφα και σίγουρα ήξεραν τι υπέγραφαν ο Μαυροκορδάτος, Νέγρης , Ψύλλας ,Κολοκοτρώνης ,Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος ,Κ. Ζαφειρόπουλος και τα άλλα διακεκριμένα μέλη της «Εν Άστρει» συγροτηθείσης επιτροπής που κατάρτησε  το «ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ», το «Σύνταγμα του Άστρους».

Για τους αναγνώστες μας και τους μαθητές  της ιστορίας  καταθέτουμε παρακάτω μερικά  ιστορικά στοιχεία, βεβαιότατα υπάρχουν πολλά άλλα. Στο βιβλίο του Νικολάου Ι. Φλούδα, Θυρεατικά Τόμος Β’, Άστρος το Χρυσήλιον και Ιστορικόν ,  υπάρχουν για το Άστρος  σαράντα σελίδες αναφορές !!!   σελ 146.-185, και περισσότερα στο βιβλίο ,  Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ) Ιωάννης Κουσκουνάς – Κυριάκος Χασαπογιάννης -Ιωάννης Κακαβούλιας. 1981  http://www.zafeiris.gr/linked/book4.pdf

Από, Αναφορές  για το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας πριν το 1823 – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

Τα Πρακτικά της Συνέλευσης την πρώτη ημέρα, την ΚΘ Μαρτίου 1823, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο έγγραφο και απόφαση, επιβεβαιώνουν επίσημα και θεσμικά το χιλιάδες χρόνια νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος ,“ΣΥΓΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ” , με κεφαλαία γράμματα για κάθε ενδεχόμενο.

Πριν διακόσια χρόνια τα Πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης ,ο Νόμος της Επιδαύρου (Σύνταγμα του Άστρους), η διακήρυξη της  Εθνοσυνέλευσης, η βουλή των Ελλήνων και ο πρωθυπουργός της εποχής επιβεβαιώνουν την  «εν Άστρει συνέλευσιν» και το νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος. 

  • ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β’ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ, ΑΩΚΓ ΚΑΙ Γ’ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 3, σελ 63).
  • ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ  ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ (Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 3, σελ 87).
  • Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” . και «Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγκροτήση  εν Άστρει συνέλευσιν »   Διονύσιος Κόκκινος  Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης  (τόμος 3ος Σελίδες 475-476)
  • Πριν διακόσια χρόνια τα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων κατά την πρώτη σύνοδο του 1844, επιβεβαιώνουν τελεσίδικα και οριστικά ,  «και ο τόπος ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής Άστρος».Πρακτικά των Συνεδριάσεων  της Βουλής τω Ελλήνων  κατά την πρώτη σύνοδο του 1844 τ.Γ , εν Αθήναις εκ του Βασιλικού τυπογραφείου, σ.1214  Συνεδρίασις  ΡΜΖ’ της 16 Μαϊου , «α.διότι η εν Άστρει συνέλευσις συνεκροτήθη  όπου ήδη ενηργήθη  η εκλογή  και ο τόπος ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής Άστρος , το δε εις το Παράλιον λεγόμενον  Άστρος  δεν υπήρχε κατά την  συγκρότησην  της συνέλευσεως , ώστε το κανονίζον την πρωτεύουσα (Δήμου Θυρέας) Άστρος διάταγμα  εννοεί  βεβαίως τον τόπον όπου η συνέλευσις συνήλθεν….».(Φλούδας , Θυρεατικά Β  , σελ 114).
  • O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός) , τέσσερις ημέρες μετά την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος σε επιστολή στις 22 Απριλίου 1823 , ένα από τα τελευταία έγγραφα που υπογράφει ως πρόεδρος του Εκτελεστικού ανακοινώνει με «ευχάριστο καθήκον» στους ισχυρούς της εποχής, με ευφυέστατο τρόπο , «με τους καλύτερους οιωνούς» ,σκόπιμα  θετικά  και πολύ υπεραισιόδοξα περιγράφει την  Εθνοσυνέλευση «στο Άστρος», πού έπρεπε όλοι να γνωρίζουν το μεγάλο  γεγονός, υπήρχε  η απελευθερωμένη Ελλάδα,  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

Το Ελληνικό κράτος πριν διακόσια χρόνια ,το 1823 και 1841, με βάση  τα υπάρχοντα τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία της εποχής, με την απαιτούμενη σοβαρότητα θεσμικά , αναγκαστικά, δικαιολογημένα και επίσημα χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε το πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος ,  πολλές φορές και επίσης με την αναφορά «Εν Άστρει» σε  όλα τα έγγραφα , την  Διακήρυξη, το Νόμο της Επιδαύρου (« Σύνταγμα του Άστρους»)  , τα πρακτικά, ψηφίσματα και αποφάσεις, για  τον οικισμό που συνήλθε η «Συνέλευση του  Άστρους»  και ψηφίστηκε το  «Σύνταγμα του Άστρους», επιβεβαιώνοντας την μακρόχρονη ιστορία του ιστορικού Άστρους.   Όπως το ίδιο έκαναν με τα έγγραφα τους το Βουλευτικό, Εκτελεστικό και τα μινιστέρια (υπουργεία) Πολέμου, Θρησκείας, Δικαίου και Ναυτικών. Η Βουλή των Ελλήνων ,πριν διακόσια χρόνια, το 1844  αναφέρει  «και ο τόπος ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής  Άστρος». Το Ελληνικό κράτος αδιάκοπα μέχρι σήμερα συνεχίζει να αποκαλεί τον οικισμό Άστρος. Αυτή είναι η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια.

Το Ελληνικό κράτος πριν διακόσια χρόνια το 1845, ονόμασε τον γειτονικό οικισμό Παράλιο Άστρος, απέχει από το Άστρος 4χλμ., και συνεχίζει να αποκαλεί τον οικισμό Παράλιο Άστρος, αδιάκοπα  μέχρι σήμερα. Παράλιο  Άστρος Κυνουρίας, ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης  αναφέρει , « η κυβέρνησις διέταξεν να συνταχθή το Έθνος , να γίνη Εθνική Συνέλευσις, όπου άρχισαν να συνάζωνται οι πληρεξούσιοι οι μεν εις το Άστρος ,οι δε του Κολοκοτρώνη και Υψηλάντη εις Ναύπλιον. … απεφασίσθη να μεταβούν και οι εν Ναυπλίω εις το «Αστρος». (Απομνημονεύματα σελ. 88 , Φλούδας Θυρεατικά  Β, Άστρος ,Το Χρυσήλιον και Ιστορικόν    σελ 165). O Γενναίος Κολοκοτρώνης πειστικότατα αναφέρει το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, υπήρχε πολλά χρόνια πριν το 1823 και βέβαια πριν έλθουν οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, δεν το δημιούργησαν τυχαία μόλις έφθασαν και αυθαίρετα το ονόμασαν εκείνη την ημέρα Άστρος.

  • Όλα τα ψηφίσματα της Εθνοσυνέλευσης αναφέρουν “Εξεδόθη εν Άστρει“  και το Ψήφισμα  Θ)  «Εις την Ελληνικήν επικράτειαν ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος ….Εξεδόθη εν Άστρει Κατά μήνα μεσούντα τον Απρίλιον..»
  • Πρακτικά του Βουλευτικού αναφέρει τόπον συντάξεως το Άστρος (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας 1857-1971 σελ 59) (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 151).
  • Προβουλεύματα του Βουλευτικού 184-189,189-199 αναφέρουν τόπο συντάξεως «Εν Άστρει» (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας τ.Α’, σελ 63,136,137,138,139,140,143) (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 151).
  • Προβουλεύματα του Εκτελεστικού 2815, 2840 ,2846, 2848, 2876, 2898, 2893, 2891, 2894,2908,2910,2920,2912,2934, αναφέρουν τόπο συντάξεως «Εν Άστρει» (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας σελ.309-316) (Φλούδας Θυρεατικά  Β.σελ 152).
  • Ιωάννης Ορλάνδος ,αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού , την 18ην Μαρτίου 1823  έγραφεν, εξ Άστρους εις την Ύδραν επιστολήν (Φλούδας Θυρεατικά  Β.σελ 153).
  • Έγγραφα του Μινιστέριου(Υπουργείου) του Πολέμου 73,93,122,134,135,138,189 αναφέρουν τόπο συντάξεως «Εν Άστρει» ( Φλούδας Θυρεατικά  Β.σελ 153).
  • Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης εις τα Απομνημονεύματα του αναφέρει  , «Τέλος πάντων απεφασίσθη εις  το  Άστρος  να γίνη η Συνέλευσις ..εσηκώθηκα και  επήγα και  εγώ  εις το Άστρος ….εις  ένα περιβόλι  όπου έκαναν  την  συνέλευσιν», και το γεύμα στον Δημήτριο Υψηλάντη  έγινε « εις τους ίσκιους των δένδρων του Άστρους» (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 53).
  • Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει  και επιβεβαιώνει «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους» (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής  σελ.287).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 52).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος, «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες, μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50).  
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος  πριν το 1823, «ονομάζονται Άστρος  και  πριν την Β’Εθνοσυνέλευση  π.χ. ο Πάνος Ζαφειρόπουλος σε κάποια έγγραφα του αναφέρει ως πατρίδα του το Άστρος ,όταν ακόμη δεν υπήρχε οικισμός στη σκάλα Άστρους »  (Φάκλαρης , 2023,σελ 44)
  • Κανέλλος Δεληγιάννης, « οι εν Άστρει συναθροισθέντες πληρεξούσιοι.. »  Απομνημονεύματα σ.288.
  • Ν.Σπηλιαδης, Απομνημονευματα σελ 502,  «και όμως οι ολιγαρχικοί,οίτινες είχον καταλάβει τ’ Αγιαννίτικα  λεγόμενα καλύβια εις το  Άστρος, ητοιμάζοντο…».
  • Γενική Εφημερίδα της Ελλαδος 1826,  «και βλέπει τον εχθρόν επιστρέφοντα πάλιν πανστρατιά, και διευθυνόμενο προς τα Καλύβια του αγίου Ιωάννου εις το Άστρος».
  • Γ. Ψύλλας ,διακεκριμένος πληρεξούσιος αναφέρει   «Εδώ δε πάλιν υπέφερα πολλάς στερήσεις καθ’ όλην την εν Άστρει διατριβήν μου..».
  • Κ.Παπαρρηγόπουλος ,ο Εθνικός ιστορικός ,» η Διοίκησις …απήλθεν εις το Άστρος» Ιστορία του Ελληνικού Έθνους σελ 100»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 165)
  • Ν.Δραγούμης ,«εν τούτοις συνήλθον εν Άστρει οι μέλλοντες να συγκροτήσωσι την Β’ Συνέλευσιν» Ιστορικάς Αναμνήσεις σελ 35»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 166).
  • Πουκεβίλ ,Γάλλος ιστορικός  « είχον συναθροισθή εις Άστρος, εν Κυνουρία όπου είχεν ορίσει την έδραν των συνεδριάσεων» σελ 187-188»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 170).
  • Κ.Ράδος ,καθηγητής Πανεπιστημίου ¨Αθηνων και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας κατα το 1899 «τα καταστήσαντα αλησμόνητον το όνομα του Άστρους» σελ 14»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 171)
  • Σπ. Λάμπρου «Το Άστρος είναι σήμερον όχι αναξία λόγου κώμη εν τη αρχαία Θυρεάτιδι… είναι δε γνωστόν ιδίως εκ της εν αυτώ τω 1823 συγκροτηθείσης Β’ Συνελεύσεως» σελ 416»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 172).
  • Ι.Θεοφανίδης « Την 30 Μαρτίου 1823 ήρχισεν τας εργασίας της η Β’  Εθνική Συνέλευσις έν Άστρει (πρωτεύουσας του δήμου Θυρέας της επαρχίας Κυνουρίας» σελ 154 »(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 174).
  • Γιάννης Κορδάτος «να καλέση νέα  εθνοσυνέλευση στο Άστρος» σελ 408,412 »(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 178).
  • Η Μεγάλη Αμερικάνικη Εγκυκλοπαίδεια « το Άστρος κατέστη γνωστότατον κατα την νεώτεραμ εποχήν λόγω της συγκληθείσης εκεί τον Μάρτιον του 1823 της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως…Αι εργασίαι της Συνελεύσεως του Άστρους ετερματίσθηκαν την 18ην Απριλίου 1823» σελ 666»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 182).
  • Ν.Βέης «ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρεινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους» (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους)
  •  Leake , «Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου ( κάστρο Εστέλλα =Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι )  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια (Αγιάννη) , μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη». (Leake Travels in Morea,σελ 492). 
  • Αναστάσιος Ι. Μπάλλας,Πελοποννησιακά, «Πρώτος το αναφέρει  ο Leake  Travels II σ.486  γράφοντας πως δύο μίλλια πάνω από τα Αγιαννίτικα καλύβια (Αγιάννη), στον καλλιεργημένο κάμπο του  Ξηροκαμπιού υπάρχει ένα φρούριο Ελληνικό».
  • Ο παγκόσμιος τύπος της εποχής. Le Constitutionnel (30 Αυγούστου 1823 :«Η πολιτική οργάνωση της χώρας συμβαδίζει με την κατάκτηση της ελευθερίας της. Η έναρξη των εργασιών της πρόσφατης Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος αποτέλεσε ένα εντυπωσιακό θέαμα.» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  119).
  • Edward Blaquiere : «Η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος θα πρέπει να θεωρείται ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα γεγονότα του αγώνα των Ελλήνων» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  120).
  • Πουκεβίλ ,“Η έδρα της Κυβερνήσεως μεταφέρθηκε εις Άγιον Ιωάννην του Άστρους εν Κυνουρία” (Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ).
  • Κόκκινος, «Η κυβέρνησις … απεφάσισε μετά τη βουλής  να μεταφέρουν την έδραν των από το Άγιον Ιωάννην του Άστρους  εις  Καστρί Ερμιονίδας” (Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ).

Οι περισσότερες παραπάνω αναφορές είναι από το βιβλίο του Νικολάου Ι. Φλούδα,Θυρεατικά Τόμος Β’, Άστρος το Χρυσήλιον και Ιστορικόν ( για το Άστρος υπάρχουν σαράντα σελίδες αναφορές !!!   σελ 146.-185).

ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 ,Δήμος  “Θυρέας” ,”Πρωτεύουσα αυτού” ,  «Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος»..

Από, Δήμος Θυρέας (1835-1912), ΦΕΚ 5Α- 1841 και «τα συνιστώντα το δήμον  χωρία» – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

  • ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 Το 1841 , Δήμος  “Θυρέας”  , “Τα συνιστώντα τον νέο δήμον χωρία”,   “Άγιος Ιωάννης, Άστρος , Μελιγού ,Πλάτανος“,”Πρωτεύουσα αυτού” , “ Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος” .
  • Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης). Το 1835 συστάθηκε ο δήμος Θυρέας και η έδρα του δήμου από το 1835 μέχρι το 1841 είναι ο οικισμός Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) και ο Αγιάννης είναι η θερινή έδρα του δήμου από το 1841-1912.
  •  Άστρος. ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 . Ο οικισμός ορίζεται  χειμερινή έδρα του δήμου Θυρέας.  Στο ΦΕΚ του 1841 η αναφορά Άστρος είναι αναμφισβήτητα για το σημερινό Άστρος .

Το Άστρος αναμφισβήτητα ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της περιοχής πριν το 1823 και είχε πολύ πρόσφατη μεγάλη ιστορία. Η διακήρυξη σαφέστατα αναφέρει, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη», το Άστρος υπήρχε επίσημα τουλάχιστον από το 1823, και θα έπρεπε να αναφέρεται στο δήμο της περιοχής το 1841 έστω και με άλλο όνομα για μερικούς ,(αλλά δεν είχε ποτέ επίσημα άλλο όνομα ), όπως αναφέρονται οι μικρότεροι οικισμοί  της περιοχής με τα επίσημα ονόματα τους  Μελιγού, Πλάτανος. Aν το Άστρος τότε δεν ήταν στο δήμο Θυρέας, όπως έμμεσα ισχυρίζονται μερικοί όταν αναφέρουν αναιτιολόγητα η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ είναι για το Παράλιο Άστρος, το Άστρος έπρεπε κάπου να είναι, αλλά δεν βρίσκεται σε κανέναν άλλο δήμο με κανένα άλλο όνομα. Απλά και σοβαρά η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ 1841 είναι για το Άστρος ,δεν το έσβησε το Ελληνικό κράτος ούτε ονόμασε δύο οικισμούς με το ίδιο όνομα Άστρος  το 1841 και  ξαφνικά «άλλαξε» γνώμη  το 1845 και ονόμασε τον γειτονικό οικισμό Παράλιο Άστρος. Σίγουρα η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ 1841 δεν είναι για το Παράλιο Άστρος, που έγινε οικισμός και προσαρτήθηκε στο δήμο το 1845, κάποτε απαιτείται μια στοιχειώδης σοβαρότητα.

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία στη σχετική ενότητα, , Αναφορές  για το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας πριν το 1823-astrosgr.com

Σπουδαιότερες χρονολογικές αναφορές  πριν το 1823 .

Τα παρακάτω  θέματα (ενότητες)   περιέχονται στο παραπάνω σύνδεσμο, αλλά για ευκολότερη πρόσβαση αναφέρονται χωριστά .

1) Το 2ο μ.χ. αιώνα ,πρώτη αναφορά του Πτολεμαίου για το πόλισμα   «Άστρον», που είναι το σημερινό Άστρος.

2) Το 1256 ,«Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) στον Αγιάννη του Άστρους .Από τον Αγιάννη (Άστρος) ονομάστηκε το κάστρο Εστέλλα στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη.

3)Το 1293 και 1292 η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος» και ” Άστρους” , του Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, που είναι το σημερινό Άστρος.

4) Το 1320 «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», στο «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους, κάτω από το κάστρο Εστέλλα (=Άστρος)

5) Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον (το σημερινό Άστρος) και τον Άγιον Ιωάννη (Αγιάννης του Άστρους).

6) Το 1516, Toast(r)ι (=Toasti) , Toastri  και  Astro είναι το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας .

7) Το 1540 ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους ,  αλλά δεν αναφέρονται το Άστρος και το Παράλιο Άστρος

8) Από το 1756 ,ο Δημήτριος Καρυτσιώτης θυμότανε από την Καρύτσα του Αγιάννη  «την πατρίδα μας (χωρίον μας) … του Άστρους (Astro)»,

9) Σχολή Καρυτσιώτη : Ανεγέρθηκε το 1798 στον Αγιάννη του Άστρους και το 1805 στο Άστρος Κυνουρίας

10Α) Πριν το 1805 υπήρχαν αρχοντικά, «πύργοι» (δύο πατώματα) και καλύβια στο Άστρος και στον “Αγιάννη του Άστρους”.

 10Β)Σχολή Καρυτσιώτη, «Tο εν Άστρει  διδακτήριον», ( χτίστηκε πριν το 1805). 

11) Tο 1821 έγινε το Κολοκοτρωνέϊκο  τραπέζι στο Άστρος Κυνουρίας .

12) Πριν το 1821 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η  Άκουρος  έλεγε  “την πατρίδα  μας  Αγιάννης … και  Άστρος”.

13) «Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας », το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης.

14) To 1823 ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός) ανακοίνωσε στην υφήλιο «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

 15) Το 1823 η Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” .

16-1) Δήμος  Θυρέας  (1835-1912) 

 16-2 )Δήμος Θυρέας (1835-1912), ΦΕΚ 1841 και «τα συνιστώντα το δήμον  χωρία». “Πρωτεύουσα αυτού” , “ Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος”

17) Οι Αστρεινοί και οι Αγιαννίτες , κάτοικοι του Άστρους για χιλιάδες χρόνια.Την 18η Απριλίου 1823 « Ανεγνώσθη αναφορά κατοίκων Άστρους..»

Οι κάτοικοι είναι τα κράτη , μας λέει ο πρώτος επιστήμονας ιστορικός του κόσμου Θουκυδίδης, οι Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Αργείοι, Λακεδαίμονες , Κυνουριείς ,Θυρεάτες,…. Αστρεινοί, Αγιαννίτες  και ονομάζουν οικισμούς , λιμάνια και περιοχές..…Αθήνα, Κόρινθος, Άργος, Σπάρτη, Κυνουρία ,Θυρέα, Άστρος, Αγιάννης ….. astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

1) Το 2ο μ.χ. αιώνα ,πρώτη αναφορά του Πτολεμαίου για το πόλισμα   «Άστρον», που είναι το σημερινό Άστρος.

Η αναφορά του Κλαύδιου Πτολεμαίου «Άστρον» το 2ο αιώνα μ.χ , από  Γεωγραφική Υφήγησις Γ’ είναι αναμφισβήτητα για το σημερινό Άστρος.

Το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας βρίσκεται στη δυτική παραλία του Αργολικού ,στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας ,εκεί που ήταν  η αρχαία πόλη Θυρέα και αργότερα το πόλισμα Άστρον , νότια από την πρώτη πόλη της Ευρώπης το ιστορικό Άργος και την έδρα του Μυκηναϊκού πολιτισμού Μυκήνες. Για χιλιάδες χρόνια , τουλάχιστον από το 1,500 π.χ. στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας αδιάκοπα υπήρχε οικισμός. 

Στα ενδότερα από την αρχαιότητα βρίσκονται  το ιστορικόν  Άργος και οι Μυκήνες , επίσης αργότερα στα ενδότερα βρίσκονται το Άστρος και το Λεωνίδιο. Στα νεότερα χρόνια επίσης στα ενδότερα βρίσκονται όλοι οι παλαιότεροι οικισμοί της περιοχής, ο γειτονικός Άγιος Ανδρέας, Κορακοβούνι ,Μελιγού , Κούτρουφα και  Δολιανά.

Είναι έκδηλο όπως αναφέρουν πολλοί ιστορικοί μελετητές οι κάτοικοι στην αρχαιότητα και αργότερα προτιμούσαν τα ενδότερα. Δεν είναι τυχαίο διαχρονικά οι μεγαλύτεροι οικισμοί στην δυτική παραλία του Αργολικού βρίσκονται στα ενδότερα.

Από , Το Άστρος της Θαλάσσης ,«Πρασιά να γ λε_γ Αργείας Άστρον  να λε δ Ινάχου ποτ.εκβολαί  να λε γ η αρχή του ποταμού να λ   Ναυπλία επίνειον»

Η πρώτη αναφορά  για  το όνομα «Άστρον»  έγινε από τον Πτολεμαίο τον 2ο μ.χ. αιώνα,  αλλά ο Πτολεμαίος  δεν αναφέρει την  ακριβή τοποθεσία του πολίσματος  «Άστρον» , όπως είναι έκδηλο από την παραπάνω αναφορά.  Από την αναφορά του Πτολεμαίου το Άστρον  ήταν κάπου από το Λεωνίδιο μέχρι το Ναύπλιο . Δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα  αξιόπιστα τεκμήρια που να συνδέουν το πόλισμα  Άστρον  με μία  ακριβή  και συγκεκριμένη τοποθεσία, παρά μόνο υπάρχουν  ερμηνείες  και συμπεράσματα.

Το πόλισμα  Άστρον σίγουρα  δεν ήταν στη χερσόνησο του Παραλίου Άστρους ,όπως  λανθασμένα αναφέρεται  σε φυλλάδια και στο διαδίκτυο χωρίς αξιόπιστες αναφορές και τεκμήρια. Οι νεότεροι ιστορικοί μελετητές συμφωνούν το   Άστρον  δεν ήταν στη χερσόνησο.

  • Βασικά τεκμηριωμένα  στην ευρύτερη περιοχή  οι κάτοικοι στην αρχαιότητα και αργότερα προτιμούσαν τα ενδότερα.
  •  Μέχρι τον 5ον π.χ. αιώνα  η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους ήταν νησί  και αργότερα σταδιακά έγινε χερσόνησος με τις προσχώσεις του  ποταμού Τάνου.  Η σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους ήταν ακατοίκητη για χιλιάδες χρόνια πριν το 1832, γιατί  η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους , το «Νησί» ,  ήταν «έρημος βράχος» και φυσικά  από τις προσχώσεις μέχρι να γίνει χερσόνησος,  γύρω από το «Νησί» υπήρχαν  πολλά έλη , βούρλα, καλάμια, από την «Παλιόστερνα», τοποθεσία της σημερινής κεντρικής πλατείας του χωριού , μέχρι τον Ατσίγγανο και το Παλιόχανο, τουλάχιστον  μέχρι το 1908-1920 , που μεν το «Χάνδακα» άρχισε αποτελεσματικά  η αποξήρανση, πού  έμμεσα είχαν αρχίσει με τις «δέσεις» για τον έλεγχο των νερών του ποταμού Τάνου   οι  αδελφοί Ζαφειρόπουλοι από τον 1836 .
  • Οι Αγιαννίτες είχαν τα χωράφια τους πριν το 1845  μέχρι πρόσφατα κοντά στη χερσόνησο,  τότε δεν υπήρχαν  οικισμός στο Παράλιο Άστρος, και  αποκαλούσαν την περιοχή «αρμύρες» και «άστρα», γιατί δεν υπήρχαν δένδρα στην περιοχή και την νύκτα  όταν  βοσκούσαν τα ζώα τους έβλεπαν καλύτερα  τα άστρα.     

Για το λόγο αυτό πολλοί ιστορικοί μελετητές αναφέρουν στη συγκεκριμένη περιοχή από την αρχαιότητα οι κάτοικοι προτιμούσαν  να κατοικούν στα  ενδότερα (Ν.Βέης και άλλοι) και  φυσικά ο οικισμός δεν αναφέρεται με κανένα όνομα στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους τους μεσαίωνα και στην αναφορά του Φραντζή το 1435.

Ο Leake (Travels in the Morea ) το 1806  αναφέρει δεν υπήρχε οικισμός στην τοποθεσία του Παραλίου Άστρους και αναφέρει το όνομα  της τοποθεσίας  ήταν Scala of Astro (= Σκάλα του Άστρους), όπως επίσης αναφέρουν ο Κ.Ζαφειρόπουλος, η Πελοποννησιακή Γερουσία και πολλοί άλλοι. ΟLeake αναφέρει  «στη σκάλα (λιμάνι) υπάρχουν μια δεξαμενή, ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels in the Morea σελ 482,485 ). Το Παράλιο Άστρος ήταν το λιμάνι της περιοχής για χιλιάδες χρόνια.

Το Παράλιο Άστρος  έχτισε  από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος , όπως τιμoύν με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι  Παραλιώτες , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ». Ο  διακεκριμένος  Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ,   ακολούθησε τον Άκουρο και αναφέρει μετά το 1854  για τα γεγονότα της εποχής, «έκτισε  την οικία του ενταύθα κατά το έτος  1832» στο «Νησί» , που θεωρείται  από τα πρώτα σπίτια του οικισμού, « ωκοδόμησαν εις το παράλιο Εργαστήρια» και  « το έτος 1838…  ήσαν τότε ολίγοι οι κατοικήσαντες εις παράλιο». Ο Άκουρος , ο αδελφός του Ιωάννης Ζαφειρόπουλος, πρώτος δήμαρχος του Δήμου Θυρέας από το 1837-1847 και ο διακεκριμένος Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου,  ονόμασαν το 1845 τον καινούργιο οικισμό  Παράλιο Άστρος. ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός  το 1845 προσαρτάται στο Δήμο Θυρέας.

Από, Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους.  « οι διάφοροι πληθυσμοί οι διαιτώμενοι κατά τα παράλια της Θυρεάτιδος ηναγκάσθηκαν για τούτον η εκείνο  τον λόγο να πήξωσι τας σταθεράς αυτών καλιάς  κατά τα ενδότερα της Κυνουρίας»(σελ.  100)  και  « του κλίματος  αυτής μη επιτρέποντος την εν τω ιδίω τόπω χειμώνος και θέρους διατριβήν»… «αναγκάζονται ένεκεν των ελωδών πυρετών να αναβαίνωσιν εις τον Άγιον Ιωάννην» (Μνείαι  του Άστρους σελ.  99).

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός και αναφέρεται από πολλούς ιστορικούς μελετητές στην αρχαιότητα οι κάτοικοι στην περιοχή κατοικούσαν στα ενδότερα από την εποχή της Θυρέας , για λόγους υγείας απέφευγαν τα έλη και προτιμούσαν τις βουνοπλαγιές που επίσης ήταν μακριά από τους πειρατές. (Ν.Βέης και άλλοι).Το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός για χιλιάδες χρόνια , μας οδηγεί να αναζητήσουμε το πόλισμα  Άστρον του Πτολεμαίου στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας, όπως στα ενδότερα του κάμπου  βρισκόταν η αρχαία πόλη Θυρέα. Άλλωστε στην αρχαιότητα  η τοποθεσία που βρίσκεται το Παράλιο Άστρος πιθανόν είχε  άλλη διαφορετική  ονομασία από το πόλισμα Άστρον,  που ήταν Πυράμια η Απόβαθμοι, όπως αναφέρουν  ιστορικοί μελετητές.

Συμπεραίνουμε  από τα παραπάνω   και   την  τεκμηριωμένη παρακάτω αναφορά του Γεωργίου  Φραντζή  το 1435 για το Άστρον , το πόλισμα Άστρον του Πτολεμαίου  βρισκόταν σαν συνέχεια της πόλης Θυρέας στα ενδότερα του  κάμπου Θυρέας , κοντά η εκεί που ήταν η αρχαία πόλη Θυρέα ,που είναι πολύ κοντά  η  στο σημερινό  Άστρος . Αφού στη περιοχή αναμφισβήτητα στην αρχαιότητα στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχε η αρχαία πόλη Θυρέα, είναι λογικό και πιθανό  επίσης αργότερα αδιάκοπα  να κατοικείται, εκεί ήταν το πόλισμα Άστρον  , όπως  συνεχίζει να κατοικείται για χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα.

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεκμηριωμένα  συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητας. 1) Το 2ο μ.χ. αιώνα ,πρώτη αναφορά του Πτολεμαίου για το πόλισμα   «Άστρον», που είναι τεκμηριωμένα το σημερινό Άστρος. – astrosgr.com

2) Το 1256 ,«Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους)  στον Αγιάννη του Άστρους.

 Όλοι συμφωνούν  και ο  Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους), που έκτισε το 1256ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος, σίγουρα βρίσκεται στο Αγιάννη του Άστρους, στη τοποθεσία «του άστρου εις τον κάμπον της Μαλεβής», που είναι η τοποθεσία «Ξεροκάμπι» στον Αγιάννη του Άστρους. Το μνημείο προστατεύεται από τον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002

Σίγουρα από τον γειτονικό  Αγιάννη (Άστρος) , που ήταν μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής , το κάστρο  ονομάστηκε  το 1256  από τον Γουλιέλμο Βιλλαρδουίνο «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους). Η ονομασία του κάστρου από το Αγιάννη (Άστρος) πρόσθετα επιβεβαιώνει, ο  Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) πριν το 1435, όπως αναφέρουν διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές (Ν.Βέης) ,τους μεσαιωνικούς χρόνους τουλάχιστον για χίλια χρόνια περίπου,  200 μ.χ. -1435 και αργότερα , ονομάζετο επίσης Άστρος, (επάνω) Άστρος και Αγιάννης του Άστρους. Το 1320 επίσης το ίδιο επιβεβαιώνει επίσημα ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας το όνομα της περιοχής είναι Άστρος (Αγιάννης), «του άστρου εις τον κάμπον της Μαλεβής», κάτω από το γειτονικό  κάστρο «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) , το οποίο εύλογα πήρε το όνομα Εστέλλα (=Άστρος) από το Άστρος (όπως λεγόταν τότε ο Αγιάννης ).  

Το 1256  ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος έκτισε στον  Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας,  στη θέση «Ξεροκάμπι» (2 χλμ ) σε ένα απόκρημνο λόφο σαν μία «φυσική πυραμίδα»   «το κάστρον, όπερ καλείται»  «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) , προς ευκολοτέραν  υποταγήν  των γειτόνων Τσακώνων στη  Σίταινα , Καστάνιτσα και Πραστό, εκεί που ήταν οι Τσάκωνες, «επάνω εις τα όρη »  suso en law montanyas  , όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μoρέως. Πάνω από το Ξεροκάμπι του Αγιάννη , «την πεδιάδα του Άστρους», «του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής»..

«Μετά  λοιπόν από την μικράν πόλιν «Άστρον», η οποία έκειτο το πρώτον (κατά τον 2ον  μ.χ. αιώνα ) κάπου εις την πεδινήν Θυρέαν,δηλ. την σημερινήν πεδιάδα Άστρους, εμφανίζεται μικρόν κάστρον «Άστρον» εις τα όρη, την ορεινή Θυρέαν, κατά το 1256 μ.χ.» (Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 28).

Ο Νίκος Βέης (1883; – 1958)  Βυζαντινολόγος ιστορικός και νεοελληνιστής , καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός επιβεβαιώνει  στο βιβλίο του Μνείαι  του Άστρους  το σημερινό Άστρος υπήρχε πριν το 1256  και από το διμερές  Άστρος –Αγιάννη πήρε το όνομα του το κάστρο Εστέλλα =Άστρος στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη. Αναμφισβήτητα  το κάστρο  στον Αγιάννη είναι το κάστρο Εστέλλα, του χρονικού του Μορέως.

 Από, Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. 

«Και δη εν τη αραγωνιακή παραλλαγή του Χρονικού του Μωρέως αναφέρεται ότι ο πρίγκιψ του Μωρέως Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος προς ευκολοτέραν  υποταγήν  των Τσακώνων έκτισε , τω 1256, το κάστρον, όπερ καλείται la Estella» .  «Παραθέτω … Et le princep por mellor  senyorear  los  fizo  alli  un  castiello  suso  en  las  montanyas ,  el qual se clama la Estella .Προφανώς το Estella τούτο… είναι το  Άστρος»  (Μνείαι  του Άστρους σ.93 )

«Όθεν το castiello  la Estella (=Άστρος) πρέπει να αναζητήσωμε στα ενδότερα της Κυνουρίας « suso en las montanyas”. «Και όντως το Άστρος και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ήτο διμερές… ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρεινών  καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους, έπειτα δε κατέστη και αυτοτελές χωρίον, ότε μετά την Άλωσιν της Βασιλευούσης …Και ακριβώς επί μεμονωμένου βουνού άνωθεν του Αγίου Ιωάννου (=Επάνω Άστρους) κείται … το Κάστρο τη Ωριάς …Κατά την εμήν γνώμην μετά τας ανωτέρω εξηγήσεις πιθανώτατα δυνάμεθα να ταυτίσωμεν το Κάστρο της Ωριάς του Πάρνωνος προς το Estella =Άστρος.( Μνείαι  του Άστρους σελ. 99-100).

«εκείνου περί τον αιγιαλόν άστρου εις το κάμπο της Μαλεβής» Ανδρόνικου Β’Του Παλαιολόγου 1320 (Μνείαι  του Άστρους σελ. 93)

Αναστάσιος Ι. Μπάλλας, Πελοποννησιακά, Τόμος ΚΓ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών Άστρος ( σ.209-210 Κάστρο Άστρους )

«Η σημαντική  αυτή οχύρωση είναι η Εστέλλα του Αραγωνικού Χρονικού ,το κάστρο έχτισε  ο Βιλλαρδουίνος στο βόρειο άκρο του Πάρνωνα. Είναι επίσης άλλο ένα από τα πολλά κάστρα της Ωριάς. Έχει περιγραφεί  επαρκώς από τον  Antoine  Bon και τον Πέππα»

«Γνωρίζουμε ότι μετά την κατάκτηση της Μονεμβασίας ο Βιλλαρδουίνος  έχτισε ένα κάστρο το 1256 πάνω στα βουνά  για να ελέγχει  τους Τσάκωνες. Η σχετική αναφορά στο «Βιβλίο των Άθλων» έχει ως εξής. Et le princep por  mellor fenyorear los fizo alli un castiello suso en las montagnas, el qual se clama la Estella (Libro σ.49»

«Πρώτος το αναφέρει  ο Leake  Travels II σ.486  γράφοντας πως δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα καλύβια , στον καλλιεργημένο κάμπο του Ξηροκαμπιού υπάρχει ένα φρούριο Ελληνικό.

Οι διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί ιστορικοί μελετητές Νίκος Βέης , Σπ. Λάμπρος , Κ.Ρωμαίος, Αδαμ. Αδαμαντίου  και Αναστάσιος Ι. Μπάλλας , και άλλοι τοποθέτησαν πειστικά το κάστρο Εστέλλα του Αραγωνικού Χρονικού του Μορέως  στο Ξεροκάμπι ανάμεσα στα χωριά Άγιος Ιωάννης και Άγιος Πέτρος. Επίσης διακεκριμένοι καστρολόγοι πειστικά συμφωνούν με τα παραπάνω.

«Προφανώς το Estella τούτο  είναι το Άστρος»  (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93 ).

Από το κάστρο Εστέλλα διακρίνεται μέρος  απότο Ξεροκάμπι του Αγιάννη του Άστρους, «του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» του Ανδρόνικου Παλαιολόγου και της «πεδιάδας του Άστρους» και του Leake.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος το 1320 επιβεβαιώνει το όνομα της περιοχής είναι Άστρος (Αγιάννης), κάτω από το  κάστρο «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) , «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» (Aδρόνικος Β’ Παλαιολόγος (1259-1332 μ.χ σελ.114.) Φαίνεται από την παραπάνω επίσημη αναφορά  του Aνδρόνικου Β’  Παλαιολόγου, το 1320  ο Αγιάννης ονομάζετο Άστρος , όπως επίσης αναφέρει   και η αναφορά   του 1256 του Χρονικού του Μορέως  για το κάστρο Εστέλλα (=Άστρος) , που βρισκόταν πολύ κοντά πάνω από  το Ξεροκάμπι ,την  «δηλουμένην γη των εξακοσίων μοδίων.  ήγουν, περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής».

Πεντακόσια χρόνια αργότερα από τον Aνδρόνικο Β’  Παλαιολόγο , επίσης ο Leake το 1805 αναφέρει και επιβεβαιώνει την ίδια πεδιάδα του Παλαιολόγου από το 1320 , « την πεδιάδα του Άστρους» στο Ξεροκάμπι ,κοντά στον Αγιάννη του Άστρους.

«Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου ( κάστρο Εστέλλα =Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ.  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια, μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη».(Leake Travels in Morea,σελ 492).

Πρόσφατα ο καθηγητής Π.Β.Φάκλαρης αναφέρει, «πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο»  το  Κάστρο  Estella =Άστρος   βρίσκεται στη θέση Ξεροκάμπι  στον Αγιάννη.

«Στον 13ο αι. ονομάζεται Άστρος (Estella) ένα κάστρο στην ενδοχώρα της Κυνουρίας που κτίστηκε από τους Φράγκους»… «Το 1256, … ο πρίγκηπας  του Μορέως Γουλιέλμος  Βιλλαρδουίνος , για να υποτάξει τους Τσάκωνες, έκτισε πάνω στα όρη (suso en las montanyas) ένα κάστρο που ονομαζόταν la Estella ,που αντιστοιχεί στην ονομασία Άστρος». «το κάστρο … φαίνεται ότι κυριαρχούσε στην περιοχή της Θυρεάτιδος, δηλ. του Άστρους κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας»  … «Ο Βέης υποστήριξε ότι θα λεγόταν Άστρος ,επειδή θα κατοικούσαν στην περιοχή αυτή κατά το θέρος οι κάτοικοι του Άστρους»….. «πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι το κάστρο που κτίστηκε με την πρωτοβουλία του Βιλλαρδουίνου ,είναι αυτό της Ωριάς στο Ξεροκάμπτι»  (Φάκλαρης , (2023) σελ 86,87).

«Προφανώς το Estella τούτο  είναι το Άστρος»  (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93 )

« Κεντρικός   πύργος  Άστρους » Κάστρο Εστέλλα στο Ξεροκάμπι στον Αγιάννη, η φωτογραφία είναι, Από το Αναστάσιος Ι. Μπάλλας ,Πελοποννησιακά, Τόμος ΚΓ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, Βραβείο  της Ακαδημίας Αθηνών Άστρος ( σ.209-210 Κάστρο Άστρους ),Κάστρα της Κυνουρίας-Κάστρα της Τσακωνιάς.

 Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεκμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητας ,Κάστρο Εστέλλα στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας-astrosgr.com

3)Το 1293 και 1292 η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος» και ” Άστρους” , του Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, που είναι το σημερινό Άστρος

Η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος» συναντάται σε χρυσόβουλο του έτους 1293 του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, « δι ού παρέχεται εις τον Μητροπολίτην Μονεμβασίας το αξίωμα του εξάρχου της Πελοποννήσου »… «μετά του αγίου θείον τέμενος, το καλούμενον  Άστρος».

Αλλά υπάρχει και η αναφορά, επίσης το 1292 συναντάται στο χρυσόβουλο Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου «Από Άστρους εις Κωστάντζαν-Ζήτζινα ..» (από τον Π.Δούκα Λακωνικά Α,1932 σ.54, Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 29).

Οι αναφορές του 1292 και 1293 δεν περικλείουν την ακριβή τοποθεσία για το Άστρος, αλλά ο ίδιος  Βυζαντινός Αυτοκράτορας στην αναφορά του 1320 ,«την περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» περιέχει την τοποθεσία, επιβεβαιώνει  ο Αγιάννης είχε  το όνομα Άστρος και είναι αυτονόητο ο αυτοκράτορας γνώριζε το Άστρος, μιλούσε για το ίδιο Άστρος και επομένως οι αναφορές του 1292 και 1293 είναι για  το σημερινό Άστρος .

Άλλωστε τότε υπήρχε ο οικισμός στην περιοχή του κάμπου της Θυρέας σύμφωνα με άλλες αναφορές. π.χ.το 1435 η αναφορά του Γεωργίου Φραντζή « Άστρον». . «Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον».( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 97).Ο Νίκος Βέης (1883–1958) καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός αναφέρει «έχομε κατ΄ επανάληψιν μνείας του Κυνουριακού αυτού πολίσματος» του Άστρους το 1256, 1320,1372,1374, 1407,1421 ,1435, 1463, 1467, 1471, 1481.

4) Το 1320 «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», στο «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους, κάτω από το κάστρο Εστέλλα (=Άστρος).

Από  το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) ,  στο Αγιάννη του Άστρους, διακρίνεται στο βάθος μέρος της τοποθεσίας «Ξεροκάμπι» του «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής». (Aδρόνικος Β’ Παλαιολόγος).  Η φωτογραφία από το φίλο και γείτονα μας στη παλιά «μητρόπολη του Αγιάννη Σουληνάρι» Θόδωρο Μαγκλή .

Η αναφορά το 1320 του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1259-1332 μ.χ.) , ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1282-1328), είναι επίσημη αλλά το κυριότερο είναι σαφέστατη για την τοποθεσία, «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», στο «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους.(Aδρόνικου Β’ Παλαιολόγου Χρυσόβουλο  (4) 1320 σελ.114).

 Η αναφερόμενη γη είναι το Ξεροκάμπι στον  Αγιάνη του Άστρους , στο κάμπο της γειτονικής μονής  Μαλεβής , κάτω από το κάστρο Εστέλλα (=Άστρους) .Εκτός από την συγκεκριμένη τοποθεσία «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» στην συνέχεια αναφέρεται στα ενδότερα της ορεινής Κυνουρίας «περί τον τόπον τον λεγόμενον του αγίου νικολάου….. το επικεκλημένον φούσκα» και δεν αφήνει περιθώρια για ερμηνείες  για άλλη τοποθεσία. Μερικοί μελετητές κόβουν περίεργα  «εις τον κάμπον της μαλεβής» που περιγράφει ακριβέστατα την τοποθεσία και απλά αναφέρουν  την ευρύτερη περιοχή «περί τον αιγιαλόν του άστρου» η  εσφαλμένα ερμηνεύουν η αναφορά είναι  για διαφορετική τοποθεσία, επειδή δεν γνωρίζουν την τοποθεσία της γειτονικής μονής Μαλεβής ….

Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου  Μαλεβής , βρίσκεται στα ανατολικά στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη , «εις τον κάμπον της μαλεβής» ,ανάμεσα στον Αγιάννη του Άστρους και τον Άγιο Πέτρο.

Παρακάτω είναι η λεπτομερής αναφορά του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου και από τον Νίκο Βέη.

Παραχωρεί στη μονή Οδηγήτρια του Βροντοχίου στο Μυστρά και στον ηγούμενο Παχώμιο διάφορους τόπους μεταξύ αυτών «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις το κάμπο της μαλεβής περί το χολοδομικόν’ και περί τον τόπον τον καλούμενον του αγίου νικολάου ,μοδίων εξακόσι (5) (γη) ‘ εν η εστί μονύδριον εις όνομα τιμώμενον αγίου του νικολάου και επικεκλιμένου φούσκα» Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου το 1320 (Νίκος Βέης ,Μνείαι του Άστρους ,σελ 94).

:  «…. έτι δε και την κατά  μέρος  ανωτέρω δηλουμένην γη των εξακοσίων μοδίων.  ήγουν, την περί τον αιγιαλόν του άστρου την περι τον κάμπον της μαλεβής ‘ την περί το χολοδομητικόν ,και την περί τον τόπον τον λεγόμενον του αγίου νικολάου , .. κατέχει δε ταύτην ωσαύτως και το ρηθέν μονύδριον του αγίου νικολάου  το επικεκλημένον φούσκα μετά των ειρημένων  πατοίκων αυτού’ και λοιπών δικαίου τούτων». (Aνδρόνικος Β’ Παλαιολόγος, Χρυσόβουλο (4) 1320 σελ.114).

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας επιβεβαιώνει το όνομα της περιοχής είναι Άστρος (Αγιάννης), κάτω από το γειτονικό  κάστρο «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) , το οποίο πήρε το όνομα Εστέλλα από το Άστρος (όπως λεγόταν τότε ο Αγιάννης ).

Ο Leake 500 χρόνια αργότερα επιβεβαιώνει την αναφορά του 1320 του  Aδρόνικου Β’ Παλαιολόγου « την πεδιάδα του Άστρους» , που είναι το Ξεροκάμπι του Αγιάννη.

«Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου (Κάστρου Εστέλλα=Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια, μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη».(Leake Travels in Morea,σελ 492

 Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας στην αναφορά του 1320 ,«την περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» περιέχει την τοποθεσία, επιβεβαιώνει  ο Αγιάννης είχε  το το όνομα Άστρος και είναι αυτονόητο ο αυτοκράτορας γνώριζε το Άστρος, μιλούσε για το ίδιο Άστρος και επομένως οι αναφορές του 1292 και 1293 είναι για  το σημερινό Άστρος.

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεκμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητας,       4) Το 1320 «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», στο «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους, κάτω από το κάστρο Εστέλλα (=Άστρος)-astrosgr.com

5) Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον (το σημερινό Άστρος) και τον Άγιον Ιωάννη (Αγιάννης του Άστρους).

Από,Θανάση Π. Κωστάκη: Σύντομη γραμματική της Τσακώνικης Διαλέκτου (BT),1951«Από το Φρατζή,έκδοση Βόννης σ.159…..Και κατά αρχάς του θέρους του ς@μγ (=1435)…. αί είσιν αι κάτω γεγραμμέναι χώραι και πόλεις και κώμαι, Άστρον,άγιος Πέτρος, Άγιος Ιωάννης, Πλαταμόνας  (Σημερ.Πλάτανος),Μελίγον (σημερ. Μελιγού ), Προάστειον (σημερ,Πραστός) ,Λεωνίδας (σημερ.Λεωνίδιον), Κυπαρισσία (σημερ.Κυπαρίσσι) ,Ρέοντας και Σίτανας (σημερ.Σίταινας)… Βλ.Σ.Λάμπρου,Μικταί Σελίδες , Αθήναι 1905 σ.416-419 και Φ.Κουκουλέ, Αθηνά 39 (1927) σ.122».

Ο Γεώργιος Φραντζής το 1435 επιβεβαιώνει η αναφορά του Πτολεμαίου 2ο μ.χ.  αιώνα για το πόλισμα  Άστρον είναι το σημερινό Άστρος , γιατί υπήρχε αδιάκοπα οικισμός στην περιοχή από την εποχή της πόλης Θυρέας . Το “Αστρον” συνέχιζε να υπάρχει στην ίδια τοποθεσία , το Άστρον του Φραντζή είναι αναμφισβήτητα το σημερινό  Άστρος, που βρίσκεται στην ίδια τοποθεσία της αρχαίας πόλης Θυρέας και του πολίσματος  Άστρου του Πτολεμαίου.

Η αναφορά του Φραντζή  Άστρον είναι αναμφισβήτητα  η πέμπτη αναφορά ,που πειστικά τοποθετεί  το σημερινό Άστρος στην συγκεκριμένη τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα, πρώτη ήταν του Χρονικού του Μορέως το 1256, «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) και  οι τρεις επίσημες αναφορές του 1293,1292,1320 του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1259-1332 μ.χ.)  Χρυσόβουλο  (4) 1320 (σελ.114), «του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής». Αναμφισβήτητα υπήρχε οικισμός στο σημερινό Άστρος  πριν  χιλιάδες χρόνια  από πολλές άλλες αναφορές .

Σίγουρα η αναφορά του Φραντζή  είναι για το σημερινό Άστρος και δεν είναι για άλλον οικισμό, γιατί θα έπρεπε να αναφέρεται και το σημερινό Άστρος ,που ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός στο κάμπο της Θυρέας, έστω με διαφορετικό όνομα ( όπως ο Φραντζής  αναφέρει τον μικρότερο οικισμό Μελίγον (σημερ. Μελιγού ) .Αν υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους θα το ανέφερε ο Φραντζής, αφού ανέφερε την Μελιγού και ταυτόχρονα ανέφερε το Άστρον για το σημερινό Άστρος. Απλά θα ανέφερε και τους δύο οικισμούς.  Στην σημερινή τοποθεσία του Άστρους τους μεσαιωνικούς  χρόνους υπήρχε οικισμός σύμφωνα με το Νίκο Βέη και πολλές άλλες αναφορές . «Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον» (σελ 97)., το 1516 οι αναφορές Toast(r)ι (=Toasti) , Toastri  και  Astro είναι το Άστρος και η αναφορά του Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου «του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» και πολλές άλλες.

Επίσης το γεγονός ότι δεν αναφέρεται οικισμός με κανένα όνομα στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους  ,όπως συμφωνούν ιστορικοί μελετητές τότε δεν υπήρχε οικισμός στο Νησί και οι κάτοικοι από την αρχαιότητα στην συγκεκριμένη περιοχή προτιμούσαν τα ενδότερα, αυτό πρόσθετα επιβεβαιώνει  ότι η αναφορά του Φραντζή το 1435  για το πόλισμα Άστρον είναι το σημερινό Άστρος .

Επίσης το Άστρον στην αναφορά του Φραντζή σίγουρα δεν είναι το Παράλιο Άστρος . Αν υπήρχε οικισμός το 1435  στο Παράλιο Άστρος ,κάτι θα υπήρχε και αργότερα έστω και ερείπια , αλλά δεν υπάρχουν  ερείπια  ούτε τεκμήρια για οικισμό αυτή την μακρά χρονική περίοδο ,που ήταν  μόνο το λιμάνι της περιοχής  και μέχρι  το 1828  σύμφωνα με τον Leake  και άλλους μελετητές  «στη σκάλα (λιμάνι)  υπάρχουν μια δεξαμενή, ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels ,σελ. 482). Επίσης ο Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος, οικιστής του Παραλίου Άστρους αναφέρει και επιβεβαιώνει  «το ακατοίκητο τούτο μέρος».

Στα ενδότερα της Θυρεάτικης Γης βρίσκονται τα χώρια του Πάρνωνα , Μελιγού και στο βάθος Αγιάννης του Άστρους. Ο Αγιάννης και η Μελιγού αναφέρονται από το Γεώργιο Φραντζη το 1435 και αναφέρονται στους Τούρκικους καταλόγους το 1540.

Το Άστρος και το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρονται για εκατοντάδες  χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους , αλλά αναφέρονται τα άλλα μεγάλα ιστορικά χωριά. Ο λόγος που το  Άστρος δεν αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους είναι ότι αναφερόταν ο Αγιάννης ,που ήταν το μητροπολιτικό κέντρο της Θυρέας για εκατοντάδες χρόνια και ο Αγιάννης ήταν μία κοινότητα με το Άστρος , ήταν βασικά  οι ίδιοι κάτοικοι, και ο Αγιάννης αναφερόταν επίσης σαν Άστρος και Αγιάννης του Άστρους. . Οι Τούρκοι φορολογούσαν τους κατοίκους , δεν υπήρχε τότε ΕΝΦΙΑ.

Από, Venetians and Ottomans in  SouthEast Peloponnese (15th*18th century).Dr, Evangelia Balta Director of  Studies (Institute for Neohellenic Research/National Hellenic Research Foundation) Πληθυσμός,  Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685 ,Άγιος Ιωάννης  (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107), Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49),  Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρεστενα (84) ,

Μερικοί διαβάζουν «όπως τους συμφέρει», αλλά ολόκληρη η αναφορά είναι σαφέστατη , πληρέστερη και ακριβέστατη. (άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε).

Ολόκληρη η αναφορά του Φραντζή είναι σαφέστατη και πληρέστερη,

Καλό παράδειγμα , όπως στην αναφορά  «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής » που περιγράφεται η ακριβής τοποθεσία, ολόκληρη η αναφορά του Φραντζή είναι σαφέστατη και πληρέστερη. Δεν αναφέρει το  Παράλιο Άστρος με κανένα όνομα , έπρεπε επίσης  να αναφέρει το Άστρος έστω με διαφορετικό όνομα αν υποθέσουμε η αναφορά ήταν για το Παράλιο Άστρος , αναφέρει άλλους μικρότερους οικισμούς  και τότε διαβάζοντας ολόκληρη την αναφορά φαίνεται αυταπόδεικτα «Άστρον» είναι σίγουρα το  σημερινό Άστρος . Μονολεκτικά η αναφορά με την επιλογή «το 1435 Άστρον του Φραντζή» , που ερμηνεύεται, όπως μας συμφέρει, περιέχει πολύ λιγότερα από ολόκληρη την αναφορά.   

Το ίδιο η αναφορά του Βυζαντινού   Αυτοκράτορα  Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1259-1332 μ.χ. ) , ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1282-1328)  , είναι επίσημη αλλά το κυριότερο είναι σαφέστατη για την τοποθεσία, «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», στο «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους.(Aδρόνικου Β’ Παλαιολόγου  Χρυσόβουλο  (4) 1320 σελ.114). 

Παραχωρεί στη μονή Οδηγήτρια του Βροντοχίου στο Μυστρά και στον ηγούμενο Παχώμιο διάφορους τόπους μεταξύ αυτών «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις το κάμπο της μαλεβής περί το χολοδομικόν’ και περί τον τόπον τον καλούμενον του αγίου νικολάου ,μοδίων εξακόσι (5) (γη) ‘ εν η εστί μονύδριον εις όνομα τιμώμενον αγίου του νικολάου και επικεκλιμένου φούσκα» Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου το 1320 (Νίκος Βέης ,Μνείαι του Άστρους ,σελ 94).

Μερικοί μελετητές κόβουν περίεργα και παράξενα «εις τον κάμπον της μαλεβής» που περιγράφει ακριβέστατα την τοποθεσία και απλά αναφέρουν την ευρύτερη περιοχή «περί τον αιγιαλόν του άστρου» η  αναφέρουν για διαφορετική τοποθεσία , επειδή πιθανά δεν γνωρίζουν την τοποθεσία της γειτονικής μονής Μαλεβής η για τους λόγους τους.

Το ίδιο η αναφορά του Κλαύδιου Πτολεμαίου «Άστρον» το 2ο αιώνα μ.χ , δεν περιγράφει την ακριβή τοποθεσία  και ερμηνεύεται , επίσης  όπως μας συμφέρει. Αλλά  ολόκληρη η αναφορά είναι σαφέστερη και ακριβής, λέει από το Λεωνίδιο μέχρι το Ναύπλιο… Από , Το Άστρος της Θαλάσσης , «Πρασιά να γ λε_γ Αργείας Άστρον  να λε δ Ινάχου ποτ.εκβολαί  να λε γ η αρχή του ποταμού να λ   Ναυπλία επίνειον». Όλα τα άλλα είναι ερμηνείες.

Το ίδιο με την αναφορά (συμπέρασμα) η Εθνοσυνέλευση το 1823  ονόμασε τον οικισμό Άστρος ,είναι λανθασμένη.

Μερικοί  λανθασμένα ,ατεκμηρίωτα , ανεξήγητα και παράξενα αναφέρουν  η Συνέλευση  το 1823  ονόμασε τον οικισμό Άστρος, χωρίς να σχολιάζουν και αναφέρουν τα έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης. Μερικές φορές απαιτείται  και νομική κατάρτιση για να γίνουν αντιληπτά τα συνταγματικά κείμενα. Όλες οι αποφάσεις της Συνταγματικής Συνέλευσης  έγιναν και έπρεπε να γίνουν  γραπτά , ήταν Συνταγματική Συνέλευση,  δεν ήταν καφενείο. . Η Συνέλευση  δεν αποφάσισε  με κανένα έγγραφο  για το όνομα Άστρος , απλά και αυτονόητα από την πρώτη ημέρα  αναγκαστικά χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε επίσημα το υπάρχον από χιλιάδες χρόνια νωρίτερα όνομα του οικισμού Άστρος .

Η εθνοσυνέλευση  με τα πρώτα «εν Άστρει» έγγραφα και τα πρακτικά από την πρώτη ημέρα την 29η Μαρτίου 1823,πριν σχεδόν αρχίσει η Συνέλευση και αργότερα  μέχρι την τελευταία ημέρα σε όλες τις συνεδριάσεις με όλα τα έγγραφα, επιβεβαίωσε  θεσμικά και συνταγματικά το Άστρος υπήρχε αναμφισβήτητα πριν την 29η Μαρτίου 1823, και σύμφωνα με την νομική και επιστημονική ερμηνεία των εγγράφων  σίγουρα δεν  «ονόμασε»  την 29η Μαρτίου 1823 τον οικισμό Άστρος. Το συμπέρασμα  η Συνέλευση  το 1823  ονόμασε τον οικισμό Άστρος είναι έκδηλα και απλά μεγάλο λάθος.

Ολόκληρη η αναφορά για τους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους  είναι σαφέστατη και πληρέστερη,Πληθυσμός, Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685  Άγιος Ιωάννης  (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107), Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49),  Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρέστενα (84) ,

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητας ,5) Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον (το σημερινό Άστρος) και τον Άγιον Ιωάννη (Αγιάννης του Άστρους)-astrosgr.com.

6) Το 1516, Toast(r)ι (=Toasti)  , Toastri   και   Astro είναι το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

«Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι ένα και το αυτό σημείον» (Νίκος Βέης ,Μνείαι του Άστρους σελ 97).

Είναι έκδηλο στην περιοχή το 15 αιώνα υπήρχαν δύο διαφορετικά τοπογραφικά σημεία Toastri και Astritzi (Laprici). Σε όλες τις παρακάτω  αναφορές υπάρχει πάντοτε στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας    το τοπογραφικό σημείο  Toast(r)ι  ,Toastri, Astro , που είναι το σημερινό Άστρος.

Στο παραπάνω χάρτη διακρίνονται στα ενδότερα ο οικισμός Toastri, που είναι το σημερινό Άστρος, το σημείο Laprici (Astritzi) που είναι το Κάστρο Παραλίου Άστρους και το νησί Stella που είναι η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους .

Σε διάφορες αναφορές του 1516, 1545,1547, 1570,1650 αναφέρονται το Toast(r)ι  ,Toastri, σαν μεσογειακό τοπογραφικό σημείο και ανατολικά , νότια ανατολικά,  βρίσκεται το τοπογραφικό σημείο Astritzi, Ostrici, Laprici σαν κάστρο  και Stella σαν νησί. Σε τοπικά φυλλάδια λανθασμένα η αναφορά στους Ενετικούς χάρτες Stella για την χερσόνησο Παραλίου Άστρους (ήταν νησί πριν τον 5ο π.χ. αιώνα) ανεξήγητα και ατεκμηρίωτα συγχέεται με το κάστρο Estella ,που βρίσκεται στον Αγιάννη του Άστρους και ταυτόχρονα το κάστρο του Παραλίου Άστρους, δεν αναφέρεται από κανέναν ιστορικό μελετητή με το όνομα Εστέλλα, αλλά πολλοί ιστορικοί μελετητές συμφωνούν είναι το κάστρο Astritzi, ,Astrici, Ostrici, Laprici . Υπάρχουν αρκετοί Ενετικοί χάρτες που αναφέρουν την χερσόνησο με το όνομα Στέλλα αλλά δεν υπάρχει χάρτης που αναφέρει την χερσόνησο η το κάστρο Παραλίου Άστρους με το όνομα Εστέλλα. Αυτονόητα άλλο είναι το νησί Stella και άλλο το κάστρο Estella στον Αγιάννη.

«Κατά τα ανωτέρω ,έχουμε δύο διάφορα γεωγραφικά σημεία , το Άστρος και το Αστρίτσι» αναφέρει ο Ν.Φλούδας που συμφωνεί με το Ν.Βέη (Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 34,35,38).

Ο Νίκος Βέης (1883–1958) καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός αναφέρει «έχομε κατ΄ επανάληψιν μνείας του Κυνουριακού αυτού πολίσματος» του Άστρους το 1256, 1320,1372,1374, 1407,1421 ,1435, 1463, 1467, 1471, 1481, υπάρχουν και άλλες.

«περί τον αιγιαλόν του άστρου εις το κάμπο της μαλεβής περί το χολοδομικόν’ και περί τον τόπον τον καλούμενον του αγίου νικολάου ,μοδίων εξακόσι (5) (γη) ‘ εν η εστί μονύδριον εις όνομα τιμώμενον αγίου του νικολάου και επικεκλιμένου φούσκα» Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου το 1320 (Νίκος Βέης ,Μνείαι του Άστρους ,σελ 94)

“Eγράφη δια χειρός  εμού εν τω Άστρω» 1372 και 1374 (σελ 96) («έχομε δύο κώδικες γραφέντας  εν Άστρει»)  (σελ 97)

«Προς τον αιγιαλόν είναι το Άστρος ,πόλις ποτέ, τα νύν έρημον» Μελέτιος,( σελ 101).Οι Αγιαννίτες αποκαλούσαν και αποκαλούν μέχρι σήμερα το Άστρος  «Γιαλό»  και τους Αστρεινούς «Γιαλίσιους».

Το 1516…« εν τω μνημείω τούτω λέγω,σημειούται toastri (= το Άστρος ) και Οstrici(= Αστρίτσι)  … “Οθεν εξ όλων των προμνημονευθέντων μαρτυρίων, και άλλων τινων μεγαγενεστέρων χρόνων , ελέγχεται ότι το Αστρίτσι είναι διάφορον του Άστρους τοπογραφικόν σημείον»( Νίκος Βέης ,Μνείαι του Άστρους σελ 98) 

Επίσης σε αναφορές του Stefano Magno to 1463,1467,1469 και  άλλων για τα κάστρα του Μορέως το 1471  αναφέρονται δύο τοπογραφικά  σημεία (κάστρα)  Astro και Astrici , Astro και Astritzi.( Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 38). Οι παραπάνω αναφορές «Astro»  είναι για  το κάστρο Εστέλλα στον Αγιάννη ,στην τοποθεσία Ξεροκάμπι, όπως αναφέρουν πειστικά ο Ν.Βέης  και πολλοί άλλοι ιστορικοί  μελετητές και οι αναφορές “Astrici και Astritzi“είναι για  το κάστρο Παραλίου Άστρους.

«Το 1471 αναγράφεται εις τας κτήσεις της Ενετίας το καλούμενον Άστρο (Astro) (Μπαρ,τ,Β.454, Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 30). Ενδιαφέρον είναι ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στην διαθήκη του το 1819, 348 χρόνια αργότερα από το 1471, επίσης στα λατινικά αναφέρει «Astro» . «Αφήνω εις την πατρίδα μας (χωρίον μας) το κτίριον του σχολείου και την περιουσίαν του Άστρους (Astro) ως είναι»

Στα αρχεία της Βενετίας του 15ου αιώνα το 1407, αναφέρεται το κάστρο «Astritzi».. «και κύριος αυτού Lampridios» , (Ν.Βέης Μνείαι του Άστρους ,σελ 97). Ο κύριος του κάστρου ήταν ο Αγιαννίτης Λαμπρίδης ( Lampridios), και για το λόγο αυτό θεωρείται  η αναφορά  του 1407 είναι για το Κάστρο Παραλίου Άστρους .Το Κάστρο Παραλίου Άστρους   πιθανά είναι το «Astritzi» των Ενετών, αλλά δεν συμφωνούν με αυτό  όλοι οι ιστορικοί μελετητές. Από την παραπάνω αναφορά  για  τον Αγιαννίτη Λαμπρίδη κύριο του κάστρου , συμπεραίνουμε το  «Astritzi», είναι το Κάστρο Παραλίου Άστρους.

Αναμφισβήτητα το “μεσογειακό  τοπογραφικό σημείο” , που αναφέρεται σε πολλά κείμενα κα πολλούς χάρτες, Toast(r)ι (=Toasti) , Toastri , Astro , είναι σίγουρα το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας .

Στους παραπάνω χάρτες και σε άλλους διακρίνονται στα ενδότερα ο οικισμός Toastri,  που είναι το σημερινό Άστρος, το σημείο  Laprici (Astrici) που είναι το Κάστρο Παραλίου Άστρους και το νησί Stella που είναι η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους . 

Εύκολα συμπεραίνουμε  το σημερινό Άστρος αναφέρεται στους Ενετικούς χάρτες  και κείμενα του μεσαίωνα Toast(r)ι , Toastri και  Astro. Η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους αναφέρεται  στους Ενετικούς χάρτες εσφαλμένα σαν νησί Stella (  δεν γνωρίζουμε αν αναφέρεται σε κείμενα Stella, ήταν νησί πριν το 5ο αιώνα π.χ.)  και το κάστρο Παραλίου Άστρους  αναφέρεται Astrissi,  Αstritzi, Astrici, Ostrici, Laprici. Όλοι οι ιστορικοί μελετητές συμφωνούν το κάστρο Εστέλλα στο Ξεροκάμπι στον Αγιάννη αναφέρεται Estella  και  Astro. 

Άστρος «Το κλεινόν Άστυ» , Περήφανο και Καμαρωτό, Χρυσήλιο και Ιστορικόν.

Το Άστρος ονομάστηκε από τους κατοίκους  της περιοχής Άστυ ( Πόλη) σαν το διάκριση με τους γύρω μικρούς οικισμούς. Άστυ (=πόλη ) ονομάζετο η αρχαία πόλη Θυρέα ,το μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής όπως αργότερα είναι το Άστρος ,και από τότε έμεινε το άστυ=πόλη στους κατοίκους. Οι Αστρεινοί αποκαλούν και σήμερα το οικισμό «Το Κλεινόν Άστυ» . Από την Πόλη η το Άστυ προήλθε Toasti= Toast(r)ι, Toastri και το Astro  και συμφωνούμε με  την  σοβαρά τεκμηριωμένη, λογική  και έξυπνη άποψη το όνομα Άστρος προήλθε από το Άστυ=(Τoasti) Toast(r)ι , (Καραχάλιος,  Ι. Κουσκουνάς ,Κ.Χασαπογιάννης ,Ι. Κακαβούλιας,Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 24,25).

Με την ευκαιρία αναφέρομε η περιοχή «Άστρα», είναι η ακάλυπτη από δένδρα τοποθεσία που βρίσκεται βόρεια του Παραλίου Άστρους μέχρι το Ατσίγγανο, περίπου 250 στρέμματα, και την τοποθεσία  κατείχαν οι κάτοικοι του Αγίου Ιωάννη. Κατά την Αγιαννίτικη παράδοση το όνομα της τοποθεσίας «Άστρα» , έδωσαν  οι Αγιαννίτες που τις νύκτες τα καλοκαίρια έβοσκαν τα μεγάλα ζώα τους στον κάμπο και από το γυμνό από δένδρα κάμπο, μακριά από τις ελιές, έβλεπαν “την νύκτα τα άστρα του ουρανού” και έτσι η περιοχή ονομάσθηκε «Άστρα». Είναι ενδεικτικό το 2009 στο κτήμα της περιοχής του Δ.Κοψιαύτη, που είναι Αγιαννίτικο όνομα , βρέθηκαν αρχαιολογικά στοιχεία της Ρωμαϊκής περιόδου. Το όνομα Άστρα δεν αναφέρεται σαν οικισμός Άστρα από ιστορικούς μελετητές ,γιατί δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για οικισμό , αλλά αναφέρεται σαν τοποθεσία.(Ν.Φλούδας Θυρεατικά Β. σελ 47).

Πιθανόν είναι το όνομα της περιοχής Άστρα να προήλθε από τον γειτονικό οικισμό Άστρος που υπήρχε στα ενδότερα για χιλιάδες χρόνια. Επίσης ο  κάμπος της Θυρέας αποκαλείτο από τους Αγιαννίτες και Αστρεινούς  Άστρος η κάμπος του Άστρους  και πιθανόν το Άστρος έγινε Άστρα. Τον μεσαίωνα μέχρι το 1832 και νωρίτερα  δεν υπήρχε οικισμός στη σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους και για το λόγο αυτό η περιοχή Άστρα νωρίτερα  από το 1832 ανήκε αποκλειστικά στους Αγιαννίτες. Το Παράλιο Άστρος έκτισε ο Άκουρος  και οι Αγιαννίτες από το 1832-1845 και  το 1845 προσαρτήθηκε σαν καινούργιος οικισμός  στο υπάρχοντα από το 1835 δήμο Θυρέας.

Βέβαια όλοι συμφωνούν και ο πρώτος επιστήμονας ιστορικός Θουκυδίδης , στην αρχαιότητα αναμφισβήτητα το όνομα της περιοχής ήταν Θυρεάτις Γη η Θυρέα και δεν υπάρχουν άλλες αναφορές με διαφορετικό όνομα.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ  Ἱστορίαι  [2.27.2] ἐκπεσοῦσι δὲ τοῖς Αἰγινήταις οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔδοσαν Θυρέαν οἰκεῖν καὶ τὴν γῆν νέμεσθαι , ἡ δὲ Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ᾽ ἐσπάρησαν κατὰ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα».

Ο χάρτης είναι από  το Άστρος της Θαλάσσης.

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητας ,6) Το 1516, Toast(r)ι (=Toasti)  , Toastri   και   Astro είναι το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας-astrosgr.com

7) Το 1540 ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους ,  αλλά δεν αναφέρονται το Άστρος και το Παράλιο Άστρος

Διακρίνονται στα ενδότερα της Θυρεάτικης Γης τα χώρια του Πάρνωνα , Μελιγού και στο βάθος Αγιάννης του Άστρους. Ο Αγιάννης και η Μελιγού αναφέρονται από το Γεώργιο Φραντζή το 1435 και στους Τούρκικους καταλόγους το 1540.

Είναι έκδηλο ,όπως αναφέρουν πολλοί ιστορικοί μελετητές ,στην περιοχή μας οι κάτοικοι στην αρχαιότητα  και αργότερα προτιμούσαν τα ενδότερα.

Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) πριν το 1435, τους μεσαιωνικούς χρόνους τουλάχιστον για χίλια χρόνια  περίπου  200 μ.χ. -1435 και αργότερα , ονομάζετο επίσης  Άστρος, (επάνω) Άστρος   και  Αγιάννης του Άστρους. Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός Ν.Βέης αναφέρει σχετικά. «Και όντως το Άστρος και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ήτο διμερές … ο Άγιος Ιωάννης κατ’ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους. ( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 99-100).Το όνομα Άγιος Ιωάννης πιθανά το πήρε τον 9ο μ.χ. αιώνα όταν επί αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνος (811-886) πολλά χωριά της περιοχής εκχριστανίστηκαν και ο αυτόκρατορας έδωσε τα ονόματα αγίων.

Η πόλη Θυρέα  ήταν διμερής, γιατί επίσης υπήρχε και η άνω πόλη στη περιοχή του Ελληνικού η Τειχιό. Ο Θουκυδίδης αναφέρει την πόλη Θυρέα στα ενδότερα του κάμπου  Θυρέας  αλλά και  την  «άνω πόλις εν η ώκουν».  Συμπεραίνομε από την έμφαση του μεγάλου ιστορικού  «εν η ώκουν» ότι οι κάτοικοι  για τους λόγους τους πρωταρχικά κατοικούσαν στην άνω πόλη. Η  «άνω πόλη» Θυρέα ήταν στο Ελληνικό η Τειχιό μεταξύ Άστρους και Αγιάννη. 

Δεν είναι τυχαίο , και έκδηλα έχει σχέση με του Θυρεάτες, οι Αγιαννίτες το ίδιο συνέχισαν να κάνουν  αργότερα για χιλιάδες χρόνια , τον χειμώνα κατέβαιναν  για λίγους μήνες  στο Άστρος , στο «Γιαλό»,  στα αρχοντικά ,στους «πύργους» και στα καλύβια τους για να μαζέψουν τις ελιές και την Άνοιξη έφευγαν από τον κάμπο για να αποφύγουν τον ελώδη πυρετό του «Γιαλού» και να μην τους «φάει ο κάμπος  , και κατοικούσαν τον περισσότερο χρόνο  στα βουνά του Αγιάννη του Άστρους, για το υγιεινό  κλίμα του.

Από το  Άστρος (Αγιάννη) ονομάστηκε το κάστρο Εστέλλα (=Άστρος) ,  «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους), που έκτισε ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος  το  1256  σε ένα  απόκρημνο  σαν πυραμίδα λόφο  πάνω από την «πεδιάδα του Άστρους» ,στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη,  προς ευκολοτέρα   υποταγή   «επάνω εις τα όρη » suso en law montanyas  των γειτόνων  Τσακώνων  (Σίταινα, Καστάνιτσα, Πραστό ),όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μoρέως. (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους.σελ 93). «Προφανώς το  Estella τούτο  είναι το Άστρος»  (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. Σελ. 93 ).

Ο Αγιάννης ονομάζετο Άστρον, σύμφωνα με την   παρακάτω  επίσημη αναφορά  του Βυζαντινού   Αυτοκράτορα  Ανδρόνικου Β’  Παλαιολόγου το 1320,  που είναι σαφέστατη για την ονομασία της  τοποθεσίας και  ταυτόχρονα διασταυρώνεται  με το γειτονικό κάστρο Εστέλλα (=Άστρος) του Χρονικού του Μορέως. Την  «δηλουμένην γη των εξακοσίων μοδίων.  ήγουν, περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», (Aδρόνικος Β’ Παλαιολόγος, Χρυσόβουλο  (4) 1320 σελ.114) . Ο «κάμπος της μαλεβής» η «πεδιάδα του Άστρους»  είναι το «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους, που βρίσκεται κάτω από το κάστρο Εστέλλα (= Άστρος).

 Ο Leake 500 χρόνια αργότερα  το 1805 επιβεβαιώνει την αναφορά του 1256  του Χρονικού του Μορέως  και την αναφορά του 1320   του  Aδρόνικου Β’ Παλαιολόγου για « την πεδιάδα του Άστρους» στο Ξεροκάμπι  του Αγιάννη.(Leake Travels in Morea,σελ 492) .Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον και τον Άγιο Ιωάννη και  επιβεβαιώνει η αναφορά του Πτολεμαίου 2ο μ.χ.  αιώνα για το πόλισμα  Άστρον είναι το σημερινό Άστρος .

Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον (το σημερινό Άστρος) και τον Άγιον Ιωάννη (Αγιάννης του Άστρους).

 Στα ενδότερα από την αρχαιότητα το ιστορικόν βρίσκονται το  Άργος και οι Μυκήνες , επίσης αργότερα στα ενδότερα βρίσκονται το Άστρος και το Λεωνίδιο. Στα νεότερα χρόνια επίσης στα ενδότερα βρίσκονται όλοι οι παλιότεροι οικισμοί της περιοχής , Άγιος Ανδρέας Κορακοβούνι ,Μελιγού,Κούτρουφα ,Βέρβενα και Δολιανά.

Όλοι οι επτά παραπάνω οικισμοί της περιοχής μας είναι τεκμηριωμένα διμερείς από ιστορικά έγγραφα και ιστορικούς μελετητές, π.χ. Γ. Φραντζής , Ν.Βέης ,Τούρκικους φορολογικους καταλόγους κλπ, και το γνωρίζουν οι κάτοικοι της Θυρέας, εκτός από το νεότερο οικισμό της περιοχής Παράλιο Άστρος ,γιατί απλά δεν υπήρχε οικισμός για χιλιάδες χρόνια στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1832-1845 , τότε κτίστηκε ο οικισμός και το 1845 προσαρτήθηκε στο Δήμο Θυρέας. 

Το έκδηλο αυτό γεγονός ,που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση από κανένα σοβαρό ιστορικό μελετητή , είναι μια άλλη τρανή απόδειξη , δεν υπήρχε οικισμός για χιλιάδες χρόνια στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1832-1845

Πρόσθετα είναι ενδεικτικό και επιβεβαιώνεται, ότι δεν υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους και το όνομα της τοποθεσίας , με τις πειστικές και αδιαφιλονίκητες αναφορές από τρεις πρώτους κατοίκους και οικιστές του Παραλίου Άστρους και την αναφορά του Leake. Απλά πριν το 1832 ,δεν υπήρχαν κάτοικοι στην τοποθεσία για να ονομάσουν οικισμούς, λιμάνια και περιοχές.

  • Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος Οικιστής του Παραλίου Άστρους, «ακατοίκητο τούτο μέρος»
  • Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος , οικιστής του Παραλίου Άστρους το 1823 «Την Σκάλαν του Άστρους» , “Σκάλα Άστρους ” αναφέρεται από την Πελοποννησιακή Γερουσία το 1822 .
  • Λογοθέτης « ολίγοι εις παράλιο» και « ολίγοι οι κατοικήσαντες εις παράλιο»
  • Leake “Leaving the Scala of Astro= φεύγοντας από την Σκάλα του Άστρους ,Travels in the Morea (σελ. 485 ). «στη σκάλα (=λιμάνι) υπάρχουν μια δεξαμενή, ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels in the Morea σελ. 482) , όπως το ίδιο αναφέρουν και άλλοι ιστορικοί μελετητές. 

Το 1540 ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους  με πολλά άλλα χωριά της περιοχής, αλλά δεν αναφέρονται το Άστρος και το Παράλιο Άστρος

«Και όντως το Άστρος και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ήτο διμερές … ο Άγιος Ιωάννης κατ’ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους, έπειτα δε κατέστη και αυτοτελές χωρίον, ότε μετά την Άλωσιν της Βασιλευούσης …Και ακριβώς επί μεμονωμένου βουνού άνωθεν του Αγίου Ιωάννου (=Επάνω Άστρους) κείται … το Κάστρο τη Ωριάς …Κατά την εμήν γνώμην μετά τας ανωτέρω εξηγήσεις πιθανότατα δυνάμεθα να ταυτίσωμεν το Κάστρο της Ωριάς του Πάρνωνος προς το Estella =Άστρος.( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 99-100)

Το ιστορικό Άστρος και ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) είναι μία κοινότητα και το κυριότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν για πολλούς αιώνες και έχουν μέχρι σήμερα σπίτια στον Άστρος και στον Αγιάννη του Άστρους.

Το Άστρος και το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρονται για εκατοντάδες  χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους , αλλά αναφέρονται τα άλλα μεγάλα ιστορικά χωριά. Ο λόγος που το  Άστρος δεν αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους είναι ότι αναφερόταν ο Αγιάννης ,που ήταν το μητροπολιτικό κέντρο της Θυρέας για εκατοντάδες χρόνια και ο Αγιάννης ήταν μία κοινότητα με το Άστρος , οι κάτοικοι ήταν βασικά ίδιοι, και ο Αγιάννης αναφερόταν επίσης σαν Άστρος και Αγιάννης του Άστρους.

Το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρεται για εκατοντάδες  χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους  ,γιατί απλά δεν υπήρχε οικισμός στη σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους ,οι Τούρκοι γνώριζαν πολύ καλά τους κατοίκους της περιοχής , όμως είχαν “ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels in the Morea σελ. 482) 

Οι Τούρκοι φορολογούσαν τους κατοίκους ,δεν υπήρχε τότε ΕΝΦΙΑ. Πολλοί ιστορικοί μελετητές αναφέρουν από την αρχαιότητα οι κάτοικοι στην περιοχή προτιμούσαν τα ενδότερα (Ν.Βέης και άλλοι νεότεροι ) και για χιλιάδες χρόνια δεν υπήρχε οικισμός στη σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους , που πριν το 1845 η ονομασία της τοποθεσίας ήταν Σκάλα η Σκάλα του Άστρος ,ήταν το λιμάνι της περιοχής και ήταν ”ακατοίκητος” τόπος για χιλιάδες χρόνια σύμφωνα με αναφορά του Άκουρου , οικιστή του Παραλίου Άστρους .Δεν υπήρχε οικισμός στο Παράλιο Άστρος το 1540 και το Παράλιο Άστρος χτίστηκε από το Άγιαννίτη στρατηγό Άκουρο από το 1832-1845 και για πρώτη φορά ο νεότερος οικισμός της περιοχής το 1845 προσαρτήθηκε στο Δήμο Θυρέας.

Από, Venetians and Ottomans in  SouthEast Peloponnese (15th*18th century) Dr, Evangelia Balta Director of  Studies (Institute for Neohellenic Research/National Hellenic Research Foundation).

Πληθυσμός,  Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685 . Άγιος Ιωάννης  (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107), Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49),  Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρεστενα (84) ,

Είναι έκδηλο από τις παραπάνω πολλές πειστικές αναφορές και τα ιστορικά στοιχεία ,όπως αναφέρουν πολλοί ιστορικοί μελετητές , στην περιοχή μας οι κάτοικοι από την αρχαιότητα  και αργότερα προτιμούσαν τα ενδότερα και δεν υπήρχε οικισμός για χιλιάδες χρόνια στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1832-1845

Σχετικά κείμενα

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεκμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητας , 7) Το 1540 ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους ,  αλλά δεν αναφέρονται το Άστρος και το Παράλιο Άστρος-astrosgr.com

8) Από το 1756 ,ο Δημήτριος Καρυτσιώτης θυμότανε από την Καρύτσα του Αγιάννη  «την πατρίδα μας (χωρίον μας) … του Άστρους (Astro)»

Από Καρυτσιώτικα Νέα.«Ο θρύλος λέει ότι ο 15χρονος Δημήτρης Καρυτσιώτης δούλευε με τον πατέρα του στο χωράφι τους (τοποθεσία Καρύτσα) στον Άγιο Ιωάννη Κυνουρίας εκείνο το πρωί του 1756 όταν ένας θείος του, περνώντας από εκεί, του πρότεινε να τον πάρει μαζί του στη Σμύρνη, όπου υπήρχε δουλειά και προοπτική για κάθε σκληρά εργαζόμενο έμπορο. Θα μπάρκαραν σε ένα πλοίο που έφευγε από τη Σκάλα, δηλαδή το σημερινό Παράλιο Άστρος. Δίχως να το σκεφτεί, και προτού ο πατέρας του εξετάσει το ζήτημα δύο φορές, ο ανήσυχος Δημήτρης έτρεξε να βρει τα τσαρούχια του για να ακολουθήσει το συγγενή του στο ταξίδι. Η παράδοση λέει ότι μέσα στη βιασύνη του, έφυγε φορώντας μόνο το ένα. Τόση ήταν η λαχτάρα του να ταξιδέψει».

  • «1798  ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18 , Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ ….Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ»
  • Δημήτριος Καρυτσιώτης, «Παραιτώ της πατρίδος μου το κτίριον της Σχολής και το υποτακτικόν (Αγροκήπιο) του Άστρους με όλα τα συμπεριλαμβανόμενα  εις το κοντράτο (συμβόλαιο) καμωμένου παρ εμού.Μάϊος 1819 Δ.Καρυτσιώτης
  • Δημήτριος Καρυτσιώτης, 27η Φεβρουαρίου 1819 , παράγραφο #5 της διαθήκης του «5) Αφήνω εις την πατρίδα μας (χωρίον μας) το κτίριον του σχολείου και την περιουσίαν του Άστρους (Astro) ως είναι»( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’ σελ 312).

Δείτε παρακάτω περισσότερα ιστορικά στοιχεία στη σχετική ενότητα, Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος  Καρυτσιώτης-astrosgr.com

Σχολή Καρυτσιώτη : Ανεγέρθηκε το 1798 στον Αγιάννη του Άστρους  

Το 1798  Σχολή Καρυτσιώτη στον Αγιάννη . Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) το 1798 έχτισε την μεγαλοπρεπή και «καλλιμάρμαρο» Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έχτισε στο Άστρος το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.

Δείτε παρακάτω περισσότερα ιστορικά στοιχεία στη σχετική ενότητα, H Σχολή Καρυτσιώτη-asrosgr.com

Πριν το 1805 αρχοντικά,«πύργοι» και καλύβια στο Άστρος και στον “Αγιάννη του Άστρους”.

Στο Άστρος σώζονται μέχρι σήμερα πολλά αρχοντικά  και οι «πύργοι» των προκρίτων του Αγιάννη ,που κτίστηκαν πριν το 1805 όπως του Καρυτσιώτη, Πάνου Σαρηγιάννη, Ματθαίου, Παπαπέτρου, Διγενή, της κυρά -Μάρως συζύγου του Κ.Ζαφειρόπουλου, πύργος του Τσιράχη και πύργος του Λογοθέτη, Πέρρου, Πάσχου,ο πύργος της Μαριέττας , Κοράλλη, πύργος του Ζαχαριά, Κομηνέϊκος πύργος ,Γ.Σαρηγιάννη,και πολλά άλλα.Το Άστρος επίσης ελέγετο από τους Αγιαννίτες και “Γιαλός” και οι κάτοικοι “Γιαλίσιοι” , γιατί ήταν στην παραλία του κάμπου της Θυρέας και αυτοί ήταν στα βουνά του Αγιάννη.(Απο την Θυρεάτις Γη,Ι.Κακαβούλιας, Ι.Κουσκουνάς,Κ.Χασαπογιάννης).

 Δείτε παρακάτω περισσότερα ιστορικά στοιχεία στη σχετική ενότητα. Πριν το 1805 αρχοντικά,«πύργοι» και καλύβια στο Άστρος και στον “Αγιάννη του Άστρους”-astrosgr.cm .

Σχολή Καρυτσιώτη, «Tο εν Άστρει  διδακτήριον», ( χτίστηκε πριν το 1805). 

Διδακτήριον Άστρους ΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946 

«Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις».

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε «με το ένα τσαρούχι».Το 1798 έχτισε στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη την μεγαλοπρεπή και «καλλιμάρμαρο» Σχολή Καρυτσιώτη και το 1805 έχτισε στο Άστρος το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.

Δείτε παρακάτω περισσότερα ιστορικά στοιχεία στη σχετική ενότητα. H Σχολή Καρυτσιώτh–astrosgr.com και 10Β)Σχολή Καρυτσιώτη, «Tο εν Άστρει  διδακτήριον», ( χτίστηκε πριν το 1805)-astrosgr.com. 

Tο 1821 έγινε το Κολοκοτρωνέϊκο  τραπέζι στο Άστρος Κυνουρίας

Ο Δημήτριος Υψηλάντης το 1821  πέρασε από το λιμάνι της περιοχής τη Σκάλα η Σκάλα του Άστρους, όπως ονομάζετο τότε η τοποθεσία, τότε δεν υπήρχε οικισμός στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα το σημερινό Παράλιο Άστρος . Το Παράλιο Άστρος έκτισε από το  1832-1845   ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  και το 1845 ο νεότερος οικισμός της περιοχής προσαρτήθηκε στο δήμο Θυρέας.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης ήρθε στο Άστρος για συγκεκριμένο σκοπό, να συναντήσει τους  ανθρώπους της περιοχής και τον Πάνο Σαρηγιάννη  που τον φιλόξενησε  αρχικά στο σπίτι τους στο Άστρος, δίπλα στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη και την ίδια ημέρα της άφιξης στο σπίτι του στο Σουληνάρι του Άγιάννη.

Στο αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος   έγινε συνάντηση και γεύμα με τους στρατιωτικούς και τους προκρίτους της περιοχής , για να τους  διαβάσει το έγγραφο του αδελφού του  Αλέξανδρου Υψηλάντη που τον διόριζε «πληρεξούσιο του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής». Η Αστρεινή παράδοση, φέρει τον Κολοκοτρώνη να παραθέτει γεύμα το 1821 αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος στο Δημήτριο Υψηλάντη, το γνωστό ως Κολοκοτρωνέικο τραπέζι, γίδα ψητή στρωμένη σε φύλλα, ασκί με ρετσινόκρασο και ψωμί. Το γεύμα έγινε  στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη κάτω από το τίλιο ,που ακόμα υπάρχει και αργοπεθαίνει, και είχε πολλά δένδρα και νερό από το «σούγελο του Καρυτσιώτη» και στο χώρο υπάρχει σχετική πινακίδα, δίπλα στην Σχολή Καρυτσιώτη (νυν Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους). 

Γ. Τερτσέτης  αναφέρει  «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους» (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής  σελ.287).

«Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου».  «Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.

Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.»

Δείτε παρακάτω περισσότερα ιστορικά στοιχεία στην ενότητα. Από,11) Tο 1821 έγινε το Κολοκοτρωνέϊκο  τραπέζι στο Άστρος Κυνουρίαw–astrosgr.com & Ο Δημήτριος Υψηλάντης φιλοξενήθηκε το 1821 στο Σουληνάρι στον  Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη )  Κυνουρίας. – astrosgr.com

Πριν το 1821 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η  Άκουρος  έλεγε  “την πατρίδα  μας  Αγιάννης … και  Άστρος”

Ο Άκουρος πριν το 1821 ανέφερε  «εις την πατρίδα μας το Άστρος»  και «εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην»  τότε δεν υπήρχε οικισμός στο Παράλιο Άστρος (προσαρτήθηκε στο Δήμο Θυρέας το 1845)

Ο Οικιστής Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος

  • Πάνος Ζαφειρόπουλος, «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες , μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους»(Φλούδας Θυρεατικά  Β )
  •  
  • Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητα. .Ο Οικιστής Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουροw–astrosgr.com

To 1823 ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός) ανακοίνωσε στην υφήλιο «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός), τέσσερις ημέρες μετά την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος σε επιστολή στις 22 Απριλίου 1823, ένα από τα τελευταία έγγραφα που υπογράφει ως πρόεδρος του Εκτελεστικού απευθύνεται στους ισχυρούς της εποχής, με ευφυέστατο τρόπο, σκόπιμα θετικά και πολύ υπεραισιόδοξα περιγράφει την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος.Σαν ηγέτης ,πρώτος,  μπροστά έδειχνε το δρόμο, πού έπρεπε όλοι να γνωρίζουν το μεγάλο  γεγονός, υπήρχε «η απελευθερωμένη Ελλάδα», «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητα. Από,13) To 1823 ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός) ανακοίνωσε στην υφήλιο «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»-astrosgr.com.

Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” . και “Ιερός Χώρος” της Β’ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων

Το 1823 το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης , υπήρχε αναμφισβήτητα πολλούς αιώνες πριν το 1823 , «Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας », 

Τα πρακτικά της πρώτης ημέρας της Συνέλευσης , την ΚΘ Μαρτίου 1823, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο έγγραφο και απόφαση, επιβεβαιώνουν επίσημα και θεσμικά το πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος , “ΣΥΓΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ” , με κεφαλαία γράμματα για κάθε ενδεχόμενο…

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ,  ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ’ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ΜΑΡΤΊΟΥ ΑΩΚΓ’ ΚΑΙ Γ’ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ.

Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης  -«Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη» και «Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγκροτήση  εν Άστρει συνέλευσιν»  Διονύσιος Κόκκινος  Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης  (τόμος 3ος Σελίδες 475-476)

Το Σύνταγμα του Άστρους

Το Σύνταγμα του Άστρους του 1823  (αποκαλούμενο θεσμικά από την Εθνοσυνέλευση  «Νόμος της Επιδαύρου», για να δείξουν συνέχεια και  την σοβαρότητα  του αγώνα στους Ευρωπαίους  ) ,εξαιρετικά προοδευτικό ,πρωτοποριακό, για την εποχή του ,  περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη και περικλείονται  σε όλα τα μετέπειτα συντάγματα. Είναι  ουσιαστικά δημοκρατικό , φιλελεύθερο και   αντιπροσωπευτικό  ,  πολύ σημαντικό  στην συνταγματική ιστορία μας. Αν και η εθνοσυνέλευση  ήταν αναθεωρητική , με τις  πολλές ουσιαστικές θεμελιώδεις διατάξεις κατέληξε σαν  μια συντακτική συνέλευση , εφάμιλλη του πρώτου συντάγματος της Επιδαύρου  και εφαρμόστηκε για τέσσερα χρόνια, περισσότερο χρόνο  από τα άλλα επαναστατικά   συντάγματα της Επιδαύρου και της Τροιζήνας και οριστικά επανήλθε το 1975.

Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού. Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει  η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης. Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών.

Πριν διακόσια χρόνια το Ελληνικό κράτος το 1823 στην  «Συνέλευση  του  Άστρους»  επίσημα  χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε  τό όνομα Άστρος, που αναμφισβήτητα υπήρχε χιλιάδες χρόνια νωρίτερα ,πολλές φορές με την αναφορά «Εν Άστρει» σε  όλα τα έγγραφα , την  Διακήρυξη, το Νόμο της Επιδαύρου (« Σύνταγμα του Άστρους»)  , τα πρακτικά, ψηφίσματα και αποφάσεις, για  τον οικισμό που συνήλθε η «Συνέλευση  του  Άστρους»  και  ψηφίστηκε το  «Σύνταγμα του Άστρους», επιβεβαιώνοντας  την μακρόχρονη  ιστορία  του ιστορικού Άστρους. Όπως το ίδιο έκαναν με τα «Εν Άστρει» έγγραφα τους το Βουλευτικό, Εκτελεστικό και τα μινιστέρια (υπουργεία) Πολέμου, Θρησκείας, Δικαίου και Ναυτικών.

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεκμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητα. Από 14) Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως, “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου”-astrosgr.com . και “Ιερός Χώρος” της Β’ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνωn–astrosgr.com

15-1) Δήμος  Θυρέας  (1835-1912)  & 15-2 )Δήμος Θυρέας (1835-1912), ΦΕΚ 1841 και «τα συνιστώντα το δήμον  χωρία»

Το 1835  συστάθηκε ο Δήμος Θυρέας, με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης. ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841  Ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρα του δήμου

Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835,  συστάθηκε ο Δήμος Θυρέας,  με διάταγμα της 9ης (21ης) Νοεμβρίου 1834 / 12ης Μαΐου 1835, σύμφωνα με το οποίο συστάθηκαν οι πρώτοι δήμοι της Αρκαδίας και της Κυνουρίας. Αμέσως μετά την απελευθέρωση από 400 χρόνων σκλαβιάς, οι Θυρεάτες πρόγονοι μας πριν διακόσια χρόνια το 1835 ήξεραν καλά και ενθυμούντο την ιστορία μας , και αυτονόητα ονόμασαν  το Δήμο Θυρέας από την αρχαία πόλη της Θυρέας , που βρισκόταν στην περιοχή του Άστρους, στο κάμπο της Θυρέας.

  • ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835 .
  • Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης.
  • Το 1835 ο δήμος  περιλαμβάνει τα χωριά  Άγιος Ιωάννης,  Άστρος και Μελιγού.
  • ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 
  •  Ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρα του δήμου
  •  Ο οικισμός Άγιος Ιωάννης ορίζεται θερινή έδρα του δήμου.
  • Ο Δήμος Πλατανούντος καταργείται.
  • O oικισμός Πλάτανος αποσπάται από το δήμο (Πλατανούντος) και προσαρτάται στο δήμο Θυρέας
  •  Το 1841 ο δήμος  περιλαμβάνει τα χωριά  Άγιος Ιωάννης,  Άστρος , Μελιγού και Πλάτανος
  • ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 
  •  Ο οικισμός Παράλιον Άστρος προσαρτάται στο δήμο Θυρέας
  • Το 1845 ο δήμος  περιλαμβάνει τα χωριά  Άγιος Ιωάννης,  Άστρος , Μελιγού , Πλάτανος και Παράλιον Άστρος.
  • ΦΕΚ 50Α – 25/07/1879
  • Ο οικισμός Τρεστενά (Χάραδρος) προσαρτάται στο δήμο Θυρέας
  • ΦΕΚ 59Β – 17/06/1897
  • Ο οικισμός Ξηροπήγαδον προσαρτάται στο δήμο Θυρέας

ΦΕΚ 252Α – 24/08/1912. Ο δήμος (Θυρέας) καταργείται

ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 Το 1841 , Δήμος  “Θυρέας”  , “Τα συνιστώντα τον νέο δήμον χωρία”,   “Άγιος Ιωάννης,  Άστρος , Μελιγού ,Πλάτανος“,”Πρωτεύουσα αυτού” , “ Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος”

Τα δύο  παραπάνω ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841  και ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845  περιέχουν σαφέστατα την ιστορικήν αλήθεια για το Άστρος το 1841 και το Παράλιο Άστρος το 1845 , τα λένε όλα διαυγέστατα και σαφέστατα, αρκεί να μπορούμε σε απλά Ελληνικά να διαβάσουμε προσεκτικά και να καταλάβουμε το περιεχόμενο τους.

Το Άστρος αναμφισβήτητα ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της περιοχής πριν το 1823 και είχε πολύ πρόσφατη μεγάλη ιστορία. Η διακήρυξη σαφέστατα αναφέρει, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη», υπήρχε επίσημα τουλάχιστον  από το 1823, και θα έπρεπε να αναφέρεται στο δήμο της περιοχής το 1841 έστω και με άλλο όνομα,(δεν είχε ποτέ επίσημα άλλο όνομα ), όπως αναφέρονται οι μικρότεροι οικισμοί  της περιοχής με τα επίσημα ονόματα τους  Μελιγού, Πλάτανος. Aν το Άστρος τότε δεν ήταν στο δήμο Θυρέας, όπως έμμεσα ισχυρίζονται μερικοί όταν αναφέρουν αναιτιολόγητα η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ είναι για το Παράλιο Άστρος, το Άστρος έπρεπε κάπου να είναι, αλλά δεν βρίσκεται σε κανέναν άλλο δήμο με κανένα άλλο όνομα. Η Εθνοσυνέλευση το 1823 χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε το όνομα Άστρος ,”Εν Άστρει” σε πολλά έγγραφα. Την τελευταία συνεδρία της εθνοσυνέλευσης  την 18η Απριλίου 1823 « Ανεγνώσθη αναφορά κατοίκων Άστρους..» Οι Αστρεινοί, κάτοικοι του Άστρους, υπήρχαν και προσέφεραν πολλά στο έθνος το 1823 . 

Η αναφορά του ΦΕΚ 1841 είναι σαφέστατη και αυτή είναι η τεκμηριωμένη ιστορική αλήθεια, το ιστορικό Άστρος Κυνουρίας το 1841 ήταν η χειμερινή έδρα του δήμου Θυρέας ,τα σχόλια είναι περιττά, τελεία και πάβλα.

Το Ελληνικό κράτος πριν διακόσια χρόνια ,το 1823 και 1841, με βάση  τα υπάρχοντα  τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία της εποχής, με την απαιτούμενη σοβαρότητα θεσμικά , αναγκαστικά, δικαιολογημένα  και  επίσημα  χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε  τό πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος ,  πολλές φορές και επίσης με την αναφορά «Εν Άστρει» σε  όλα τα έγγραφα , την  Διακήρυξη, το Νόμο της Επιδαύρου (« Σύνταγμα του Άστρους»)  , τα πρακτικά, ψηφίσματα και αποφάσεις, για  τον οικισμό που συνήλθε η «Συνέλευση  του  Άστρους»  και  ψηφίστηκε το  «Σύνταγμα του Άστρους», επιβεβαιώνοντας  την μακρόχρονη ιστορία  του  ιστορικού Άστρους. Όπως το ίδιο έκαναν με τα έγγραφα τους το Βουλευτικό, Εκτελεστικό και τα μινιστέρια (υπουργεία) Πολέμου, Θρησκείας, Δικαίου και Ναυτικών.

Η Βουλή των Ελλήνων ,πριν διακόσια χρόνια, το 1844 αναφέρει  «και ο τόπος  ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής  Άστρος»..Το Ελληνικό κράτος συνεχίζει να αποκαλεί τον οικισμό Άστρος, αδιάκοπα  μέχρι σήμερα.

Το ιστορικόν Άστρος είναι συνέχεια της αρχαίας πόλης  Θυρέας.

 Η πόλη Θυρέα και αργότερα το πόλισμα Άστρον  ήταν στα ενδότερα του κάμπου Θυρέας στην σημερινή τοποθεσία του Άστρους. Το 1823 το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης , υπήρχε αναμφισβήτητα  πολλούς αιώνες πριν το 1823, η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης  «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη» και «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

Κοινότητες Δήμου | ΔΗΜΟΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

Το Άστρος είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, της επαρχίας Κυνουρίας του νομού Αρκαδίας. Βρίσκεται σε εύφορη κι εκτεταμένη πεδιάδα που έχει σημαντική στρατηγική θέση. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία, την ελαιοκομία, την αμπελουργία και την κτηνοτροφία, αν και τα τελευταία χρόνια  ο τουρισμός συγκεντρώνει την μερίδα του λέοντος στην απασχόληση των κατοίκων του. Το Άστρος είναι χτισμένο σε υψόμετρο 75 μ. στο κέντρο του κάμπου της Θυρέας, νοτιοανατολικά της Τρίπολης (40 χλμ)  και νοτιοδυτικά του Ναυπλίου (33 χλμ). Στο Άστρος προσαρτώνται, ο Άγιος Ιωάννης, ο Άγιος Στέφανος, η Βάρβογλη, η Ιερά Μονή Λουκούς και τα Χαντάκια. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η Κοινότητα Άστρους είχε 2.408 κατοίκους.

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητα. Από, 15-1) Δήμος  Θυρέας  (1835-1912)-astrosgr.com  και Από, 15-2 )Δήμος Θυρέας (1835-1912), ΦΕΚ 1841 και «τα συνιστώντα το δήμον  χωρία”-astrosgr.com

 16) Οι Αστρεινοί και οι Αγιαννίτες , κάτοικοι του Άστρους για χιλιάδες χρόνια.

Την τελευταία συνεδρία της εθνοσυνέλευσης  την 18η Απριλίου 1823 « Ανεγνώσθη αναφορά κατοίκων Άστρους..» (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας τ.Α’, σελ 65) (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ. 162).Οι Αστρεινοί, κάτοικοι του Άστρους, υπήρχαν και προσέφεραν πολλά στο έθνος το 1823, και ονόμασαν τον οικισμό Άστρος. Χωρίς κατοίκους δεν υπάρχουν ονόματα οικισμών, λιμανιών και περιοχών.

Οι κάτοικοι είναι τα κράτη , μας λέει ο πρώτος επιστήμονας ιστορικός Θουκυδίδης, οι Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Αργείοι, Λακεδαίμονες … Κυνουριείς , Θυρεάτες, Αστρεινοί, Αγιαννίτες και ονομάζουν οικισμούς ,λιμάνια και περιοχές..…..Αθήνα, Κόρινθος, Άργος, Σπάρτη, Θυρέα, Άστρος…..Από το οικισμό Άστρος προήλθαν τα ονόματα Αγιάννης του Άστρους, περιοχή Άστρους, κάμπος του Άστρους, κόλπος  Άστρους,   χερσόνησο του Άστρους ,Σκάλα του Άστρους. Όπως συμβαίνει παντού , από το  γειτονικό οικισμό Άγιος Ανδρέας  προήλθε το Λιμάνι του Άγιου Ανδρέα και όπως αναφέρουν πολλοί  ιστορικοί μελετητές από την αρχαία πόλη Θυρέα προήλθε η περιοχή Θυρεάτις Γη  ( και η περιοχή Θυρέα). «Οι κάτοικοι είναι τα κράτη».

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία και τεκμηριωμένα συμπεράσματα στον σύνδεσμο της σχετικής με το θέμα ενότητα. Από,16) Οι Αστρεινοί και οι Αγιαννίτες , κάτοικοι του Άστρους για χιλιάδες χρόνια-astrosgr.com.

Αναφορές και ιστορία του ονόματος  Άστρος  

Το Άστρος είναι αναμφισβήτητα  συνέχεια της αρχαίας πόλης Θυρέας .

  • Τον 2ο αιώνα μ.χ.  ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος  έκανε  τη πρώτη αναφορά με το όνομα « Άστρον» ,που είναι σίγουρα  το σημερινό Άστρος. Από , Το Άστρος της Θαλάσσης ,«Πρασιά να γ λε_γ Αργείας Άστρον να λε δ Ινάχου ποτ.εκβολαί  να λε γ η αρχή του ποταμού να λ   Ναυπλία επίνειον». Συμπεραίνουμε  από τα παραπάνω και την τεκμηριωμένη αναφορά του Γεωργίου Φραντζή για το «Άστρον»,  το πόλισμα «Άστρον»  του Πτολεμαίου βρισκόταν σαν συνέχεια της πόλης Θυρέας στο κάμπο της  Θυρέας , κοντά η εκεί που ήταν η αρχαία πόλη Θυρέα ,που είναι πολύ κοντά η  στο σημερινό  Άστρος. Αφού στη περιοχή αναμφισβήτητα  στην αρχαιότητα στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχε η αρχαία πόλη Θυρέα, είναι λογικό και πιθανό  επίσης αργότερα αδιάκοπα να κατοικείται, όπως συνεχίζει να κατοικείται για χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα. Ο Φραντζής το 1435 αναφέρει το Άστρον και τον Άγιο Ιωάννη, αλλά δεν αναφέρει με κανένα όνομα το Παράλιο Άστρος.
  • Το  1256  από το μητροπολιτικό κέντρο  της περιοχής   Άστρος (Αγιάννης), ονομάστηκε  Εστέλλα  (=Άστρος), («Castiello  la  Estella» = Kάστρο του Άστρους), το κάστρο που έκτισε το 1256 ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος  σε ένα απόκρημνο  σαν πυραμίδα λόφο, πάνω από την «πεδιάδα του Άστρους»  του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου και του Leake , από το Ξεροκάμπι του Αγιάννη, προς ευκολοτέρα    υποταγή   «επάνω εις τα όρη = suso en law montanyas » , των γειτόνων Τσακώνων , εκεί που ήταν  οι Τσάκωνες στη  Σίταινα, Καστάνιτσα, Πραστό , «suso en law montanyas  όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μoρέως. «Προφανώς το   Estella  τούτο  είναι το Άστρος» . «Και δη εν τη αραγωνιακή παραλλαγή του Χρονικού του Μωρέως αναφέρεται ότι ο πρίγκιψ του Μορέως Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος προς ευκολωτέραν υποταγή  των Τσακώνων έκτισε , τω 1256, το κάστρον, όπερ καλείται la Estella». Παραθέτω …Et le princep por mellor senyorear los fizo alli un castiello suso en las montanyas, el qual se clamα la Estella. Προφανώς το Estella τούτο… είναι Άστρος» «Όθεν το castiello la Estella (=Άστρος) πρέπει να αναζητήσωμε στα ενδότερα της Κυνουρίας « suso en las montanyas”   (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93 ). «Και όντως το Άστρος και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ήτο διμερές… ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία  των  Αστρεινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους, έπειτα δε κατέστη και αυτοτελές χωρίον ,ότε μετά την Άλωσιν της Βασιλευούσης …Και ακριβώς επί μεμονωμένου βουνού άνωθεν του Αγίου Ιωάννου (=Επάνω Άστρους) κείται … το Κάστρο τη Ωριάς…Κατά την εμήν γνώμην μετά τας ανωτέρω εξηγήσεις πιθανώτατα δυνάμεθα να ταυτίσωμεν το Κάστρο της Ωριάς του Πάρνωνος προς το Estella =Άστρος.( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους σελ 99-100).   
  • Το 1292 συναντάται στο χρυσόβουλο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα  Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1259-1332 μ.χ.), ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1282-1328), η αναφορά  «Από Άστρους εις Κωστάντζαν-Ζήτζινα ..» (από τον Π.Δούκα ,Λακωνικά Α,1932 σ.54, Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 29).
  • Το 1293 συναντάται η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος» σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, « δι ού παρέχεται εις τον Μητροπολίτην Μονεμβασίας το αξίωμα του εξάρχου της Πελοποννήσου »… «μετά του αγίου θείον τέμενος, το καλούμενον Άστρος».
  • Το 1320 συναντάται επίσης η αναφορά του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου   , που είναι σαφέστατη για την τοποθεσία, στη «πεδιάδα του Άστρους» στο Ξεροκάμπι  του Αγιάνη του Άστρους , στο κάμπο της γειτονικής μονής  Μαλεβής , κάτω από το κάστρο Εστέλλα (=Άστρους), «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», (Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου Χρυσόβουλο  (4) 1320 σελ.114). Οι αναφορές του 1292 και 1293 δεν περικλείουν την ακριβή τοποθεσία για το Άστρος, αλλά  επειδή ο ίδιος  Βυζαντινός Αυτοκράτορας στην αναφορά του 1320 , «την περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» περιέχει την               τοποθεσία,δηλ. ο Αγιάννης είναι το Άστρος, είναι αυτονόητο ο αυτοκράτορας γνώριζε το Άστρος, μιλούσε για το ίδιο Άστρος και επομένως οι αναφορές του 1292 και 1293 είναι για  το σημερινό Άστρος .Αλλωστε τότε υπήρχε ο οικισμός στην περιοχή του κάμπου της Θυρέας σύμφωνα με άλλες αναφορές. «Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον».( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. Σελ.97) .                    
  • Ο Νίκος Βέης (1883–1958) καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός αναφέρει «έχομε κατ΄ επανάληψιν μνείας του Κυνουριακού αυτού πολίσματος» του Άστρους το 1256, 1320,1372,1374, 1407,1421 ,1435, 1463, 1467, 1471, 1481.
  • Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής επιβεβαιώνει η αναφορά του Πτολεμαίου 2ο μ.χ. αιώνα για το πόλισμα Άστρον είναι το σημερινό Άστρος , γιατί υπήρχε αδιάκοπα οικισμός στην περιοχή από την εποχή της πόλης Θυρέας. Το «Άστρον» του Φραντζή είναι αναμφισβήτητα το σημερινό Άστρος, που βρίσκεται στην ίδια τοποθεσία της αρχαίας πόλης Θυρέας και του πολίσματος Άστρου του Πτολεμαίου. Αδιάκοπα και αναμφισβήτητα υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Άστρους από πολλές αναφορές  , που έπρεπε να αναφέρεται από τον Γ.Φραντζή ,έστω και με άλλο όνομα για μερικούς , αφού αναφέρονται άλλοι μικρότεροι οικισμοί, Μελιγού και Πλάτανος.  Δεν αναφέρεται οικισμός με κανένα όνομα στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους από τον Γ. Φραντζή και  ούτε στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους. Όπως συμφωνούν ιστορικοί μελετητές ,τότε δεν υπήρχε οικισμός στο Νησί και οι κάτοικοι από την αρχαιότητα στην συγκεκριμένη περιοχή προτιμούσαν τα ενδότερα, αν υπήρχε οικισμός κάτι θα υπήρχε και το 1805  έστω και ερείπια . Αυτό πρόσθετα επιβεβαιώνει  ότι η αναφορά του Φραντζή το 1435  για το πόλισμα  Άστρον είναι το σημερινό Άστρος . Από, Θανάση Π. Κωστάκη: Σύντομη γραμματική της Τσακώνικης Διαλέκτου (BT),1951«Από το Φρατζή,έκδοση Βόννης σ.159…..Και κατά αρχάς του θέρους του ς@μγ (=1435)…. αί είσιν αι κάτω γεγραμμέναι χώραι και πόλεις και κώμαι, Άστρον,άγιος Πέτρος , Άγιος Ιωάννης, Πλαταμόνας (Σημερ.Πλάτανος), Μελίγον (σημερ. Μελιγού), Προάστειον (σημερ,Πραστός) ,Λεωνίδας (σημερ.Λεωνίδιον), Κυπαρισσία (σημερ.Κυπαρίσσι) ,Ρέοντας και Σίτανας (σημερ.Σίταινας)… Βλ.Σ.Λάμπρου,Μικταί Σελίδες , Αθήναι 1905 σ.416-419 και Φ.Κουκουλέ, Αθηνά 39 (1927) σ.122». 
  • Σε διάφορες αναφορές και χάρτες  του 1516, 1545,1547, 1570, 1650 αναφέρονται το Toast(r)ι  ,Toastri  σαν μεσογειακό τοπογραφικό σημείο  και ανατολικά , νότια ανατολικά,  βρίσκεται το τοπογραφικό σημείο  Astritzi, Ostrici, Laprici σαν κάστρο και Stella σαν νησί. Το «νησί» Stella  δεν αναφέρεται σε κανένα χάρτη η κείμενο με το όνομα Εστέλλα, όπως λανθασμένα ονομάζουν  το νησί ατεκμηρίωτα μερικοί  και άλλο είναι το  νησί Stella από το κάστρο  Estella που βρίσκεται στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη του Άστρους . Το αναφερόμενο μεσογειακό τοπογραφικό σημείο Toast(r)ι  ,Toastri είναι αναμφισβήτητα το σημερινό Άστρος.  «Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον» (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 97 ). 
  • Το 1540 ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους ,  αλλά δεν αναφέρονται το Άστρος και το Παράλιο Άστρος.. Το Άστρος και το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρονται για εκατονταδες  χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους , αλλά αναφέρονται τα άλλα μεγάλα ιστορικά χωριά. Ο λόγος που το  Άστρος δεν αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους είναι ότι αναφερόταν ο Αγιάννης ,που ήταν το μητροπολιτικο κέντρο της Θυρέας για εκατοντάδες χρόνια και ο Αγιάννης ήταν μία κοινότητα με το Άστρος , οι κάτοικοι ήταν βασικά ίδιοι, και ο Αγιάννης αναφερόταν επίσης σαν Άστρος και Αγιάννης του Άστρους. Οι Τούρκοι φορολογούσαν τους κατοίκους ,δεν υπήρχε τότε ΕΝΦΙΑ. Από, Venetians and Ottomans in  SouthEast Peloponnese (15th*18th century) Dr, Evangelia Balta Director of  Studies (Institute for Neohellenic Research/National Hellenic Research Foundation). Πλυθησμός,  Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685. Άγιος Ιωάννης  (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107),Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49), Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρεστενά (84). 
  • Από το 1756 ,ο Δημήτριος Καρυτσιώτης θυμότανε από την Καρύτσα του Αγιάννη  «την πατρίδα μας (χωρίον μας) … του Άστρους (Astro)» και πριν το 1821 ο Άκουρος “την πατρίδα  μας  Αγιάννης … και  Άστρος”.
  • Δημήτριος Καρυτσιώτης, 27η Φεβρουαρίου 1819 , παράγραφο #5 της διαθήκης του «5) Αφήνω εις την πατρίδα μας (χωρίον μας) το κτίριον του σχολείου και την περιουσίαν του Άστρους (Astro) ως είναι»( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’ σελ 312) «Δημήτριος Καρυτσιώτης, «Παραιτώ της πατρίδος μου το κτίριον της Σχολής και το υποτακτικόν( Αγροκήπιο) του Άστρους με όλα τα συμπεριλαμβανόμενα  εις το κοντράτο (συμβόλαιο) καμωμένου παρ εμού.Μάϊος 1819 Δ.Καρυτσιώτης».
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος, «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες, μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50). Πάνος Ζαφειρόπουλος «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51). Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους»(Φλούδας Θυρεατικά  Β ).
  • Το 1798 και το 1805.  Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) και έφυγε 15 χρονών   το 1756  κατά την Αγιαννίτικη παράδοση «με το ένα τσαρούχι»  και συνέχισε έμπρακτα  την Αγιαννίτικη  δέσμευση  αιώνων, για «γράμματα» και μόρφωση. Το 1798  έχτισε στην θέση «Κουτρί» στον Αγιάννη  την περίφημη και καλλιμάρμαρο Σχολή Καρυτσιώτη και το 1805 έχτισε στο Άστρος  το παράρτημα της  Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη. «Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ».
  • Το 1805 ο Leake 500 χρόνια αργότερα επιβεβαιώνει την αναφορά του 1320 του  Aδρόνικου Β’ Παλαιολόγου « την πεδιάδα του Άστρους» , που είναι το Ξεροκάμπι του Αγιάννη. «Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου (Κάστρου Εστέλλα=Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια(Αγιάννη) , μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη».(Leake Travels in Morea,σελ 492
  • Πριν το 1805  υπήρχαν τα αρχοντικά, οι «πύργοι» και τα «καλύβια εις το Άστρος» και στον «Αγιάννη του Άστρους» και η  περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη. 
  • Tο 1821 έγινε το Κολοκοτρωναίικο  τραπέζι στο Άστρος, στο Αγροκήπιο Καρυτσιώτη. “Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.” «Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.  Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.». 
  • 1805. Διδακτήριον Άστρους   ΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946 . «Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις». 

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) , είναι επαρκέστατο τεκμήριο για το Άστρος

Τα πρακτικά της πρώτης ημέρας της Συνέλευσης , την ΚΘ Μαρτίου 1823,  χωρίς να υπάρχει προηγούμενο έγγραφο και απόφαση, επιβεβαιώνουν επίσημα και θεσμικά το πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος , “ΣΥΓΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ” , με κεφαλαία γράμματα για κάθε ενδεχόμενο…

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ, ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ’ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ΜΑΡΤΊΟΥ ΑΩΚΓ’ ΚΑΙ Γ’ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Την ΚΘ’Μαρτίου Συγκροτηθείσα πρώτη προκαταρτική συνέλευσις εσυμφώνησεν και υπέγραψεν το έγγραφον λαμβανόμενον.

  • α’. Περί αποδοχής του Οργανικού Νόμου της Επιδαύρου,καθ’ όλας τα θεμελιώδεις αυτού αρχάς .
  • β’.Περί αρχηστρατηγίας  καί Ναυαρχίας
  • γ’. Περί νόμων Πολεμικών
  • δ’. Περί Μινιστερίου του Πολέμου και  του Ναυτικού……………………

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) , τα «Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως  συγκροτηθείσης   Εν Άστρει την ΚΘ Μαρτίου  αωκγ’ και γ’ της ανεξαρτησίας »   είναι επαρκέστατο τεκμήριο, ένα συνταγματικό κείμενο,  που επιβεβαιώνει αναμφισβήτητα και τελεσίδικα το ιστορικόν Άστρος υπήρχε πολύ νωρίτερα από το 1823 , δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, όλα τα άλλα είναι περιττά.

Όσοι έχουν μια στοιχειώδη επιστημονική νομική κατάρτιση, διαβάζουν τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία, μπορούν να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν  τα συνταγματικά κείμενα , αδιαφιλονίκητα καταλαβαίνουν το νόμιμο όνομα του οικισμού ήταν Άστρος σίγουρα πριν την 29η Μαρτίου 1823, όπως επιβεβαιώνουν και αναφέρουν τα πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης της 29ης Μαρτίου 1823 και όλα τα άλλα  έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης μέχρι την 18 Απριλίου 1823.

Η συνταγματική Εθνοσυνέλευση σύμφωνα με την αδιαφιλονίκητη νομική ερμηνεία των εγγράφων της Εθνοσυνέλευσης, για όσους καταλαβαίνουν νομικά συνταγματικά κείμενα. επιβεβαίωσε κατηγορηματικά με πολλά έγγραφα και ιστορικά στοιχεία , το όνομα του οικισμού ήταν Άστρος πριν την 29η Μαρτίου 1823 

Από. Λανθασμένα αναφέρεται η Εθνοσυνέλευση το 1823 ονόμασε τον οικισμό Άστρος. – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

Λανθασμένα αναφέρεται η Εθνοσυνέλευση το 1823 ονόμασε τον οικισμό Άστρος. 

Μερικές φορές απαιτείται  και νομική κατάρτιση για να γίνουν αντιληπτά  τα συνταγματικά κείμενα. Απλά και αυτονόητα η Εθνοσυνέλευση  χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε επίσημα το υπάρχον όνομα Άστρος του οικισμού, «εν Άστρει» με τα πρακτικά και τα πρώτα έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης από την πρώτη ημέρα την 29η Μαρτίου 1823, πριν σχεδόν αρχίσει η Συνέλευση, γιατί όλες οι αποφάσεις της Συνταγματικής Συνέλευσης έγιναν και έπρεπε να γίνουν  γραπτά ( ήταν Συνταγματική Συνέλευση, δεν ήταν καφενείο) και  η Συνέλευση  δεν αποφάσισε  με κανένα έγγραφο  για το όνομα Άστρος .

Το όνομα Άστρος δεν ήταν το θέμα της Εθνοσυνέλευσης, ούτε ποτέ έγιναν συζητήσεις στην συνέλευση  για το όνομα Άστρος , άλλωστε πριν την Συνέλευση τον οικισμό αποκαλούσαν Άστρος  μεταξύ πολλών ο Κολοκοτρώνης και ο Άκουρος  και  υπήρχαν άλλα σοβαρά θέματα και οι Τούρκοι.  Το Άστρος υπήρχε χιλιάδες χρόνια νωρίτερα, το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι και ο Κολοκοτρώνης, και «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος». 

Η συνταγματική εθνοσυνέλευση φυσικά δεν θα χρησιμοποιούσε λάθος όνομα την 29η Μαρτίου 1823 και σε όλες τις συνεδριάσεις μέχρι το τέλος. Αν υποθέσουμε ο οικισμός είχε άλλο όνομα ,η Εθνοσυνέλευση θα το ανέφερε με απόφαση, γιατί χρησιμοποιούσε το όνομα Άστρος, η τουλάχιστον κάποιος πληρεξούσιος θα έκανε μια έγγραφη διαμαρτυρία, τουλάχιστον οι πληρεξούσιοι Ζαφειρόπουλοι , οικιστές του Παραλίου Άστρους. Αλλά οι Ζαφειρόπουλοι ήξεραν την ιστορική αλήθεια και πριν την Εθνοσυνέλευση ανέφεραν «την πατρίδα μας Άστρος». Όλοι οι πληρεξούσιοι υπέγραφαν τα «Εν Άστρει» έγγραφα και σίγουρα ήξεραν τι υπέγραφαν ο Μαυροκορδάτος, Νέγρης , Ψύλλας ,Κολοκοτρώνης ,Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος ,Κ. Ζαφειρόπουλος και τα άλλα διακεκριμένα μέλη της «Εν Άστρει» συγροτηθείσης επιτροπής που κατάρτησε  το «ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ», το «Σύνταγμα του Άστρους».

Για τους αναγνώστες μας και τους μαθητές  της ιστορίας  καταθέτουμε παρακάτω μερικά  ιστορικά στοιχεία, βεβαιότατα υπάρχουν πολλά άλλα. Στο βιβλίο του Νικολάου Ι. Φλούδα, Θυρεατικά Τόμος Β’, Άστρος το Χρυσήλιον και Ιστορικόν ,  υπάρχουν για το Άστρος  σαράντα σελίδες αναφορές !!!   σελ 146.-185, και περισσότερα στο βιβλίο ,  Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ) Ιωάννης Κουσκουνάς – Κυριάκος Χασαπογιάννης -Ιωάννης Κακαβούλιας. 1981  http://www.zafeiris.gr/linked/book4.pdf

Από, Αναφορές  για το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας πριν το 1823 – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

Τα Πρακτικά της Συνέλευσης την πρώτη ημέρα, την ΚΘ Μαρτίου 1823, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο έγγραφο και απόφαση, επιβεβαιώνουν επίσημα και θεσμικά το χιλιάδες χρόνια νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος ,“ΣΥΓΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ” , με κεφαλαία γράμματα για κάθε ενδεχόμενο.

Πριν διακόσια χρόνια τα Πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης ,ο Νόμος της Επιδαύρου (Σύνταγμα του Άστρους), η διακήρυξη της  Εθνοσυνέλευσης, η βουλή των Ελλήνων και ο πρωθυπουργός της εποχής επιβεβαιώνουν την  «εν Άστρει συνέλευσιν» και το νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος. 

  • ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β’ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ, ΑΩΚΓ ΚΑΙ Γ’ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 3, σελ 63).
  • ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ  ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ (Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 3, σελ 87).
  • Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” . και «Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγκροτήση  εν Άστρει συνέλευσιν »   Διονύσιος Κόκκινος  Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης  (τόμος 3ος Σελίδες 475-476)
  • Πριν διακόσια χρόνια τα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων κατά την πρώτη σύνοδο του 1844, επιβεβαιώνουν τελεσίδικα και οριστικά ,  «και ο τόπος ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής Άστρος».Πρακτικά των Συνεδριάσεων  της Βουλής τω Ελλήνων  κατά την πρώτη σύνοδο του 1844 τ.Γ , εν Αθήναις εκ του Βασιλικού τυπογραφείου, σ.1214  Συνεδρίασις  ΡΜΖ’ της 16 Μαϊου , «α.διότι η εν Άστρει συνέλευσις συνεκροτήθη  όπου ήδη ενηργήθη  η εκλογή  και ο τόπος ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής Άστρος , το δε εις το Παράλιον λεγόμενον  Άστρος  δεν υπήρχε κατά την  συγκρότησην  της συνέλευσεως , ώστε το κανονίζον την πρωτεύουσα (Δήμου Θυρέας) Άστρος διάταγμα  εννοεί  βεβαίως τον τόπον όπου η συνέλευσις συνήλθεν….».(Φλούδας , Θυρεατικά Β  , σελ 114).
  • O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός) , τέσσερις ημέρες μετά την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος σε επιστολή στις 22 Απριλίου 1823 , ένα από τα τελευταία έγγραφα που υπογράφει ως πρόεδρος του Εκτελεστικού ανακοινώνει με «ευχάριστο καθήκον» στους ισχυρούς της εποχής, με ευφυέστατο τρόπο , «με τους καλύτερους οιωνούς» ,σκόπιμα  θετικά  και πολύ υπεραισιόδοξα περιγράφει την  Εθνοσυνέλευση «στο Άστρος», πού έπρεπε όλοι να γνωρίζουν το μεγάλο  γεγονός, υπήρχε  η απελευθερωμένη Ελλάδα,  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

Το Ελληνικό κράτος πριν διακόσια χρόνια ,το 1823 και 1841, με βάση  τα υπάρχοντα τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία της εποχής, με την απαιτούμενη σοβαρότητα θεσμικά , αναγκαστικά, δικαιολογημένα και επίσημα χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε το πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος ,  πολλές φορές και επίσης με την αναφορά «Εν Άστρει» σε  όλα τα έγγραφα , την  Διακήρυξη, το Νόμο της Επιδαύρου (« Σύνταγμα του Άστρους»)  , τα πρακτικά, ψηφίσματα και αποφάσεις, για  τον οικισμό που συνήλθε η «Συνέλευση του  Άστρους»  και ψηφίστηκε το  «Σύνταγμα του Άστρους», επιβεβαιώνοντας την μακρόχρονη ιστορία του ιστορικού Άστρους.   Όπως το ίδιο έκαναν με τα έγγραφα τους το Βουλευτικό, Εκτελεστικό και τα μινιστέρια (υπουργεία) Πολέμου, Θρησκείας, Δικαίου και Ναυτικών. Η Βουλή των Ελλήνων ,πριν διακόσια χρόνια, το 1844  αναφέρει  «και ο τόπος ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής  Άστρος». Το Ελληνικό κράτος αδιάκοπα μέχρι σήμερα συνεχίζει να αποκαλεί τον οικισμό Άστρος. Αυτή είναι η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια.

Το Ελληνικό κράτος πριν διακόσια χρόνια το 1845, ονόμασε τον γειτονικό οικισμό Παράλιο Άστρος, απέχει από το Άστρος 4χλμ., και συνεχίζει να αποκαλεί τον οικισμό Παράλιο Άστρος, αδιάκοπα  μέχρι σήμερα. Παράλιο  Άστρος Κυνουρίας, ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης  αναφέρει , « η κυβέρνησις διέταξεν να συνταχθή το Έθνος , να γίνη Εθνική Συνέλευσις, όπου άρχισαν να συνάζωνται οι πληρεξούσιοι οι μεν εις το Άστρος ,οι δε του Κολοκοτρώνη και Υψηλάντη εις Ναύπλιον. … απεφασίσθη να μεταβούν και οι εν Ναυπλίω εις το «Αστρος». (Απομνημονεύματα σελ. 88 , Φλούδας Θυρεατικά  Β, Άστρος ,Το Χρυσήλιον και Ιστορικόν    σελ 165). O Γενναίος Κολοκοτρώνης πειστικότατα αναφέρει το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, υπήρχε πολλά χρόνια πριν το 1823 και βέβαια πριν έλθουν οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, δεν το δημιούργησαν τυχαία μόλις έφθασαν και αυθαίρετα το ονόμασαν εκείνη την ημέρα Άστρος.

  • Όλα τα ψηφίσματα της Εθνοσυνέλευσης αναφέρουν “Εξεδόθη εν Άστρει“  και το Ψήφισμα  Θ)  «Εις την Ελληνικήν επικράτειαν ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος ….Εξεδόθη εν Άστρει Κατά μήνα μεσούντα τον Απρίλιον..»
  • Πρακτικά του Βουλευτικού αναφέρει τόπον συντάξεως το Άστρος (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας 1857-1971 σελ 59) (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 151).
  • Προβουλεύματα του Βουλευτικού 184-189,189-199 αναφέρουν τόπο συντάξεως «Εν Άστρει» (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας τ.Α’, σελ 63,136,137,138,139,140,143) (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 151).
  • Προβουλεύματα του Εκτελεστικού 2815, 2840 ,2846, 2848, 2876, 2898, 2893, 2891, 2894,2908,2910,2920,2912,2934, αναφέρουν τόπο συντάξεως «Εν Άστρει» (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας σελ.309-316) (Φλούδας Θυρεατικά  Β.σελ 152).
  • Ιωάννης Ορλάνδος ,αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού , την 18ην Μαρτίου 1823  έγραφεν, εξ Άστρους εις την Ύδραν επιστολήν (Φλούδας Θυρεατικά  Β.σελ 153).
  • Έγγραφα του Μινιστέριου(Υπουργείου) του Πολέμου 73,93,122,134,135,138,189 αναφέρουν τόπο συντάξεως «Εν Άστρει» ( Φλούδας Θυρεατικά  Β.σελ 153).
  • Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης εις τα Απομνημονεύματα του αναφέρει  , «Τέλος πάντων απεφασίσθη εις  το  Άστρος  να γίνη η Συνέλευσις ..εσηκώθηκα και  επήγα και  εγώ  εις το Άστρος ….εις  ένα περιβόλι  όπου έκαναν  την  συνέλευσιν», και το γεύμα στον Δημήτριο Υψηλάντη  έγινε « εις τους ίσκιους των δένδρων του Άστρους» (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 53).
  • Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει  και επιβεβαιώνει «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους» (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής  σελ.287).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 52).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος, «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες, μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50).  
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος  πριν το 1823, «ονομάζονται Άστρος  και  πριν την Β’Εθνοσυνέλευση  π.χ. ο Πάνος Ζαφειρόπουλος σε κάποια έγγραφα του αναφέρει ως πατρίδα του το Άστρος ,όταν ακόμη δεν υπήρχε οικισμός στη σκάλα Άστρους »  (Φάκλαρης , 2023,σελ 44)
  • Κανέλλος Δεληγιάννης, « οι εν Άστρει συναθροισθέντες πληρεξούσιοι.. »  Απομνημονεύματα σ.288.
  • Ν.Σπηλιαδης, Απομνημονευματα σελ 502,  «και όμως οι ολιγαρχικοί,οίτινες είχον καταλάβει τ’ Αγιαννίτικα  λεγόμενα καλύβια εις το  Άστρος, ητοιμάζοντο…».
  • Γενική Εφημερίδα της Ελλαδος 1826,  «και βλέπει τον εχθρόν επιστρέφοντα πάλιν πανστρατιά, και διευθυνόμενο προς τα Καλύβια του αγίου Ιωάννου εις το Άστρος».
  • Γ. Ψύλλας ,διακεκριμένος πληρεξούσιος αναφέρει   «Εδώ δε πάλιν υπέφερα πολλάς στερήσεις καθ’ όλην την εν Άστρει διατριβήν μου..».
  • Κ.Παπαρρηγόπουλος ,ο Εθνικός ιστορικός ,» η Διοίκησις …απήλθεν εις το Άστρος» Ιστορία του Ελληνικού Έθνους σελ 100»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 165)
  • Ν.Δραγούμης ,«εν τούτοις συνήλθον εν Άστρει οι μέλλοντες να συγκροτήσωσι την Β’ Συνέλευσιν» Ιστορικάς Αναμνήσεις σελ 35»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 166).
  • Πουκεβίλ ,Γάλλος ιστορικός  « είχον συναθροισθή εις Άστρος, εν Κυνουρία όπου είχεν ορίσει την έδραν των συνεδριάσεων» σελ 187-188»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 170).
  • Κ.Ράδος ,καθηγητής Πανεπιστημίου ¨Αθηνων και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας κατα το 1899 «τα καταστήσαντα αλησμόνητον το όνομα του Άστρους» σελ 14»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 171)
  • Σπ. Λάμπρου «Το Άστρος είναι σήμερον όχι αναξία λόγου κώμη εν τη αρχαία Θυρεάτιδι… είναι δε γνωστόν ιδίως εκ της εν αυτώ τω 1823 συγκροτηθείσης Β’ Συνελεύσεως» σελ 416»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 172).
  • Ι.Θεοφανίδης « Την 30 Μαρτίου 1823 ήρχισεν τας εργασίας της η Β’  Εθνική Συνέλευσις έν Άστρει (πρωτεύουσας του δήμου Θυρέας της επαρχίας Κυνουρίας» σελ 154 »(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 174).
  • Γιάννης Κορδάτος «να καλέση νέα  εθνοσυνέλευση στο Άστρος» σελ 408,412 »(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 178).
  • Η Μεγάλη Αμερικάνικη Εγκυκλοπαίδεια « το Άστρος κατέστη γνωστότατον κατα την νεώτεραμ εποχήν λόγω της συγκληθείσης εκεί τον Μάρτιον του 1823 της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως…Αι εργασίαι της Συνελεύσεως του Άστρους ετερματίσθηκαν την 18ην Απριλίου 1823» σελ 666»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 182).
  • Ν.Βέης «ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρεινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους» (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους)
  •  Leake , «Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου ( κάστρο Εστέλλα =Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι )  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια (Αγιάννη) , μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη». (Leake Travels in Morea,σελ 492). 
  • Αναστάσιος Ι. Μπάλλας,Πελοποννησιακά, «Πρώτος το αναφέρει  ο Leake  Travels II σ.486  γράφοντας πως δύο μίλλια πάνω από τα Αγιαννίτικα καλύβια (Αγιάννη), στον καλλιεργημένο κάμπο του  Ξηροκαμπιού υπάρχει ένα φρούριο Ελληνικό».
  • Ο παγκόσμιος τύπος της εποχής. Le Constitutionnel (30 Αυγούστου 1823 :«Η πολιτική οργάνωση της χώρας συμβαδίζει με την κατάκτηση της ελευθερίας της. Η έναρξη των εργασιών της πρόσφατης Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος αποτέλεσε ένα εντυπωσιακό θέαμα.» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  119).
  • Edward Blaquiere : «Η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος θα πρέπει να θεωρείται ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα γεγονότα του αγώνα των Ελλήνων» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  120).
  • Πουκεβίλ ,“Η έδρα της Κυβερνήσεως μεταφέρθηκε εις Άγιον Ιωάννην του Άστρους εν Κυνουρία” (Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ).
  • Κόκκινος, «Η κυβέρνησις … απεφάσισε μετά τη βουλής  να μεταφέρουν την έδραν των από το Άγιον Ιωάννην του Άστρους  εις  Καστρί Ερμιονίδας” (Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ).

Οι περισσότερες παραπάνω αναφορές είναι από το βιβλίο του Νικολάου Ι. Φλούδα,Θυρεατικά Τόμος Β’, Άστρος το Χρυσήλιον και Ιστορικόν ( για το Άστρος υπάρχουν σαράντα σελίδες αναφορές !!!   σελ 146.-185).

ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 ,Δήμος  “Θυρέας” ,”Πρωτεύουσα αυτού” ,  «Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος»..

Από, Δήμος Θυρέας (1835-1912), ΦΕΚ 5Α- 1841 και «τα συνιστώντα το δήμον  χωρία» – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

  • ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 Το 1841 , Δήμος  “Θυρέας”  , “Τα συνιστώντα τον νέο δήμον χωρία”,   “Άγιος Ιωάννης, Άστρος , Μελιγού ,Πλάτανος“,”Πρωτεύουσα αυτού” , “ Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος” .
  • Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης). Το 1835 συστάθηκε ο δήμος Θυρέας και η έδρα του δήμου από το 1835 μέχρι το 1841 είναι ο οικισμός Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) και ο Αγιάννης είναι η θερινή έδρα του δήμου από το 1841-1912.
  •  Άστρος. ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 . Ο οικισμός ορίζεται  χειμερινή έδρα του δήμου Θυρέας.  Στο ΦΕΚ του 1841 η αναφορά Άστρος είναι αναμφισβήτητα για το σημερινό Άστρος .

Το Άστρος αναμφισβήτητα ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της περιοχής πριν το 1823 και είχε πολύ πρόσφατη μεγάλη ιστορία. Η διακήρυξη σαφέστατα αναφέρει, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη», το Άστρος υπήρχε επίσημα τουλάχιστον από το 1823, και θα έπρεπε να αναφέρεται στο δήμο της περιοχής το 1841 έστω και με άλλο όνομα για μερικούς ,(αλλά δεν είχε ποτέ επίσημα άλλο όνομα ), όπως αναφέρονται οι μικρότεροι οικισμοί  της περιοχής με τα επίσημα ονόματα τους  Μελιγού, Πλάτανος. Aν το Άστρος τότε δεν ήταν στο δήμο Θυρέας, όπως έμμεσα ισχυρίζονται μερικοί όταν αναφέρουν αναιτιολόγητα η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ είναι για το Παράλιο Άστρος, το Άστρος έπρεπε κάπου να είναι, αλλά δεν βρίσκεται σε κανέναν άλλο δήμο με κανένα άλλο όνομα. Απλά και σοβαρά η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ 1841 είναι για το Άστρος ,δεν το έσβησε το Ελληνικό κράτος ούτε ονόμασε δύο οικισμούς με το ίδιο όνομα Άστρος  το 1841 και  ξαφνικά «άλλαξε» γνώμη  το 1845 και ονόμασε τον γειτονικό οικισμό Παράλιο Άστρος. Σίγουρα η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ 1841 δεν είναι για το Παράλιο Άστρος, που έγινε οικισμός και προσαρτήθηκε στο δήμο το 1845, κάποτε απαιτείται μια στοιχειώδης σοβαρότητα.

Δείτε περισσότερα ιστορικά στοιχεία στη σχετική ενότητα, , Αναφορές  για το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας πριν το 1823-astrosgr.com

Θυρεάτις Γη : Αγιάννης του Άστρους (Άγιος Ιωάννης )Κυνουρίας  Ιστορική αναδρομή

O Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) και το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας  είναι μία κοινότητα και το κυριότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν για χιλιάδες χρόνια και έχουν μέχρι σήμερα σπίτια στο Άστρος και στον Αγιάννη του Άστρους. Το χωριό αποκαλείται επίσης  «Αγιάννης»  όπως αναφέρεται σε ερωτικά τοπικά δίστιχα, «Στον Αγιάννη είναι ένα νερό ,το λένε Σουληνάρι», και  επίσης αναφέρουν οι ιστορικοί μελετητές, ο Ν.Σπηλιάδης αναφέρει Αγιάννης αρκετές φορές, όπως ,ο Ιπραήμ το 1826 « έκαυσε και τα χωρία Αγιάννη και Μελιγού»  Απομνημονεύματα δια να χρησιμεύσωσιν εις την Νέαν Ελληνικήν Ιστορίαν (1821-1843)».( σελ 115,116). Είναι ενδιαφέρον ότι ο σχολαστικός και σαφέστατος Leake το 1805 αποκαλεί τον Αγιάννη  «Αγιαννίτικα Καλύβια»(Leake Travels in Morea,σελ 492) . Πολλοί διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές αποκαλούν τον οικισμό «Αγιάννης του Άστρους» (Ν.Βέης,Πουκεβίλ ,Κόκκινος και άλλοι, παρακάτω οι αναφορές) .

Οι Αιγινήτες στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου  καταδιώχθηκαν από την πατρίδα τους  Αίγινα από τους Αθηναίους και  διασκωρπήθηκαν όπου μπορούσαν σε ολόκληρη  την Ελλάδα.  Μερικοί εγκαταστάθηκαν στην Θυρέα, που τους παραχώρησαν οι Λακεδαιμόνιοι , και άρχισαν να οχυρώνονται στη Ανθήνη, πιθανά την τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα το λιμάνι του Άγιου Ανδρέα  γιατί γνώριζαν τους Αθηναίους.  Αλλά το 424 π.χ.ο Αθηναίος στρατηγός Νικίας τους καταδίωξε πάλι  και οι Αιγινήτες κατέφυγαν στα ενδότερα στο κάμπο της Θυρέας στην γειτονική  οχυρωμένη αρχαία πόλη Θυρέα, εγκαταλείποντας τα  οχυρά και μισοτελειωμένα  τείχη.  Μερικοί Αιγινήτες, αφού δεν είχαν πατρίδα,  κατέφυγαν στα βουνά και μερικοί εγκαταστάθηκαν στον Πλάτανο και στο Αγιάννη. Υπάρχει  η εκδοχή ο Αγιάννης πήρε το όνομα από τους Αγιαννίτες , που προήλθε από τους Αιγινήτες.

Ο  Θουκυδίδης  αναφέρεται στην  αρχαία πόλη Θυρέα ,που επίσης ήταν οχυρωμένη (Θουκυδίδης 4,56,4,57 )“πάση την στρατιά και αιρούσι Θυρέαν.Και την τε πόλιν κατεύκασαν και τον ενόντα εξεπόρθησαν,τους τε Αιγινήτας…”

Οι κάτοικοι του Αγιάννη λέγονται «Αγιαννίτες» και αποκαλούσαν το Άστρος  επίσης «Γιαλό» και τους Αστρεινούς «Γιαλίσιους», γιατί οι Αστρεινοί κατοικούσαν στα ενδότερα του κάμπου Θυρέας , κοντά στην παραλία (αιγιαλό) , «τα Αγιαννίτικα λεγόμενα καλύβια εις το Άστρος» . Αναφέρεται  από πολλούς ιστορικούς μελετητές κάποτε πριν πολλούς αιώνες  έφυγαν από το «Γιαλό» ( Άστρος) και ανέβηκαν στα βουνά για να μη τους «φάει ο κάμπος» , όπως έκαναν  και άλλοι κάτοικοι γειτονικών οικισμών και οι πρόγονοι τους κάτοικοι της αρχαίας πόλης Θυρέας (υπάρχουν δύο οικισμοί με το όνομα Θυρέα ,στα ενδότερα του κάμπου Θυρέας την περιοχή του Άστρους και η  «άνω πόλις εν η ώκουν» στο Ελληνικό , που βρίσκεται μεταξύ του Άστρους και του Αγιάννη ).Από την αρχαία  πόλη Θυρέα πήρε το όνομα η περιοχή  Θυρέα η Θυρεάτις Γη. Διαχρονικά οι κάτοικοι της περιοχής προτιμούσαν τα ενδότερα, όπως αναφέρουν πολλοί ιστορικοί μελετητές.

Από το Αγιάννη προήλθε το Άστρος ,το Παράλιο Άστρος και άλλοι μικροί οικισμοί.

  • Ο Ν.Σπηλιάδης ( Πρωθυπουργός  το 1829) σαφέστατα και λεπτομερέστατα αναφέρει  «και όμως οι ολιγαρχικοί, οίτινες είχον καταλάβει τ’ Αγιαννίτικα  λεγόμενα καλύβια εις το  Άστρος, ητοιμάζοντο …» «Απομνημονεύματα δια να χρησιμεύσωσιν εις την Νέαν Ελληνικήν Ιστορίαν (1821-1843)».( σελ 502). Οι Αγιαννίτες αποκαλούσαν Αγιαννίτικα καλύβια τα σπίτια τους στο Άστρος ,αναφερόμενοι στα καλύβια τους που είχαν σαν  δεύτερη προσωρινή κατοικία. Η αναφορά του Ν.Σπηλιάδη  «καλύβια εις το  Άστρος» λεπτομερέστατα βεβαιώνει το παραπάνω, αναφέρεται για οικίσματα (καλύβια)  «εις το  Άστρος». «Άστρος» ήταν  το όνομα του οικισμού , αντίθετα με αυτούς που για τους λόγους τους  απερίσκεπτα, λανθασμένα και ατεκμηρίωτα συμπεραίνουν και  κάνουν παραποίηση ονόματος οικισμού.
  • Το Παράλιο Άστρος έκτισε από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος , όπως τιμoύν με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι  Παραλιώτες , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ».Ο  διακεκριμένος  Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου, πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου,  ακολούθησε τον Άκουρο και αναφέρει μετά το 1854  για τα γεγονότα της εποχής, «έκτισε  την οικίαν του ενταύθα κατά το έτος  1832» στο «Νησί» , που θεωρείται  από τα πρώτα σπίτια του οικισμού, « ωκοδόμησαν εις το παράλιο Εργαστήρια» και  « το έτος 1838…  ήσαν τότε ολίγοι οι κατοικήσαντες εις παράλιο». Δεν είναι τυχαίο που στον εκλογικό κατάλογο του 1871 της «Κοινοτ. Παραλίου ‘Aστρους» αναφέρεται πρώτος  ο Αγιαννίτης  Αναστάσιος Πάσχος του Ιωάννου κτηματίας .

Δείτε το σχετικό σύνδεσμο για περισσότερα  «Τ’ Αγιαννίτικα λεγόμενα καλύβια εις το Άστρος»

 Ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ», επιβεβαιώνει πριν το 1824, τότε δεν υπήρχε οικισμός στο Παράλιο Άστρος , “την πατρίδα μας Αγιάννης και Άστρος”, «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51) , «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες, μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50) και  « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους »(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 52).Κατά το το έγγραφον  αριθ 202 την Μονής Λουκούς της 10ης Αυγούστου 1840, ο Γεώργιος Καρυτσιώτης τον πλούτον  του « διέθεσεν εις πτωχούς,εκκλησίες και σχολεία της πατρίδος του Αγιάννη-Άστρος και δι’ έργα κοινωφελή» »( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’σελ 324).

Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) πριν το 1435, τους μεσαιωνικούς χρόνους τουλάχιστον για χίλια χρόνια  περίπου  200 μ.χ. -1435 και αργότερα , ονομάζετο επίσης  Άστρος, (επάνω) Άστρος  και  Αγιάννης του Άστρους. Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός Ν.Βέης αναφέρει σχετικά. «Και όντως το Άστρος και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ήτο διμερές … ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους. ( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 99-100). Οι διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές Ν.Γ.Ππολίτης και Σ.Π.Λάμπρος αναφέρουν  «το όνομα Άστρος προσήκει κυρίως εις το 13 χιλιομ. απέχον  επί των ορέων κείμενον μέγα χωρίον Άγιος Ιωάννης» Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), Αθήνα , 1983.σελ 41,38,40). «Κατά τον Φιλιψώνα σ.197 «εν τη χώρα ταύτη κείνται τα μεγαλύτερα χωρία Άγιος Νικόλαος η Καστρί, Δολιανά, Άγιος Ιωάννης η Άστρος» . Το Άστρος λεγόταν επίσης Άγιος Ιωάννης, υπάρχουν πολλοί σχετικοί χάρτες κα σχετικές αναφορές. Ο Leake το 1805 αναφέρει « στην πεδιάδα είναι τα καλύβια που ανήκουν στα χωριά Άγιος Ιωάννης, (το σημερινό Άστρος ), Μελιγού, Κορακοβούνι και Πραστός (Άγιος Ανδρέας)» (Leake Travels in Morea σελ. 483).

Το όνομα Άγιος Ιωάννης πιθανά το πήρε τον 9ο μ.χ. αιώνα όταν επί αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνος (811-886) πολλά χωριά της περιοχής εκχριστιανίστηκαν και ο αυτόκρατορας έδωσε τα ονόματα αγίων, Άγιος Πέτρος, Άγιος Νικόλαος, Άγιος Βασίλειος, Άγιος Ανδρέας, Άγιος Γεώργιος, Αγία Σοφία. Μερικοί αναφέρουν το όνομα πρόερχεται από τον ιερό ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου η από άλλον ναό Αγίου Ιωάννου προηγούμενο του Προδρόμου ,αλλά ο ναός Προδόμου είναι νεότερος του χωριού και ο ναός δεν λέγεται “Αγιάννης” και κανονικά το χωριό τότε θα ονομάζετο «Πρόδρομος» . (Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, τόμος Γ’,  Άγιος Ιωάννης, Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), Αθήνα , 1983.σελ 32,33).

Πουκεβίλ , «Η έδρα της Κυβερνήσεως μεταφερθή εις Άγιον Ιωάννην του Άστρους εν Κυνουρία» (Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία )

Κόκκινος, «Η κυβέρνησις … απεφάσισε μετά τη βουλής  να μεταφέρουν την έδραν των από το Άγιον Ιωάννην του Άστρους  εις  Καστρί Ερμιονίδας»  (Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ).

Το 1812 το περιοδικό Λόγιος Ερμής γράφει (σ.114-115), «ο φιλόκαλος Καρυτσιώτης διατρίβων εις Τεργέστην εσύστησεν σχολείον εις την ιδίαν πατρίδα καλουμένην Άγιος Ιωάννης του Άστρου» (Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, τόμος Γ’,  Άγιος Ιωάννης, Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), Αθήνα , 1983.σελ 155).

Για πολλούς αιώνες μέχρι την δεκαετία του 1950  ο Αγιάννης του Άστρους ,  σημερινός θερινός οικισμός του Άστρους, αποτελούσε το μητροπολιτικό κέντρο της Θυρέας, «Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας)» , ενδεικτικά αναφέρουμε πριν τον 1821 είχε δέκα τρεις εκκλησίες και εξωκλήσια. Ο Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας , ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους από τις 22 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 , το 1845  αποτέλεσε την θερινή έδρα της Επαρχίας Κυνουρίας . Ο Άγιος Ιωάννης ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του δήμου Θυρέας  σύμφωνα με το ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835  από  το 1835 μέχρι το 1841  και ήταν η θερινή πρωτεύουσα του δήμου Θυρέας σύμφωνα με το ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841, από το 1841 μέχρι το 1912.

Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835,  συστάθηκε ο Δήμος Θυρέας,  με διάταγμα της 9ης (21ης) Νοεμβρίου 1834 / 12ης Μαΐου 1835, σύμφωνα με το οποίο συστάθηκαν οι πρώτοι δήμοι της Αρκαδίας και της Κυνουρίας. Αμέσως μετά την απελευθέρωση από 400 χρόνων σκλαβιάς, οι Θυρεάτες πρόγονοι μας πριν διακόσια χρόνια το 1835 ήξεραν καλά και ενθυμούντο την ιστορία μας αυτονόητα ονόμασαν  το Δήμο Θυρέας από την αρχαία πόλη της Θυρέας , που βρισκόταν  στα ενδότερα του κάμπου Θυρέας στην περιοχή του Άστρους. Δεν είναι λίγοι κάτοικοι της αρχαίας  Θυρέας  που σήμερα για ιστορικούς λόγους θέλουν να αλλάξουν το   άδειο (χωρίς ιστορικό περιεχόμενο)  και διχαστικό όνομα του σημερινού Δήμου Βόρειας Κυνουρίας με το  ιστορικό όνομα  Δήμος Θυρέας, όπως  έξυπνα και αυτονόητα έκαναν οι άξιοι και μπαρουτοκαπνισμένοι μετά από  400 χρόνια δουλείας  Θυρεάτες  πρόγονοι μας το 1835, που ήξεραν και ενεργούσαν  καλύτερα από εμάς για τα αυτονόητα.

Διοικητικές μεταβολές της Τ.Α.-ΕΕΤΑΑ (eetaa.gr)

Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας

(ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835). Ο οικισμός ορίζεται έδρα του δήμου Θυρέας. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αγιαννίτης Ιωάννης Ζαφειρόπουλος.
(ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841).Ο οικισμός ορίζεται θερινή έδρα του δήμου Θυρέας
ΦΕΚ 252Α – 24/08/1912. Ο οικισμός αποσπάται από το δήμο Θυρέας και προσαρτάται στην κοινότητα Άστρους
ΦΕΚ 250Α – 24/08/1915 Ο οικισμός ορίζεται θερινή έδρα της κοινότητα Άστρους .
ΦΕΚ 244Α-04-12-1997. Ο οικισμός αποσπάται από τον δήμο Άστρους και προσαρτάται στο δήμο Βόρειας Κυνουρίας.

Η Σχολή του Ἀγίου Ἱωάννου

«παιδείαν μεν ουν φέρει και νίκην» (η παδεία πράγματι φέρει και την νίκη) . Πλάτων  (427 π.Χ. – 347 π.Χ.)

Oι Αγιαννίτες διαχρονικά με πολλές θυσίες προσπαθούσαν και ενθάρρυναν τα παιδιά τους να «μάθουν γράμματα και να αλλάξουν ζωή». Η Σχολῆ τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου “λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον» από το 1638 ,στα  δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αναμφισβήτητα δείχνει διαχρονικά τον διακαή πόθο και την απαράμιλλη αφοσίωση από τους Αγιαννίτες για «γράμματα», μόρφωση και πολιτισμό. Δεν υπάρχει αναφορά πόσα χρόνια πριν το 1638 υπήρχε το σχολείο, η αναφορά λέει  « πολλοῦ παλαιότερον», αλλά πριν το φανερό σχολείο ας υποθέσουμε του 1600 η 1500, ,προηγήθηκαν αναμφισβήτητα τα κρυφά σχολεία για πολλά χρόνια που  έγιναν φανερά σχολεία  αργότερα.

Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους Tούρκους κατακτητές. Για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγού και διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους. Η μόρφωση και τα «γράμματα» , ήταν διαχρονικά  μέχρι σήμερα η  μεγάλη και πρωταρχική προτεραιότητα στη ζωή τους.

Στον Άγιο Ιωάννη κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας αρχικά  λειτουργούσαν κρυφά σχολεία, στο Μετόχι της Μονής Λουκούς Άγιος Δημήτριος , το εξωκλήσι Άγιος Δημήτριος σώζεται μέχρι σήμερα, και αργότερα στους νάρθηκες των εκκλησιών του χωριού, όπως ιερό ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου ,που έγιναν αργότερα φανερά «κατώτερα» σχολεία, όπως αυτό του Παπακυριακού, που λειτούργησε από την Τουρκοκρατία έως την περίοδο της Επανάστασης στο αρχοντικό του άλλοτε δημάρχου Θυρέας, Βασιλείου Ι. Καλαμβοκίδη (1814 – 1901).Τα κρυφά σχολεία λειτουργούσαν σε κρύπτες και νάρθηκες απομονωμένων μοναστηριών και εκκλησιών. Μία τέτοια κρύπτη κρυφού σχολείου υπάρχει στον Αγιάννη στο αρχοντικό του Αγιαννίτη προεστού   Ιωάννη Ματθαίου  στο Σουληνάρι , όπου υπήρχε υπόγεια κρύπτη με πέτρινα τουράκια και το 1826 διδάσκονταν οι μαθητές του κατώτερου σχολείου. Υποθέτουμε η κρύπτη όπως είχε κτιστεί με πέτρινα τουράκια , ήταν για να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για «κρυφό σχολείο», δεν ξέρουμε  πόσα χρόνια νωρίτερα λειτουργούσε εκεί «κρυφό σχολείο», ήταν κρυφό….

“Πολλοῦ παλαιότερον» πριν το 1638 λειτουργούσε ανώτερο σχολείο.

Ο μεγαλοπρεπής ναός του Προδρόμου στον Αγιάννη  ανακαινίστηκε και έγινε πατριαρχική εξαρχία το 1638.  Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο  «ανακηρύσσεται η χώρα του Αγίου Ιωάννου μετά του ομωνύμου ναού σταυροπήγιον « και οριζόταν  «ινα εις τον ναόν του Αγίου Ιωάννου υπόκειται ο εις το χωρίον ναός του Αγίου Βασιλείου». Η ανακήρυξη έγινε «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον». Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το σιγίλιο, στον Άγιο Ιωάννη «πολλοῦ παλαιότερον» πριν το 1638 λειτουργούσε ανώτερο σχολείο.

Το 1765 έγινε η «Ανασύστασις τη εν τη χώρα Αγίω Ιωάννη  του Ναυπλίου Ελληνικής Σχολής», που είχαν από το 1715.

Το 1715, «επετράπη εις τους κατοίκους του Αγίου Ιωάννου  και λοιπούς κατοίκου της περιφέρειας η ίδρυση σχολείου»  και  το 1765 με το  Πατριαρχικό Συνοδικόν Σιγιλλιώδες  έγινε «Ανασύστασις τη εν τη χώρα Αγίω Ιωάννη  του Ναυπλίου Ελληνικής Σχολής». Το αναφερόμενο σχολείο παραπάνω  είναι για το Αγιάννη Κυνουρίας ,αφού  στην αναφορά του 1765 περιέχει το μετόχι του Αγίου Δημητρίου της μονής Λουκούς στο Άστρος, που είναι το  υπάρχον και σήμερα εξωκλήσι του Αγιάννη. Το σχολεία παραπάνω  του 1715 και 1765 αναφέρονται σαν σχολείο Αγίου Ιωάννου  «Ναυπλίου“, γιατί θρησκευτικά τότε η περιοχή υπάγεται στο Ναύπλιο.

Επάνω  διακρίνεται η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη στο Αγιάννη και κάτω το παράρτημα της Σχολής στο Άστρος με τις καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της Σχολής

Η περίφημη «καλλιμάρμαρος» Σχολή Καρυτσιώτη.

Από κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.

Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη

«1798  ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18 , Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ

ΤΙ ΕΣΤΗΚΑΣ ΘΑΜΒΟΥΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝ ΜΕ ΑΠΟΡΙΑΝ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΖΗΤΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΣ ΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΜΩΜΑ ΜΟΥ…Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ  ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ….»

ΥΑ 147099/8654/11-4-1960, ΦΕΚ 199/Β/11-5-1960. «Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν «Κουτρί» του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798».

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε «με το ένα τσαρούχι». Πιθανόν να μην είχε διαβάσει Πλάτωνα γιατί άρχισε να εργάζεται 15 χρονών,  που έλεγε «παιδείαν μεν ουν φέρει και νίκην» (η παδεία πράγματι φέρει και την νίκη),  αλλά αναμφισβήτητα επηρεάστηκε από τα καλέσματα  του Κοσμά Αιτωλού,  του Ρήγα Φεραίου και του Αδαμάντιο Κοραή ( Από την Σμαράγδη Ι. Αρβανίτη)  και από την διαχρονική  Αγιαννίτικη παράδοση για «γράμματα».  Η πίστη του στην εκπαίδευση και στη μόρφωση του Γένους είχε ήδη διαφανεί από τη σημαντική χορηγία την οποία είχε κάνει στη Σχολή της Κοινότητας των Ορθοδόξων της Τεργέστης.   

Από Σχολή Καρυτσιώτη (astros–kynourianews.gr) Γιάννη Δ.Κουρμπέλη Πηγές

  • Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, τόμος Γ’, Αθήνα 1983
  • Νικολάου Ι. Φλούδα – Διακοσιαετηρίς Σχολής Αγίου Ιωάννου Άστρους Κυνουρίας, Αθήνα 1965
  • Κ. Χασαπογιάννη, Ι. Κακαβούλια, Ι. Κουσκουνά – Θυρεάτις Γη, Αθήνα 1981
  • Σμαράγδης Ι. Αρβανίτη – Οι σχολές του Δημητρίου Καρυτσιώτη στον Άγιο Ιωάννη και το Άστρος Θυρέας – Κυνουρίας κατά τα προεπαναστικά χρόνια έως την απελευθέρωση, Εταιρία Πελοποννησιακών Σπουδών, Αθήνα 2001
  • Χριστίνας Κουλούρη – Η βιβλιοθήκη της Σχολής Καρυτσιώτη, Εταιρία Μελέτης Νέου Ελληνισμού, Αθήνα 2009

«Από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να ιδρύσουν καινούργια σχολεία σε αντικατάσταση της Σχολής Καρυτσιώτη. Κατά την παράδοση, ήδη από τον καιρό που ο Ιμπραήμ πασάς πυρπόλησε τον Άγιο Ιωάννη και την Σχολή (Ιούλιος 1826), οι μαθητές του κατώτερου σχολείου του χωριού, το οποίο στεγαζόταν στην οικία κληρονόμων Γρηγορίου Κουρόγιωργα ή Φουρλίγκα, διδάσκονταν κρυφά στο υπόγειο της γειτονικής κατοικίας της οικογένειας Κουρόγιωργα (Καπίλα) στη θέση «Άγιος Βασίλειος ή Ματθαίου» του Αγίου Ιωάννη. Στο υπόγειο αυτό υπήρχε μία κρύπτη η οποία έφτανε μέχρι το γειτονικό σπίτι του Ιωάννη Αν. Βλαχάκη. Είχε στα άκρα της τουράκια (λίθινα καθίσματα), όπου διδάσκονταν οι μαθητές».

«Το αρχοντικό της οικογένειας Κουρόγιωργα – Φουρλίγκα στον Άγιο Ιωάννη. Βρίσκεται στη θέση «Ελαγός – Άγιος Βασίλειος», κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Εδώ στεγάστηκε επί Τουρκοκρατίας κατώτερο σχολείο του χωριού.»

«Το αρχοντικό του Αγιαννίτη προεστού Ιωάννη Ματθαίου (σήμερα Κουρόγιωργα – Καπήλα). Στα υπόγεια και στην κρύπτη του σπιτιού αυτού διδάσκονταν οι μαθητές του κατώτερου σχολείου (στεγαζόταν στο γειτονικό σπίτι του Φουρλίγκα) κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ το 1826».

«Tο εν Άστρει  διδακτήριον», το 1805 ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819)έκτισε  στο Άστρος το  παράρτημα της  Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη ,νωρίτερα το 1798  είχε κτίσει  στην θέση «Κουτρί» στον Αγιάννη  την περίφημη και «καλλιμάρμαρο» Σχολή Καρυτσιώτη. 

Διδακτήριον Άστρους ΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946 ‘Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει  διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις”.

Δείτε τους συνδέσμους για περισσότερα.

Σπουδαιότερες αναφορές και χρονολογίες για τον Αγιάννη του Άστρους.

Το Castiello la Estella (Κάστρο Εστέλλα =Kάστρο του Άστρους) βρίσκεται σίγουρα και τεκμηριωμένα στον Αγιάννη του Άστρους στην τοποθεσία Ξεροκάμπι, πάνω από «τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής».

Από το  Άστρος (Αγιάννη)  ονομάστηκε το κάστρο Εστέλλα (=Άστρος) ,  «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους), που έκτισε ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος  το  1256  σε ένα  απόκρημνο  σαν πυραμίδα λόφο  πάνω από την «πεδιάδα του Άστρους» ,στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη,  προς ευκολωτέραν υποταγήν «επάνω εις τα όρη » suso en law montanyas  των γειτόνων  Τσακώνων  (Σίταινα, Καστάνιτσα, Πραστό ),όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μoρέως. (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους.σελ 93).

«Και ακριβώς επί μεμονωμένου βουνού άνωθεν του Αγίου Ιωάννου (=Επάνω Άστρους) κείται … το Κάστρο τη Ωριάς …Κατά την εμήν γνώμην μετά τας ανωτέρω εξηγήσεις πιθανώτατα δυνάμεθα να ταυτίσωμεν το Κάστρο της Ωριάς του Πάρνωνος προς το Estella =Άστρος.» ( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 99-100)

Από την  παρακάτω  επίσημη αναφορά  του Βυζαντινού   Αυτοκράτορα  Ανδρόνικου Β’  Παλαιολόγου το 1320  ο Αγιάννης ονομάζετο Άστρον, που είναι σαφέστατη για την ονομασία της  τοποθεσίας και  ταυτόχρονα διασταυρώνεται  με το γειτονικό κάστρο Εστέλλα  (=Άστρος) του Χρονικού του Μορέως. Την  «δηλουμένην γη των εξακοσίων μοδίων.  ήγουν, περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», (Aνδρόνικος Β’ Παλαιολόγος, Χρυσόβουλο  (4) 1320 σελ.114) . Ο «κάμπος της μαλεβής» η «πεδιάδα του Άστρους»  είναι το «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους, που βρίσκεται κάτω από το κάστρο Εστέλλα (= Άστρος).

1435 Γεώργιος Φραντζής ,  Άστρον και Άγιος Ιωάννης

Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον και τον Άγιο Ιωάννη και επιβεβαιώνει η αναφορά του Πτολεμαίου 2ο μ.χ.  αιώνα για το πόλισμα  Άστρον είναι το σημερινό Άστρος . Η αναφορά του Φραντζή  Άστρον είναι αναμφισβήτητα  η πέμπτη αναφορά , η πρώτη ήταν του Χρονικού του Μορέως το 1256, και μετά οι αναφορές του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου  το 1292,1293,1320 , που πειστικά τοποθετεί  το σημερινό Άστρος στην συγκεκριμένη τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα .  Αναμφισβήτητα υπήρχε οικισμός στο σημερινό Άστρος  πριν  χιλιάδες χρόνια  από πολλές άλλες αναφορές . Σίγουρα η αναφορά του Φραντζή  είναι για το σημερινό Άστρος και δεν είναι για άλλον οικισμό, γιατί θα έπρεπε η αναφορά να περιέχει και το σημερινό Άστρος ,που ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός στο κάμπο της Θυρέας, έστω με διαφορετικό όνομα ( όπως ο Φραντζής  αναφέρει τον μικρότερο οικισμό Μελίγον (σημερ. Μελιγού ) και υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Άστρους σύμφωνα με το Νίκο Βέη και πολλές άλλες αναφορές. «Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον» ((Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους σελ 97). Είναι αυταπόδεικτο η αναφορά Άστρον του Φραντζή είναι για το σημερινό Άστρος ,που υπήρχε  το 2ο αιώνα μ.χ.στην αναφορά του Πτολεμαίου  με το ίδιο όνομα Άστρον.   

1540- Ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους  το 1540.

Το Άστρος και το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρονται για εκατοντάδες  χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους , αλλά αναφέρονται τα άλλα μεγάλα ιστορικά χωριά. Ο λόγος που το  Άστρος δεν αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους είναι ότι αναφερόταν ο Αγιάννης ,που ήταν το μητροπολιτικό κέντρο της Θυρέας για εκατοντάδες χρόνια και ο Αγιάννης ήταν μία κοινότητα με το Άστρος , οι κάτοικοι ήταν βασικά ίδιοι, και ο Αγιάννης αναφερόταν επίσης σαν Άστρος και Αγιάννης του Άστρους Οι Τούρκοι φορολογούσαν τους κατοίκους ,δεν υπήρχε τότε ΕΝΦΙΑ.  

Από, Venetians and Ottomans in  SouthEast Peloponnese (15th*18th century) Dr, Evangelia Balta Director of  Studies (Institute for Neohellenic Research/National Hellenic Research Foundation). Πληθυσμός,  Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685 . Άγιος Ιωάννης  (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107), Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49),  Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρεστενα (84) ,

1612, «Το 1612 μνημονεύεται εις Πατριαρχικήν επιστολήν Νεοφύτου Β’ “…ευλαβέστατοι ιερείς εν τη χώρα  Αγίου Ιωάννου ,Μελιγούς».

1638 , «τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον».

Από, Σχολή Καρυτσιώτη (astros–kynourianews.gr) Γιάννη Δ.Κουρμπέλη «Στον Άγιο Ιωάννη ήδη από τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας λειτουργούσαν διάφορες σχολές. Η πρώτη αναφορά Σχολής στον Άγιο Ιωάννη εμφανίζεται σε πατριαρχικό σιγίλιο του 1638, γραμμένο από τον πατριάρχη Κύριλλο Λούκαρι, σύμφωνα με το οποίο ο Άγιος Ιωάννης ανακηρυσσόταν «σταυροπηγιακό» χωριό, με έδρα τον ναό του Αγίου Βασιλείου. Η ανακήρυξη έγινε «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον ».  Σύμφωνα, λοιπόν, με το συγκεκριμένο απόσπασμα στον Άγιο Ιωάννη λειτουργούσε ανώτερο σχολείο, «πολλοῦ παλαιότερον» πριν το 1638.

Το 1715, “επετράπη εις τους κατοίκους του Αγίου Ιωάννου  και λοιπούς κατοίκου της περιφέρειας η ίδρυση σχολείου” . Το σχολείο του 1715 αναφέρεται σαν σχολείου Αγίου Ιωάννου  «Ναυπλίου“, γιατί θρησκευτικά τότε η περιοχή υπάγετο στο Ναύπλιο, αλλά διασταυρώνεται και το αναφερόμενο σχολείο είναι για τον Αγιάννη Κυνουρίας ,με άλλη αναφορά του 1765 στο Πατριαρχικό Συνοδικόν Σιγιλλιώδες «Ανασύστασις τη εν τη χώρα Αγίω Ιωάννη  του Ναυπλίου Ελληνικής Σχολής» ,αναφέρεται το μετόχι του Αγίου Δημητρίου της μονής Λουκούς, εξωκλήσι του Αγιάννη.

Το 1756  έφυγε από την Καρύτσα του Αγιάννη  15 χρονών ο Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741 – 1819) με ένα τσαρούχι,  και δεν  δημιούργησε το ιστορικό Άστρος εκείνη την ημέρα, που υπήρχε πολύ νωρίτερα . Ήθελε να τελειώσει τη ζωή του , με την τελευταία  λέξη και επιθυμία του  στη διαθήκη  του και στο επίγραμμα του τάφου του που έγραψε ο ίδιος ,  τονίζοντας στους μεταγενέστερους  δέν ξέχασε  την πατρίδα του τον Αγιάννη και το «Άστρος» και  την μεγάλη σημασία  για την δέσμευση του, για «γράμματα» και μόρφωση των νέων της πατρίδας του. Ο μεγάλος ευεργέτης μας ποτέ δεν ξέχασε την πατρίδα του Αγιάννη και Άστρος.  

1765 -Έγινε η «Ανασύστασις τη εν τη χώρα Αγίω Ιωάννη  του Ναυπλίου Ελληνικής Σχολής». Το 1765 στο Πατριαρχικό Συνοδικόν Σιγιλλιώδες «Ανασύστασις τη εν τη χώρα Αγίω Ιωάννη  του Ναυπλίου Ελληνικής Σχολής»  περιέχει αναφορά  «εν Μετόχιον εκείσε του Αγίου Δημητρίου ,υπάρχον μεν του Μοναστηρίου του Σωτήρος Χριστού επιλεγομένου της Λουκούς». Το σχολείο του 1765 αναφέρεται σαν σχολείου Αγίου Ιωάννου  «Ναυπλίου»,  γιατί θρησκευτικά τότε η περιοχή υπάγετο στο Ναύπλιο ,αλλά έκδηλα είναι για τον Αγιάννη Κυνουρίας αφού αναφέρεται το μετόχι του Αγίου Δημητρίου , εξωκλήσι του Αγιάννη, της μονής Λουκούς στο Άστρος.

Το 1798, ο Αγιαννίτης  εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης  (1741 – 1819) ανήγειρε την μεγαλοπρεπή και «καλλιμάρμαρο» Σχολή Καρυτσιώτη , στον λόφο Κουτρί του Αγιάννη και το 1805 επίσης ανήγειρε το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη στην «πατρίδα» του  Άστρος. Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα. Σχολή Καρυτσιώτη – astrosgr.com

Το 1805 ο Leake 500 χρόνια αργότερα   επιβεβαιώνει την αναφορά του 1256  του Χρονικού του Μορέως  και την αναφορά του 1320 του Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου για « την πεδιάδα του Άστρους» στο Ξεροκάμπι  του Αγιάννη, αποκαλούσε Αγιαννίτικα Καλύβια .«Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου (Κάστρου Εστέλλα=Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια, μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο  κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη».(Leake Travels in Morea,σελ 492) .

 «Το 1812 ο Λόγιος Ερμής γράφει (σ.114-115), «ο φιλόκαλος Καρυτσιώτης διατρίβων εις Τεργέστην εσύστησεν σχολείον εις την ιδίαν πατρίδα καλουμένην Άγιος Ιωάννης του Άστρου “.

Το 1820 ο Αγιαννίτης προεστός Πάνος Σαρηγιάννης, γαμπρός του Παπάζογλου, μαζί με τον Γεώργιο Τροχάνη, τους αδερφούς  Ζαφειροπόπουλους (Πάνος, Κωνσταντίνος και Ιωάννης) και άλλους, γίνονται μέλη της Φιλικής Εταιρείας στην Κωνσταντινούπολη . Την ίδια χρονιά μυούνται στην Τεργέστη οι Προκόπιος και Ιωάννης Καρυτσιώτης.Τέλος την ίδια χρονιά, οι Πάνος Σαρηγιάννης και Αναγνώστης Κοντάκης, μάζευαν λεφτά και έκλειναν τα στόματα των Τούρκων, καθησυχάζοντάς τους, ενώ από την άλλη μεριά συγκέντρωναν πολεμοφόδια. Άλλοι Αγιαννίτες φιλικοί ήταν: ο Ιωάννης Ματθαίος και Γεωργάκης Διγενής, για τους οποίους δεν γνωρίζουμε πότε και που μυήθηκαν. Στις αρχές του 1821 ο ηγούμενος της Μονής Μαλεβής, Νεόφυτος Τζαφέρης (Ζαφείρης ή Ζαφειρόπουλος) μαζί με τους ηγούμενους των Μονών Θεολόγου, Ιωσήφ Μπουλούκο  και Παλαιοπαναγιάς, Νικηφόρο Κοράλλη κατά τη διάρκεια ομαδικού ταξιδιού στις Σπέτσες γίνονται μέλη της Φιλικής εταιρίας. Το ταξίδι αυτό δημιούργησε υποψίες στους Τούρκους, οι οποίοι ζήτησαν εξηγήσεις από τον προεστό Πάνο Σαρηγιάννη.

Στις 24 Μαρτίου 1821 ο Πάνος Σαρηγιάννης κηρύσσει την έναρξη της επανάστασης στον Άγιο Ιωάννη. Την ίδια μέρα κηρύσσεται η επανάσταση και στον Άγιο Πέτρο, από τον Αναγνώστη Κοντάκη. Αμέσως οι Αγιοπετρίτες συλλαμβάνουν τον καδή  (=διοικητή) του χωριού τους και τον φυλακίζουν στην Σχολή Καρυτσιώτη στον Αγιάννη. Την ίδια μέρα πάνω από 100 Αγιαννίτες οργανώνονται σε στρατιωτικά σώματα. Κύριος οπλαρχηγός του χωριού ορίζεται ο Γεωργάκης Διγενής. Λίγες μέρες αργότερα φτάνουν στο χωριό και οι  αδερφοί  Ζαφειρόπουλοι (Πάνος, Κωνσταντίνος και Ιωάννης), από το εξωτερικό.

Την επόμενη μέρα (25η Μαρτίου) ο Γεωργάκης Διγενής, με 200 άνδρες, μαζί με τον Πάνο Σαρηγιάννη, φτάνουν στο Στρατόπεδο των Βερβένων, ή αλλιώς κελάρι. Εκεί συγκεντρώθηκαν πολεμοφόδια, όπλα και άνδρες και αποτέλεσε ορμητήριο των Ελλήνων της περιοχής εναντίον των Τούρκων. Υπεύθυνος του κελαριού ορίστηκε ο Αγιαννίτης Γεώργιος Τροχάνης.

Στις 18 Μαϊου 1821 οι Αγιαννίτες πολεμούν δυναμικά στην τριπλή μάχη Βερβένων – Δολιανών – Δραγουνίου, υπό την αρχηγία του Πάνου Ζαφειρόπουλου (Άκουρου) και του Γεωργάκη Διγενή. Ο δε Γεωργάκης Διγενής έπεσε ηρωϊκά αμυνόμενος στο Δραγούνι, μαζί με άλλους 17 Αγιαννίτες, από τις δυνάμεις του Κεχαγιάμπεη. 

Το 1821  στο αρχοντικό του  στην μητρόπολη του Αγιάννη  Σουληνάρι ο Πάνος Σαρηγιάννης  φιλόξενησε  τον  Δημήτριο Υψηλάντη, στον  τελικό προορισμό του για το στρατόπεδο των Βερβένων.    

Το Κολοκοτρωναίϊκο τραπέζι έγινε το 1821 στο Αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος. Στις 20 Ιουνίου 1821 ο  Δημήτριος Υψηλάντης ήρθε στο Άστρος για συγκεκριμένο σκοπό, να συναντήσει τους  ανθρώπους της περιοχής και τον Πάνο Σαρηγιάννη  που τον φιλόξενησε αρχικά στο σπίτι τους στο Άστρος, δίπλα στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη και την ίδια ημέρα της άφιξης στο σπίτι του στο Σουληνάρι του Άγιαννη.   «την Δευτέραν το εσπέρας έφθασα αισίως εις τον Άγιο Ιωάννη,…. την 20 Ιουνίου 1821 εν τω Αγίω Ιωάννη την Δευτέραν το εσπέρας .Δημήτριος Υψηλάντης πληρεξούσιος» .(Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, τόμος Γ’,  Άγιος Ιωάννης, Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), Αθήνα , 1983.σελ 46). Την επόμενη μέρα πέρασε από τον Άγιο Πέτρο και τελικά έφθασε στο προορισμό του στο στρατόπεδο των Βερβένων. Ένα μεγάλο και σημαντικό  βήμα για την εθνική παλιγγενεσία ήταν γεγονός  και η Τριπολιτσά το καταλάβαινε, οι στράτες του Μοριά έκλειναν αποφασιστικά,  οριστικά  και τελεσίδικα.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης φιλοξενήθηκε το 1821 στο Σουληνάρι στον  Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας-

Μερικά κείμενα παραπάνω είναι από τον συμπολίτη μας  Γιάννη Δ.Κουρμπέλη ,από το astros–kynouria.news.gr– Φώτης Τζιβελόπουλος  .

1822- Ο Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας , ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους και στο «Κυβερνείο» του Αγιάννη είχε την έδρα η επαναστατημένη κυβέρνηση, Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος.

Aπό τις αρχές το 1821 άρχισαν συζητήσεις μεταξύ των επαναστατημένων για να γίνει ο Αγιάννης η πρωτεύουσα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους.  Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, της Προσωρινής Διοίκησις της Ελλάδος, από τις 22 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «Κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης. Το χρονικό αυτό διάστημα βεβαιώνεται και από τα Αρχεία των Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη (τ. Α΄, σ. 92 κ.εξ.).

Κόκκινος, «Η κυβέρνησις … απεφάσισε μετά τη βουλής  να μεταφέρουν την έδραν των από το Άγιον Ιωάννην του Άστρους  εις  Καστρί Ερμιονίδας” (Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ).

Είναι ενδιαφέρον ότι το 1821 και το 1824  εγίνοντο συζητήσεις μεταξύ το επαναστατημένων Ελλήνων ,να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα , υπάρχουν πολλά σχετικά έγγραφα που το επιβεβαιώνουν. Για το λόγο αυτό δεν είναι τυχαίο που ο Αγιάννης έγινε πρωτεύουσα το 1822.

Οι Αγιαννίτες προσέφεραν πολλά και σημαντικά στην Ελληνική επανάσταση του 1821.

Οι Αγιαννίτες προσέφεραν πολλά και σημαντικά στην Ελληνική επανάσταση του 1821 και ο σημαντικότερος από όλους του Αγιαννίτες ήταν ο στρατηγός Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος), υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου τηs εθνοσυνέλευσης στο Άστρος. Κατά την έναρξη της επανάστασης, υπό την ηγεσία του Πάνου Ζαφειρόπουλου, πάνω από 100 κάτοικοι του Αγιάννη, συμμετείχαν σε μάχες  των Δολιανών και των Βερβένων,  στην Τριπολιτσά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Ο Αγιάννης  ανέδειξε και άλλες  σημαντικές προσωπικότητες  που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία και κατά τη διάρκεια της επανάστασης και βοήθησαν έμπρακτα  στον απελευθερωτικό   αγώνα,  όπως  ο  Πάνος Σαρηγιάννης  ,    Ιωάννης Ζαφειρόπουλος ,  Κωνσταντίνος  Ζαφειρόπουλος ,Γεώργιος Τροχάνης,  Γεωργάκης Διγενής  πεσόντα μαχόμενος   ηρωϊκά στο Δραγούνι το 1821, Προκόπιος Καρυτσιώτης ,Γεώργιος Καρυτσιώτης  ,Κωνστάντιος  Κοράλλης , Ιωσήφ Κοράλλης, Ματθαίος Πρωτοπαπάς, Ιωάννη Καρυτσιώτης ,  Ιωάννης Ματθαίος .Από διάφορα σημειώματα μαθαίνουμε ότι στις παραμονές της Επανάστασης υπήρξαν και σημαντικές εισφορές Αγιαννιτών για τον αγώνα. Αυτές ήταν: του Ιωάννη Δ. Ζαφείρη (7552 γρόσια) και Νικολάου Σαρηγιάννη (3380 γρόσια).

Ο οικιστής του Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος  Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  με τα αδέλφια του Κωνσταντίνο και Ιωάννη , έκτισε τις οικίες τους  στο Κάστρο Παραλίου Άστρους  το 1824 ,προνοητικά ανακαίνισε το εγκαταλελειμμένο κάστρο και  το 1826 νικηφόρα αντιστάθηκε στον Ιμπραήμ. Ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος)    προνοητικά και έξυπνα , έσωσε και διαφύλαξε τα  περίπου 1,500 βιβλία της περίφημης Σχολής Καρυτσιώτη  του Αγιάννη αναγνωρίζοντας την μεγάλη σημασία τους , από τις ορδές του Ιμπραήμ  αρχικά στο «αρχοντικό«  του στον Αγιάννη και αργότερα  τα μετέφερε  για καλύτερη προστασία στην οικία του στο Κάστρο του Παραλίου Άστρους. Τα βιβλία βρίσκονται  σήμερα στο Ίδρυμα Μνήμης Αγελικής και Λεωνίδα Ζαφείρη στο Άστρος.

Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα.

 Ο οικιστής του Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος-astrosgr.com

Aπό το astros–kynouria News του Γιάννη Δ.Κουρμπέλη

=====================================

=======================================

============================================

=============================================

Από , astros–kynouria.news.gr– Φώτης  Τζιβελόπουλος   Γιάννη Δ.Κουρμπέλη

Τα ονόματα των 37 αγωνιστών του 21, από το δήμο Θυρέας, που αναφέρονται πιο κάτω, προέρχονται από αιτήσεις που είχαν υποβάλει το έτος 1839, για να λάβουν (σιδηρούν) αριστείο, ως υπηρετήσαντες στρατιωτικά  στον ιερόν υπέρ της πατρίδας αγώνα. Όπως αναφέρεται στις αιτήσεις τους είχαν υποβάλει τα δικαιολογητικά τους στην επιτροπή του Στρατηγού Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου ή Άκουρου, ενώ αρκετοί αναφέρουν ότι τελούσαν υπό τις διαταγές του.

Τα ονόματα έχουν ως εξής:

  • 1.- Βασίλειος Θεοδωράκος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών),
  • 2.- Βασίλειος Πάσχος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 48 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1791 και το ΄21 ήταν 30 ετών),
  • 3.- Γεώργιος Ταπεινός, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 48 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1791 και το ΄21 ήταν 30 ετών),
  • 4.- Γεώργιος Καραμπάτζος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 46 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1793 και το ΄21 ήταν 28 ετών),
  • 5.- Γεώργιος Τζέγκος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 46 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1793 και το ΄21 ήταν 28 ετών),
  • 6.- Γεώργιος Τριμπίλας, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 45 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1794 και το ΄21 ήταν 27 ετών),
  • 7.- Γεώργιος Δημαρόπουλος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών),
  • 8.- Δήμος Ρουμελιώτης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών),
  • 9.- Δημήτριος Λεμπέσης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 48 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1791 και το ΄21 ήταν 30 ετών),
  • 10.- Δημήτριος (Ρεβιτζίκας) Ρεβεζίκας, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών),
  • 11.- Δημήτριος Μίχος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 48 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1791 και το ΄21 ήταν 30 ετών),
  • 12.- Ιωάννης Πάσχος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 37 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1802 και το ΄21 ήταν 19 ετών),
  • 13.- Κωνσταντίνος Μπουλουκόπουλος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών),
  • 14.- Μήτρος Σαρήγιαννης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 48 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1791 και το ΄21 ήταν 30 ετών),
  • 15.- Μαρίνος Ιωάννου, κάτοικος Δήμου Θυρέας, 46 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1793 και το ΄21 ήταν 28 ετών),
  • 16.- Παναγιώτης Κομηνός, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 48 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1791 και το ΄21 ήταν 30 ετών),
  • 17.- Παναγιώτης Κοδέλας, κάτοικος Δήμου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών),
  • 18.- Πέτρος Ζουράρχοντας, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 35 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1804 και το ΄21 ήταν 17 ετών),
  • 19.- Κωνσταντίνος Ζουράρχοντας, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 32 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1807 και το ΄21 ήταν 14 ετών),
  • 20.- Στρατηγός Παναγιωτόπουλος, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Δήμου Θυρέας, 39 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1800 και το ΄21 ήταν 21 ετών),
  • 22.- Παναγής …….ρακος1, κάτοικος Μελιγούς του Δήμου Θυρέας, 42 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1797 και το ΄21 ήταν 24 ετών),
  • 23.- Δημήτριος Αγγελέτος, κάτοικος Μελιγούς του Δήμου Θυρέας, 48 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1791 και το ΄21 ήταν 30 ετών),
  • 24.- Θεόδωρος Καμπανίτζας, κάτοικος Μελιγούς του Δήμου Θυρέας, 45 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1794 και το ΄21 ήταν 27 ετών),
  • 25.- Ιωάννης Παππούλιας, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Δήμου Θυρέας, 44 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1795 και το ΄21 ήταν 26 ετών),
  • 27.- Ιωάννης Χασαπογιάννης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Θυρέας 57 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1782 και το ΄21 ήταν 39 ετών),
  • 28.- Κωνσταντής Βαγγελής, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 42 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1797 και το ΄21 ήταν 24 ετών),
  • 29.– Κωστάντιος Κοράλλης, ηγούμενος της Μονής Λουκούς, …………………
  • 30.– Νικόλαος Γαρδικιώτης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 42 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1797 και το ΄21 ήταν 24 ετών),
  • 31.- Νικόλαος Σακελλαρίου, κάτοικος Μελιγούς του Δήμου Θυρέας, 38 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1801 και το ΄21 ήταν 20 ετών),
  • 32.- Δημήτριος Θεοφίλου, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Δήμου Θυρέας, 38 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1801 και το ΄21 ήταν 20 ετών),
  • 33.- Δημήτριος Αγρανιώτης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Δήμου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών),
  • 34.- Δημήτριος Κολοκοτρώνης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου Δήμου Θυρέας, 50 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1789 και το ΄21 ήταν 32 ετών),
  • 35.- Γεώργιος Σαράντος, κάτοικος Μελιγούς του Δήμου Θυρέας, 47 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1792 και το ΄21 ήταν 29 ετών),
  • 36.- Αντώνιος Μάνας, κάτοικος Μελιγούς του Δήμου Θυρέας, 38 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1801 και το ΄21 ήταν 20 ετών),
  • 37.- Θανάσης Κορδόνης, κάτοικος Αγ. Ιωάννου και Άστρους Δήμου Θυρέας, 40 ετών το έτος 1839 (είχε γεννηθεί το 1799 και το ΄21 ήταν 22 ετών).
  • Πατήστε εδώ για να δείτε ένα δείγμα από τις αιτήσεις των προαναφερόμενων.
  • Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους
  • 1Το επώνυμο είναι δυσανάγνωστο
  • astrosparalio.gr/

Από , astros–kynouria.news.gr– Φώτης  Τζιβελόπουλος   Γιάννη Δ.Κουρμπέλη

Οι Αγιαννίτες ήταν έτοιμοι για να ξεκινήσουν τον αγώνα της απελευθέρωσης του έθνους. Συμμετείχαν ενεργά και στις μάχες των Δολιανών, Βερβένων, Τριπολιτσάς, Δερβενακίων, Βαλτετσίου κ.α.. Εδώ παραθέτουμε κατάλογο με τα ονόματα των Αγιαννιτών αγωνιστών που μας διασώθηκαν, 97 στο σύνολο:

  1. Αγρανιώτης Δημήτριος
  2. Αναστασίας Σταύρος
  3. Άρχοντας Ευστράτιος
  4. Άρχοντας Κωνσταντίνος
  5. Άρχοντας Πέτρος
  6. Βαγγελής Κωνσταντίνος
  7. Βενετσιάνος Εμμανουήλ
  8. Γαρδικιώτης Νικόλαος
  9. Γενοβέλης Ιωάννης
  10. Γούναρης Νικόλαος
  11. Δαλιάνης Κωνσταντίνος
  12. Δεσποτάκης Γεώργιος
  13. Δημαρόπουλος Γεώργιος
  14. Διαμαντής Κωνσταντίνος
  15. Διγενής Γεωργάκης
  16. Ελευθερίου Ιωάννης
  17. Ζαφείρης Νεόφυτος
  18. Ζαφείρης Ιωάννης (Τζώρτζης) του Γ.
  19. Ζαφείρης Ιωάννης του Δ.
  20. Ζαφείρης Ιωάννης του Μ.
  21. Ζαφείρης (Πουλής) Μιχαήλ
  22. Ζαφειρόπουλος Αναγνώστης
  23. Ζαφειρόπουλος Ιωάννης
  24. Ζαφειρόπουλος Κωνσταντίνος
  25. Ζαφειρόπουλος Παναγιώτης
  26. Ζουράρχοντας Ιωάννης
  27. Ζουράρχοντας Κωνσταντίνος
  28. Ζουράρχοντας Πέτρος
  29. Ηλιόπουλος Γρηγόριος
  30. Θεοδωράκος Βασίλειος
  31. Θεοδώρου Προκόπιος
  32. Θεοφίλου Δημήτριος
  33. Ιωαννίδης Κυριάκος
  34. Ιωάννου Μαρίνος
  35. Κακαβούλιας Παναγιώτης
  36. Καλφαγιάννης Εμμανουήλ
  37. Καμπανίτσας Θεόδωρος
  38. Καραβέλλας Θεόδωρος
  39. Καραμπάτσος Γεώργιος
  40. Καρέκλης Θεόδωρος
  41. Κομνηνός Απόστολος
  42. Κομνηνός Παναγιώτης
  43. Κομνηνός Φώτιος
  44. Κολοκοτρώνης Δημήτριος
  45. Κοράλλης Ιωσήφ
  46. Κοράλλης Κωνστάντιος
  47. Κορδώνης Αθανάσιος
  48. Κουτίβας Βασίλειος
  49. Λεμπέσης Δημήτριος
  50. Λουκάς ή Ποντίκης Γεώργιος
  51. Μαμάκος Κυριάκος
  52. Μαρούδης Βασίλειος
  53. Μαρούδης Κυριάκος
  54. Μαγκλής Γεώργιος
  55. Μέγκλιας Ιωάννης
  56. Μίχος Δημήτριος
  57. Μπόρτζος Βασίλειος
  58. Μπουλουκόπουλος Κωνσταντίνος
  59. Νικολάου Ευστάθιος
  60. Παναγιωτόπουλος Ευστράτιος
  61. Παπούλιας Ιωάννης
  62. Πάσχος Βασίλειος
  63. Πάσχος Ιωάννης
  64. Πάσχος Δημήτριος
  65. Πάσχος Σταύρος
  66. Πρωτοπαπάς Ματθαίος
  67. Ρεβεζίκας Δημήτριος
  68. Ροζολής Δημήτριος
  69. Ρουμελιώτης Δημήτριος
  70. Ρωμανός Κωνσταντίνος
  71. Σακελλαρίου Γεώργιος (Λαμπρίδης)
  72. Σαρηγιάννης Αλέξανδρος
  73. Σαρηγιάννης Δημήτριος
  74. Σαρηγιάννης Ιωάννης
  75. Σαρηγιάννης Ιωάννης του Δ.
  76. Σαρηγιάννης Νικόλαος
  77. Σαρηγιάννης Πάνος
  78. Σουρλής Ιωάννης
  79. Ταπεινός Γεώργιος
  80. Τζαγκάρης Ιωάννης
  81. Τζαγκάρης Παναγιώτης
  82. Τζάγκος Γεώργιος
  83. Τζάγκος Ιωάννης του Ν.
  84. Τζαμάρης Ιωάννης του Ν.
  85. Τζαμάρης Παναγιώτης του Ν.
  86. Τζαφέρης Γεώργιος
  87. Τζαφέρης Ευστράτιος
  88. Τζέγκος Γεώργιος
  89. Τζέλος Μιχαήλ
  90. Τζολάκος Γεώργιος
  91. Τριμπίλας Γεώργιος
  92. Τριμπίλας Σωτήριος
  93. Τροχάνης Εμμανουήλ
  94. Τσακίρης Ιωάννης
  95. Χαρμάνης Παναγιώτης
  96. Χασαπογιάννης Ιωάννης
  97. Χασαπογιάννης Ηλίας

Από , astros–kynouria.news.gr– Φώτης  Τζιβελόπουλος   Γιάννη Δ.Κουρμπέλη

Ο ιστορικός ναός του Αγίου Γεωργίου στον Αγιάννη

Η παραδοσιακή πηγή  Σουληνάρι

«Στον Αγιάννη ’ναι ένα νερό, το λένε Σουληνάρι,
 κι όγοιος πάσχει από έρωτα να πάει να πιει, να γιάνει!
Μικρή μου Αγιαννιτοπούλα, μού’ χεις κάψει την καρδούλα».

Το άφθονο παγωμένο νερό του Προδρόμου στον Αγιάννη «έρχεται μέσα από την εκκλησία».  

Οι καταρράκτες  Λεπίδας βρίσκονται στο ομώνυνο Φαράγγι Λεπίδας σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τον Αγιάννη  του Άστρους , νότια από το Κάστρο Εστέλλα και βόρεια από το χωριό Πλάτανος. Υπάρχουν δύο καταρράκτες, μεγάλος 70 μέτρων και μικρός 45 μέτρων, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων μεταξύ τους και η  “γαλάζια λίμνη” , που αναμφίβολα αφήνουν τον επισκέπτη εντυπωσιασμένο. Επίσης ο επισκέπτης μπορεί επίσης να απολαύσει τη φύση της περιοχής κάνοντας πεζοπορία στο φαράγγι της Λεπίδας από το γειτονικό παραδοσιακό χωριό Πλάτ

Το 1826 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τις ορδές του Ιμπραήμ, ενώ την ίδια τύχη είχαν και άλλα χωριά της περιοχής ,όπως Άγιος Πέτρος, Βέρβενα , Πραστός, Σίταινα και άλλα .Ο Ιμπραήμ κατέστρεψε ολοσχερώς την Σχολή του Καρυτσιώτη  επίσης και πολλές εκκλησίες στον Αγιάννη , όπως την μητρόπολη στο Σουληνάρι του Άγιου Βασιλείου, του Αγίου Ευστρατίου, του Αγίου Πέτρου και πολλές άλλες.

 

Tα σπουδαιότερα ιστορικά θέματα της Θυρεάτιδας Γης.

1) «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων και το «Σύνταγμα τουΆστρους».

«Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»

O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και η Σχολή Καρυτσιώτη  είναι αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία όχι μόνο της Κυνουρίας, αλλά και της πατρίδας μας.

O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκελεστικού (δηλ.Πρωθυπουργός ) , κατηγορηματικά ανακοίνωσε το 1823  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»(Αριστείδης Ν. Χατζής σελ 121).

Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη στο Ελληνικό Έθνος, εκήρυξε  «αρχαιολογικόν χώρον»  την τοποθεσία «Κουτρί» στον Αγιάννη ,όπου είχε χτιστεί το 1798 η Σχολή Καρυτσιώτη, «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον» το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη που είχε χτιστεί το 1805 στο Άστρος ( στην διακήρυξη ονομάστηκε Μουσείο Καρυτσιώτη) και το Αγρογήπιο Καρυτσιώτη «ιστορικό τόπο».

Διδακτήριον Άστρους ΥΑ 47192/1433/11-6-1946 – ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946 ”Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις”.

 Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου. ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/65069/3340/1-8-2005 – ΦΕΚ 1194/Β/30-8-2005Η πλατεία της σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικός τόπος. …»Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης».

Το Ναύπλιο, που είχε αρχικά επιλεγεί για να πραγματοποιηθεί η Συνέλευση, απορρίφθηκε καθώς εθεωρείτο «τόπος μερικός», δηλ. κομματικός, υπό την απόλυτο επιρροή του Κολοκοτρώνη. Έτσι, επιλέχθηκε τελικά το Άστρος για την Εθνοσυνέλευση ως «τόπος του Έθνους».“ Οι συνεδριάσεις έγιναν στην ύπαιθρο, «μέσα εις ένα περιβόλι», σύμφωνα με τον Κολοκοτρώνη.

 Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης  αναφέρει , « η κυβέρνησις διέταξεν να συνταχθή το Έθνος , να γίνη Εθνική Συνέλευσις, όπου άρχισαν να συνάζωνται οι πληρεξούσιοι οι μεν εις το Άστρος ,οι δε του Κολοκοτρώνη και Υψηλάντη εις Ναύπλιον. … απεφασίσθη να μεταβούν και οι εν Ναυπλίω εις το «Αστρος». (Απομνημονεύματα σελ 88 , Φλούδας Θυρεατικά  Β, Άστρος ,Το Χρυσήλιον και Ιστορικόν    σελ 165). O Γενναίος Κολοκοτρώνης πειστικότατα αναφέρει το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, υπήρχε πολλά χρόνια πριν το 1823 και βέβαια πριν έλθουν οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, δεν το δημιούργησαν τυχαία μόλις έφθασαν και αυθαίρετα το ονόμασαν εκείνη την ημέρα Άστρος.

Στο Άστρος άρχισαν να προσέρχονται τα μέλη της κυβέρνησης από τις αρχές Μαρτίου, αλλά χρειάστηκε ένας περίπου μήνας μέχρι να έλθουν οι πληρεξούσιοι. Η συνέλευση άρχισε στις 30 Μαρτίου  1823 στο Άστρος Κυνουρίας και κράτησε μέχρι τις 18 Απριλίου.

Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.

Στις 13 Απριλίου 1823 στο Άστρος,  αναθεωρήθηκε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος. Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού, ρύθμιζε όλα τα σχετικά θέματα με τη σύσταση και τη λειτουργία του κράτους, των θεσμών και του στρατού .Η πρωτοποριακή σχετική διάταξη ήταν ουσιαστικά  η απαρχή για την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου και των νόμων,  για όλους και την διοίκηση του κράτους, που είναι δυστυχώς  επίκαιρο  θέμα και σήμερα.

Το “Σύνταγμα του Άστρους” του 1823 ,ονομάσθηκε  θεσμικά από την Εθνοσυνέλευση  «Νόμος της Επιδαύρου», για να δείξουν συνέχεια και  την σοβαρότητα  του αγώνα στους Ευρωπαίους . Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών και περικλείονται  σε ολα τα μετέπειτα συντάγματα.  Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών.

Είναι  ουσιαστικά δημοκρατικό , φιλελεύθερο και   αντιπροσωπευτικό  ,  πολύ σημαντικό  στην συνταγματική ιστορία μας. Αν και η εθνοσυνέλευση  ήταν αναθεωρητική , με τις  πολλές ουσιαστικές θεμελιώδεις διατάξεις κατέληξε σαν  μια συντακτική συνέλευση , εφάμιλλη του πρώτου συντάγματος της Επιδαύρου  και εφαρμόστηκε για τέσσερα χρόνια, περισσότερο χρόνο  από τα άλλα επαναστατικά   συντάγματα της Επιδαύρου και της Τροιζήνας και οριστικά επανήλθε το 1975.

Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης. 

Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης. 

Έδινε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας σε όλα τα άτομα που βρίσκονταν στην Ελλάδα, χωρίς περιορισμό στην ιθαγένειά τους .

Κατά τη Συνέλευση αποφασίστηκε να καταργηθούν οι τοπικοί οργανισμοί, η Μεσσηνιακή Γερουσία στην Καλαμάτα από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, η Πελοποννησιακή Γερουσία στη Μονή Καλτεζών, η Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στο Μεσολόγγι, από τον Αλ. Μαυροκορδάτο και ο Άρειος Πάγος στα Σάλωνα, για την Ανατολική Ελλάδα, από το Θ. Νέγρη, ώστε  να υπάρχει ένα μόνο κέντρο εξουσίας και συντονισμού.

Ένα από τα σημαντικά σημεία της Β’ Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Η απόφαση θεωρήθηκε σαν διακήρυξη  του δημοκρατικού πολιτεύματος ,που όλες οι εξουσίες ανήκαν στους εκλεγμένους από καθολική ψηφοφορία   αντιπροσώπους του έθνους. O γέρος του Μωριά, ήταν η κεντρική   και  σπουδαιότερη   προσωπικότητα της Εθνοσυνέλευσης, αναμφισβήτητα είχε την δύναμη να  επιβάλλει στρατιωτική εξουσία, αλλά βαθιά δημοκρατικός   δεν το έκανε, δεν ενδιαφερόταν για το “τομάρι ” του , αλλά για το έθνος των Ελλήνων. 

 Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους και ουσιαστικά περιέχονται στον ισχύον σήμερα   σύνταγμα .Η  αναθεώρηση ήταν  ευρύτατη,  είχε ισορροπία των εξουσιών, άσκησε επίσης νομοθετική  εξουσία. Το θεμέλιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων βρίσκεται στο Σύνταγμα του Άστρους .

«Θ). Εις την Ελληνικήν επικράτειαν  ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος αργυρώνητος δε παντός γένους και πάσης θρησκείας , άμα πατήσας το Ελληνικό έδαφος ,είναι ελεύθερος, και από τον δεσπότην αυτού ακαταζήτητος.

Εξεδόθη εν Άστρει. Κατά μήνα μεσούντα τον Απρίλιον του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου Σωτηρίου έτους , τρίτου δε της των Ελλήνων Ανεξαρτησίας.»

  • Καθιερώθηκε η κατάργηση της δουλείας. Με το ψήφισμα  Θ , πολύ σωστά επεσήμανε και τόνισε ο συνταγματολόγος καθηγητής  Σπύρος Βλαχόπουλος και ο συμπολίτης μας πρόεδρος του ΔΣΑ  Δημήτρης Βερβεσός  είναι το σπουδαιότερο  και αρκετό μόνο αυτό  να δείξει την μεγάλη σημασία του Συντάγματος του Άστρους.  Οι επαναστατημένοι Έλληνες δεν καταργούσαν μόνο την δουλεία, πολύ πρωτοποριακό για την εποχή τους ,αλλά καλούσαν  και πρότρεπαν όλους τους σκλάβους της υφηλίου να σπάσουν τις αλυσίδες  τους και να ζήσουν ελεύθεροι  η  να πεθάνουν. .» να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον … η με τα όπλα εις τα χείρας  όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους»,
  • Το σύνταγμα καθίσταται ” ο ανώτερος νόμος”, υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού και τίθενται όροι δικαίου και συνταγματικότητας των νόμων. Η πρωτοποριακή σχετική διάταξη ήταν ουσιαστικά  η απαρχή για την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου και των νόμων,  για όλους και την διοίκηση του κράτους, που είναι δυστυχώς  επίκαιρο  θέμα και σήμερα.
  • Ενισχύθηκε του Βουλευτικό έναντι του Εκτελεστικού για την άσκηση της νομοθετικής εξουσίας, που ήταν κυρίως το αντιπροσωπευτικό σώμα εκλεγμένο με καθολική ψηφοφορία, σε αντίθεση με το Σύνταγμα της Επιδαύρου , όπου το Εκτελεστικό είχε δικτατορικές εξουσίες και δεν εκλεγόταν με καθολική ψηφοφορία.
  • Η Εθνοσυνέλευση κατήργησε τα πολλά μικρά «καπετανάτα»  και τις τοπικές Γερουσίες , τη Πελοποννησιακή Γερουσία (1821), (από τη «Μεσσηνιακή Γερουσία» από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη ),  τη Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας από τον Αλ. Μαυροκορδάτο, τον Άρειο Πάγο της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας από το Θ. Νέγρη , ώστε  να υπάρχει ένα μόνο κέντρο εξουσίας και συντονισμού.
  • Καθιερώθηκε η αρχή της διάκρισης των εξουσιών (Βουλευτικού ,Εκτελεστικού, Δικανικής)
  • Καθιερώθηκε σαν πολίτευμα η Αβασίλευτη Φιλελεύθερη  Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία .Το θεμέλιο των αρχών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου βρίσκονται στο Σύνταγμα του Άστρους .
  • Καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας  και της έκφρασης
  • Καθιερώθηκε το δικαίωμα αναφοράς των πολιτών   στο βουλευτικό, και αργότερα στο κράτος, κοινοβουλευτικός έλεγχος
  • Καθιερώθηκε η ευθύνη των μελών του εκτελεστικού , του βουλευτικού  και της δικαιοσύνης
  • Καθιερώθηκε η αρχή της ισότητας  
  • Καθιερώθηκε η αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας 
  • Καθιερώθηκε το δικαίωμα ιδιοκτησίας ,τιμής και ασφάλειας για όλους τους ανθρώπους  στην Ελληνική επικράτεια  (όχι μόνο τους Έλληνες πολίτες)
  • Καθιερώθηκε η δικαστική προστασία . Φυσικός δικαστής ,τεκμήριο της αθωότητας ,προφυλάκιση βασανιστήρια και δήμευση. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών
  •  Ο σπουδαιότατος διορισμός των Επάρχων θα γινόταν  με σύμπραξη του Βουλευτικού και του Εκτελεστικού
  • Η διεθνής εκπροσώπηση της χώρας ανατέθηκε στο Βουλευτικό
  • Καθιερώθηκε η καθολική ψηφοφορία των ανδρών , “ολοκλήρου του λαού» . Καθιερώθηκε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι,  για όλους τους άνδρες 25 ετών χωρίς περιορισμούς  ,πρωτοποριακό για την εποχή του, περιορισμοί υπήρχαν τότε σε όλη την υφήλιο.
  • Καθιερώθηκε η αναθεώρηση  του συντάγματος σε ωρισμένο χρόνο  ( σήμερα  άρθρο 110)
  • Κοινωνικά δικαιώματα– Πολύ πρωτοποριακό  για την εποχή του θεσμοθετήθηκαν  η Δημόσια εκπαίδευση και οι Σταθεροί πόροι ζωής( αρχή του κοινωνικού κράτους).

Για την   Β’ Εθνοσυνέλευση είχαμε την πρώτη εφαρμογή του εκλογικού νόμου για την εκλογή των αντιπροσώπων, που έγινε  κατά την διάρκεια του πολέμου,  και το σημαντικότερο η Εθνοσυνέλευση πρωταρχικά τελεσίδικα και κατηγορηματικά νομιμοποιήθηκε  από τον Κολοκοτρώνη, και γενικά η νομιμότητα της Εθνοσυνέλευσης δεν αμφισβητήθηκε από κανένα μέχρι σήμερα , αν και ακούστηκαν πολλά παρατράγουδα , που πάντοτε  γίνονται συνήθως σε όλες τις  εκλογές.

Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης τίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη και θεώρησαν αναγκαίο να προσθέσουν το όνομα του στη διακήρυξη για την μεγάλη, έμπρακτη και αποτελεσματική προσφορά του στην εθνική παλιγγενεσία . Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγάλους της εποχής ”…. και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον  αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, ……Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας».

Σημαντικό είναι επίσης το καταληκτικό κείμενο της Εθνοσυνέλευσης όπου γίνεται επαναδιακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της απόφασης για συνέχιση της Επανάστασης με κάθε θυσία. “ταύτα είναι ειδικότερον ,  διορισμένη η Συνέλευσις , από τους ελεύθερους λαούς της Ελλάδος να διακηρύξη  εις την υφήλιον περί του ανά χείρας Εθνικού   υπέρ ανεξαρτησίας πολέμου”.

Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε και τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως». Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης ετίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…

Παρaκάτω η «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», ο τονισμός είναι δικός μου.

“Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια απέκτησαν, και την επικράτειαν εξησφάλισαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το Βυζάντιον, ευτύχησε το έθνος να διακηρύξη εν Επιδαύρω κατά πρώτον ως έθνος, την ανεξαρτησίαν του, να νομοθετήση και εθνικήν να καταστήση διοίκησιν .

Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγροτήση εν Άστρει Συνέλευσιν , η οποία αφού επεξειργάσθη και επιδιώρθωσεν αναλόγως τους καθεστώτας Νόμους , διέταξε πολλά των γενικών του Έθνους συμφερόντων, αφού μελέτησε τα περί του υποθετικού λογαριασμού , ενησχολήθη εις τα των αναλόγων Εθνικών δυνάμεων της ξηράς και της θαλάσσης. Αφού προσδώρισε ν’ αρχίση η Β’ περίοδος τηε Διοικήσεως ,κατά το ευτυχώς επικρατούντα Νόμον της Επιδαύρου ,δεν μένει άλλον πριν διαλυθή η Συνέλευσις αφήνουσα την Διοίκησιν να εκπληροί τα  μεγάλα αυτής χρέη, δεν μένει ει μη να διακηρύξη εις το όνομα του Ελληνικού Έθνους, του οποίου νομίμως φέρει την πληρεξουσιότητα και κηρύττει σήμερον κατ’ επανάληψιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν των Ελλήνων ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν , δια την ανάκτησιν της οποίας  έχυσε το Έθνος και χύνει αίματα ποταμηδόν , με αμετάθετον απόφασιν όλοι, όλοι οι Έλληνες , η να επαναλάβωμεν αυτήν κατά τα απαράγραπτα δικαιώματα μας από το άρπαγα αυτής Σουλτάνον, και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον  αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας  όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους,  αλλά Χριστιανοί και Ελεύθεροι, καθώς ανήκει εις ανθρώπους ,προσπαθούντας να απολαύσωσι ατίμητα αγαθά , ότι λογής είναι η πολιτική ύπαρξις και ανεξαρτησία , και τα οποία αυτά αγαθά δεν γνωρίζουν εκ φήμης, αλλ’ έχοντες εστερήθησαν,  καθώς ανήκει εις  ανθρώπους κατοικούντας γην ηρωϊκήν , όπου όλα ενθυμίζοντα  την προγονική εύκλειαν και τας προγονικάς αρετάς εμψυχώνουσι μεγάλως   ζωογονούντα, και τέλος καθώς ανήκει  εις ανθρώπους πάτριον έχοντας τον βάρβαρον να καταπολεμώσι και την πατριδα ν’ απελευθερώσωσι .Ταύτα είναι τα πρακτικά της παρούσης Β’ των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως , ταύτα είναι ειδικώτερον, διωρισμένη η Συνέλευσις , από τους ελεύθερους λαούς της Ελλάδος να διακηρύξη  εις την υφήλιον περί του ανά χείρας Εθνικού   υπέρ ανεξαρτησίας πολέμου, καθώς και περί του σκοπού του Έθνους να επαναλάβη τα οποία έχυσε φώτα, ρυθμιζόμενον κατά τα λοιπά σοφά της Ευρώπης  Έθνη, από των οποίων την φιλανρωπίαν ελπίζει το Ελληνικόν  Έθνος   πάσαν  συνδρομήν και βοήθειαν. Η Συνέλευσις είναι ακόμη διορισμένη να ευχαριστήση από μέρους  όλων αυτών των λαών το Στρατιωτικόν  και το Ναυτικόν  τα οποία εις των δεκαέξ μηνών το  διάστημα  ενδόξως  αντηγωνίσθησαν και υπέρ το πεντήκοντα χιλιάδων εχθρών το αίμα εξέχυσαν.Είναι διωρισμένη να ευχαριστήση και την καθεστώσαν  Εθνικήν  Διοίκησιν  δια τους μεγάλους αγώνας,όσους εδοκίμασεν  καθ΄όλην αυτής την δεκαεξαμηνιαίαν πρώτην περίοδον. Να ευχαριστήση και τας διαλυθείσας μερικάς διοικήσεις , οίον Γερουσία της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδος και Άρειον Πάγον..

Καιρός είναι λοιπόν να διαλυθεί σήμερον η Συνέλευσις αύτη, ευχόμενη προς θεόν τον ζώντα τύχην αγαθήν χάριν του Έθνους των Ελλήνων.

Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου  την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας».

DCIM\101MEDIA\DJI_0187.JPG

 Διακρίνεται η  Σχολή Καρυτσιώτη   στο Άστρος Κυνουρίας (Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους)  , ο γειτονικός  “Ιερός Χώρος” της Β’ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων   με την κίτρινη γραμμή  και  Tο προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη ( του Μουσείου Άστρους) με μπλε γραμμή, εíναι φυσικά και λειτουργικά τρεις χωριστοί χώροι με την δική τους ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά δεμένοι μεταξύ τους αρμονικά, σεμνά και επιβλητικά, είναι ένας μαγευτικός χώρος, που είναι από μόνος του «μουσείο», ένα υπέροχο και μοναδικό ιστορικό μνημείο, που θαυμάζουν οι επισκέπτες μας.

Είναι εμφανές πως οι δύο πρώτοι πρόεδροι του Εκτελεστικού επιχειρούν να τονίσουν πως με την ολοκλήρωση της Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος, έχει επικρατήσει ομοφωνία, κυρίως ως προς τη συγκρότηση και την ισχύ της εθνικής κυβέρνησης. Αριστείδης Ν. Χατζής (2023) σελ.(  125)

Σημείωση για δύο σημαντικά θέματα της Εθνοσυνέλευσης.

  • α) Το ιστορικό Άστρος και η εθνοσυνέλευση  δεν έχουν σχέση με το εμφύλιο και την διχόνοια   
  • β) το 1823 το Άστρος το βρήκαν εκεί ,«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας » οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης .

Το ιστορικόν Άστρος και η εθνοσυνέλευση  δεν έχουν σχέση με το εμφύλιο και την διχόνοια.

Από, Σχόλια για  την  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις  που συνήλθε στο Άστρος  «Με τους καλύτερους οιωνούς».

Σμαράγδη Ι.Αρνανίτη :2023,  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις, 29 Μαρτίου -18 Απριλίου 1823  , τα γεγονότα – οι πρωταγωνιστές – οι αποφάσεις«Με τους καλύτερους οιωνούς»: Ξαναβλέποντας την Εθνοσυνέλευση και το Συνταγματικό Κείμενο του Άστρους 1, Αριστείδης Ν. Χατζής

Άδικα με λανθασμένες εκτιμήσεις μερικοί της παραδοσιακής ιστοριογραφίας και της συνταγματικής ιστορίας συνδέουν απαξιωτικά την  Εθνοσυνέλευση και το Άστρος με  την διχόνοια, που υπήρχε  πολύ νωρίτερα  από την εποχή του Ομήρου. Η διχόνοια και ο εμφύλιος θα ακολουθούσε  ανεξάρτητα που γινόταν  η Εθνοσυνέλευση στην Τρίπολη ,στο Ναύπλιο η στη Ύδρα.. Είναι αφελής, φαιδρά και χωρίς τεκμήρια  η άποψη ότι στο Άστρος προήλθε η διχόνοια και ο εμφύλιος που ακολούθησε αργότερα. Αντίθετα στο Άστρος  προσωρινά σταμάτησε η διχόνοια ,με την αποδοχή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη  της θέσης του αντιπροέδρου του Εκτελεστικού.

Ο Αριστείδης Ν. Χατζής είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το βιβλίο του Ο Ενδοξότερος Αγώνας: Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 (2021) κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Ο διακεκριμένος καθηγητής Αριστείδης Ν. Χατζής ,αφού διάβασε πρώτα την μισή παγκόσμια βιβλιογραφία σχετικά με την Β΄ Εθνοσυνέλευση  που συνήλθε στο Άστρος  το  1823, κατέθεσε στο βιβλίο,  Σμαράγδη Ι.Αρνανίτη :2023,  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις, 29 Μαρτίου -18 Απριλίου 1823  , τα γεγονότα – οι πρωταγωνιστές – οι αποφάσεις, πειστικά και τεκμηριωμένα   το ιστορικό Άστρος και η εθνοσυνέλευση  δεν έχουν σχέση με το εμφύλιο και την διχόνοια.

Επίσης ο διακεκριμένος καθηγητής  κατέθεσε πολύ σοβαρά,( καλό παράδειγμα για μίμηση) επιστημονικά, πειστικά και τεκμηριωμένα τα ιστορικά στοιχεία, χωρίς απερίσκεπτα να καταθέσει ατεκμηρίωτα συμπεράσματα. Η μελέτη περιέχει λεπτομερέστατες σημειώσεις και τεκμηριωμένες πηγές , είναι ένα έξοχο αξιοζήλευτο παράδειγμα επιστημονικής εργασίας και είναι η γνώμη μας, οι ιστορικές μελέτες που συνήθως κυκλοφορούν εύκολα , ατεκμηρίωτα και απερίσκεπτα, γεμάτες συμπεράσματα δίχως τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία, απέχουν παρασάγγας από την «επιστημονική αλήθεια»  του καθηγητή Αριστείδη Ν. Χατζή.

Ο καθηγητής αναφέρει το Άστρος, πολλές φορές στην μελέτη του και  πολύ σωστά , σοβαρά και επιστημονικά δεν θεώρησε αναγκαίο να κάνει άλλους υπαινιγμούς η διευκρινίσεις για το όνομα, όπως θεώρησαν αναγκαίο και έκαναν ελάχιστοι , και αυτό είναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ διακεκριμένων και μη διακεκριμένων ιστορικών μελετητών. Αναφέρει  «ψηφίστηκε στο Άστρος» … «συνήλθε στο Άστρος» ..«Η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος» της  «Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος» , επίσης το ίδιο αναφέρουν ο παγκόσμιος τύπος και  πολλοί ξένοι ιστορικοί μελετητές

Ευχαριστούμε του καθηγητή Αριστείδη Ν. Χατζή  για τα επιστημονικά ιστορικά στοιχεία που κατέθεσε ,αλλά κυρίως και για το μάθημα ιστοριογραφίας που μας έκανε σε όλους, πολίτες, μαθητές και μελετητές  της ιστορίας. Αξίζει το κόπο να τον ξαναδιαβάσουμε το παρακάτω άρθρο του και το συνιστούμε στους φίλους μας αναγνώστες και σε ιστορικούς μελετητές.

Στην ανάρτηση παρακάτω   Σχόλια για  την  Ἐν Ἄστρει … καταθέτουμε  επίσης στο τέλος τις υποσημειώσεις, πηγές και βιβλιογραφία (δέκα σελίδες!!!) της μελέτης (δέκα πέντε σελίδες), που την βρίσκουμε εντυπωσιακή, είναι μία πολύ καλή και σοβαρή επιστημονική αξιοζήλευτη εργασία.

  • Μελέτη  (σελ.110-125)
  • Υποσημειώσεις ( σελ. 125-130)
  • Πηγές- Βιβλιογραφία (σελ. 131-134)

Αναφορές στη μελέτη για το Άστρος  

  • Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος :  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος, στον κόλπο του Ναυπλίου.» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  121)
  • Le Constitutionnel (30 Αυγούστου 1823 :«Η πολιτική οργάνωση της χώρας συμβαδίζει με την κατάκτηση της ελευθερίας της. Η έναρξη των εργασιών της πρόσφατης Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος αποτέλεσε ένα εντυπωσιακό θέαμα.» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  119)
  • Edward Blaquiere : «Η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος θα πρέπει να θεωρείται ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα γεγονότα του αγώνα των Ελλήνων» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ.120)
  • Edward Blaquiere : «Πάρα πολλοί από τους αντιπροσώπους που ήταν παρόντες στο Άστρος»  ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ.121)
  • Αριστείδης Ν. Χατζής : «και ιδεολογικής παρέμβασης του βρετανικού κομιτάτου στην Ελληνική Επανάσταση και στις διεργασίες στο Άστρος.2» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ.111 )
  • Αριστείδης Ν. Χατζής : «Η Εθνοσυνέλευση του Άστρους» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ.111 )
  • Αριστείδης Ν. Χατζής : «Αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο την ημέρα που ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στο Άστρος» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ 112 )
  • Αριστείδης Ν. Χατζής : «Στην επιστολή αυτή ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος περιγράφει την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ 121 )
  • Αριστείδης Ν. Χατζής :  «Η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος έπαιξε κομβικό ρόλο στην ενίσχυση της θετικής εικόνας των Ελλήνων επαναστατών και στη σαφέστατη στροφή υπέρ των Ελλήνων του συνόλου, σχεδόν, του γαλλικού και του βρετανικού Τύπου.»( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ.111 )

Παρακάτω διαλεγμένα κείμενα χωρίς σχόλια  από την μελέτη «Με τους καλύτερους οιωνούς»: Ξαναβλέποντας την Εθνοσυνέλευση και το Συνταγματικό Κείμενο του Άστρους 1 Αριστείδης Ν. Χατζής (σελ. 111-134) , ο τονισμός είναι δικός μας.

Εισαγωγή: Επαναδιατυπώνοντας τα ερωτήματα για το Άστρος

Η Εθνοσυνέλευση του Άστρους και το συνταγματικό κείμενο που προέκυψε από αυτήν έχουν συνδεθεί με μια σειρά παρεξηγήσεων. Οι παρεξηγήσεις αυτές έχουν οδηγήσει μέρος της παραδοσιακής ιστοριογραφίας και της συνταγματικής ιστορίας σε λανθασμένες εκτιμήσεις για την περίοδο γενικά και για τα γεγονότα του 1823 ειδικότερα. Στις λαθεμένες εκτιμήσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και τον τρόπο που έχει υποτιμηθεί η επίδραση της πολιτικής, θεσμικής και ιδεολογικής παρέμβασης του βρετανικού κομιτάτου στην Ελληνική Επανάσταση και στις διεργασίες στο Άστρος.2…. (Αριστείδης Ν. Χατζής σελ.111)

….Η διχαστική πολιτική των προεστών, των πλοιοκτητών και των Φαναριωτών , η προσπάθειά τους να περιθωριοποιήσουν και να αποδυναμώσουν τους στρατιωτικούς, αποτέλεσε τη βασική αιτία για τη σύγκρουση……. ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ.112,113 )

….   (α) Έχει υπερτονιστεί η συμβολή της Εθνοσυνέλευσης και του συνταγματικού κειμένου που υιοθετήθηκε στο Άστρος στην εμφύλια σύγκρουση. Όμως οι εσωτερικές συγκρούσεις της Επανάστασης προϋπήρχαν και ήταν πολύ πιο σύνθετες από αυτές που εκδηλώθηκαν στο Άστρος. Πολύ πριν την έναρξη της Επανάστασης είχαμε τη σύγκρουση μεταξύ της ηγεσίας της Φιλικής και αυτών που θεωρούσαν πως η Επανάσταση ήταν πρόωρη (Ιωάννης Καποδίστριας, Αδαμάντιος Κοραής, Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος). Από την έναρξη σχεδόν της Επανάστασης και μέχρι την Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, η σύγκρουση των προεστών με τον Δημήτριο Υψηλάντη και η υπονόμευση του δεύτερου από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον Θεόδωρο Νέγρη καθόρισαν τις πολιτικές εξελίξεις. Η πολιτική οργάνωση του επαναστατικού κράτους, η προσπάθεια της κεντρικής κυβέρνησης να επιβληθεί στις τοπικές εξουσίες και στα άτακτα στρατεύματα καθώς και ο εντεινόμενος ανταγωνισμός στρατιωτικών και προεστών θα οδηγούσαν, πιθανότατα νωρίτερα σε θερμότερη σύγκρουση αν δεν είχε μεσολαβήσει η αντεπίθεση των Οθωμανών το καλοκαίρι του 1822. Η αντεπίθεση οδήγησε σε συσπείρωση τους Έλληνες που κατόρθωσαν να την αντιμετωπίσουν επιτυχώς αλλά δεν αποσόβησε την τελική σύγκρουση, απλώς άλλαξε τους όρους και τις ισορροπίες. Στις αρχές του 1823 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (μετά τα Δερβενάκια) είναι πολιτικά ενισχυμένος ενώ ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (μετά το Πέτα) αρκετά αποδυναμωμένος, παρά την επιτυχή υπεράσπιση του Μεσολογγίου. Όταν όλοι συγκεντρώνονται στο Άστρος είναι ήδη χωρισμένοι σε παρατάξεις που αναγνωρίζονται ρητά ακόμα και σε επίσημα κείμενα.8 Στην Εθνοσυνέλευση και αμέσως μετά γίνονται προσπάθειες συμβιβασμού και σ’ αυτές πρέπει να εντάξουμε το συνταγματικό κείμενο που υιοθετείται. Ο συμβιβασμός είναι προφανής στην τελική σύνθεση του Εκτελεστικού στο οποίο σύντομα θα κυριαρχήσει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Η τελική σύγκρουση σχετίζεται με την προσπάθεια του Εκτελεστικού να ελέγξει το Βουλευτικό με αντισυνταγματικό τρόπο και με κύριο στόχο (του Εκτελεστικού) να διαχειριστεί αυτό το δάνειο και γενικότερα τα οικονομικά του επαναστατικού κράτους. Βέβαια, πίσω από τα δύο σώματα βρίσκονται ισχυρές ομάδες προεστών και στρατιωτικών που προσπαθούν να επικρατήσουν πολιτικά και να επιβάλουν τη δική τους πολιτική γραμμή για την πορεία του επαναστατικού κράτους αλλά και της Επανάστασης γενικότερα.( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ 113-114 )

(β) Αντίθετα με ό,τι συχνά γράφεται, η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος ήταν η πιο αντιπροσωπευτική του Αγώνα…….

Θα πρέπει να προσθέσω και το εξής: η εμφύλια σύρραξη (και όχι εμφύλιος πόλεμος)10 δεν ήταν μόνο αναπόφευκτη, ήταν και απαραίτητη. Στην επιτυχία της απόβασης του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και τη διάλυση της ελληνικής άμυνας συνέβαλε, βεβαίως, το αποτέλεσμα της αποσάθρωσης που επέφερε η εμφύλια σύγκρουση.11 Αλλά η αποτυχία των Ελλήνων να αναχαιτίσουν τον Ιμπραήμ είχε μια άλλη κύρια αιτία, την αποτυχία τους να οργανωθούν στρατιωτικά και ειδικότερα να σχηματίσουν τακτικό στρατό που θα έλεγχε μια κεντρική διοίκηση. Η στρατιωτική τους αποτυχία, έτσι, αντανακλούσε την πολιτική τους αποτυχία: την αδυναμία συγκρότησης μιας ισχυρής κεντρικής εξουσίας που θα οργάνωνε και θα έλεγχε το στράτευμα. Η εμφύλια σύγκρουση, όμως, οδήγησε σε παγίωση της πολιτικής οργάνωσης, αποδοχή της, ακόμα και εσωτερικοποίηση των νέων θεσμών από μεγάλες ομάδες πληθυσμού που για πρώτη φορά αισθάνθηκαν μέλη μιας ενιαίας πολιτικής κοινότητας, όχι ενός χαλαρού ομοσπονδιακού σχήματος.12 Αυτή η εξέλιξη ενίσχυσε πολύ την εικόνα των Ελλήνων στο εξωτερικό. Όπως θα δούμε η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος έπαιξε κομβικό ρόλο στην ενίσχυση της θετικής εικόνας των Ελλήνων επαναστατών και στη σαφέστατη στροφή υπέρ των Ελλήνων του συνόλου, σχεδόν, του γαλλικού και του βρετανικού Τύπου.. ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ 114-116 )

Είναι εμφανές πως οι δύο πρώτοι πρόεδροι του Εκτελεστικού επιχειρούν να τονίσουν πως με την ολοκλήρωση της Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος, έχει επικρατήσει ομοφωνία, κυρίως ως προς τη συγκρότηση και την ισχύ της εθνικής κυβέρνησης.

 Στην Εθνοσυνέλευση στο Άστρος είχαμε, αντιθέτως, σοβαρή θεσμική και συνταγματική πρόοδο:

(α) Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος πέτυχε τον βασικό πολιτικό σκοπό του,34 να καταργήσει τα τοπικά πολιτεύματα και να ενοποιήσει τη διοίκηση  του επαναστατικού κράτους.

(β) Ο Edward Blaquiere πέτυχε πλήρως όλους τους σκοπούς που έθεσε. Επέστρεψε στη Βρετανία και περιέγραψε όσα είδε με μεγάλη δόση καλής θέλησης, υπεραισιοδοξίας αλλά και ευσεβών πόθων.

(γ) Ο Θεόδωρος Νέγρης και οι άλλοι φιλελεύθεροι διανοούμενοι (όπως ο Γεώργιος Ψύλλας) κατόρθωσαν να βελτιώσουν νομοτεχνικά το Σύνταγμα, να τονώσουν τον δημοκρατικό του χαρακτήρα (με την ενίσχυση του Κοινοβουλίου) και να κατοχυρώσουν με εντυπωσιακό, για την εποχή, τρόπο, τον φιλελεύθερο χαρακτήρα του. Αλλά ο Νέγρης έχασε το πολιτικό παιχνίδι καθώς δεν μπόρεσε να διασωθεί, βρέθηκε εκτός των οργάνων της Διοίκησης, κάτι που θα τον μετατρέψει σε θρυαλλίδα.

Στις 5 Ιουνίου (24 Μαΐου π.η.), ο Blaquiere σημειώνει στο ημερολόγιό του:

«Ένας γνωστός δολοπλόκος, ο Νέγρης, πρώην Υπουργός Εξωτερικών, απογοητευμένος από την απώλεια της θέσης του, εργάζεται δραστήρια για να αναζωπυρώσει τον ανταγωνισμό των μελών της Προσωρινής Κυβέρνησης με μερικούς από τους στρατιωτικούς ηγέτες. … Αλλά είναι εντυπωσιακός ο ήρεμος τρόπος που λύνουν οι Έλληνες τις πολιτικές διαφορές τους. Από τη μια το Εκτελεστικό διακήρυξε με σταθερότητα ότι δεν θα αποδεχθεί τις αντισυνταγματικές προτάσεις των στρατιωτικών. Από την άλλη όμως οι πολιτικοί ηγέτες προσπάθησαν να καταλήξουν σε συμβιβασμό. […]Από ό,τι μαθαίνω το πρόβλημα με τον Κολοκοτρώνη θα λυθεί με την είσοδό του στην Κυβέρνηση».

Και στις 10 Ιουνίου (29 Μαΐου) σημειώνει: «Ο Κολοκοτρώνης συμφιλιώθηκε με το Εκτελεστικό και ανέλαβε τη θέση του Αντιπροέδρου στο σώμα. Τα εμπόδια στην ομαλή διακυβέρνηση έχουν πλέον αφαιρεθεί.»

 Μετά το Άστρος η Ελληνική Επανάσταση φάνηκε πως μπήκε σε μια νέα φάση, «με τους καλύτερους οιωνούς». Καλύτερη θεσμική συγκρότηση, βαθύτερη πολιτική ενοποίηση, ισχυροποίηση της κεντρικής κυβέρνησης, ένας πιθανός σύμμαχος στο εξωτερικό, προοπτική εξωτερικού δανεισμού. Αλλά όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να αποτρέψουν την εμφύλια σύγκρουση που ήταν αναπόφευκτη αλλά και, πιθανόν, απαραίτητη.

  • Κείμενο (σελ.110-125)
  • Υποσημειώσεις ( σελ 125-130)
  • Πηγές- Βιβλιογραφία (Σελ 131-134)

Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω άρθρο και βέβαια στις σημειώσεις , είναι ένα υποδειγματικό, έξοχο, αξιοζήλευτο παράδειγμα επιστημονικής εργασίας. 

«Με τους καλύτερους οιωνούς»: Ξαναβλέποντας την Εθνοσυνέλευση και το Συνταγματικό Κείμενο του Άστρους 1, Αριστείδης Ν. Χατζής

Σχόλια για  την  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις  που συνήλθε στο Άστρος  «Με τους καλύτερους οιωνούς».

Το 1823 το Άστρος το βρήκαν εκεί ,«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας » οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης .

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ, ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ’ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ΜΑΡΤΊΟΥ ΑΩΚΓ’ ΚΑΙ Γ’ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Την ΚΘ’Μαρτίου Συγκροτηθείσα πρώτη προκαταρτική συνέλευσις εσυμφώνησεν και υπέγραψεν το έγγραφον λαμβανόμενον.

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) , τα «Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως συγκροτηθείσης Εν Άστρει την ΚΘ Μαρτίου αωκγ’ και γ’ της ανεξαρτησίας » είναι επαρκέστατο τεκμήριο, ένα συνταγματικό κείμενο, που επιβεβαιώνει αναμφισβήτητα και τελεσίδικα το ιστορικόν Άστρος υπήρχε πολύ νωρίτερα από το 1823 , δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, όλα τα άλλα είναι περιττά.

Όσοι έχουν μια στοιχειώδη επιστημονική νομική κατάρτιση, διαβάζουν τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία, μπορούν να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν τα συνταγματικά κείμενα , αδιαφιλονίκητα καταλαβαίνουν το νόμιμο όνομα του οικισμού ήταν Άστρος σίγουρα πριν την 29η Μαρτίου 1823, όπως επιβεβαιώνουν και αναφέρουν τα πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης της 29ης Μαρτίου 1823 και όλα τα άλλα έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης μέχρι την 18 Απριλίου 1823.

Δεν έγινε η εθνοσυνέλευση για να ονομάσει τον οικισμό Άστρος, την πρώτη ημέρα της Εθνοσυνέλευσης την 29η Μαρτίου 1823, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Γρηγόριος Δικαίος η Παπαφλέσσας ,Θ.Νέγρης ,Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος , Κ. Ζαφειρόπουλος ,Βρεσθένης Θεοδώρητος, Γ.Ψύλλας και περίπου άλλοι 80 διακεκριμένοι πληρεξούσιοι, όπως παραπάνω επιβεβαιώνεται από  τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας (σελ 68).

Λανθασμένα αναφέρεται  η Συνέλευση  το 1823  ονόμασε τον οικισμό Άστρος, (μερικές φορές απαιτείται  και νομική κατάρτιση), γιατί όλες οι αποφάσεις της Συνταγματικής Συνέλευσης  έγιναν και έπρεπε να γίνουν  γραπτά ( ήταν Συνταγματική Συνέλευση,  δεν ήταν καφενείο)  και  η Συνέλευση  δεν αποφάσισε  με κανένα έγγραφο  για το όνομα Άστρος , απλά και αυτονόητα  χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε επίσημα το υπάρχον από χιλιάδες  χρόνια νωρίτερα όνομα του οικισμού Άστρος , «εν Άστρει» με τα πρώτα  έγγραφα από την πρώτη ημέρα την 29η Μαρτίου 1823,πριν σχεδόν αρχίσει η Συνέλευση. 

Το όνομα Άστρος δεν ήταν το θέμα της Εθνοσυνέλευσης, ούτε ποτέ έγιναν συζητήσεις στην συνέλευση  για το όνομα Άστρος , άλλωστε πριν την Συνέλευση τον οικισμό αποκαλούσαν Άστρος  μεταξύ πολλών ο Κολοκοτρώνης και ο Άκουρος  και  υπήρχαν άλλα σοβαρά θέματα και οι Τούρκοι.  

Το Άστρος υπήρχε χιλιάδες χρόνια νωρίτερα, το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι και ο Κολοκοτρώνης,  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»  και  « Εν Άστρει» ,« στο Άστρος»  έκαναν οι πληρεξούσιοι  τα αυτονόητα, και με την διακήρυξη που «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη» διακήρυξαν στην υφήλιο και του ισχυρούς της εποχής  «και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον  αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας  όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους».

Περισσότερα ιστορικά στοιχεία, στο παρακάτω σύνδεσμο.

«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας », το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης.

Λανθασμένα αναφέρεται η Εθνοσυνέλευση το 1823 ονόμασε τον οικισμό Άστρος.

«Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»

Σχετικά θέματα.

«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας », το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης-astrosgr.com

«Εξεδόθη εν Άστρει» – astrosgr.com

O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων : Δημόσια Πρόταση για την ιστοσελίδα του δήμου μας – astrosgr.com

Το Σύνταγμα του Άστρους – astrosgr.com

«Με τους καλύτερους οιωνούς»: Ξαναβλέποντας την Εθνοσυνέλευση και το Συνταγματικό Κείμενο του Άστρους 1, Αριστείδης Ν. Χατζής

Σχόλια για  την  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις  που συνήλθε στο Άστρος  «Με τους καλύτερους οιωνούς». – astrosgr.com

Σύνταγμα του Άστρους: Συνοπτικά τα σπουδαιότερα  συμπεράσματα και διδάγματα  του συνεδρίου για τη  Β’Εθνοσυνέλευση στο Άστρος Κυνουρίας ,1823-2023- – astrosgr.com

Τα δύο σπουδαιότερα ιστορικά μνημεία της Θυρεάτιδας Γης στην Κυνουρία – astrosgr.com

Η Σχολή Καρυτσιώτη  και ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων ,  1823-2023 – astrosgr.com

Πως έγινε η συμφιλίωση και εθνική  συνεννόηση στο ιστορικό  Άστρος Κυνουρίας  και  η  Διακήρυξη  της Β’ των Ελλήνων  Εθνοσυνέλευσης στην υφήλιο το 1823, που «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτου».- – astrosgr.com

Ο «Ιερός χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας,στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας «Ελλάδα 2021» – astrosgr.com

Ο  “Ιερός Χώρος “ της  Β’ Εθνοσυνέλευσης  των  Ελλήνων και το Προαύλιο της  Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους) να  γίνουν ελεύθερα  προσβάσιμα χωρίς περιορισμούς . – astrosgr.com

“Ο δρόμος για να ανοίξει το Μουσείο Άστρους περνάει  από  τον  “Ιερό  Χώρο”» – astrosgr.com

«O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων» με κωδικό GR-01724 στην ηλεκτρονική έκδοση της Επιτροπής “Ελλάδα2021” και ο δήμος μας. – astrosgr.com

O κοινός νους , καλύτερα αργά παρά ποτέ , τελικά   επικρατήσε  και  ο  “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των  Ελλήνων  άνοιξε προσωρινά

Το κλειδοαμπάρωμα της ντροπής: Δεν υπήρξε ποτέ απόφαση να κλείσει O “Iερός Χώρος ” της Β” Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων από την αρμοδία αρχή του Υπουργείου Πολιτισμού

Mια  βροντερή  δημόσια  παρέμβαση  της  τοπικής  κοινωνίας  θα  σταματήσει  το  κλειδοαμπάρωμα   της  ντροπής. Oκώβριος 3, 2017

Το  έτος 2023 ανήκει τελεσίδικα και αποκλειστικά στον «Ιερό Χώρο» της Β΄ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων. – astrosgr.com

Παρεμβάσεις και αναφορές για τον “Ιερό Χώρο” και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους

2) Σχολή Καρυτσιώτη, «Tο εν Άστρει  διδακτήριον» vv

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) , έφυγε  από την τοποθεσία Καρύτσα του Αγιάννη  15 χρονών  το 1756  κατά την Αγιαννίτικη παράδοση «με το ένα τσαρούχι»  και συνέχισε έμπρακτα  την Αγιαννίτικη  δέσμευση  αιώνων, για «γράμματα» και μόρφωση. Το 1798  έχτισε στην θέση «Κουτρί» στον Αγιάννη  την περίφημη και καλλιμάρμαρο Σχολή Καρυτσιώτη, «Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ» και το 1805 έχτισε στο Άστρος  το παράρτημα της  Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.

  • «Παραιτώ της πατρίδος μου το κτίριον της Σχολής και το υποστακτικόν (Αγροκήπιο) του Άστρους με όλα τα συμπεριλαμβανόμενα εις το κοντράτο (συμβόλαιο) καμωμένου παρ εμού.Μάϊος 1819 Δ.Καρυτσιώτης».
  • Εις της διαθήκην του την 27η Φεβρουαρίου 1819 στη Τεργέστη. Δημήτριος Καρυτσιώτης, εις παράγραφον 5 της διαθήκης του «5) Αφήνω εις την πατρίδα μας (χωρίον μας) το κτίριον του σχολείου και την περιουσίαν του Άστρους(Astro) ως είναι»( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’ σελ 312).
  • Η πλατεία Καρυτσιώτη καταλαμβάνει τμήμα του περίφημου «Αγροκηπίου» της Σχολής Καρυτσιώτη , μιας έκτασης 48 στρεμμάτων, που είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης για την οικονομική εξασφάλιση της λειτουργίας της ίδιας της Σχολής: «εις σιτηρέσιον του σχολείου τας προσόδους υποστατικού αξιολόγου πολυδένδρου και ευκάρπου». 

Από, «Η Σχολή του Αγίου Ἱωάννου» ,πριν το 1638

Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγού και διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους.

«Πολλοῦ παλαιότερον» πριν το 1638 λειτουργούσε ανώτερο σχολείο.

Από το  σιγίλλιο του 1638 πληροφορούμαστε ότι ο Αγιάννης έγινε πατριαρχική εξαρχία «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον».  Σύμφωνα, λοιπόν, με το συγκεκριμένο απόσπασμα στον Άγιο Ιωάννη λειτουργούσε σχολείο, πολύ πριν το 1638. Στον Άγιο Ιωάννη, λειτουργούσαν επίσης και «κατώτερα» σχολεία, όπως αυτό του Παπακυριακού και κρυφά σχολεία, αρχικά στο Μετόχι της Μονής Λουκούς, Άγιος Δημήτριος και αργότερα στους νάρθηκες των εκκλησιών του χωριού.

Η περίφημη «καλλιμάρμαρος» Σχολή Καρυτσιώτη.

Από κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη «..Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ  ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ….»

Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη

«1798  ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18

Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ

ΤΙ ΕΣΤΗΚΑΣ ΘΑΜΒΟΥΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝ ΜΕ ΑΠΟΡΙΑΝ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΖΗΤΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΣ ΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΜΩΜΑ ΜΟΥ

ΕΙΜΙ ΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ, ΚΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΕΛΙΚΩΝΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ ΣΟΦΙΑΝ ΕΠΑΓΓΕΛΟΜΑΙ ΑΦ’ ΗΣ ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΕΙΟΝ ΤΟΙΣ ΝΕΟΙΣ ΧΡΗΣΙΜΩΤΕΡΟΝ ΤΩ ΑΝΑΓΚΑΙΩ ΒΙΩ

ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΑΝΑΓΕΡΘΗΚΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΥΝ ΑΙΩΝΑ ΤΟ ΕΤΟΣ ΜΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣΑΙ ΑΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝΟ ΚΤΗΤΟΡ ΟΠΟΥ Μ’ ΕΚΑΝΕΝ ΟΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΛΙΚΩΝΟΣ ΕΙΝ’ Ο ΚΛΕΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΑΣ ΕΙΝ’ ΥΙΟΣ ΑΝΑΘΡΕΜΜΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ

Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΨΥΧΙΚΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΚΕΩΝ

ΟΣΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΒΑΙΝΕΤΕ Μ’ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΗΝ ΑΝΩ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ Ν’ ΑΞΙΩΘΗ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΝ ΤΑΙΣ ΑΥΛΑΙΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, ΑΜΗΝ

Η ΣΥΝΔΡΟΜΙΝ ΑΠ΄ΕΓΙΝΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΝ ΜΟΥ ΠΡΟΚΟΠΙΟΝ ΤΟΝ ΘΥΤΗΝ ΜΟΥ ΦΙΛΟΝ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΗΝ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΙΨΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΩ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Δ’ ΥΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ»

Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης , πιθανόν να μην είχε διαβάσει Πλάτωνα γιατί άρχισε να εργάζεται 15 χρονών, που έλεγε «παιδείαν μεν ουν φέρει και νίκην» (η παδεία πράγματι φέρει και την νίκη), αλλά αναμφισβήτητα επηρεάστηκε από τα καλέσματα του Κοσμά Αιτωλού, του Ρήγα Φεραίου και του Αδαμάντιο Κοραή ( Από την Σμαράγδη Ι. Αρβανίτη) και από την Αγιαννίτικη παράδοση για «γράμματα». Η πίστη του στην εκπαίδευση και στη μόρφωση του Γένους είχε ήδη διαφανεί από τη σημαντική χορηγία την οποία είχε κάνει στη Σχολή της Κοινότητας των Ορθοδόξων της Τεργέστης

Η προ επαναστατημένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά «κρυφά» και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Είχε κτιστεί στο λόφο Κουτρί του Αγιάννη Κυνουρίας και ήταν ένα από τα λίγα «πανεπιστήμια» της προεπαναστατικής πατρίδας μας και οι μαθητές της ήταν από ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας. Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το 1798 το κτίσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και το 1805 το παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος.

Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη στο Ελληνικό Έθνος, εκήρυξε «αρχαιολογικόν χώρον» την τοποθεσία «Κουτρί» στον Αγιάννη ,όπου είχε χτιστεί το 1798 η Σχολή Καρυτσιώτη, «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον» το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη που είχε χτιστεί το 1805 στο Άστρος ( στην διακήρυξη ονομάστηκε Μουσείο Καρυτσιώτη) και το Αγρογήπιο Καρυτσίωτη «ιστορικό τόπο».

Περιοχή ”Κουτρί” Αγίου Ιωάννη (όπου η ιστορική Σχολή Καρυτσιώτη ΥΑ 147099/8654/11-4-1960, ΦΕΚ 199/Β/11-5-1960

Περί κηρύξεως αρχαιολογικού χώρου.“Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν ”Κουτρί” του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798”.

Διδακτήριον ΆστρουςΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946

‘Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις”.

Η πλατεία της σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικός τόπος. ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΓΔΑΠΚ/ ΑΡΧ/ Β1/ Φ30/65069/3340/1-8-2005, ΦΕΚ 1194/Β/30-8-2005

Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.

«Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τα.μ. του παλαιού αγροκηπίου  (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων), το οποίο ανήκε στη Σχολή Καρυτσιώτη και εντός του οποίου βρίσκεται η Σχολή Καρυτσιώτη, όπως αυτό εμφαίνεται στο Κτηματολογικό Διάγραμμα κλίμακας 1:1000 και σημειώνεται με τα στοιχεία 1, 2, 3 έως και 15, λόγω των σημαντικών ιστορικών γεγονότων, τα οποία έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.

Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.»

Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης «ουδέποτε λησμόνησε την ιδιαίτερη πατρίδα του, και ίδρυσε σε αυτήν σχολείο με δικές του δαπάνες, για να ανακτήσει η νεότητα του τόπου και των γύρω περιοχών την πατροπαράδοτη αρετή».

  • Η Σχολή  Καρυτσιώτη ήταν ένα είδος πανεπιστημίου για εκείνη την εποχή, αφού οι μαθητές διδάσκονταν αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μαθηματικά, φυσική – χημεία, γαλλικά και ιταλικά κ.α. Το 1798 , δεκατρία χρόνια πριν το 1821,  υπήρχαν  σε ολόκληρη την Ελλάδα  μόνο  τέσσερα εφάμιλλα  σχολεία. 
  • Έχτισε, ακόμη, οικήματα για τους μαθητές που φοιτούσαν στη Σχολή και για τους διδασκάλους.
  • Επιπλέον, εφοδίασε τη Σχολή με όργανα φυσικής, αστρονομίας, χημείας, χάρτες και άλλα εποπτικά μέσα διδασκαλίας.
  • Έστελνε μάλιστα και χρηματικά ποσά για την πληρωμή των διδασκάλων και των ιατρών που εργάζονταν εκεί.
  • Ο Καρυτσιώτης πλούτισε τη Σχολή με βιβλία και δημιούργησε μία μεγάλη βιβλιοθήκη. Τα βιβλία αυτά βρίσκονται σήμερα στο ίδρυμα Ζαφείρη στο Άστρος.
  • Ήθελε να ιδρύσει στην πατρίδα του μια σχολή, εφάμιλλη των Ευρωπαϊκών, που θα παρείχε τη γνώση στους μαθητές, δίνοντας τους την ευκαιρία να διαλέξουν δύο κατευθύνσεις: την εμπορική και την επαγγελματική.

Η Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη  λειτούργησε από το 1798  μέχρι το 1826, όταν καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Ιμπραήμ και το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη  στο Άστρος ,λειτούργησε από το 1805 μέχρι το 1971.

Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι «καλαμαράδες»  να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις «έξυπνες  προσδοκίες»  του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη. Στη σχολή φοιτούσαν νέοι από την ευρύτερη περιοχή και από όλη την Ελλάδα.Η Σχολή Καρυτσιώτη επίσης έπαιξε έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 22 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης. Οι απόφοιτοι της Σχολής Καρυτσιώτη μέχρι την δεκαετία του 1970   «έφαγαν»  με τα άρβυλα τα σκαλοπάτια της σχολής και αποκαλούντο  «καλαμαράδες»( έγραφαν με το καλαμάρι, και ήξεραν γράμματα …, δηλαδή  ήταν μορφωμένοι) , και προσέφεραν πολλά στο έθνος.Πριν την Εθνοσύνελευση είχε προηγηθεί το καταλυτικό κτίσιμο της Σχολής Καρυτσιώτη.

Στο κτήριο της σχολής στο Άστρος στεγάζεται από το 1985 το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους, που έκλεισε αδικαιολόγητα  αρχικά  το 2008 με την «πρόφαση της ρωγμής» που  αργότερα  έγιναν άλλες προφάσεις, «πρόφαση στατικής επάρκειας»….  για να γίνουν  αργότερα «μελέτες», «πολλές μελέτες»…

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας,  «ουδέποτε λησμόνησε την ιδιαίτερη πατρίδα του και ίδρυσε σε αυτήν σχολείο με δικές του δαπάνες» , αλλά  πίστευε δεν ήταν αρκετά «εις την πατρίδα Άστρος»,  ,έβλεπε πολύ μακρύτερα και τον ενδιέφεραν διαχρονικά  περισσότερο «τα γράμματα» και η μόρφωση των νέων της πατρίδας. Για να συνεχίσει να λειτουργεί η Σχολή Καρυτσιώτη στο μέλλον  αδιάκοπα μετά τον θάνατο του , «για να ανακτήσει η νεότητα του τόπου και των γύρω περιοχών την πατροπαράδοτη αρετή».

Επίσης θεώρησε αναγκαίο και προσέφερε περισσότερα , για να  είναι σίγουρος  θα λειτουργεί  η σχολή μετά τον θάνατο του.

Δώρισε το αγροκήπιο περίπου 48 στρεμμάτων στην Σχολή Καρυτσιώτη  και στους Αστρεινούς,  και έφερε το νερό στο Άστρος , για να λειτουργεί η Σχολή και να εξυπηρετούνται οι Αστρεινοί.

Το Αγροκήπιο Καρυτσιώτη  ήταν ένα μεγάλο περιβόλι και είχε μέχρι την δεκαετία του 1960 πολλά διάφορα καρποφόρα δένδρα ,σύμφωνα με τις προσδοκίες του ευεργέτη μας , «εις σιτηρέσιον του σχολείου τας προσόδους υποστατικού αξιολόγου πολυδένδρου και ευκάρπου». 

Η στέρνα που μαζευόταν το νερό  για να ποτίζεται το αγροκήπιο , βρισκόταν περίπου στη σημερινή είσοδο του καινούργιου γυμνασίου Άστρους , από εκεί άρχιζε η σειρά με τις μουσμουλιές μέχρι την επιβλητική είσοδο του αγροκηπίου , δίπλα στο αρχοντικό του Ευθυμίου ,που όλα τα έφαγε η ανάπτυξη και τα τσιμέντα….

Στην παραπάνω φωτογραφία διακρίνεται η  ιστορική και επιβλητική κεντρική είσοδος του αγροκηπίου, αριστερά  από τα φοινικόδεντρα, από εδώ  πέρασαν οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης,  στα αριστερά   οι δύο σειρές με τις περίπου 20 μουσμουλιές, που δεν καταφέραμε να τις διατηρήσουμε….. και ξεχάστηκαν από τους αρμόδιους, τα  τετράγωνα «δρομάκια» με τα λουλούδια και στα δεξιά το κτήριο του αγροκηπίου, που πριν την δεκαετία του 1950  στεγαζότανε στο διακρινόμενο  δεξιά κτήριο του αγροκηπίου  ο υπεύθυνος γεωπόνος για το αγροκήπιο.

  • Πριν το 1805 δώρισε στους κατοίκους του Άστρους και στη Σχολή μια έκταση περίπου 48 στρεμμάτων, το λεγόμενο «υποτακτικόν»  (Αγροκήπιο) , δίπλα και γύρω από τη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής και να τρώνε οι  καθηγητές και οικότροφοι μαθητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του «αγροκήπιου»  όπως σταφύλια, μούσμουλα.
  • Το ίδιο έτος (1805) ο αδερφός του, Γεώργιος Καρυτσιώτης, επίσης μεγαλέμπορος στην Τεργέστη, μετέφερε  στο Άστρος με «σούγελο» (πέτρινο αυλάκι ) για 5-6 χιλιόμετρα το νερό από τη (Μάννα του νερού), πλησίον της Μονής Λουκους. Για «να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή».Σύμφωνα με την διαθήκη τουΓεωργίου Καρυτσιώτη, το νερό ανήκε 1/3 στη Σχολή Καρυτσιώτη, 1/3 στους Αστρεινούς  και 1/3 στη Ιερά Μονή Λουκούς, (στην πραγματικότητα έγινε το υδραγωγείο για  διατήρηση της σχολής ). Ο σούγελος κατέληγε στο Αγροκήπιο Καρυτσιώτη και εξυπηρετούσε την ύδρευση και άρδευση του Άστρους  μέχρι πρόσφατα.

Το 1806 ο Leake αναφέρει στο Άστρος  υπήρχαν καλές εξοχικές κατοικίες, «πολλές από τις οποίες έχουν δύο πατώματα». (Leake Travels in Morea σελ 486). Μερικά αρχοντικά των προεστών του Αγιάννη  κτίστηκαν  στο Άστρος πριν το 1750, όπως το αρχοντικό του Καρυτσιώτη και σώζονται μέχρι σήμερα. 

Ο «σούγελος» Καρυτσιώτη έγινε πριν το 1805, για να ποτίζεται  «εις την πατρίδα μας»  … «το υποστακτικόν  του Άστρους»…

Η στέρνα που μαζευόταν το νερό βρισκόταν περίπου στη σημερινή είσοδο του καινούργιου γυμνασίου Άστρους , από εκεί άρχιζε η σειρά με τις μουσμουλιές μέχρι την επιβλητική είσοδο του αγροκηπίου , δίπλα στο αρχοντικό του Ευθυμίου ,που όλα τα έφαγε η ανάπτυξη και τα τσιμέντα….

«Στα τέλη Ιουλίου – αρχές Αυγούστου του 1826 και οι δύο σχολές πυρπολήθηκαν  από τις ορδές του Ιμπραήμ πασά και η Σχολή του Αγίου Ιωάννη, καταστράφηκε ολοσχερώς. Μαζί με τη σχολή καταστράφηκε όλο το χωριό, καθώς και οι 13 εκκλησίες και τα 2 μοναστήρια του. Σύμφωνα με τον ιστορικό Φαίδωνα Κουκουλέ, η σχολή «έγινε σωρός πετρών από την πυρκαϊάν του κοινού εχθρού της πίστεως Ιμβραήμ…». Κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, η Σχολή καιγόταν συνεχώς επί μία εβδομάδα, καθώς οι κάτοικοί του είχαν διασκορπιστεί και δεν μπορούσαν να σβήσουν την φωτιά. Η σχολή του Άστρους σύντομα ανακαινίστηκε και έλαβε την ονομασία «Μουσείον Καρυτσιώτου», όπως είχε ονομαστεί από την διακήρυξη της εθνοσυνέλευσης το 1823, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου» .

Από την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη διασώθηκαν έξυπνα και προνοητικά από το Άκουρο 1500 βιβλία γιατί γνώριζε την αξία τους, αρχικά στο αρχοντικό του στον Αγιάννη και αργότερα μεταφέρθηκαν  στην οικία των  Ζαφειρόπουλων,  στο Κάστρο Παραλίου Άστρους η Ζαφειρόπουλων . Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.” Τα βιβλία βρίσκονται σήμερα στο Ίδρυμα Ζαφείρη στο Άστρος.

Zafeiris Foundation of Astros

3) Το Κολοκοτρωναίϊκο τραπέζι έγινε το 1821 στο Αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος. 

Από,Το 1821 έγινε το Κολοκοτρωνέϊκο  τραπέζι στο Άστρος Κυνουρίας  & Ο Δημήτριος Υψηλάντης φιλοξενήθηκε το 1821 στο Σουληνάρι στον  Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας. – astrosgr.com 

Tο 1821 έγινε το Κολοκοτρωνέϊκο  τραπέζι στο Άστρος Κυνουρίας :  Δημόσια Πρόταση για την ιστοσελίδα του δήμου μας

Η πλατεία της σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικός τόπος.

«Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου». «Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.

Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.»

Ο Δημήτριος Υψηλάντης το 1821  πέρασε από το λιμάνι της περιοχής τη Σκάλα η Σκάλα του Άστρους, τότε δεν υπήρχε οικισμός στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα το σημερινό Παράλιο Άστρος . Το 1821 δεν υπήρχαν  άλλα μεταφορικά μέσα και από εκεί  ο Κολοκοτρώνης , ο Άκουρος  και άλλοι στρατιωτικοί   με τμήματα στρατού  τον  συνόδευσαν θριαμβευτικά  μέχρι τον ενδιάμεσο προορισμό του στο Άστρος, «ενώ ο λαός της Κυνουρίας με δάκρυα χαράς και συγκινήσεως εφώναζεν»  «Καλώς ήρθες, Αφέντη» .Ήρθε στο Άστρος και πέρασε από την Σκάλα του Άστρους , όπως σήμερα λέμε για τους επισκέπτες « ήρθαν στη Αθήνα» δεν λέμε ήρθαν στο Μακρόπουλο, και κανένας μέχρι σήμερα δεν αποκάλεσε το Μακρόπουλο Αθήνα.

Ο Δημήτριο Υψηλάντης ήρθε στο Άστρος για συγκεκριμένο σκοπό, να συναντήσει τους  ανθρώπους της περιοχής και τον Πάνο Σαρηγιάννη  που τον φιλοξένησε αρχικά στο σπίτι τους στο Άστρος, δίπλα στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη και την ίδια ημέρα της άφιξης στο σπίτι του στο Σουληνάρι του Άγιαννη.

Ο Πάνος Σαρηγιάννης  υπήρξε από πολύ νωρίς ένας από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης στην Πελοπόννησο. Το 1820 μυείται στην Φιλική Εταιρία από τον Αγιοπετρίτη προεστό Αναγνώστη Κονδάκη. Στις 24 Μαρτίου το 1821 μαζί  με τον  Αγιοπετρίτη προεστό Αναγνώστη Κονδάκη κήρυξαν την επανάσταση στην επαρχία του Αγίου Πέτρου. Διετέλεσε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας, πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση στο Άστρος και εκπρόσωπος της Επαρχίας του Αγίου Πέτρου.

«Ο Πάνος Σαρηγιάννης τιμήθηκε πολλές φορές από το Ελληνικό κράτος. Την 3η Αυγούστου 1842 οι: πρώην Βρεσθένης και Σελλασίας Θεοδώρητος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και Πανούτσος Νοταράς, μετά από αίτησης της Μαρίας χήρας Σαρηγιάννη και της κόρης της Μάρως, υπέγραψαν ένα πιστοποιητικό δράσεως του. Το πιστοποιητικό αυτό υπέγραψε και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Αυτό γράψει τα εξής:

Ο Πάνος Σαρηγιάννης  φιλοξένησε τον Δημήτριο Υψηλάντη, αρχικά στο σπίτι τους στο Άστρος, δίπλα στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη, και την ίδια ημέρα της άφιξης στο σπίτι του στο Σουληνάρι του Άγιαννη. «την Δευτέραν το εσπέρας έφθασα αισίως εις τον Άγιο Ιωάννη,…. την 20 Ιουνίου 1821 εν τω Αγίω Ιωάννη την Δευτέραν το εσπέρας .Δημήτριος Υψηλάντης πληρεξούσιος» .(Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, τόμος Γ’,  Άγιος Ιωάννης, Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), Αθήνα , 1983.σελ 46).

«Η οικία του εξ’ Αγίου Ιωάννου της Κυνουρίας Πελοποννήσου, υπήρξε μία εκ των επισήμων οικογενειών της Πελοποννήσου.  Ούτος επί μεν τουρκοκρατίας εχρημάτισεν προεστώς της αυτής επαρχίας, εις τον υπέρ ανεξαρτησίας της πατρίδος πόλεμον, εδείχθη ζηλωτής, επροσέφερεν εις τας ανάγκας του Έθνους, αυτοπροαιρέτως τροφάς, πολεμοφόδια και χρήματα εις το εν βερβένη στρατόπεδον, εις το εν ρίζαις στενώ, βολιμή, και εις πολλά άλλα μέρη, όπου οι ανάγκες……»

Στο αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος   έγινε συνάντηση και γεύμα με τους στρατιωτικούς και τους προκρίτους της περιοχής , για να τους  διαβάσει το έγγραφο του αδελφού του  Αλέξανδρου Υψηλάντη που τον διόριζε «πληρεξούσιο του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής». Η Αστρεινή παράδοση, φέρει τον Κολοκοτρώνη να παραθέτει γεύμα το 1821 αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος στο Δημήτριο Υψηλάντη, το γνωστό ως Κολοκοτρωνέικο τραπέζι, γίδα ψητή στρωμένη σε φύλλα, ασκί με ρετσινόκρασο και ψωμί. Το γεύμα έγινε  στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη κάτω από το τίλιο ,που ακόμα υπάρχει και αργοπεθαίνει, και είχε πολλά δένδρα και νερό από το «σούγελο του Καρυτσιώτη» και στο χώρο υπάρχει σχετική πινακίδα, δίπλα στην Σχολή Καρυτσιώτη (νυν Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους). 

Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης  εις τα Απομνημονεύματα του αναφέρει  το γεύμα στον Δημήτριο Υψηλάντη  έγινε « εις τους ίσκιους των δένδρων του Άστρους» (Φλούδας Θυρεατικά  Β   ) και ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει  «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους» (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής  σελ.287).

Ο Υψηλάντης στο γεύμα ρώτησε τον Άκουρο γιατί είχε γένια και πολλά μαλλιά . Ο Άκουρος απάντησε στο πρίγκιπα θα κουρευτεί όταν θα δει την πατρίδα ελεύθερη . Τότε ο Υψηλάντης είπε, ώστε Άκουρος θα μείνεις ...  Από τότε το παρώνυμον «Άκουρος» κώλησε  στο Άκουρο ,που μάλιστα κράτησε την υπόσχεση του.

Ο Κολοκοτρώνης πειστικά ,έξυπνα και σκόπιμα για να ξεχάσει ο Πρίγκπηπας  τα ευρωπαϊκά σαλόνια  τον προσάρμοσε  στην Ελληνική πραγματικότητα.

«Ο Κολοκοτρώνης έκοπτε δια των χειρών τον άρτον και το ψητόν πετών ανά μία μερίδα εώπιον εκάστου.  Αστρεινή παράδοσις διασώζει και τα φράσεις με τα οποίας ο Κολοκοτρώνης συνώδευε το ψητόν και το κρασί , τα οποία έδιδεν εις τον Πρίγκηπα . «Αυτό Πρίγκιπα σου το προσφέρει η Ελλάς με τα χρυσά πυρούνια της» .Και όταν του έδωσε το κρασί μέσα σε κούπα από νεροκολόκυθο , του είπε. «Αυτό ,πρίγκιπα, σου το προσφέρει η πατρίς με τα χρυσά ποτήρια της» Ι. Κακαβούλια, Ι. Κουσκουνά, Κ. Χασαπογιάννη –Θυρεάτις Γη, Αθήνα 1981

Μετά την συνάντηση με τους στρατιωτικούς στο Άστρος  μέσω Αγιάννη και Άγιου Πέτρου  έφθασε στο τελικό προορισμό του,  στο ιστορικό στρατόπεδο των Βερβένων που δέκα χιλιάδες στρατού και λαού θριαμβευτικά τον υποδέχτηκαν. Ένα μεγάλο και σημαντικό βήμα για την εθνική παλιγγενεσία ήταν γεγονός  και η Τριπολιτσά το καταλάβαινε, οι στράτες του Μοριά έκλειναν αποφασιστικά, οριστικά  και τελεσίδικα.

Ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φωτάκος αναφέρει μετά από το τραπέζι. : «Από το Άστρος επεράσαμεν εις τον Άγιον Ιωάννην, και από εκεί, αφού εγευματίσαμεν εις ταις καμάρες του Αγίου Πέτρου, εφθάσαμεν εις Βέρβαινα»

4) Κάστρο Εστέλλα στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας

« Κεντρικός   πύργος  Άστρους »,το   Κάστρο Εστέλλα στο Ξεροκάμπι στον Αγιάννη, η φωτογραφία είναι, Από το Αναστάσιος Ι. Μπάλλας ,Πελοποννησιακά, Τόμος ΚΓ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών,Βραβείο  της Ακαδημίας Αθηνών Άστρος ( σ.209-210 Κάστρο Άστρους ) .

Από ,Κάστρο Εστέλλα στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη)  Κυνουρίας– astrosgr.com

 Όλοι συμφωνούν  και ο  Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος  το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους), βρίσκεται σίγουρα στο Αγιάννη του Άστρους, στην τοποθεσία «Ξεροκάμπι», πάνω από του «άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής».

Από το Αγιάννη (Άστρος) ονομάστηκε ,όταν χτίστηκε το 1256 , το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) που βρίσκεται στη τοποθεσία “του άστρου εις τον κάμπον της Μαλεβής”, που είναι η τοποθεσία “Ξεροκάμπι” στον Αγιάννη του Άστρους. Η ονομασία του κάστρου από το Αγιάννη (Άστρος) πρόσθετα επιβεβαιώνει, ο  Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) πριν το 1435, όπως ανφέρουν διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές (Ν.Βέης) ,τους μεσαιωνικούς χρόνους τουλάχιστον για χίλια χρόνια  περίπου  200 μ.χ. -1435 και αργότερα , ονομάζετο επίσης  Άστρος, (επάνω) Άστρος  και  Αγιάννης του Άστρους, όπως το 1320 επίσης επιβεβαιώνει  ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας το όνομα της περιοχής είναι Άστρος (Αγιάννης), “του άστρου εις τον κάμπον της Μαλεβής”,κάτω από το γειτονικό  κάστρο «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) , το οποίο εύλογα πήρε το όνομα Εστέλλα από το Άστρος (όπως λεγόταν τότε ο Αγιάννης ).  

Οι διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές Νίκος Βέης , Σπ. Λάμπρος , Κ.Ρωμαίος ,Ε. Καρποδίνης, Αδαμ. Αδαμαντίου ,Αναστάσιος Ι. Μπάλλας  και πολλοί άλλοι τοποθέτησαν πειστικά το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους)  του Αραγωνικού Χρονικού του Μορέως , το οποίο έκτισε το 1256  ο πρίγκιπας του Μορέως Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος , στην τοποθεσία  «Ξεροκάμπι»  ανάμεσα στα χωριά Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) και Άγιος Πέτρος.

Το 1256  ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος έχτισε στον  Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας,  στη θέση «Ξεροκάμπι» (2 χλμ ) σε ένα απόκρημνο λόφο σαν μία «φυσική πυραμίδα»   «το κάστρον, όπερ καλείται»  «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) (1256), προς ευκολωτέραν υποταγήν  των γειτόνων Τσακώνων στη  Σίταινα , Καστάνιτσα και Πραστό, εκεί που ήταν οι Τσάκωνες, «επάνω εις τα όρη »  suso en law montanyas  , όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μoρέως.Πάνω από το Ξεροκάμπι του Αγιάννη , “την πεδιάδα του Άστρους,” του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής».Το μνημείο προστατεύεται από τον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002.

“Μετά  λοιπόν από την μικράν πόλιν «Άστρον»,η οποία έκειτο το πρώτον (κατά τον 2ον  μ.χ. αιώνα ) κάπου εις την πεδινήν Θυρέαν,δηλ. την σημερινήν πεδιάδα Άστρους,εμφανίζεται μικρόν κάστρον «Άστρον» εις τα όρη,την ορεινήν Θυρέαν,κατά το 1256 μ.χ.» (Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 28).

«Προφανώς το Estella τούτο  είναι το Άστρος»  (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93 )

Το κάστρο Εστέλλα  στον  Αγιάννη του Άστρους  στη θέση «Ξεροκάμπι» (2 χλμ), είναι επίσης γνωστό σαν το κάστρο Ωριάς.

Το κάστρο Εστέλλα  στον Αγιάννη , διακρίνεται σαν μακρυνό αστέρι «επάνω εις τα όρη »  suso en law montanyas ,   όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μορέως. Στο βάθος ευθεία ο Αργολικός και στο κέντρο στο μικρό λόφο είναι το «νησί» που είναι το Κάστρο  Παραλίου Άστρους .

Από, Νίκο Α. Βέη , Μνείαι του Άστρους

“ Και δη εν τη αραγωνιακή παραλλαγή του Χρονικού του Μωρέως αναφέρεται ότι ο πρίγκιψ του Μωρέως Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος προς ευκολωτέραν υποταγήν των Τσακώνων έκτισε , τω 1256, το κάστρον, όπερ καλείται la Estella” Παραθέτω…. Et le princep por mellor senyorear los fizo alli un castiello suso en las montanyas, el qual se clama la Estella (σ.93)» «Όθεν το castiello la Estella (=Άστρος) πρέπει να αναζητήσωμε στα ενδότερα της Κυνουρίας « suso en las montanyas”,.( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93)

«Και όντως το Άστρος και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ήτο διμερές … ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους,έπειτα δε κατέστη και αυτοτελές χωρίον ,ότε μετά την Άλωσιν της Βασιλευούσης …Και ακριβώς επί μεμονωμένου βουνού άνωθεν του Αγίου Ιωάννου (=Επάνω Άστρους) κείται … το Κάστρο τη Ωριάς …Κατά την εμήν γνώμην μετά τας ανωτέρω εξηγήσεις πιθανώτατα δυνάμεθα να ταυτίσωμεν το Κάστρο της Ωριάς του Πάρνωνος προς το Estella =Άστρος.(( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 99-100)

«Προφανώς το Estella τούτο  είναι το Άστρος»  (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93 ).

 Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης ) που ήταν το μητροπολιτικό κέντρο της Θυρέας για πολλού αιώνες πριν το 1821 , είχε  επίσης και την ονομασία  Άστρος,   Αγιάννης Άστρους, Επάνω Άστρος, Ορεινό Άστρος , Αγιαννίτικα Καλύβια. Ο Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας ,ήταν η έδρα της Επαναστατικής Προσωρινής Διοίκησης – Κυβέρνησης  από τις 22 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822.

Αναστάσιος Ι. Μπάλλας,Πελοποννησιακά, Τόμος ΚΓ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών,Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών Άστρος ( σ.209-210 Κάστρο Άστρους ).

«Γνωρίζουμε ότι μετά την κατάκτηση της Μονεμβασίας ο Βιλλαρδουίνος  έχτισε ένα κάστρο το 1256 πάνω στα βουνά  για να ελέγχη τους Τσάκωνες. Η σχετική αναφορά στο «Βιβλίο των Άθλων» έχει ως εξής. Et le princep por  mellor fenyorear los fizo alli un castiello suso en las montagnas, el qual se clama la Estella (Libro σ.49».

«Τείχη της ακρόπολης  του Άστρους» (Κάστρο Εστέλλα στον Αγιάννη)

Αναστάσιος Ι. Μπάλλας,Πελοποννησιακά, Τόμος ΚΓ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών,Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών Άστρος https://www.tsakonianarchives.gr/kastra–kynouria

«Η σημαντικη αυτή οχύρωση είναι η Εστέλλα του Αραγωνικού Χρονικού το κάστρο έχτισε  ο Βιλλαρδουίνος στο βόρειο άκρο του Πάρνωνα. Ειναι επίσης άλλο ένα από τα πολλά κάστρα της Ωριάς,Έχει περιγραφεί επαρκώς από τον  Antoine  Bon και τον Πέππα»

«Πρώτος το αναφέρει  ο Leake  Travels II σ.486 (Σελ 492) γράφοντας πως δύο μίλλια πάνω από τα Αγιαννίτικα καλύβια , στον καλλιεργημένο κάμπο του Ξηροκαμπιού υπάρχει ένα φρούριο Ελληνικό».(Αναστάσιος Ι. Μπάλλας,)

Από το Καστρολόγο,Κάστρο Εστέλλα – Ελληνικά Κάστρα – Kastra.eu

Οπότε σήμερα θεωρείται δεδομένο ότι το κάστρο στο Ξεροκάμπι είναι το φράγκικο οχυρό που αναφέρεται στο Αραγωνικό Χρονικό του Μορέως ως  Estella   (μετάφραση της ελληνικής λέξης Άστρος). Το κάστρο αυτό έχει μείνει γνωστό και με το δημώδες όνομα «Κάστρο της Ωριάς», το οποίο απαντά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, συνδεόμενο με θρύλους γύρω από την κατάληψή του

Όπως αναφέρει ο Hopf, το 1423 το κάστρο βρίσκεται ακόμα στα χέρια των Ελλήνων. Αυτήν την εποχή ανήκει στον άρχοντα της Τσακωνιάς Λέοντα Μελισσηνό. Οι χωρογραφικοί πίνακες του Hopf το φέρουν να ανήκει το 1463 στους Ενετούς, ενώ το 1467 ανήκει πλέον στους Τούρκους. 

Από την εποχή αυτή το κάστρο της  Estella φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε, καθώς έπαψε να έχει στρατιωτική αξία για τους Οθωμανούς μετά την κατάληψή του. 

Από Εστέλλα, κάστρο – mobileContent – eCastles (culture.gr)

Σήμερα, το ορεινό αυτό κάστρο θεωρείται ότι είναι το οχυρό που αναφέρεται στο Αραγωνικό Χρονικό ως Estella ((μετάφραση της ελληνικής λέξης Άστρος) και έχει μείνει γνωστό με το δημώδες όνομα Κάστρο της Ωριάς, το οποίο απαντά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, λόγω της λαϊκής παράδοσης σχετικά με την κατάληψή του.

Το κάστρο της Estella ανήκε στο μεσαιωνικό δρόγγο του Δραγαλέβου (Δραγαλεβός, Γαρδαλεβός, Δραγάλιγος και Δραγαλιβός), ο οποίος καταλάμβανε την ευρύτερη περιοχή γύρω από το Άστρος και αποτελούσε το βορειότερο τμήμα της σημερινής Κυνουρίας.

Από  το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) (1256),  στο Αγιάννη του Άστρους, διακρίνεται στο βάθος  μέρος της τοποθεσίας «Ξεροκάμπι»,  του «άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής». (Aδρόνικος Β’ Παλαιολόγος).  Η φωτογραφία από το φίλο και γείτονα μας στη παλιά “μητρόπολη του Αγιάννη Σουληνάρι” Θόδωρο Μαγκλή .

Πεντακόσια χρόνια αργότερα από τον Aδρόνικο Β’  Παλαιολόγο , επίσης ο Leake το 1805 αναφέρει και επιβεβαιώνει την ίδια πεδιάδα του Παλαιολόγου από το 1320 , « την πεδιάδα του Άστρους» στο Ξεροκάμπι ,κοντά στον Αγιάννη του Άστρους.

«Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου ( κάστρο Εστέλλα =Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια, μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη».(Leake Travels in Morea,σελ 492). 

«περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» (Aδρόνικος Β’ Παλαιολόγος (1259-1332 μ.χ σελ.114.)

Οι διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές Νίκος Βέης , Σπ. Λάμπρος , Κ.Ρωμαίος ,Ε. Καρποδίνης, Αδαμ. Αδαμαντίου ,Αναστάσιος Ι. Μπάλλας  και πολλοί άλλοι τοποθέτησαν πειστικά το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους)  του Αραγωνικού Χρονικού του Μορέως , το οποίο έκτισε το 1256  ο πρίγκιπας του Μωρέως Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος , στην τοποθεσία  «Ξεροκάμπι»  ανάμεσα στα χωριά Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) και Άγιος Πέτρος.

Πρόσφατα ο καθηγητής Π.Β.Φάκλαρης αναφέρει το Κάστρο Estella=Άστρος σίγουρα βρίσκεται στη Ξεροκάμπι του Αγιάννη.

«Στον 13ο αι. ονομάζεται Άστρος (Estella) ένα κάστρο στην ενδοχώρα της Κυνουρίας που κτίστηκε από τους Φράγκους»… «Το 1256, … ο πρίγκηπας  του Μορέως Γουλιέλμος  Βιλλαρδουίνος , για να υποτάξει τους Τσάκωνες, έκτισε πάνω στα όρη (suso en las montanyas) ένα κάστρο που ονομαζόταν la Estella,που αντιστοιχεί στην ονομασία Άστρος». «Πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι το κάστρο που κτίστηκε με πρωτοβουλία του Βιλλαρδουίνου ,είναι αυτό της Ωριάς στο Ξεροκάμπι» . (Π.Β.Φάκλαρης ,σελ 86,87).

Κάστρο Παραλίου Άστρους

Πολλοι ιστορικοί μελετητές συμφωνούν . Η μελέτη των καταλοίπων του Κάστρο Παραλίου Άστρους επιτρέπει τη διάκριση δυο οικοδομικών φάσεων. Η πρώτη φάση αφορά στην περίοδο  του 15ου αιώνα η αργότερα τον 17ου αιώνα. Η δεύτερη οικοδομική περίοδος εντοπίζεται από το 1824 και 1825, εποχή που το κάστρο ενισχύθηκε και κατοικήθηκε από τους αδερφούς Ζαφειρόπουλους.

Το Κάστρο Παραλίου Άστρους αναμφισβήτητα δεν είναι το κάστρο Estella και σίγουρα δεν χτίστηκε το 1256 , όπως λανθασμένα και ατεκμηρίωτα αναφέρεται σε φυλλάδια και στο διαδύκτιο. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν σχετικές επιστημονικές μελέτες, είναι κρυφές…. Σίγουρα ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος δεν έχτισε δύο κάστρα το 1256 για να υποτάξει τους Τσάκωνες. Το κάστρο Estella (=Άστρος) σύμφωνα με το Αραγωνικό Χρονικό ανεγέρθηκε το 1256 από τον Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο στο Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη (2χλμ), για τον έλεγχο των ανυπότακτων γειτόνων Τσακώνων στη  Σίταινα , Καστάνιτσα και Πραστό, εκεί που ήταν οι Τσάκωνες , «επάνω εις τα όρη »  suso en law montanyas ,   όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μορέως. Δεν υπάρχουν  ιστορικά στοιχεία και πειστικές αναφορές και από κανένα ιστορικό μελετητή που να συνδέει το Κάστρο Παραλίου Άστρους με το  κάστρο Εστέλλα  και  ταυτόχρονα το Κάστρο Παραλίου Άστρους  αναφέρεται  από ιστορικούς μελετητές πιθανά είναι το Αστρίτσι= «Astritzi» των Ενετών (Ν.Βέης και άλλοι). Δεν υπάρχει μια στοιχειώδης βιβλιογραφία που το Κάστρο Παραλίου Άστρους αναφέρεται σαν κάστρο Εστέλλα . Ποτέ στις αναφορές στα διάφορα φυλλάδια και κείμενα ότι το Κάστρο Παραλίου Άστρουςείναι το κάστρο Estella, δεν αναφέρονται ιστορικά στοιχεία και οι πηγές διακεκριμένων ιστορικών μελετητών, απλούστατα γιατί δεν υπάρχουν. Ο καθένας πιστεύει και γράφει ότι καταλαβαίνει… Όμως οι αναφορές χωρίς τεκμήρια και αξιόπιστες πηγές δεν είναι ιστορία ούτε επιστημονική μελέτη και πάντοτε θεωρούνται από όλους «ανωφελές διήγημα». ( Πολύβιος , 202 π.Χ. – 120 π.Χ.).

Επίσης λανθασμένα το Κάστρο Παραλίου Άστρους αναφέρεται σαν το Κάστρο Άστρους, αν και διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές, καστρολόγοι, το ΥΠΠΟΑ  ,ο Δήμος Βόρειας Κυνουρίας και όλος ο ντουνιάς σε χιλιάδες σελίδες βιβλιογραφίες  , ακόμα και σε κείμενα του ομίλου Πυράμια , αναφέρεται σωστά με το όνομα Κάστρο Παραλίου Άστρους. Άλλωστε  το «Castiello la Estella» Kάστρο του Άστρους  συμφωνούν όλοι οι στορικοί μελετητές και καστρολόγοι είναι το γειτονικό κάστρο στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη από το 1256. Η ονομασία και άλλου κάστρου της περιοχής που κτίστηκε πολύ αργότερα από το 1256,( όταν κτίστηκε το Κάστρο Άστρους στο Ξεροκάμπη του Αγιάννη) , με το ίδιο όνομα Kάστρο Άστρους , είναι αδιανόητη ,αναξιόπιστη και βρίσκεται μόνο στα «ανωφελή διηγήματα» ,εκτός ότι είναι έκδηλα λανθασμένη προκαλεί αναμφισβήτητα αδικαιολόγητη σύγχυση στους αναγώστες της ιστοριογραφίας .

 Οι καστρολόγοι και διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές υποστηρίζουν με στοιχεία και επιχειρήματα το Κάστρο Παραλίου Άστρους δεν είναι το κάστρο Estella π.χ. χτίστηκε πολύ αργότερα από το 1256 ,το 15 η 17 αιώνα.. Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός Ν.Βέης είναι κατηγορηματικός .

«Ηδη έλθωμεν εις το περί της θέσεως ζήτημα του κάστρου  la Estella (=Άστρος )…..ως ρητώς μνημονεύει η αραγωνιακή παραλλαγή του Χρονικού του Μωρέως. Η τόσον δε ρητή μνεία περί του τόπου ,καθ’ όν  ιδρύθη το φρούριον, δεν δύναται ν’αναφέρεται εις τα κατά την χερσόνησον του Άστρους περισωθέντα ,εν μέρει, μικρά οχυρωματικά έργα,άτινα και ανίσχυρα θα ήσαν προς τον σκοπόν του Βιλλαρδουίνου¨(( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 99)

Στα αρχεία της Βενετίας του 15ου αιώνα το 1407, αναφέρεται το κάστρο «Astritzi».. «και κύριος αυτού Lampridios» , (Ν.Βέης Μνείαι του άστρους ,σελ 97). Ο κύριος του κάστρου ήταν ο Αγιαννίτης Λαμπρίδης ( Lampridios), και για το λόγο αυτό θεωρείται  η αναφορά  του 1407 είναι για το Κάστρο Παραλίου Άστρους .Το Κάστρο Παραλίου Άστρους  αναφέρεται  πιθανά είναι το «Astritzi» των Ενετών,αλλά δεν συμφωνούν με αυτό  όλοι οι ιστορικοί μελετητές (Ν.Βέης και άλλοι νεότεροι)

Επίσης σε αναφορές του Stefano Magno to 1463,1467,1469 και  άλλων για τα κάστρα του Μορέως το 1471  αναφέρονται δύο τοπογραφικα σημεία (κάστρα)  Astro και Astrici , Astro και Astritzi.( Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 38). Οι παραπάνω αναφορές «Astro»  είναι για  το κάστρο Εστέλλα στον Αγιάννη ,στην τοποθεσία Ξεροκάμπι,όπως αναφέρουν πειστικά ο Ν.Βέης  και πολλοί άλλοι ιστορικοί μελετητές και  οι αναφορές Astritzi, Astrici  είναι για το Κάστρο Παραλίου Άστρους.

 Οι ιστορικοί μελετητές συμφωνούν το Κάστρο Παραλίου Άστρους η των Ζαφειρόπουλων κτίστηκε το 15ον η 17ο αιώνα , πολύ αργότερα  από το 1256 , και επισκεύαστηκε το 1824-1825 από τον Πάνο Ζαφειρόπουλο η Άκουρο και τους αδερφούς  του Κωνσταντίνο και Ιωάννη.

Από τα παραπάνω αναφορές ,  του 1407  για  τον Αγιαννίτη Λαμπρίδη κύριο του κάστρου , για τα δύο τοπογραφικά σημεία (κάστρα)  του Stefano Magno(to 1463,1467,1469) ,την αναφορά του 1471  επίσης για τα δύο τοπογραφικά σημεία (κάστρα)   και την χρονολογία κατασκευής του κάστρου μετά το 15ο  αιώνα ,όπως συμφωνούν πολλοί ιστορικοί μελετητές , συμπεραίνουμε το  «Astritzi» των Ενετών ,είναι το Κάστρο Παραλίου Άστρους.

Στην ψηφιακή εποχή μας υπάρχουν πολλοί  που λανθασμένα και ατεκμηρίωτα αντιγράφουν χωρίς να διασταυρώνουν τα ιστορικά στοιχεία ,  και όπως τους καπνίσει «ξαναφράφουν την ιστορία» χωρίς βιβλιογραφία, για να την ξανά αντιγράψουν και άλλοι αργότερα που επίσης  χωρίς να διασταυρώνουν τι διαβάζουν , αναφέρονται στα προηγούμενα ατεκμηρίωτα κείμενα. Τα ατεκμηρίωτα αυτά κείμενα ,  είναι αυτά που λέμε  τα μεγάλα  παραμύθια , μισές αλήθειες  και ανακρίβειες ..

Από, Αρβανίτη Σμ., Το κάστρο του Παραλίου Άστρους Κυνουρίας.(2007)

«H ύπαρξη κάστρου στην  ίδια θέση ,από την Βυζαντινή περίοδο η την Ενετοκρατία ,δεν επιβεβαιώνεται ως τώρα  απο οικοδομικά λέιψανα.»

«Σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν, με επιφύλαξη, μπορούν να διακριθούν δύο οικοδομικές φάσεις . Στη πρώτη ανήκουν ο εξωτερικός οχυρωματικος περίβολος…  Συνεπώς εντάσσεται στην οικοδομική δραστηριότητα είτε κατά το διάστημα της Β’Ενεκοκρατίας στην Πελοπόννησο (1689-1715) και στα οχυρωμτικά έργα που κατασκεύασαν οι Οθωμανοί στην περιοχή για να αντιμετωπίσουν κυρίως τοπικά κινήματα είτε της Β’ Τουρκοκρατίας μετά το 1715».

«Με τα δεδομένα αυτά, η πρώτη οικοδομική φάση του Κάστρου του Παραλίου Άστρους τοποθετείται στην περίοδο από τα τέλη του 17ου  έως τα τέλη του 18ου αιώνα» (σελ.395).

Πρόσφατα ο καθηγητής Π.Β.Φάκλαρης Παράλιο Άστρος  (2023) αναφέρει «Στη πρώτη δεκαετία του 15ου αιώνα (1400-1410)… οι Ενετοί την εποχή εκείνη επισκεύασαν τα οχυρώματα Ναυπλίας και τότε πρέπει να κατασκεύασαν και το κάστρο στο Άστρος». Eπίσης αναφέρει «πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι το κάστρο που κτίστηκε με την πρωτοβουλία του Βιλλαρδουίνου ,είναι αυτό της Ωριάς στο Ξεροκάμπτι».

Από, Π.Β.Φάκλαρης. Παράλιο Άστρος  (2023)

«Στη πρώτη δεκαετία του 15ου αιώνα (1400-1410)… οι Ενετοί την εποχή εκείνη επισκεύασαν τα οχυρώματα Ναυπλίας και τότε πρέπει να κατασκεύασαν και το κάστρο στο Άστρος. Η ύπαρξη του κάστρου την εποχή αυτή επιβεβαιώνεται από πληροφορία που βρίσκουμε στα αρχεία της Βενετίας του 1407 ,όπου αναφέρεται το κάστρο Astritzi και ο κύριος του κάστρου με το όνομα Lampridios η Lamborcho …..Όμως, πιο πιθανό είναι το όνομα Lampridios να αντιστοχεί στο όνομα Λαμπρίδης .Σε αυό συνηγορεί η διατήρηση του συνγκεκριμένου επωνύμου στον Άγιο Ιωάννη (  σελ.87

«Στον 13ο αι. ονομάζεται Άστρος (Estella) ένα κάστρο στην ενδοχώρα της Κυνουρίας που κτίστηκε από τους Φράγκους»… «Το 1256, … ο πρίγκηπας  του Μορέως Γουλιέλμος  Βιλλαρδουίνος , για να υποτάξει τους Τσάκωνες, έκτισε πάνω στα όρη (suso en las montanyas) ένα κάστρο που ονομαζόταν la Estella,που αντιστοιχεί στην ονομασία Άστρος». “το κάστρο … φαίνεται ότι κυριαρχούσε στην περιοχή της Θυρεάτιδος, δηλ. του Άστρους κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ” …” Ο Βέης υποστήριξε ότι θα λεγόταν Άστρος ,επειδή θα κατοικούσαν στην περιοχή αυτή κατά το θέρος οι κάτοικοι του Άστρους”….. “πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι το κάστρο που κτίστηκε με την πρωτοβουλία του Βιλλαρδουίνου ,είναι αυτό της Ωριάς στο Ξεροκάμπτι” (Π.Β.Φάκλαρης , Παράλιο Άστρος 2023 . σελ 86,87).

Oι πηγές αναφέρονται στο τέλος.

Όλοι συμφωνούν  και ο  Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος  το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) (1256),  βρίσκεται στο Αγιάννη του Άστρους, στην τοποθεσία «Ξεροκάμπι», πάνω από του «άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής»   Το 1256  ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος έκτισε στον  Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας  στη θέση «Ξεροκάμπι» (2 χλμ ) σε ένα απόκρημνο λόφο σαν μία «φυσική πυραμίδα» «το κάστρον, όπερ καλείται» …«Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) (1256), » προς ευκολωτέραν υποταγήν  των γειτόνων Τσακώνων στη  Σίταινα , Καστάνιτσα και Πραστό, εκεί που ήταν οι Τσάκωνες , «επάνω εις τα όρη »  suso en law montanyas ,   όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μορέως. (Η φωτογραφία από το φίλο και γείτονα μας στη παλιά “μητρόπολη του Αγιάννη Σουληνάρι” Θόδωρο Μαγκλή) .

5) Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας  Δημήτριος Καρυτσιώτης

 Από Καριτσιώτικα Νέα.«Ο θρύλος λέει ότι ο 15χρονος Δημήτρης Καρυτσιώτης δούλευε με τον πατέρα του στο χωράφι τους στον Άγιο Ιωάννη Κυνουρίας εκείνο το πρωί του 1756 όταν ένας θείος του, περνώντας από εκεί, του πρότεινε να τον πάρει μαζί του στη Σμύρνη, όπου υπήρχε δουλειά και προοπτική για κάθε σκληρά εργαζόμενο έμπορο. Θα μπάρκαραν σε ένα πλοίο που έφευγε από τη Σκάλα, δηλαδή το σημερινό Παράλιο Άστρος. Δίχως να το σκεφτεί, και προτού ο πατέρας του εξετάσει το ζήτημα δύο φορές, ο ανήσυχος Δημήτρης έτρεξε να βρει τα τσαρούχια του για να ακολουθήσει το συγγενή του στο ταξίδι. Η παράδοση λέει ότι μέσα στη βιασύνη του, έφυγε φορώντας μόνο το ένα. Τόση ήταν η λαχτάρα του να ταξιδέψει».

Ο Καρυτσιώτης και ο Άκουρος αποκαλούσαν «πατρίδας μας» το Άστρος  και τον Αγιάννη του Άστρους.

Το αρχοντικό Καρυτσιώτη στον Αγιάννη, βρίσκεται κοντά στην πλατεία του χωριού ,κοντά  στο λόφο κουτρί  που  ήταν η Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη.  (Σήμερα ανήκει στους κληρονόμους Δημητράκη Ευθυμίου) .

Το αρχοντικό Καρυτσιώτη στο Άστρος , χτίστηκε πριν το 1750.  Το 1806 ο Leake αναφέρει στο Άστρος  υπήρχαν καλές εξοχικές κατοικίες, «πολλές από τις οποίες έχουν δύο πατώματα». (Leake Travels in Morea σελ. 486). (Σήμερα ανήκει στους κληρονόμους Μαρίνου Χασαπογιάννη) .

Από το ίδιο σιγίλιο του 1638 πληροφορούμαστε ότι ο Αγιάννης έγινε πατριαρχική εξαρχία «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον».  Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγού και διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους.

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης συνέχισε έμπρακτα  την Αγιαννίτικη δέσμευση  αιώνων, για «γράμματα» και μόρφωση. Το 1798  έχτισε στην θέση «Κουτρί» στον Αγιάννη  την περίφημη και καλλιμάρμαρο Σχολή Καρυτσιώτη , «Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑ», και το 1805 έχτισε στο Άστρος  το παράρτημα της  Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.  

Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης , πιθανόν να μην είχε διαβάσει Πλάτωνα γιατί άρχισε να εργάζεται 15 χρονών, που έλεγε «παιδείαν μεν ουν φέρει και νίκην» (η παδεία πράγματι φέρει και την νίκη), αλλά αναμφισβήτητα επηρεάστηκε από τα καλέσματα του Κοσμά Αιτωλού, του Ρήγα Φεραίου και του Αδαμάντιο Κοραή ( Από την Σμαράγδη Ι. Αρβανίτη) και από την Αγιαννίτικη παράδοση για «γράμματα». Η πίστη του στην εκπαίδευση και στη μόρφωση του Γένους είχε ήδη διαφανεί από τη σημαντική χορηγία την οποία είχε κάνει στη Σχολή της Κοινότητας των Ορθοδόξων της Τεργέστης.

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας ίδρυσε μαζί με άλλους ομογενείς την Κοινότητα Ελλήνων Ορθοδόξων της Τεργέστης, ήταν ενεργότατο μέλος , έθετε τους «κανονισμούς» της κοινότητας και υπηρέτησε σαν «βουλευτής», και επίσης ήταν ένας από τους ιδρυτές και σημαντικούς χορηγούς της Σχολής της Κοινότητας Ελλήνων Ορθοδόξων της Τεργέστης. Το 1812 σε ηλικία 70 ετών εξελέγη και δημοτικός σύμβουλος της πόλης, κάτι που αποδεικνύει την εκτίμηση της οποίας έχαιρε από την τοπική κοινωνία της Τεργέστης.


«Η Κοινότητα της Τεργέστης, όπως και όλες οι κοινότητες στις μεγάλες εμπορικές πόλεις, είχε δικό της καταστατικό που διευκόλυνε τη λειτουργία της. Αξίζει να αναφερθεί ότι ανάμεσα στους κανόνες τους οποίους έπρεπε να ακολουθούν όλα τα μέλη, ήταν ο αποκλεισμός οποιουδήποτε προκαλούσε σύγχυση, ταραχές και «ανακατώματα». Υποθέτουμε από τον χαρακτήρα του και την «έμπρακτη» ζωή του, αυτά ήταν απόψεις του Καρυτσιώτη. Η Κοινότητα απαιτούσε την ένωση και την ομογνωμία από τους αδελφούς, προκειμένου να μην εκτίθεται η Κοινότητα στις Αρχές και δυσφημείται στην Τεργεστίνικη κοινωνία».

Το μέγαρο “ΑΣΤΡΟΣ”στην Τεργέστη , αργότερα Pallazo Cartiotti in Trieste.”Στο μέγαρο αυτό, και προς τιμήν της ιδιαίτερης πατρίδας του, ο Κυνουριάτης έμπορος είχε θέσει την επιγραφή «ΆΣΤΡΟΣ». Η παραλιακή οδός εμπρός από το μέγαρο ονομαζόταν ViadeiGreci (οδός των Ελλήνων) και η παραλία «RivaCarciotti» (Σμαράγδη Αρβανίτη”.Έχει μεγάλη σημασία ότι το μεγαλοπρεπές μέγαρο στην Τεργέστη, ο μεγάλος ευεργέτης μας το είχε ονομάσει “ΆΣΤΡΟΣ”.

Επίσης το 1798 σε αριστοκρατικό και περίβλεπτο σημείο της παραλίας της Τεργέστης άρχισε την ανέγερση μεγαλοπρεπούς μεγάρου, τελείωσε το 1805, και προς τιμήν της ιδιαίτερης πατρίδας του, ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας έθεσε την επιγραφή «ΆΣΤΡΟΣ». Μετά τον θάνατο του το μέγαρο είναι γνωστό σαν Palazzo Carciotti. Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας έφυγε από την Καρύτσα του Αγιάννη 15 χρονών το 1756, αλλά δεν ξέχασε ποτέ την «πατρίδα» τον Αγιάννη και το Άστρος και για το λόγο αυτό ονόμασε το κτήριο στην Τεργέστη «ΑΣΤΡΟΣ», που θυμότανε καλά από το 1756 .  

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας στο μέγαρο «ΆΣΤΡΟΣ» αγνοώντας τον άμεσο κίνδυνο από τους Τουρκους και τους συμμάχους τους Αυστριακούς , θερμός υποστηρικτής του αγώνα κατά της Τουρκοκρατίας ,παρείχε για μήνες καταφύγιο στη σοφίτα του μεγάρου «ΑΣΤΡΟΣ» ,στους διασωθέντες Ιερολοχίτες του Υψηλάντη. Επίσης είχε επαφές και παρείχε βοήθεια στον εθνικό ήρωα Ρήγα Φεραίο, που τον ενέπνεε με το «Ώς πότε παλικάρια να ζούμε στα στενά» και «έμπρακτα» συμφωνούσε στο κάλεσμα του γιατί καταλάβαινε «η παδεία πράγματι φέρει και την νίκη». Δυστυχώς ο Φεραίος προδόθηκε, συνελήφθη από τους Αυστριακούς και παραδόθηκε στους Τούρκους που τον στραγγάλισαν και στη συνέχεια πέταξαν το σώμα του στον ποταμό Δούναβη.


Ο πολύ φημισμένος και νους για την «Ιερά Συμμαχία» Μέττερνιχ, φόβος και τρόμος για τους λαούς της Ευρώπης, ήταν ο Αυστριακός Καγκελάριος και πρίγκιπας, κάτι σαν την «τρόϊκα του 2009» η τους «Θεσμούς του 2014», και το 1816 έμεινε για ένα διάστημα στο τότε μέγαρο «ΆΣΤΡΟΣ».

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας «μπούκωνε» (φιλοδωρούσε ) με κάθε τρόπο τους μεγάλους της εποχής, για να βοηθήσουμε πιθανόν στον αγώνα κατά των Τούρκων ,(γνώριζε τι ήταν ο Μέττερνιχ, αλλά προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον επηρεάσει), όπως «μπούκωνε» (λαϊκά ,να χορτάσουν φαγητό μέχρι σκασμού…) και τους Τούρκους, για να λειτουργεί η Σχολή Καρυτσιώτη 23 χρόνια πριν την επανάσταση.

Η Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και το παράρτημα της στο Άστρος , έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες και οι Αστρεινοί με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι “καλαμαράδες ” να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις “έξυπνες ” προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη.  Ήθελε να ιδρύσει στην πατρίδα του μια σχολή, εφάμιλλη των Ευρωπαϊκών, που θα παρείχε τη γνώση στους μαθητές, δίνοντας τους την ευκαιρία να διαλέξουν δύο κατευθύνσεις: την εμπορική και την επαγγελματική

Η προ επαναστατημένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε χτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Είχε χτιστεί στο λόφο Κουτρί του Αγιάννη Κυνουρίας και ήταν ένα από τα λίγα “πανεπιστήμια” της προεπαναστατικής πατρίδας μας και οι μαθητές της ήταν από ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας. Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το 1798 το κτήσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και το 1805 το παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος.

Στο κτήριο της σχολής αυτής στο Άστρος στεγάζεται σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους. Επίσης ο ευεργέτης μας έκτισε δωμάτια για να μένουν οι μαθητές και οι καθηγητές στη σχολής. Στο προαύλιο χώρο της σχολής του Άστρους σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής με την δική τους ξεχωριστή ιστορία. Το 1805 δώρισε στους κατοίκους του Άστρους και στη Σχολή μια έκταση περίπου 48 στρεμμάτων, το λεγόμενο «Αγροκήπιο», δίπλα και γύρω από τη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής και να τρώνε οι οικότροφοι μαθητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα. Το ίδιο έτος (1805) ο αδερφός του, Γεώργιος Καρυτσιώτης, επίσης μεγαλέμπορος στην Τεργέστη, μετέφερε με «σούγελο» (πέτρινο αυλάκι ) για 5-6 χιλιόμετρα το νερό από τη (Μάνα του νερού), πλησίον της Μονής Λουκούς, στο Άστρος. Για “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή». …. «εις σιτηρέσιον του σχολείου τας προσόδους υποταστικού αξιολόγου πολυδένδρου και ευκάρπου». 

Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης ετίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη και θεώρησαν αναγκαίο να προσθέσουν το όνομα του στη διακήρυξη για την μεγάλη, για την «έμπρακτη» και αποτελεσματική προσφορά του στην εθνική παλιγεννεσία. Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγάλους της εποχής ”…. και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, ……Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας».

Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη στο Ελληνικό Έθνος, εκήρυξε «αρχαιολογικόν χώρον» την τοποθεσία «Κουτρί» στον Αγιάννη ,όπου είχε χτιστεί το 1798 η Σχολή Καρυτσιώτη, «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον» το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη που είχε χτιστεί το 1805 στο Άστρος ( στην διακήρυξη ονομάστηκε Μουσείο Καρυτσιώτη) και το Αγρογήπιο Καρυτσίωτη «ιστορικό τόπο».

Είχε επίσης προετοιμάσει και την επιγραφή για τον τάφο του, που μας δείχνει συνοπτικά τον χαρακτήρα του, την αγάπη του για την πατρίδα του ,που δεν ξέχασε ποτέ, και την δέσμευση του για «γράμματα» και μόρφωση των νέων της πατρίδας του.

Από το http://www.arcadiaportal.gr,Εύα Γαλανιάδη

«Το επίγραμμα στον τάφο του,(πού έχει σημασία έγραψε ο ίδιος), το οποίο παραθέτουμε στα νέα ελληνικά, συμπυκνώνει εύγλωττα όλη του την πορεία:»

«Εδώ κείται ο Δημήτριος Καρυτσιώτης, ο οποίος κατά την ευσέβεια, την επιείκεια και κατά την τιμιότητα στις συμβολαιογραφικές πράξεις σε όλους τους Έλληνες και ξένους ήταν σεβαστός έως την τελευταία μέρα της ζωής του, και ο οποίος ουδέποτε λησμόνησε την ιδιαίτερη πατρίδα του, και ίδρυσε σε αυτήν σχολείο με δικές του δαπάνες, για να ανακτήσει η νεότητα του τόπου και των γύρω περιοχών την πατροπαράδοτη αρετή».

¨Ήθελε να τελειώσει τη ζωή του , με την τελευταία λέξη και επιθυμία του , τονίζοντας στους μεταγενέστερους δεν ξέχασε την πατρίδα του τον Αγιάννη και το Άστρος και την μεγάλη σημασία για την δέσμευση του, για «γράμματα» και μόρφωση των νέων της πατρίδας του.

  • «Παραιτώ της πατρίδος μου το κτίριον της Σχολής και το υποστακτικόν( Αγροκήπιο) του Άστρους με όλα τα συμπεριλαμβανόμενα εις το κοντράτο (συμβόλαιο) καμωμένου παρ’ εμού. Μάϊος 1819 Δ.Καρυτσιώτης»

  • Εις τη διαθήκην του την 27η Φεβρουαρίου 1819 στη Τεργέστη. Δημήτριος Καρυτσιώτης, εις παράγραφον 5 της διαθήκης του «5) Αφήνω εις την πατρίδα μας (χωρίον μας) το κτίριον του σχολείου και την περιουσίαν του Άστρους(Astro) ως είναι»( Φλουδας ,Θυρεατικα Β’ σελ 312)

Στο προαύλειο της σχολής Καρυτσιώτη διακρίνονται οι καμινάδες των δωματίων της σχολής των οικοτρόφων μαθητών .

Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 22 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823. .

Η πλατεία Καρυτσιώτη 

ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/65069/3340/1-8-2005, ΦΕΚ 1194/Β/30-8-2005Τίτλος ΦΕΚ       Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.

 Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης”.

6)Ο Οικιστής Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος

«Το  Εκτελεστικόν   σώμα κρίνει εύλογον τον τακτικόν αναγνωρισμόν αυτώ εις την στρατηγίαν.  Εν Άστρει τη κδ’Μαρτίου ,κωκγ’ και γ’ της Ανεξαρτησίας ».

Είναι αναμφισήτητο γεγονός τα ονόματα των καινούργιων οικισμών δίνουν πάντοτε οι οικιστές τους και αναμφίβολα το 1845   ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος ,ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ, ονόμασε το νεότερο οικισμό της περιοχής Παράλιο Άστρος .

Το Παράλιο Άστρος  έχτισε  από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος , όπως τιμoύν με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι  Παραλιώτες , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ». Ο Άκουρος , ο αδελφός του Ιωάννης Ζαφειρόπουλος, πρώτος δήμαρχος του Δήμου Θυρέας από το 1837-1847 και ο διακεκριμένος Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου,  ονόμασαν το 1845 τον καινούργιο οικισμό  Παράλιο Άστρος. ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός  το 1845 προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Από τον Αγιάννη προήλθε το Άστρος, το Παράλιο Άστρος και άλλοι μικρότεροι οικισμοί .  Το Παράλιο Άστρος έχτισε από το  1832-1845   ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος   (περ. 1788 – 1847 η 1848 ) και οι αδελφοί του. Οι Ζαφειρόπουλοι αναφέρονται από τους ιστορικούς ότι ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του Παραλίου Άστρους .Οι Παραλιώτες τιμούν με αδριάντα  τον Άκουρο στη κεντρική πλατεία , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ». 

Ο  διακεκριμένος  Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου,  ακολούθησε τον Άκουρο και αναφέρει μετά το 1854  για τα γεγονότα της εποχής, «έκτισε  την οικίαν του ενταύθα κατά το έτος  1832» στο «Νησί» , που θεωρείται  από τα πρώτα σπίτια του οικισμού, « ωκοδόμησαν εις το παράλιο Εργαστήρια» και  « το έτος 1838…  ήσαν τότε ολίγοι οι κατοικήσαντες εις παράλιο». Τον Λογοθέτη ακολούθησαν και άλλοι Αγιαννίτες και ο οικισμός άρχισε  σιγά σιγά και δειλά να  αναπτύσσεται. Δεν είναι τυχαίο που στον εκλογικό κατάλογο του 1871 της «Κοινοτ. Παραλίου Άστρους »   αναφέρεται πρώτος  ο Αγιαννίτης  Αναστάσιος Πάσχος του Ιωάννου κτηματίας

Πριν το 1832 δεν υπήρχε οικισμός στην  τοποθεσία για χιλιάδες  χρόνια και ο Άκουρος αναφέρει  στον Όθωνα και επιβεβαιώνει «το ακατοίκητο τούτο μέρος». Ο Leake αναφέρει  το 1805 δεν υπήρχε οικισμός στην τοποθεσία και  «στη σκάλα υπάρχουν μια δεξαμενή, ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels in the Morea σελ 482) , όπως το ίδιο αναφέρουν και άλλοι ιστορικοί μελετητές .

Το όνομα της σημερινής τοποθεσίας του Παραλίου Άστρους  μέχρι το 1845 ήταν  Σκάλα  η Σκάλα  του  Άστρους  και υπάγετο διοικητικά στο γειτονικό οικισμό  Άστρος. Ο  βουλευτής Κων.  Ζαφειρόπουλος, πρώτος κάτοικος και οικιστής  του Παραλίου Άστρους αναφέρει  το 1823    «Την Σκάλαν του Άστρους» “Σκάλα Άστρους ” αναφέρεται από την Πελοποννησιακή Γερουσία το 1822 και “σκάλα Άστρους” , “λιμάνι του Άστρους” από πολλούς άλλους . Ο Leake  αναφέρει το όνομα  της περιοχής ήταν Σκάλα του Άστρους, “Leaving the Scala of Astro= φεύγοντας από την Σκάλα του Άστρους ,Travels in the Morea (σελ 485 ).

Ο νεότερος οικισμός της περιοχής το 1845 προσαρτήθηκε στο υπάρχοντα από το 1835  δήμο Θυρέας. Παράλιον Άστρος Κυνουρίας .  ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας

 Η Αστρεινή παράδοση, φέρει τον Κολοκοτρώνη να παραθέτει γεύμα το 1821 αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος στο Δημήτριο Υψηλάντη, το γνωστό ως Κολοκοτρωνέικο τραπέζι, γίδα ψητή στρωμένη σε φύλλα, ασκί με ρετσινόκρασο και ψωμί. Το γεύμα έγινε  στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη κάτω από το τίλιο ,που ακόμα υπάρχει και αργοπεθαίνει, και είχε πολλά δένδρα και νερό από το «σούγελο του Καρυτσιώτη» και στο χώρο υπάρχει σχετική πινακίδα, δίπλα στην Σχολή Καρυτσιώτη (νυν Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους).Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης  εις τα Απομνημονεύματα του αναφέρει  το γεύμα στον Δημήτριο Υψηλάντη  έγινε « εις τους ίσκιους των δένδρων του Άστρους» (Φλούδας Θυρεατικά  Β   ) και ο Γ. Τερτσέτης  αναφέρει  «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους» (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής  σελ.287).

Στο αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος   έγινε συνάντηση και γεύμα με τους στρατιωτικούς και τους προκρίτους τησ περιοχής , για να τους  διαβάσει το έγγραφο του αδελφού του  Αλέξανδρου Υψηλάντη που τον διώριζε «πληρεξούσιο του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής». Ο Υψηλάντης στο γεύμα ρώτησε τον Άκουρο γιατί είχε γένια και πολλά μαλιά . Ο Άκουρος απάντησε στο πρίγκιπα θα κουρευτεί όταν θα δει την πατρίδα ελεύθερη . Τότε ο Υψηλάντης είπε, ώστε Άκουρος θα μείνεις …  Απο τότε το παρώνυμον  «Άκουρος»  κώλησε στο Άκουρο ,που μάλιστα κράτησε την υπόσχεση του.

Οι αδελφοί Ζαφειρόπουλοι ήταν Αγιαννίτες  της διασποράς και δεν ξέχασαν ποτέ την πατρίδα τους το Άστρος και το Αγιάννη του Άστρους. Ο Πάνος  (Άκουρος)  Ζαφειρόπουλος , είναι ένας από τους σημαντικότερους, η ορθότερα ο σημαντικότερος Αγιαννίτης πριν την επανάσταση του 1821 και η προσφορά του στη Θυρεάτιδα Γη και την πατρίδα είναι ανυπολόγιστη, δεν αναφέρεται στα βιβλία της ιστορίας και είναι παράξενα άγνωστος για τις μεγάλες προσφορές του στην πατρίδα μας. Αδέρφια του ήταν οι Ιωάννης Ζαφειρόπουλος (1795 – 1854) και Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος. ( +1826).

Οι αδερφοί Ζαφειρόπουλοι είχαν  καλές σχέσεις με τον  βασιλιά Όθωνα, ο Άκουρος  στην επίσκεψη του Όθωνα του δώρισε το κάστρο αλλά ο Όθωνας διακριτικά δεν αποδέχτηκε την δωρεά.  Το Παράλιο Άστρος  σαν ο νεότερος οικισμός της περιοχής  προσαρτήθηκε στο δήμο Θυρέας  το 1845, με τις έκδηλες , αυτονόητες ενέργειες και καλές σχέσεις με τον βασιλιά Όθωνα  του  Άκουρου , του αδερφού του πρώτου δήμαρχου του δήμου Θυρέας και οικιστή του Παραλίου Άστρους  Ιωάννη Ζαφειρόπουλου  ,(δημάρχου του δήμου από 1837-1847) και του Λογοθέτη πρώτου προέδρου του δημοτικού συμβουλίου ,   αν και ο δήμος Θυρέας συστήθηκε  το 1835 και το  1841  ο δήμος  περιλάμβανε τα χωριά  Άγιος Ιωάννης,  Άστρος , Μελιγού και Πλάτανος, δεν αναφέρεται στο ΦΕΚ 1841 το Παράλιο Άστρος .Ο δημοφιλής στρατηγός Άκουρος ήταν πανίσχυρος, γιατί είχε την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Θυρέας για πολλά χρόνια, δήμαρχος ήταν ο αδερφός του και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ο συνεργάτης του Λογοθέτης.

Το γεγονός της καθυστέρησης  της προσάρτησης του οικισμού στο Δήμο Θυρέας, συμπεραίνουμε  οφείλεται ότι πριν 1845  ο οικισμός δεν είχε τα απαιτούμενα κριτήρια από το Ελληνικό κράτος να προσαρτηθεί  στο υπάρχοντα από το 1835 Δήμο, γιατί ο οικισμός ήταν πολύ μικρός,« το έτος 1838…  ήσαν τότε ολίγοι οι κατοικήσαντες εις παράλιο». Αν και ο Άκουρος με το αδερφό Ιωάννη , του πρώτο δήμαρχο του δήμου από 1837-1847, επιθυμούσαν το συντομότερο να γίνει επίσημα και να ονομασθεί οικισμός. Τελικά οι Ζαφειρόπουλοι τα κατάφεραν  και  το 1845 έγινε οικισμός και τον ονόμασαν επίσημα Παράλιο Άστρος.

Ο Άκουρος  επιβεβαιώνει πριν το 1824, τότε δεν υπήρχε οικισμός στο Παράλιο Άστρος , “την πατρίδα μας Αγιάννης και Άστρος”, πατρίδα βέβαια αυτονόητα είναι οικισμός ,δεν είναι κάμπος .Για το λόγο αυτό το 1845 ονόμασε τον καινούργιο οικισμό Παράλιο Άστρος, σίγουρα δεν το ονόμασε ο βασιλιάς Όθωνας. Φυσικά δεν ονόμασε το καινούργιο οικισμό με το ίδιο όνομα της γειτονικής πατρίδας του Άστρος και είναι αυτονόητο ο Άκουρος δεν θα ονόμαζε δύο χωριά με το ίδιο όνομα Άστρος, σοβαρός και λογικός έμπρακτα ήξερε και καταλάβαινε καλύτερα.

•          Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους» (Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 52)

•          Πάνος Ζαφειρόπουλος, από την Κωνσταντινούπολη που βρισκόταν έλεγε, «Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες,μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50)

•          Πάνος Ζαφειρόπουλος, «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Αγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 51)

Παράλιον Άστρος (Αρκαδίας) ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845, Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας .

Από Ι. Αρβανίτη ,Από τις Πηγές του Λαού μας, τόμος A,Β, Αθήνα 1988. Οι σφραγίδες τηε κοινότητας Παραλίου Άστρους του 1912 και 1932 ,

Oι σφραγίδες της Κοινότητας του Παραλίου Άστρους , από τις αρχές του 20 αιώνα αρχικά, «ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΑΣΤΡΟΥΣ» 1912 και αργότερα «ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ» 1932.

Από το Astros-Kynoyria News ,Γιάννη Δ.Κουρμπέλη Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος)

«Τον Νοέμβριο του 1824, οι αδερφοί Ζαφειρόπουλοι ξεκίνησαν τις εργασίες αναστύλωσης του ερειπωμένου Φράγκικου Κάστρου του Παραλίου Άστρους και τελείωσαν τον Αύγουστο του 1825. Για την κατασκευή δαπανήθηκαν πάνω από 200.000 γρόσια (σύμφωνα με αναφορά της Ευφροσύνης χήρας Ιωάννη Ζαφειρόπουλου). Οι αδερφοί Ζαφειρόπουλοι εγκαταστάθηκαν, πλέον, μόνιμα στο Κάστρο, οι ιστορικοί  μελετητές αναφέρουν ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του Παραλίου Άστρους , και αποτέλεσαν τους οικιστές του Παραλίου Άστρους. Πολλοί Αγιαννίτες τους ακολούθησαν και εγκαταστάθηκαν και αυτοί μόνιμα στο Παράλιο Άστρος, μεταξύ 1825 – 1828 και ύστερα. Αυτοί ήταν κυρίως αγωνιστές που ανήκαν στο στρατιωτικό σώμα του. Οι πρώτες Αγιαννίτικες οικογένειες που ακολούθησαν τους Ζαφειροπουλαίους ήταν ενδεικτικά: η οικογένεια Πάσχου, Λογοθέτη, Νικολαΐδη, Μαρούδη (ορισμένα μέλη της), Ζαφείρη (ορισμένα μέλη της), Κοράλλη, Μπόρτζου, Διίμαντή, Καραμπάτσου, Βασιλείου, Μακρή, Μπρεθέ, Γενοβέλη, Κωνσταντίνου κ.α., καθώς και οι Σπετσιώτικης καταγωγής οικογένειες Αβραντίνη και Νέστορα. Πληροφορίες για τους πρώτους οικιστές του Παραλίου Άστρους λαμβάνουμε από το υπόμνημα του Αγιαννίτη Μιχαήλ Λογοθέτη, ο οποίος διετέλεσε και πρώτος πρόεδρος του Παραλίου και από εκλογικούς καταλόγους του 1871 & 1881.»

Δεν είναι τυχαίο που στον εκλογικό κατάλογο του 1871 της «Κοινοτ. Παραλίου ‘Aστρους» αναφέρεται πρώτος  ο Αγιαννίτης  Αναστάσιος Πάσχος του Ιωάννου κτηματίας .

Από το Άστρος της Θαλάσσης

Η φωτογραφία από τον Νίκο Σκαρμούτσο και την ιστοσελίδα το Άστρος της Θαλάσσης.

“Στις αρχές Ιουλίου 1826, το στρατιωτικό σώμα του Πάνου Ζαφειρόπουλου κατέσφαξε 400 άραβες σε ενέδρα που είχε στήσει στον Μεχμέτ αγά της Τριπολιτσάς. Αυτό ήταν πολύ βαρύ πλήγμα για τους Οθωμανούς. Γι’ αυτό ο Ιμπραήμ πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς τον Άγιο Ιωάννη και ολόκληρη την επαρχία του Αγίου Πέτρου”.

Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει πρσωρινά, ούτε στο Κάστρο Παραλίου Άστρους στις 5-6 Αυγούστου 1826, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί νικηφόρα στον Ιμπραήμ  και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος (Άκουρος). Η νίκη του Άκουρου το 1826 στο Κάστρο Παραλίου Άστρους  η Ζαφειρόπουλων αναπτέρωσε το ηθικό των επαναστατημένων αγωνιστών και έπαιξε σπουδαίο ρόλο για την Ελληνική επανάσταση την κρίσιμη  και δύσκολη τότε χρονική περίοδο. Από Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος 1826, αναφέρεται για το στρατό του Ιμπραήμ «και βλέπει τον εχθρόν επιστρέφοντα πάλιν πανστρατιά, και διευθυνόμενο προς τα Καλύβια του αγίου Ιωάννου εις το Άστρος».

 Από την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη διασώθηκαν έξυπνα και προνοητικά από τον Άκουρο 1500 βιβλία της Σχολής γιατί γνώριζε την αξία τους , αρχικά στο αρχοντικό του στον Αγιάννη και αργότερα μεταφέρθηκαν  στην οικία των  Ζαφειρόπουλων , στο Κάστρο Παραλίου Άστρους η Ζαφειρόπουλων .Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.”Τα βιβλία αυτά βρίσκονται σήμερα στο ίδρυμα Ζαφείρη στο γειτονικό Άστρος.

2: Η Βιβλιοθήκη της Σχολής Καρυτσιώτη. Χριστίνα Κουλούρη. 1991.

Οι Αγιαννίτες προσέφεραν πολλά και σημαντικά στην Ελληνική επανάσταση του 1821 και ο σημαντικότερος από όλους του Αγιαννίτες ήταν ο στρατηγός Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος)  , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου της   εθνοσυνέλευσης στο Άστρος. Κατά την έναρξη της επανάστασης, υπό την ηγεσία του Πάνου Ζαφειρόπουλου, πάνω από 100 κάτοικοι του Αγιάννη, συμμετείχαν σε μάχες  των Δολιανών και των Βερβένων,  στην Τριπολιτσά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο.

Η προσφορά του Άκουρου στην απελευθέρωση , όχι στη άλωση , της Τριπολιτσάς είναι αποφασιστική. Η άλωση ήταν μία της πόλης απο Τούρκους εισβολείς. Πριν την πτώση της Τριπολιτσάς οι Έλληνες έκαναν πολλές διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους και Αλβανούς να τους αφήσουν να φύγουν με την κινητή περιουσία τους, αλλά οι Έλληνες επέμεναν χωρίς τα όπλα τους. Οι διαπραγματεύσεις δεν επέτυχαν, δεν είχαν ακόμα τελειώσει και ο Άκουρος με τον Κονδάκη χωρίς να ειδοποιήσει τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους οπλαρχηγούς έδωσε το σήμα για την επίθεση. Ο Μανώλης Δούνιας ανέβηκε στο τείχος για να βοηθήσει τον τούρκο φίλο του τηλεβολιστή που γνώριζε να “διαφύγει” , όπως του είχε υποσχεθεί όταν του νωρίτερα του πήγαινε τρόφιμα. Οι άλλοι τηλεβολιστές δεν ήσαν εκεί εκείνη την ώρα ,ο Δούνιας συλλαμβάνει τον φίλο του και κάνει σηνιάλο στους άνδρες του Άκουρου που περίμεναν από κάτω στον προμαχώνα της «πόρτας του Αναπλιού» να ανέβουν με σχοινιά στο τείχος. Γρήγορα ανέβηκαν και γύρισαν τα τηλεβόλα κατά της πόλης. Ανοίγουν την «πόρτα του Αναπλιού» και πρώτος εισέρχεται ξιφήρης ο Άκουρος με τους άνδρες του που περίμενε από κάτω το σηνιάλο του Δούνια. .Ανοίγουν τις άλλες πόρτες και ένας μεγάλος σταθμός της Ελληνικής επανάστασης είχε συντελεστεί. Ο Κολοκοτρώνης και οι οπλαρχηγοί συγχώρεσαν τον Άκουρο που δεν τους είχε προειδοποιήσει. Όλοι καυχιόντουσαν η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς οφείλετο σε όλους τους Πελοποννησίους, αλλά ο Φωτάκος τους διόρθωσε επιγραμματικά. «Είναι κρίμα μέγιστον να ζητούν να αφαιρέσουν από τους Αγιοπετρίτες και Τσάκωνες το λαμπρό τούτο κατόρθωμα» Φωτάκος σελ 128.

«H ιστορία δεν σβήνεται ,δεν ξαναγράφεται και δεν κρύβεται».  

“Για να μπορεί όμως η ιστορική συγγραφή να είναι ωφέλιμη, πρέπει να είναι αντικειμενική και να υπηρετεί μόνο την παρουσίαση της αλήθειας, γιατί, αν λείπει το στοιχείο της αλήθειας, η ιστορία καταντά «ανωφελές διήγημα». Πολύβιος

«Τόσο αδοκίμαστα αναζητούν οι πολλοί την αλήθειακαι στρέφονται προς όσα βρίσκουν έτοιμα» και “Άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε» Θουκυδίδης (περ. 455 π.Χ. – περ. 399 π.Χ.)

Η ιστορική αλήθεια είναι ο Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  είναι ο ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ.

Οι Αγιαννίτες, Αστρεινοί και οι Παραλιώτες είναι οι ίδιοι κάτοικοι, αυτά μας έλεγε ο Άκουρος  με λόγια και με έργα.

  Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους   

«Το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η Β’ Εθνική Συνέλευσις»

Το Αρχαιολογικό Μουσείο  Άστρους στεγάζεται στη Σχολή Καρυτσιώτη, κτήριο τοπικού παραδοσιακού ρυθμού , και βρίσκεται στο Αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος , δίπλα στο γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης(1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) .Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και «καλλιμάρμαρο»  Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος  το παράρτημα της Σχολής του Αγιάννη. Η σχολή ήταν ένα είδος πανεπιστημίου για εκείνη την εποχή, αφού οι μαθητές από όλη την Ελλάδα διδάσκονταν αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μαθηματικά, φυσική – χημεία, γαλλικά και ιταλικά κ.α.

Η «καλλιμάρμαρος»  σχολή στον Αγιάννη κάηκε μέχρι τα θεμέλια το 1826 από τον Ιμπραήμ .Η Σχολή στο Άστρος επίσης καταστράφηκε το 1826 από τον Ιμπραήμ , αλλά αναστηλώθηκε αργότερα από συγγενείς του Καρυτσιώτη και επαναλειτούργησε το 1829 με την ονομασία «Μουσείον Καρυτσιώτη», όπως είχε ονομασθεί στην Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου» .

Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη στο Ελληνικό Έθνος, εκήρυξε την τοποθεσία «Κουτρί» στον Αγιάννη «αρχαιολογικόν χώρον» ,όπου είχε χτιστεί το 1798 η Σχολή Καρυτσιώτη, «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον » το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη που είχε χτιστεί το 1805 στο Άστρος ( στην διακήρυξη ονομάστηκε Μουσείο Καρυτσιώτη) και το Αγρογήπιο Καρυτσιώτη «ιστορικό τόπο».

Διδακτήριον Άστρους, ΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946.«Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις».

Σύμφωνα με την ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/65069/3340/1-8-2005 (ΦΕΚ 1194/Β/30-8-2005, «Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου»), έχει χαρακτηριστεί ως «ιστορικός τόπος το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τ.μ. του παλαιού αγροκηπίου (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων».

…. «Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναϊικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης».

Η ιστορία του Αρχαιολογικoύ Μουσείου Άστρους – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

Η ιδέα του μουσείου Άστρους ξεκίνησε και έγινε πραγματικότητα  από τον αείμνηστο καθηγητή μας Κυριάκο (Κούλη) Χασαπογιάννη. O «αρχαίος Έλληνας» Κούλης Χασαπογιάννης, είχε κατά λάθος γεννηθεί 2,500 χρόνια αργότερα.  Όλη η κοινωνική και επαγγελματική  του ζωή ήταν γεμάτη  «αμοιβαίο σεβασμό», «Ελληνικό  μέτρο» , απαράμιλλο ήθος και «υπερβολικότατη ευγένεια»  για την παραμικρή λεπτομέρεια, ακόμα και όταν μερικοί μαθητές του τον πείραζαν, χαμογελούσε  με γλυκό και ευγενικό τρόπο και  γύριζε γρήγορα στο δικό του θέμα  για να προλάβει  να μάθουν κάτι οι μαθητές, τους έτρωγε το χρόνο του διαλλείματος…, αυτοί ήταν οι καθηγητές μας και αυτά μας έμαθαν.

Στην δεκαετία του 1950 υπήρχε  υπεύθυνος γεωπόνος για το αγροκήπιο Καρυτσιώτη, που στεγαζότανε στο παραπάνω  κτήριο του αγροκηπίου, ήταν δίπλα στην κεντρική είσοδο του αγροκηπίου απέναντι από το σωζόμενο αρχοντικό του Δημητράκη Ευθυμίου . Στο  κτήριο του αγροκηπίου το 1959 ,ο  αρχαίος Έλληνας και αείμνηστος καθηγητής μας  Κυριάκος (Κούλης ) Χασαπογιάννης στέγασε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους.

Το  κτήριο του αγροκηπίου μετα το 1985 πριν την κατεδάφιση, διακρίνεται η επιγραφή Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και τα κάγγελα, που προστέθηκαν για λόγουσ ασφαλείας των μνημείων.

Για πολλά χρόνια μάζευε ότι έβρισκε και θεωρούσε σημαντικό από όλη την Κυνουρία. Κουβαλούσε τα μαρμάρινα αγάλματα  με τους συγχωριανούς του χωρικούς και ζήταγε καμιά φορά και την βοήθεια του Πάνου Καμπύλη, που ήταν νεότερος και δυνατότερος, να τα ανεβάσουν στη σκάλα και λόγω της μεγάλης ηλικίας του έπιανε και αυτός δήθεν από μια άκρη για να βοηθήσει. Τα κάγκελα στα παράθυρα για ασφάλεια από τους αρχαιοκαπήλους συνεργάτες, δεν τα είχε βάλλει ο Καρυτσιώτης ούτε ο γεωπόνος  και οι κηπουροί του αγροκηπίου, τα είχε βάλλει με τα χέρια του …ο αείμνηστος καθηγητής μας και τα επιθεωρούσε κάθε φορά που άνοιγε του Μουσείο Άστρους.

 Όλες «οι συλλογές» όπως αποκαλούσε τα μνημεία,  εκτός από  ένα, τα στέγαζε στο  παραπάνω διώροφο  πλίθινο  κτήριο. Το μικρό αγαλματάκι που δεν άφηνε ποτέ στο τότε μουσείο, τον εκφραστικότατο αυτοηδονιζόμενο σάτυρο, ο  αείμνηστος καθηγητής μας το κουβαλούσε πάντοτε μαζί  του και το έπαιρνε στο σπίτι του, γιατί το θεωρούσε πολύ σημαντικό και στόχο αρχαιοκαπήλων. Όταν ερχόντουσαν  επισκέπτες σπουδαίοι  με αξιώματα η  απλοί άνθρωποι ο καθηγητής τους ξεναγούσε στο χώρο με πολύ χαρά και ενθουσιασμό. Αν τους θεωρούσε  «ύποπτους»  δεν τους έδειχνε το μικρό αγαλματάκι. Πολλές φορές περίμενε ανυπόμονα να έρθουν επισκέπτες για να κάνει αυτό που του «άρεσε»  και το καθήκον του . Ακολουθούσε την ίδια πάντοτε  διαδρομή , σχολή, ιερός χώρος, τίλιο (όπου έγινε το Κολοκοτρωναίϊκο τραπέζι  στον Υψηλάντη), και στο «μουσείο» και στο τέλος έβγαζε το μικρό αγαλματάκι από την τσέπη του. Έλεγε πάντοτε τα ίδια ακριβώς σαν μαγνητόφωνο με ένα πολύ ήπιο, γλαφυρό και πειστικό τρόπο ,όπως τα «χρυσά κουτάλια» ήταν τα χέρια που έτρωγε ο Κολοκοτρώνης με τον Υψηλάντη στο τίλιο , τι έλεγε στη Μελιγού ο Ανδρούτσος και ο Πλαπούτας στο γέρο του Μοριά. Τα έλεγε όλα με «στόμφο ,σαν να αγόρευε στους  Αθηναίους του Περικλή, χωρίς κανένα χαρτί, δυστυχώς δεν έγραφε τίποτα  γιατί ήταν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια. Όταν τελείωνε η  ξενάγηση έλεγε στη παρέα του ενώ περπατούσαν στην κεντρική πλατεία , τον υποθηκοφύλακα αείμνηστο αδερφό του Περικλή και τον καθηγητή  « Μπαρμπαγιάννη» Σιούτο με έκδηλη ικανοποίηση ,«του τα έψαλλα και αυτού». Είχε και εκείνη τη φορά εκτελέσει το πατριωτικό του καθήκον, έτσι ένοιωθε. 

Μαθητές στο «Λύκειο Άστρους» ,στεγαζότανε στη Σχολή Καρυτσιώτη,  την δεκαετία του 1960 παίζαμε ποδόσφαιρο  τα Σαββατοκύριακα στο γήπεδο, την σημερινή πλατεία Καρυτσιώτη. Όταν ο καθηγητής μας  ξεναγούσε επισκέπτες   και έφθανε στο τίλιο μετά την Σχολή κα το Ιερό Χώρο, σταματούσαμε το παιχνίδι και παρακολουθούσαμε από κοντά την ξενάγηση , για να ακούσουμε τα «χρυσά κουτάλια» και το μαγνητόφωνο καθηγητή μας. Μερικοί συμμαθητές ,τότε  θεωρούσαν  ήταν ο κατάλληλος χρόνος, να καθαρίσουν ενδεικτικά  τον χώρο,( τα σκουπίδια τα τοποθετούσαν προνοητικά  οι ίδιοι νωρίτερα)  και κοίταγαν να τους βλέπει σίγουρα  ο καθηγητής μας, που για αυτό  τους  άμοιβε  με καλύτερους βαθμούς…  Μια φορά μια νεαρή επισκέπτης δίπλα στους φοίνικες στην είσοδο του μουσείου  ,  ρώτησε το καθηγητή μας να  εξηγήσει καλύτερα τις δύο διαφορετικές εκφράσεις του σάτυρου. Ο καθηγητής μας απάντησε μονολεκτικά « να ρωτήσεις τον άνδρα σου» ,  συνέχισε την ξενάγηση  σύμφωνα με το  κείμενο του μαγνητόφωνου, και έβαλλε το σάτυρο στη τσέπη του για κάθε ενδεχόμενο.

Όταν μετά από περίπου 40 χρόνια διδασκαλίας και ξεναγώγησης  στο ίδιο τόπο, έγινε επιθεωρητής και έπρεπε να φύγει από το Άστρος για πρώτη φορά και να πάει στη Ρόδο, παρέδωσε συγκινημένος το αγαλματάκι «δημόσια»  για κάθε ενδεχόμενο, στο άλλο αείμνηστο καθηγητή μας Πάνο Καμπύλη, που έπρεπε να τον επιβεβαιώσει ότι θα το πρόσεχε και θα το έπαιρνε στο σπίτι του.

Ο αείμνηστος καθηγητής μας  Παναγιώτης (Πάνος) Καμπύλης συνέχισε με το ίδιο  και  καλύτερο τρόπο να υπηρετεί το μουσείο και τον τόπο. Ο φίλος και σεβαστός μας καθηγητής  Ηλίας Σακαλής, με την αναμφίβολα επίδραση του άλλου αείμνηστου καθηγητού μας  Μίμη Σακαλή και του  Γεωργίου Σταϊνχάουερ, έφορου  αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΑ, έφερε το έργο όπως το ξέρουμε σήμερα με μεγάλη εξυπνάδα και πολλή δουλειά , μετέφερε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους  από το κτίριο του αγροκηπίου στη Σχολή Καρυτσιώτη. Πολλοί άλλοι γνωστοί και άγνωστοι συμπατριώτες μας  συνέχισαν και συνεχίζουν   σήμερα το έργο και την παρακαταθήκη, που άφησε ο «αρχαίος Έλληνας»  Κούλης Χασαπογιάννης ,αδιάκοπα όσο μπορούν  και αμισθί , όπως έκαναν όλοι οι προηγούμενοι. Υπήρχαν κάποτε  μερικοί  άνθρωποι που προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους στο τόπο. Όλους αυτούς τους γράψαμε στα βιβλία της ιστορίας, τους ευχαριστούμε και θα τους ευγνωμονούμε πάντοτε. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε σήμερα, χωρίς όλους αυτούς «δεν θα είχαμε τίποτα», ούτε θα κάναμε τον σημερινό διάλογο.

Οι καθηγητές μας Κυριάκος (Κούλης ) Χασαπογιάννης , Παναγιώτης (Πάνος) Καμπύλης και Ηλίας Σακαλής, διετέλεσαν αμισθί Αρχαιολογικοί Επιμελητές , διορισμένοι απο το ΥΠΠΟΑ.

Την δεκαετία του 1950 η τοπική κοινωνία μπορούσε να έχει το μουσείο της στο Άστρος που με χαρά και υπερηφάνεια έδειχνε ότι είχε…αλλά σήμερα δεν μπορούμε να έχουμε το μουσείο ανοικτό.

Η παραπάνω  φωτογραφία  είναι το 1967 με μαθητές της τελευταίας τάξης και τον επιστάτη (κτύπαγε το κουδούνι ) του Λυκείου Άστρους. 

Το Αγροκήπιο Καρυτσιώτη  ήταν ένα μεγάλο περιβόλι και είχε μέχρι την δεκαετία του 1960 πολλά διάφορα καρποφόρα δένδρα ,σύμφωνα με τις προσδοκίες του ευεργέτη μας , «εις σιτηρέσιον του σχολείου τας προσόδους υποστατικού αξιολόγου πολυδένδρου και ευκάρπου». 

Η στέρνα που μαζευόταν το νερό  για να ποτίζεται το αγροκήπιο , βρισκόταν περίπου στη σημερινή είσοδο του καινούργιου γυμνασίου Άστρους , από εκεί άρχιζε η σειρά με τις μουσμουλιές μέχρι την επιβλητική είσοδο του αγροκηπίου , δίπλα στο αρχοντικό του Ευθυμίου ,που όλα τα έφαγε η ανάπτυξη και τα τσιμέντα…. Στην παραπάνω φωτογραφία διακρίνεται η  ιστορική και επιβλητική κεντρική είσοδος του αγροκηπίου, αριστερά  από τα φοινικόδεντρα, από εδώ  πέρασαν οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης,  στα αριστερά   οι δύο σειρές με τις περίπου 20 μουσμουλιές, που δεν καταφέραμε να τις διατηρήσουμε….. και ξεχάστηκαν από τους αρμόδιους, τα  τετράγωνα «δρομάκια» με τα λουλούδια και στα δεξιά το κτήριο του αγροκηπίου, που πριν την δεκαετία του 1950  στεγαζότανε στο διακρινόμενο  δεξιά κτήριο του αγροκηπίου  ο υπεύθυνος γεωπόνος για το αγροκήπιο

Με την ανασύσταση του Ελληνικού κράτους η Σχολή Καρυτσιώτη λειτούργησε σαν σχολείο  από το 1805 μέχρι το 1971 και σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο.   Η Σχολή Καρυτσιώτη παραχωρήθηκε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων (ΥΠΠΟΑ) από τον Δήμο Άστρους και μετά από σημαντικές επισκευές και συντηρήσεις μετατράπηκε σε  Αρχαιολογικό Μουσείο  Άστρους το έτος 1985.

Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη

Η είσοδος του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους είναι ένα ιστορικό μνημείο. Εδώ περπάτησαν για να συμμετέχουν στην εθνοσυνέλευση ο γέρος του Μοριά  και οι πληρεξούσιοι  της εθνοσυνέλευσης.

Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης τίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγάλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον» , λίγο επίκαιρο σήμερα…

Ο χώρος Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους , το κτήριο της         Σχολής Καρυτσιώτη  ,το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη ( του Μουσείου Άστρους),που σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής, και ο  χωριστóς γειτονικός  «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνεíναι  σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός, είναι «διατηρητέον ιστορικόν μημείον»  και « μουσείο από μόνος του». 

Δίπλα στη Σχολή Καρυτσιώτη ,στον «ιστορικό τόπο» του Αγροκηπίου Καρυτσιώτη, βρίσκεται το τήλιο που σύμφωνα με την Αστρεινή παράδοση έγινε το Κολοκοτρωνέϊκο τραπέζι προς τιμήν το Δημητρίου Υψηλάντη το 1821. Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει  «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους».

Οι συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν συλλογή γλυπτών του Ρωμαίου Έπαρχου και συνεργάτη των Ρωμαίων κατακτητών Ηρώδη Αττικού  από την έπαυλή του στην Εύα , Δολιανά Κυνουρίας (4 χλμ), με μια πληθώρα έργων, που περιλάμβαναν τόσο πρωτότυπα γλυπτά των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, όσο και ρωμαϊκά αντίγραφα. Οι συλλογές του Μουσείου επίσης περιλαμβάνουν γλυπτά, κεραμικά, χάλκινα αντικείμενα, επιγραφές, νομίσματα και άλλα ευρήματα από διάφορες θέσεις της αρχαίας Κυνουρίας, όπως τη Θυρέα και την Ανθήνη .Γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη, όπως κιονόκρανα, εκτίθενται επίσης στον υπαίθριο προαύλιο χώρο του μουσείου.

Από,  Θυρεατις γη (βορεια κυνουρια

Ο αυτοηδονιζόμενος σάτυρος από την ιστοσελίδα Θυρεάτις Γη

Ο αείμνηστος καθηγητής μας «αρχαίος Έλληνας»  Κυριάκος (Κούλης) Χασαπογιάννης κουβαλούσε τον σάτυρο του μουσείου στην τσέπη του, για κάθε ενδεχόμενο να τον προφυλάσσει από αρχαιοκαπήλους και για να υπάρχει να τον προβάλλει αργότερα κατάλληλα.

O Ρωμαίος έπαρχος  και συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών (101 -177 μ.χ) , έφθασε στο σημείο να τροποποιήσει το όνομά του επί το λατινικότερον από Ηρώδης Αττικού Μαραθώνιος. Ο Ρωμαίος έπαρχος,  Lucius Vibullius Hipparchus Tiberius Claudius Atticus Herodes (Λούκιος Βιβούλλιος Ίππαρχος Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης), ας λέμε κάποτε τα πράγματα με το όνομα τους, έκανε  διαρπαγή μνημείων , όπως την Λάκαινα έργα του Καλλιμάχου του 5ου αι. π.Χ . από την Ακρόπολη των Αθηνών και τις στήλες των Μαραθωνομάχων που έπεσαν στο Μαραθώνα και όλα αυτά για να διακοσμήσει την έπαυλη κατά τα ρωμαϊκά  πρότυπα ,« γιατί η ζωή του ήταν σύμφωνα με τα πρότυπα αυτά». 

Το 2008  με την  «πρόφαση της ρωγμής» το ΥΠΠΟΑ έκλεισε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και μέχρι σήμερα με τη αναθεωρημένη «πρόφαση της στατικής επάρκειας» συνεχίζει τις «πολλές και άλλες μελέτες»  και απερίσκεπτα δεν ανοίγει το μουσείο.

O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των  Ελλήνων & H Σχολή Καρυτσιώτη   είναι αναμφισβήτητα  τα σπουδαιότερα  τοπόσημα της Κυνουρίας και της πατρίδας μας,  

Σχετικά θέματα

Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους-Φωτογραφίες -PDF (2025)

Αρχαιολογικοί χώροι – Ιστορία & Αξιοθέατα Άστρους Αρχεία – Κοινότητα Άστρους (koinotita–astrous.gr)

astrosgr.org – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

Ιστορία του Άστρους και του Αγιάννη του Άστρους Κυνουρίας, διαλεκτά κείμενα (2025) .

Γιάννης Γρηγ. Κουρόγιωργας. Ιστορία του Άστρους και του Αγιάννη του Άστρους Κυνουρίας, διαλεκτά  κείμενα  PDF- (2025) .

Η ιστορία του Αρχαιολογικoύ Μουσείου Άστρους – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

#astrosgrcomArchaeological Museum of Astros : Public Proposal for the website of our municipality

Αρχαιολογικοί και ιστορικοί χώροι της Θυρεάτιδας Γης  

Αναμφισβήτητα τα σημαντικότερα ιστορικά τοπόσημα της Κυνουρίας και της πατρίδας μας, είναι ο  «Ιερός Χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και η Σχολή Καρυτσιώτη . 

Αξιοθέατα

Το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας Κυνουρίας

Ο ιστορικός Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας.

Παρακάτω ενδεικτικά, Αξιοθέατα κοντά στο Άστρος

Παράλιο Άστρος Κυνουρίας

Μελιγού Αρκαδίας 

Άγιος Ανδρέας Αρκαδίας

Λιμνοθάλασσα του  Μουστού.Ο Μουστός απέχει από το Άστρος 3 χλμ., , ανήκει στην κοινότητα Μελιγούς  και βρίσκεται στο επαρχιακό δρόμο Άστρους Λεωνιδίου. Η λιμνοθάλασσα Μουστού σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει ενταχθεί στο Δίκτυο ΦΥΣΗ 2000 (NATURA 2000) ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (με κωδικ GR2520003) Ο Μουστός έχει μεγάλη επισκεψιμότητα   όλο το χρόνο  βασικά για δύο λόγους.

  • Παρατήρηση υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών με τηλεσκόπια και κιάλια.
  • Κολύμπι τους καλοκαιρινούς μήνες  στα «κρύα νερά» της  πηγής  του Μουστού.

Οι καταρράκτες της Λεπίδας στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Οι καταρράκτες βρίσκονται στο ομώνυνο Φαράγγι Λεπίδας σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τον Αγιάννη  του Άστρους , νότια από το Κάστρο Εστέλλα και βόρεια από το χωριό Πλάτανος. Υπάρχουν δύο καταρράκτες, μεγάλος 70 μέτρων και μικρός 45 μέτρων, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων μεταξύ τους και η  “γαλάζια λίμνη” , που αναμφίβολα αφήνουν τον επισκέπτη εντυπωσιασμένο.

Τα ιστορικά παραδοσιακά χωριά του Πάρνωνα  

Όλα τα  όμορφα παραδοσιακά χωριά του Πάρνωνα είναι ιστορικά και προσέφεραν πολλά στην επανάσταση του 1821.Τα σπουδαιότερα ιστορικά χωριά είναι ο Άγιος Πέτρος, Πραστός , Αγιάννης , Δολιανά κα Βέρβενα.

Αναμφισβήτητα το «στρατόπεδο των Βερβένων» έπαιξε καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα .Δεν είναι υπερβολή να πούμε από το «στρατόπεδο των ιστορικών Βερβένων» άρχισε ουσιαστικά και στρατιωτικά η απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Η μάχη στα ιστορικά Βέρβενα  και στα ιστορικά Δολιανά  την 18ην Μαϊου 1821 ματαίωσε τη διάλυση του στρατοπέδου των Βερβένων  και το σχέδιο των Τούρκων. Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς. Οι Τούρκοι μετά την ήττα τους στα Βέρβενα και στα Δολιανά κλείστηκαν οριστικά στην Τριπολιτσά. Ο γέρος του Μωριά αναμφισβήτητα δικαιώθηκε και άρχισε να « κλείνει τις στράτες του Μωριά»…για τα επακόλουθα. H απελευθέρωση της Τριπολιτσάς ήταν θέμα χρόνου, η άλωση ήταν μία της πόλης.

Ο Αγιοπετρίτης προεστός και απομνημονευματογράφος του Αγώνα, Αναγνώστης Κοντάκης, γράφει πως: «αν δεν ήταν ο Πραστός, που επί 4 μήνες τροφοδοτούσε τον στρατό, ο αγώνας για την λευτεριά ήταν χαμένος».

Πραστός Aρκαδίας

Ο Πραστός, ο οποίος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτελεί βιλαέτι (διοικητική περιφέρεια), συμμετέχει ενεργά και δραστήρια στην Επανάσταση του Ορλόφ (1769-1770), καθώς και στο κίνημα της Κλεφτουριάς. Δεκάδες Φιλικοί από τον Πραστό θα συμβάλλουν καθοριστικά στον ξεσηκωμό του Γένους αλλά και στην έναρξη της Επανάστασης στην περιοχή της Κυνουρίας. Με αρχηγούς τον Θεόδωρο Γούλελο και το Γιωργάκη Μανωλάκη ή Μιχαλάκη, 250 Πραστιώτες πολεμιστές, ξεκίνησαν για την κατάληψη του, μεγάλης στρατιωτικής σημασίας και απόρθητου, όπως εθεωρείτο, φρούριου της Μονεμβασιάς. Παράλληλα, οι Προεστοί και Δημογέροντες του Πραστού, σε συνεννόηση με τον Κολοκοτρώνη και τους Βερβενίωτες, Καράμπελα και Κρητικό, συνέστησαν στα Βέρβενα το περίφημο «Κελάρι», δηλ. την επιμελητεία του Στρατού, για να εφοδιάζει και ο Πραστός με τρόφιμα το στρατόπεδο των Βερβένων, στο οποίο συμμετείχαν και πολλοί Πραστιώτες αγωνιστές. Ο Αγιοπετρίτης προεστός και απομνημονευματογράφος του Αγώνα, Αναγνώστης Κοντάκης, γράφει πως: «αν δεν ήταν ο Πραστός, που επί 4 μήνες τροφοδοτούσε τον στρατό, ο αγώνας για την λευτεριά ήταν χαμένος».

Οι Πραστιώτες αγωνιστές έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες της Επανάστασης του 1821. Καθοριστική ήταν η συμβολή τους στην άλωση της Τριπολιτσάς, όπου ο Μανώλης Δούνιας θεωρείται και ως ο πορθητής της.

Άγιος Πέτρος Αρκαδίας 

Ο Άγιος Πέτρος αναφέρεται για πρώτη φορά το 1435στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή. Τα επόμενα χρόνια το χωριό αναφέρεται σε διάφορα έγγραφα της εποχής. Το 1600 περίπου στο χωριό γεννιέται ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλήτης (ο κατά κοσμόν Νικόλαος Τερζάκης, †1651), ο οποίος μόνασε στην Μονή Μαλεβήςκαι αργότερα στο Άγιο Όρος. Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, το 1687, ο Άγιος Πέτρος γίνεται έδρα της Επαρχίας Αγίου Πέτρου Τσακωνιάς (Territorio di San Pietro di Zacognia). Την ίδια περίοδο (18ος αι.) το χωριό γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη λόγω του εμπορίου, με πληθυσμό τότε σχεδόν 4.000 κατοίκους και πάμπολλα αρχοντικά – πυργόσπιτα.

Επί Τουρκοκρατίας ο Άγιος Πέτρος γίνεται έδρα του Βιλαετίου Αγίου Πέτρου, το οποίο περιελάμβανε το Καστρί, τον Άγιο Ιωάννη, τον Πλάτανο, τη Μελιγού, τον Χάραδρο, το Άστρος, το Κορακοβούνι, τον Πραστό, την Σίταινα, την Καστάνιτσα, τα Βέρβενα, τα Δολιανά κ.ά. Μετά το 1775 οι κλέφτες Γιάννης Καράμπελας, Αντωνάκης Αλεβίζος, πολεμούν και αντιστέκονται κατά των Τουρκαλβανών. Το 1786 οι δύο αυτοί κλέφτες, σε συνεργασία με τον Καπετάν Ζαχαριά και άλλους Αγιοπετρίτες, πολέμησαν τους Τούρκους στην Μονή Μαλεβής.

Με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας, το 1814, αρκετοί Αγιοπετρίτες αρχίζουν να συμμετέχουν, μεταξύ των οποίων ο προεστός Αναγνώστης Κονδάκης, ο ηγούμενος της Μονής Μαλεβής, Καλλίνικος Τσιαμούρης κ.ά. Σημαντική ήταν η προσφορά του χωριού στην Επανάσταση του 1821. Στις 24 Μαρτίου 1821 ο Αναγνώστης Κονδάκης κηρύσσει την Επανάσταση στην περιοχή. Αρκετοί Αγιοπετρίτες, υπό τον Αναγνώστη Κονδάκη, συμμετείχαν με μεγάλη επιτυχία στις μάχες των Δολιανών και των Βερβένων, της Τριπολιτσάς, του Βαλτετσίουκ.ά., σε συνεργασία με τα άλλα στρατιωτικά σώματα της Κυνουρίας. Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάςκατέστρεψε ολοσχερώς το χωριό, όπως και όλα τα άλλα χωριά της περιοχής. Τα επόμενα χρόνια ο Άγιος Πέτρος αποτέλεσε έδρα της Κοινότητας Αγίου Πέτρου. Το 1944, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς 48 άμαχοι κάτοικοι του Αγίου Πέτρου.

«Ελλάδα 2021» : Tο στρατόπεδο των Βερβένων.

ΥΑ Φ31/45625/5207πε/18-7-1977 – ΦΕΚ 793/Β/20-8-1977. Τίτλος ΦΕΚ .Περί κηρύξεως χώρου της μάχης των Βερβένων ως ιστορικού τόπου. «Εγκρίνομεν τον χαρακτηρισμόν του χώρου της μάχης των Βερβένων ως ιστορικού τόπου, λόγω της αναμφιβόλου ιστορικότητός του και προς αποφυγήν της περαιτέρω αλλοιώσεως». KN 5351/1932, άρθρο 52 , Ν 1469/1950

Χαιρετίζουμε τις  επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση .

Έχουμε προτείνει στο δήμο μας , σε όλους  τους αρμόδιους , στην επιτροπή “Ελλάδα 2021” και στο κοινό νου, τα τέσσερα θέματα της Θυρεάτιδας Γης που έπαιξαν αναμφισβήτητα καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Το «στρατόπεδο των Βερβένων»  έπαιξε ουσιαστικό και σημαντικότατο ρόλο στην Ελληνική επανάσταση.

Αδιαμφισβήτητα υπάρχουν πολλά άλλα «αυτονόητα» και γνωστά που οι τοπικές κοινωνίες γιορτάζουν και επίσης θα τα προβάλουμε , όπως την σημαντική μάχη του απελευθερωτικού αγώνα στα ιστορικά Βέρβενα και τα  ιστορικά Δολιανά.

Δεν είναι  τυχαίο που οι πρόγονοι μας «τετρακόσια τόσα χρόνια  ζούσανε στην καταφρόνια και ανάστασης ημέρα καρτερούσαν» . Στην παγκόσμια ιστορία κανένα έθνος δεν αντιστάθηκε τετρακόσια χρόνια και τελικά νικηφόρα έδιωξε τους κατακτητές .

Αυτά και  πολλά  άλλα που έχουμε , είναι αναμφισβήτητα σημαντικότατα για την επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα και μας λέει ο κοινός νους πρέπει πάντοτε  να διακρίνουμε και να προβάλουμε  σε τοπικό , περιφερειακό  και  εθνικό χώρο  και  στις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.

Στα ιστορικά Βέρβενα κατά την αρχαιότητα κατοικούσαν οι Βερβένιοι, αρκαδικό γένος, ενώ η περιοχή του σημερινού χωριού ανήκε στην αρχαία Αρκαδία. Τα αρχαιότερα λείψανα που έχουν επισημανθεί στην περιοχή ανάγονται στη 2η χιλιετία π.Χ. και πρόκειται για λίθινες αξίνες που βρέθηκαν στη θέση Πέτρα. Στη θέση Παντελεήμων βρέθηκαν λείψανα λατρείας της Αρτέμιδος από τον 9ο αι π.Χ. μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια. Στη θέση αυτή κατά τον 6ο αι. π.Χ. κατασκευάστηκε ένας ολομάρμαρος  ναός δωρικού ρυθμού.

Στην επανάσταση του 1821 τα Βέρβενα έπαιξαν σημαντικό ρόλο, κυρίως λόγω της στρατηγικής τους θέσης.  Το «στρατόπεδο των Βερβένων»  ήταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο του αγώνα, είχε περίπου 2,500 αγωνιστές ( τα άλλα τρία ήταν του Βαλτετσίου, Χρυσοβίτσι  και Πιάνας) και ένα από τα σπουδαιότερα στρατόπεδα κατά τις πρώτες μέρες του αγώνα. Εδώ είχε εγκαταστήσει ο Κολοκοτρώνης το στρατηγείο του, στον Πύργο του Αυγουστή, πριν την επίθεσή του κατά των Τούρκων για την άλωση της Τριπολιτσάς.

Στα ιστορικά Βέρβενα  λειτούργησε επίσης το πρώτο οργανωμένο «Φροντιστήριο του Αγώνα», όπου εδιδάσκοντο η στρατιωτική οργάνωση, η πολεμική τέχνη και η στρατιωτική πειθαρχία  των  αυθόρμητων επαναστατημένων αγωνιστών .  Στα ιστορικά Βέρβενα  επίσης είχε εγκατασταθεί η Πελοποννησιακή Γερουσία για να συντονίσει τον απελευθερωτικό αγώνα . Στο κέντρο του χωρι­ού, βρίσκεται ο τριώροφος θολωτός πύργος-κατοικία της οικογένειας Δαρβέρη, ε­κεί όπου εγκαταστάθηκε στα χρόνια της Επανάστασης το πρώτο εθνικό τυπογραφείο που στάλθηκε από την Τεργέστη ,αναγκαίο για την οργάνωση του Ελληνικού κράτους.  Στις 21 Ιουνίου 1821 έφθασε στη Βέρβενα ο Δημήτριος Υψηλάντης από την Οδησσό της Ρωσίας, όπου και έγινε η επίσημη υποδοχή του από την  Πελοποννησιακή Γερουσία, η οποία μνημονεύεται στην μαρμάρινη πλάκα, που αναρτήθηκε το 1920 στο σημείο της υποδοχής.

Ανεξαίρετα όλα τα χωριά της Θυρέας  βοήθησαν την επανάσταση. Οι Προεστοί και Δημογέροντες του Πραστού, σε συνεννόηση με τον Κολοκοτρώνη και τους Βερβενιώτες, Καράμπελα και Κρητικό, συνέστησαν στα Βέρβενα το περίφημο «Κελάρι», δηλ. την επιμελητεία του Στρατού, για να εφοδιάζει και ο Πραστός με τρόφιμα το στρατόπεδο των Βερβένων, στο οποίο συμμετείχαν και πολλοί Πραστιώτες αγωνιστές. Ο Αγιοπετρίτης προεστός , Αναγνώστης Κοντάκης, γράφει πως: «αν δεν ήταν ο Πραστός, που επί 4 μήνες τροφοδοτούσε τον στρατό, ο αγώνας για την λευτεριά ήταν χαμένος». Γενικός φροντιστής ήταν ο Αγιαννίτης Γεώργιος Τροχάνης.

Τα ιστορικά Βέρβενα και τα ιστορικά Δολιανά  (και το ταμπούρι του Τουρκοφάγου) είναι γνωστά από τις πρώτες σημαντικότατες νίκες στον απελευθερωτικό αγώνα στις 18 Μαϊου του 1821, που εκείνη την δύσκολη στιγμή γέμισαν με την αναγκαία αυτοπεποίθηση τους επαναστατημένους Έλληνες.

Οι Έλληνες απέκρουσαν νικηφόρα τους Τούρκους στα Δολιανά, με λίγους άνδρες σχετικά με τους Τούρκους   υπό την ηγεσία του θρυλικού  «Τουρκοφάγου»  . Ο Νικηταράς στην μάχη των Δολιανών έσφαξε πολλούς Τούρκους και από τότε κέρδισε το προσωνύμιο του «Τουρκοφάγου».

Ο Κολοκοτρώνης αναφέρει στα απομνημονεύματά του: «Το ορδί των Βερβένων τους πήρε από κοντά. Αφού ζύγωσαν κοντά εις τα Δολιανά ετσάκισαν και οι Τούρκοι οπού πολιορκούσαν τον Νικήτα, και έτσι βγήκε ο Νικήτας με τους ανθρώπους του, και τους κατέβασαν έως τον κάμπον κυνηγώντας».

Ταυτόχρονα οι Έλληνες απέκρουσαν νικηφόρα τους Τούρκους στα Βέρβενα και τους κυνήγησαν ως τα Δολιανά, όπου ενώθηκαν με τους άνδρες του Νικηταρά και συνέχισαν την καταδίωξη των Τούρκων μέχρι την Τριπολιτσά .

Οι Τούρκοι μετά την ήττα τους στα Βέρβενα και στα Δολιανά κλείστηκαν οριστικά στην Τριπολιτσά.

Η απελευθέρωση του έθνους δεν δωρίζεται αλλά κερδίζεται στα πεδία των μαχών με το αίμα των ηρώων προγόνων μας που έμπρακτα έκαναν το πατριωτικό τους καθήκον. Δυστυχώς στο Δραγούνι στις 18 Μαϊου του 1821, οι Τούρκοι με την υπεροχή του ιππικού νίκησαν τους Έλληνες και εκεί σκοτώθηκε ο Αγιαννίτης οπλαρχηγός του Πάνου Ζαφειρόπουλου Γεωργάκης Διγενής  και  Αγιαννίτες αγωνιστές. Ο Πάνος (Άκουρος)Ζαφειρόπουλος συμμετείχε στη μάχη των Βερβένων.

Η μάχη στα ιστορικά Βέρβενα  και στα ιστορικά Δολιανά  την 18ην Μαϊου 1821 ματαίωσε τη διάλυση του στρατοπέδου των Βερβένων  και το σχέδιο των Τούρκων. Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς.

Αναμφισβήτητα το «στρατόπεδο των Βερβένων» έπαιξε καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα .Δεν είναι υπερβολή να πούμε από το «στρατόπεδο των ιστορικών Βερβένων» άρχισε ουσιαστικά και στρατιωτικά η απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Το 1826 το χωριό  πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ.

«Ελλάδα2021» Οι μάχες των Δολιανών και των Βερβένων

ΥΑ ΥΠΠΕ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/38870/844/9-8-1983 – ΦΕΚ 537/Β/13-9-1983 .Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός της οικίας ιδιοκτησίας Αφών Χριστοφίλη στον οικισμό Άνω Δολιανά επαρχίας Κυνουρίας νομού Αρκαδίας ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου. Κείμενο «Xαρακτηρίζουμε την οικία ιδιοκτησίας αδελφών Χριστοφίλη στον οικισμό Άνω Δολιανά επαρχίας Κυνουρίας νομού Αρκαδίας ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, δυνάμει του άρθρου 52 του Κ Ν 5351/32 “περί αρχαιοτήτων”, γιατί στο σπίτι αυτό οχυρώθηκε αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 ”Nικηταράς ο Tουρκοφάγος ‘ στη μάχη των Δολιανών και γι’ αυτό το λόγο είναι γνωστό ως ”ταμπούρι του Nικηταρά”. Η οικία, που βρίσκεται σε περίοπτη θέση και στρατηγική θέση του οικισμού, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα οχυράς κατοικίας της περιοχής”. K N 5351/1932, άρθρο 52.

Στις  πρώτες σημαντικότατες  νίκες των Ελλήνων  αγωνιστών του 1821 στο Βαλτέτσι, στα Βέρβενα και τα Δολιανά  κρίθηκε η τύχη του απελευθερωτικού αγώνα και άνοιξαν οι δρόμοι για την  απελευθέρωση της υποδουλωμένης Τριπολιτσάς, που ήταν το ευφυέστατο και  μεγαλεπήβολο σχέδιο του Γέρου του Μοριά , καθοριστικής σημασίας για τη τελική  επιτυχία του αγώνα. Χαρακτηριστικά πριν την μάχη των Δολιανών και των Βερβένων , οι Έλληνες  έλεγαν «έρχονται οι Τούρκοι» και  κρυβόντουσαν και μετά τη αποφασιστική νίκη έλεγαν «που είναι οι Τούρκοι» για να τους σφάξουν. Ο «Τουρκοφάγος» με το αιματοβαμμένο σπαθί του σηκωμένο ψηλά κυνήγαγε τους Τούρκους μέχρι την Τριπολιτσά φωνάζοντας δυνατά «Που πάτε ωρέ Περσιάνοι! Σταθείτε να πολεμήσετε»! Ουσιαστικά στα ιστορικά Βέρβενα και στα ιστορικά Δολιανά « έκλεισαν οι στράτες του Μωριά»  για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι.

«Στις 12 και 13 Μαΐου 1821 έγινε στο Βαλτέτσι της Αρκαδίας μια μάχη καθοριστικής σημασίας ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους. Επρόκειτο για την πρώτη «τακτική» μάχη, που είχε διάρκεια 23 ώρες σύμφωνα με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που ήταν επικεφαλής των Ελλήνων. Οι πρόγονοί μας πέτυχαν μια μεγάλη νίκη η οποία τους έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση, καθώς πείστηκαν ότι μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους. Αν οι Τούρκοι κέρδιζαν τη μάχη του Βαλτετσίου το μέλλον της Επανάστασης ήταν ζοφερό. Ο Κολοκοτρώνης γράφει σχετικά: «Εκείνος ο πόλεμος (στο Βαλτέτσι) εστάθη η σωτηρία της Ελλάδος».».

Η ήττα των Τούρκων στο Βαλτέτσι σήμανε εκτός των άλλων και την αποτυχία του σχεδίου τους για προέλαση προς τη Μεσσηνία από τον δρόμο της Μεγαλόπολης. Η ήττα τους έπρεπε ν’ αντισταθμιστεί πολύ γρήγορα από μια νίκη. Ο Μουσταφάμπεης η Κεχαγιάμπεης που ήταν ο αρχηγός των Τούρκων στο Βαλτέτσι, μόλις πέντε ημέρες αργότερα αποφάσισε να εκστρατεύσει εναντίον του στρατοπέδου των Βερβένων το οποίο θεωρούσε εύκολο στόχο καθώς ήταν περισσότερο απομονωμένο από τα υπόλοιπα. Πίστευε ότι το στρατόπεδο θα διαλυόταν και οι Τούρκοι θα έφταναν στον Μυστρά και από εκεί στη Μεσσηνία για να καταπνίξουν την Επανάσταση. Αλλά και σε περίπτωση ήττας τους ο δρόμος του Άργους και της Κορίνθου θα ήταν ανοιχτός για να κατέβουν ενισχύσεις από την Ανατολική Στερεά.

Το βράδυ της 17ης προς 18ης Μαΐου 1821 ξεκίνησε  ο Κεχαγιάμπεης από την Τριπολιτσά επικεφαλής μεγάλης δύναμης (4.000 άνδρες και κανόνια, κατά τον Σπ. Τρικούπη) , με στόχο τη διάλυση του ελληνικού στρατοπέδου στα Βέρβενα.

Όταν έφτασε στις Ρίζες, ο Κεχαγιάμπεης χώρισε τη δύναμή του σε τρεις φάλαγγες.

  • Η πρώτη φάλαγγα επιτέθηκε στα Βέρβενα.
  • Η δεύτερη φάλαγγα επιτέθηκε στα Δολιανά, έχοντας απώτερο στόχο να προσβάλλει το στρατόπεδο των Βερβένων από τα νοτιοανατολικά.
  • Η τρίτη φάλλαγα (κυρίως ιππικό) επιτέθηκε στο Δραγούνι. Με σχέδιο να ενωθεί αργότερα με τις  άλλες δυνάμεις που εμάχοντο στα Βέρβενα.

Η απελευθέρωση του έθνους δεν δωρίζεται αλλά κερδίζεται στα πεδία των μαχών με το αίμα των ηρώων προγόνων μας που έμπρακτα έκαναν το πατριωτικό τους καθήκον. Δυστυχώς στο Δραγούνι στις 18 Μαϊου του 1821, οι Τούρκοι με την υπεροχή του ιππικού νίκησαν τους Έλληνες και εκεί σκοτώθηκε ο Αγιαννίτης οπλαρχηγός του  Πάνου Ζαφειρόπουλου Γεωργάκης Διγενής  και  17 Αγιαννίτες αγωνιστές. Ο Πάνος (Άκουρος)Ζαφειρόπουλος αυτή την ημέρα συμμετείχε στη μάχη των Βερβένων.

Δείτε τον σύνδεσμο Γεωργάκης Διγενής

Ο Νικηταράς είχε περάσει από τα Δολιανά αλλά μόλις ενημερώθηκε ότι οι άνδρες του Κεχαγιάμπεη επιτίθενται στο χωριό επέστρεψε εκεί μαζί με τον αδελφό του Νικόλα Σταματελόπουλο  και οχυρώθηκαν σε 13 πετρόκτιστα σπίτια. Άλλοι 100 άνδρες από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας έσπευσαν στο πλευρό του ενώ και δύο ντόπιοι οπλαρχηγοί ο Μητρομάρας Αθανασίου και ο Ηλίας Κωνσταντόπουλος ένωσαν τις δυνάμεις τους με εκείνες του Νικηταρά.

Ο Κεχαγιάμπεης είχε περισσότερους από 2.000 άνδρες οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Τουρκαλβανοί. Ο Κεχαγιάμπεης έκανε στρατηγείο του την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και αφού τοποθέτησε τα πυροβόλα του σε καίριες θέσεις άρχισε τον κανονιοβολισμό του χωριού των Δολιανών για να διασπείρει τους αμυνόμενους. Τα σπίτια των Δολιανών αποδείχτηκαν ανθεκτικά και οι Έλληνες πολεμιστές παρακινούμενοι από τον Νικηταρά αγωνίζονταν γενναία. Μάλιστα ένας αγωνιστής από τη Βαρβίτσα σκότωσε τον Τούρκο αρχικανονιέρη. Η μάχη συνεχιζόταν το ίδιο όμως γινόταν και στα κοντινά Βέρβενα.

Στο στρατόπεδο των Βερβένων υπήρχαν 2.500 περίπου πολεμιστές με επικεφαλής τους Παναγιώτη Γιατράκο, Αντώνη Μαυρομιχάλη, Αναγνώστη Κοντάκη , Πάνο (Άκουρο) Ζαφειρόπουλο και το επίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο.

Ο Παναγιώτης Γιατράκος προσπάθησε αρχικά να χτυπήσει τους Τούρκους όταν έφταναν στα Βέρβενα αλλά σε αφύλακτο μέρος. Έτσι η προσπάθειά του δεν απέδωσε. Σιγά σιγά ο κλοιός γύρω από τα Βέρβενα στένευε ιδιαίτερα όταν έφτασε και στο τμήμα που πέρασε από το Δραγούνι. Σύντομα οι Τούρκοι κατέλαβαν το ύψωμα που βρίσκεται πάνω από το χωριό και έστησαν πάνω σ’ αυτό τη σημαία τους (το μπαϊράκι όπως λεγόταν τότε).

Δεν πρόλαβαν όμως να χαρούν την επιτυχία τους αυτή, γιατί δύο άριστοι Μανιάτες σκοπευτές, υποσχέθηκαν να σκοτώσουν τον μπαϊρακτάρη (=τον σημαιοφόρο), αφού πάρουν πρώτα ως αμοιβή10 φισέκια (φυσίγγια δηλαδή) ο καθένας και την ευχή του δεσπότη Θεοδώρητου. Πραγματικά αυτό έγινε. Οι Μανιάτες σκότωσαν τον σημαιοφόρο και πέταξαν κάτω τη σημαία. Ένας άλλος μπαϊρακτάρης , έστησε και δεύτερη σημαία, αλλά οι Μανιάτες τον σκότωσαν κι αυτόν.

Αυτό το γεγονός έδωσε θάρρος στους Έλληνες, ενώ αντίθετα οι Τούρκοι το θεώρησαν κακό οιωνό. Αποφάσισαν έτσι να φύγουν, φοβούμενοι πανωλεθρία ανάλογη μ’ αυτή του Βαλτετσίου. Τότε δέχτηκαν την επίθεση όσων ήταν κλεισμένοι στα Βέρβενα. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, οχυρώθηκαν σε μία εκκλησία ανάμεσα στα Βέρβενα και τα Δολιανά. Οι απώλειες των Τουρκαλβανών δεν ήταν πολύ μεγάλες.

Ο Σπυρίδων Τρικούπης, γράφει για 70 νεκρούς, ενώ ο Αναγνώστης Κοντάκης που πήρε μέρος στη μάχη, αναφέρει ότι οι εχθρικές απώλειες ήταν μεγαλύτερες και ότι η κύρια μάχη έγινε στο φαράγγι ανάμεσα στα Βέρβενα και τα Δολιανά και κράτησε όλη την ημέρα. Οι ηττημένοι άφησαν στο πεδίο της μάχης πολλά λάφυρα. Οι Τουρκαλβανοί υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν ως τα Δολιανά, όπου συνέχισαν τη μάχη ως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα. Εξαντλημένοι τότε τράπηκαν σε φυγή και χάθηκαν μέσα στον κάμπο της Τριπολιτσάς. Εκεί όμως τους περίμεναν και τους χτυπούσαν μερικοί θαρραλέοι Έλληνες, διότι ήταν «σκότος βαθύτατον και δεν διεκρίνοντο οι ημέτεροι από τους εχθρούς». Μια ξαφνική βροχή, τους γλίτωσε από τη σφαγή.

Η μάχη στα ιστορικά Βέρβενα  και στα ιστορικά Δολιανά  την 18ην Μαϊου 1821 ματαίωσε τη διάλυση του στρατοπέδου των Βερβένων  και το σχέδιο των Τούρκων. Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης Τριπολιτσάς.

Οι Τούρκοι μετά την ήττα τους στα Βέρβενα και στα Δολιανά κλείστηκαν οριστικά στην Τριπολιτσά. Ο γέρος του Μωριά αναμφισβήτητα δικαιώθηκε και άρχισε να « κλείνει τις στράτες του Μωριά»…για τα επακόλουθα.

Αναμφισβήτητα το “στρατόπεδο των Βερβένων” έπαιξε καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα .Δεν είναι υπερβολή να πούμε από το “στρατόπεδο των ιστορικών Βερβένων” άρχισε ουσιαστικά και στρατιωτικά η απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Ο Νικηταράς απέκτησε μεγάλη αίγλη και τότε του δόθηκε το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος». Κατά κάποιον τρόπο, πήρε εκδίκηση για τον πατέρα του και τον εντεκάχρονο αδελφό του Ιωάννη που σφαγιάστηκαν στη Μονεμβασιά τον Οκτώβριο του 1816.

Ο Νικηταράς, το πραγματικό ονοματεπώνυμο του οποίου ήταν Νικήτας Σταματελόπουλος, γεννήθηκε το 1782 στη Μεγάλη Αναστασίτσα (σήμερα Νέδουσα Μεσσηνίας). Η μητέρα του, ήταν αδελφή της γυναίκας του Θ. Κολοκοτρώνη. Η γενναιότητα και η προσφορά του στον Αγώνα, είναι γνωστές. Ξεχωριστή ήταν και η ανιδιοτέλεια του. Μια φορά μόνο, μετά τη μάχη στα Δερβενάκια καταδέχτηκε να πάρει από τα πλούσια λάφυρα ένα πολύτιμο σπαθί, το οποίο πρόσφερε αργότερα σ’ έναν έρανο για το Μεσολόγγι.

Μετά την Επανάσταση, φυλακίστηκε γιατί θεωρήθηκε αρχηγός της «Φιλορθοδόξου Εταιρείας» (Δεκέμβριος 1839). Δικάστηκε και αθωώθηκε στις 11 Ιουλίου 1840, ωστόσο η Κυβέρνηση δεν τον απελευθέρωσε τότε, αλλά μόλις στις 18 Σεπτεμβρίου 1841. Είχε σχεδόν τυφλωθεί, καθώς έπασχε από ζάχαρο.

Μετά την αποφυλάκισή του, του δόθηκε «άδεια επαιτείας» κάθε Παρασκευή στον Πειραιά, εκεί που βρίσκεται σήμερα ο ναός της Ευαγγελίστριας. Μετά το 1844 από τον Όθωνα  του δόθηκε ο βαθμός του Υποστράτηγου μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 1849.

Ιστορία του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας 

¨Εχουμε μεγάλη ιστορία

“Ἐν τῇ συνόδῳ ταύτῃ τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ Ἔθνους ἐν Ἄστρει πρωτευούσῃ τοῦ Δήμου Θυρέας τῆς Ἐπαρχίας Κυνουρίας, ἐξελέγη Πρόεδρος ὁ Π. Μαυρομιχάλης, ἀντιπρόεδρος ὁ Βρεσθένης Θεοδώρητος, ἀρχιγραμματεύς ὁ Θ. Νέγρης καὶ φρούραρχος ὁ Γιατράκος».”

«Τ’ Αγιαννίτικα λεγόμενα καλύβια εις το Άστρος».

Ν.Σπηλιάδης , πρωθυπουργός   «τ’ Αγιαννίτικα  λεγόμενα καλύβια εις το  Άστρος». Διακρίνονται δίπλα στο δημοτικό σχολείο τα καλύβια του Αγροκηπίου Καρυτσιώτη  «στο  Άστρος».

Ο διακεκριμένος καθηγητής Αριστείδης Ν. Χατζής , στη παρακάτω μελέτη του «Με τους καλύτερους οιωνούς»,  κατέθεσε πολύ σοβαρά, (καλό παράδειγμα για μίμηση) επιστημονικά, πειστικά και τεκμηριωμένα τα ιστορικά στοιχεία, χωρίς απερίσκεπτα να καταθέσει ατεκμηρίωτα συμπεράσματα. Η μελέτη περιέχει λεπτομερέστατες σημειώσεις και τεκμηριωμένες πηγές , είναι ένα έξοχο αξιοζήλευτο παράδειγμα επιστημονικής εργασίας και είναι η γνώμη μας, οι ιστορικές μελέτες που συνήθως κυκλοφορούν εύκολα , ατεκμηρίωτα και απερίσκεπτα, γεμάτες συμπεράσματα δίχως τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία, απέχουν παρασάγγας από την «επιστημονική αλήθεια»  του καθηγητή Αριστείδη Ν. Χατζή.

Επίσης ο καθηγητής αναφέρει το Άστρος, πολλές φορές στην μελέτη του και  πολύ σωστά , σοβαρά και επιστημονικά δεν θεώρησε αναγκαίο να κάνει άλλους υπαινιγμούς η διευκρινίσεις για το όνομα, όπως θεώρησαν αναγκαίο και έκαναν ελάχιστοι , και αυτό είναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ διακεκριμένων και μη διακεκριμένων ιστορικών μελετητών. Αναφέρει  «ψηφίστηκε στο Άστρος» … «συνήλθε στο Άστρος» ..«Η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος» της  «Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος» , επίσης το ίδιο αναφέρουν ο παγκόσμιος τύπος και  πολλοί ξένοι ιστορικοί μελετητές

Ευχαριστούμε του καθηγητή Αριστείδη Ν. Χατζή  για τα επιστημονικά ιστορικά στοιχεία που κατέθεσε ,αλλά κυρίως και για το μάθημα ιστοριογραφίας που μας έκανε σε όλους, πολίτες, μαθητές και μελετητές  της ιστορίας. Αξίζει το κόπο να τον ξαναδιαβάσουμε το παρακάτω άρθρο του και το συνιστούμε στους φίλους μας αναγνώστες και σε ιστορικούς μελετητές.

Στην ανάρτηση παρακάτω   Σχόλια για  την  Ἐν Ἄστρει … καταθέτουμε  επίσης στο τέλος τις υποσημειώσεις, πηγές και βιβλιογραφία (δέκα σελίδες!!!) της μελέτης (δέκα πέντε σελίδες), που την βρίσκουμε εντυπωσιακή, είναι μία πολύ καλή και σοβαρή επιστημονική αξιοζήλευτη εργασία.

  • Μελέτη  (σελ.110-125)
  • Υποσημειώσεις ( σελ. 125-130)
  • Πηγές- Βιβλιογραφία (σελ. 131-134)

Ο διακεκριμένος καθηγητής   κατέθεσε  πειστικά και τεκμηριωμένα  το ιστορικό Άστρος και η εθνοσυνέλευση  δεν έχουν σχέση με το εμφύλιο και την διχόνοια.

«Με τους καλύτερους οιωνούς»: Ξαναβλέποντας την Εθνοσυνέλευση και το Συνταγματικό Κείμενο του Άστρους 1, Αριστείδης Ν. Χατζής – astrosgr.com

Θεωρούμε αναγκαίο , διακόσια χρόνια αργότερα, να ερμηνεύσουμε αναλυτικά, πειστικά και τεκμηριωμένα τα ιστορικά στοιχεία , αν και είναι σαφέστατα και αυτονόητα, γιατί πρόσφατα  άσκοπα, παράξενα και περίεργα  γίνονται και ακούγονται  πολλά, για να βοηθήσουμε το δημόσιο διάλογο και  την ιστορική αλήθεια για το Άστρος και το Παράλιο Άστρος.

   Αναφέρουμε συνοπτικά  σχετικούς κανόνες της ιστοριογραφίας.

  • «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν»(ευτυχισμένος όποιος γνωρίζει ιστορία ) Ευριπίδης (480 π.Χ. – 406 π.Χ.) 
  •  «Τόσο αδοκίμαστα αναζητούν οι πολλοί την αλήθεια και στρέφονται προς όσα βρίσκουν έτοιμα» και “Άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε» Θουκυδίδης (περ. 455 π.Χ. – περ. 399 π.Χ.)
  • «Για να μπορεί όμως η ιστορική συγγραφή να είναι ωφέλιμη, πρέπει να είναι αντικειμενική και να υπηρετεί μόνο την παρουσίαση της αλήθειας, γιατί, αν λείπει το στοιχείο της αλήθειας, η ιστορία καταντά ανωφελές διήγημα». Πολύβιος (202 π.Χ. – 120 π.Χ.)
  • «Γιατί όσα λέγουν οι Έλληνες είναι, καθώς μου φαίνεται, πολλά και γελοία].” Εκαταίος ο Μιλήσιος (περ. 560 π.Χ. – περ. 480 π.Χ.)

Σε χιλιάδες συνταγματικά και ιστορικά κείμενα αναφέρεται η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια, οι εθνοσυνελεύσεις της επανάστασης έγιναν στην  Επίδαυρο, στο Άστρος  και στην Τροιζήνα. Είναι έκδηλα λανθασμένο  να αναφέρεται οι εθνοσυνελεύσεις της επανάστασης έγιναν στη Πιάδα ,στα Αγιαννίτικα Καλύβια και στο Δαμαλά, γιατί τότε  όλοι πρέπει   να σχίσουμε αναιτιολόγητα χιλιάδες συνταγματικά  κείμενα ,ιστορικά βιβλία και ιστορικές αναφορές. Αναμφισβήτητα δεν πρόκειται να προσπαθήσει κανένας σοβαρά να σχίσει τα συνταγματικά κείμενα και τα βιβλία της ιστορίας γιατί  όλοι γνωρίζουμε , «H ιστορία δεν σβήνεται ,δεν ξαναγράφεται και δεν κρύβεται».

Η συνταγματική Εθνοσυνέλευση επιβεβαίωσε κατηγορηματικά το όνομα του οικισμού ήταν Άστρος πριν την 29η Μαρτίου 1823 ,σύμφωνα με την αδιαφιλονίκητη νομική ερμηνεία των εγγράφων της Εθνοσυνέλευσης.

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) σχετικό με το θέμα , τα «Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως  συγκροτηθείσης   Εν Άστρει την ΚΘ Μαρτίου  αωκγ’ και γ’ της ανεξαρτησίας»   είναι επαρκέστατο, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, όλα τα άλλα είναι περιττά.

Η συζήτηση  διακόσια χρόνια αργότερα, που έγινε η Εθνοσυνέλευση , οι ερμηνείες , τα συμπεράσματα,  τα ιστορικά βιβλία, οι ανακρίβειες  και οι αμέτρητες αναφορές,  είναι όλα περιττά , αν γνωρίζαμε και καταλαβαίναμε ένα μόνο ιστορικό στοιχείο σχετικό με το θέμα , τα πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης την ΚΘ Μαρτίου 1823 «Εν Άστρει», Βέβαια υπάρχουν πολλά άλλα ιστορικά στοιχεία ,αλλά είναι περιττά.

Τα πρακτικά της πρώτης ημέρας της Συνέλευσης , την ΚΘ Μαρτίου 1823, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο έγγραφο και απόφαση, επιβεβαιώνουν επίσημα και θεσμικά, τo Άστρος αναμφισβήτητα και τελεσίδικα ( οι ερμηνείες και τα σχόλια είναι περιττά) υπήρχε πολύ νωρίτερα πριν το 1823, «ΣΥΓΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ» , με κεφαλαία γράμματα για κάθε ενδεχόμενο…

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ, ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ’ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ΜΑΡΤΊΟΥ ΑΩΚΓ’ ΚΑΙ Γ’ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Την ΚΘ’Μαρτίου Συγκροτηθείσα πρώτη προκαταρτική συνέλευσις εσυμφώνησεν και υπέγραψεν το έγγραφον λαμβανόμενον.

  • α’. Περί αποδοχής του Οργανικού Νόμου της Επιδαύρου,καθ’ όλας τα θεμελιώδεις αυτού αρχάς .
  • β’.Περί αρχηστρατηγίας  καί Ναυαρχίας
  • γ’. Περί νόμων Πολεμικών
  • δ’. Περί Μινιστερίου του Πολέμου και  του Ναυτικού……………………
  • ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β’ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ, ΑΩΚΓ ΚΑΙ Γ’ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 3, σελ 63)

Τα παρακάτω ιστορικά  στοιχεία  «Εν Άστρει» την  29 και 30  Μαρτίου 1823 είναι περιττά για την παραπάνω συζήτηση, τα πρακτικά την ΚΘ Μαρτίου 1823 παραπάνω είναι αρκετά,  αλλά τα προσθέτουμε, αφού τα γνωρίζουμε για κάθε ενδεχόμενο  και γιατί οι αναγνώστες διαβάζουν τα  ιστορικά στοιχεία, δεν θέλουν ερμηνείες, συμπεράσματα, σχόλια και ευχολόγια.

“Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823  και γ’ της ανεξαρτησίας”, ο Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος, Κωνσταντίνος  Ζαφειρόπουλος , Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Θ.Νέγρης, Ι.Ορλάνδος και άλλοι εκατό πληρεξούσιοι βρήκαν εκεί το ιστορικό Άστρος στο Αγροκήπιο του Καρυτσιώτη,  όπως αναφέρει ο Κολοκοτρώνης “εις το Άστρος ….εις  ένα περιβόλι  όπου έκαναν  την  συνέλευσιν ». φυσικά ήξεραν το όνομα Άστρος και ήξεραν τι υπόγραφαν, δεν σκέφτηκαν ποτέ και δεν ήταν αναγκαίο να αποφασίσουν για το όνομα του οικισμού, είχαν άλλες προτεραιότητες και τους Τούρκους κατακτητές.

Ο Κωνστ.Ζαφειρόπουλος, ορκίστηκε «Εν Άστρει τη 30 Μαρτίου 1823  και γ’ της ανεξαρτησίας».

Ιζ.Εις αμοιβαίαν πληροφορίαν ζήλου υπέρ των εθνικών συμφερόντων και αδόλου πατριωτισμού, ορκίζεται η Συνέλευσις  ούτως. Ορκίζομαι εις το όνομα του θεού και πατρίδος, άδολον  πατριωτισμόν, ακραιφνή σύμπνοιαν  και αποβολήν πάσης ιδιοφιλίας καθ’ όλας τας συνδιασκέψεις ημών εν ταύτη τη Εθνική Β’ των Ελλήνων Συνέλευσι.

Εν Άστρει τη 30 Μαρτίου 1823  και γ’ της ανεξαρτησίας.

  • Ο πρόεδρος της Εθνικής Συνελεύσεως  Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης
  • Ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, Κωνστ.Ζαφειρόπουλος, ο Μεθώνης Γρηγόριος,Γρηγόρης Κουτζουλέντης, Γρηγόριος Δικαίος,Αναγνώστης Μανολάκης

Αριθ. 2830 ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΟΙΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Προς τον Εκλαμπρότατον Πρόεδρον του Βουλευτικού.

Περικλείεται έγγραφον του κ. Παναγιώτου .Ζαφειρόπουλου και αναφορά του Μινίστρου του Πολέμου υπο αριθ. 73 ,εκ της αναγνώσεωσ του οποίου πληροφορείσθε το περι ου λόγος. Το Εκτελεστικό σώμα κρίνει εύλογον τον τακτικόν αναγνωρισμόν αυτού εις στρατηγίαν .

“Εν Άστρει τη κδ’ Μαρτίου αωκγ’  και γ’ της ανεξαρτησίας ”.

Ο Αντιπρόεδρος Ιω. Ορλάνδος . (Τ.Σ.) Ο Αρχιγραμματεύς της επικρατείας ,Μινίστρος των εξεωτερικών υποθέσεων θ. Νέγρης

  • ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β’ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ, ΑΩΚΓ ΚΑΙ Γ’ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 3, σελ 63)
  • ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ  ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ (Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 3, σελ 87)
  • O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ.Πρωθυπουργός ) , τέσσερις ημέρες μετά την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος σε επιστολή στις 22 Απριλίου 1823 , ένα από τα τελευταία έγγραφα που υπογράφει ως πρόεδρος του Εκτελεστικού ανακοινώνει με «ευχάριστο καθήκον» στους ισχυρούς της εποχής, υπήρχε «η απελευθερωμένη Ελλάδα» και   «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»( Σμαράγδη Ι.Αρνανίτη :2023,  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις, 29 Μαρτίου -18 Απριλίου 1823  , τα γεγονότα – οι πρωταγωνιστές – οι αποφάσεις. Αριστείδης Ν. Χατζής σελ 121).
  • Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” . και «Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγκροτήση  εν Άστρει συνέλευσιν »   Διονύσιος Κόκκινος  Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης  (τόμος 3ος Σελίδες 475-476)
  • Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης  αναφέρει , « η κυβέρνησις διέταξεν να συνταχθή το Έθνος , να γίνη Εθνική Συνέλευσις, όπου άρχισαν να συνάζωνται οι πληρεξούσιοι οι μεν εις το Άστρος ,οι δε του Κολοκοτρώνη και Υψηλάντη εις Ναύπλιον. … απεφασίσθη να μεταβούν και οι εν Ναυπλίω εις το «Αστρος». (Απομνημονεύματα σελ 88 , Φλούδας Θυρεατικά  Β, Άστρος ,Το Χρυσήλιον και Ιστορικόν    σελ 165). O Γενναίος Κολοκοτρώνης πειστικότατα αναφέρει το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, υπήρχε πολλά χρόνια πριν το 1823 και βέβαια πριν έλθουν οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, δεν το δημιούργησαν τυχαία μόλις έφθασαν και αυθαίρετα το ονόμασαν εκείνη την ημέρα Άστρος.
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος « επήλθεν το έτος 1823 και κατά Φεβρουάριον εσυστήθη η Εθνική συνέλευσις εις Άστρος κατά την ακόλουθον διαταγή του Εκτελεστικού ..έκαστος δύναται να εννοήσει τι υπέφερον οι κάτοικοι του Άστρους»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 52).«Ηλεκτρισθέντες, έγραφεν, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος ,τα πάντα χαίρειν και ειδόντες, μετέβημεν άπαντες εις την πατρίδα μας το Άστρος» ( Ιστ. και Εθνολ. Εταιρ.Κώδικας 316, Φλούδας, Θυρεατικά  Β   σελ 50). και «διαμένων εις την πατρίδα μου τον Άγιον Ιωάννην έλαβον και το ακόλουθον έγγραφον» (Φλούδας, Θυρεατικά  Β ,  σελ 51).
  • Πάνος Ζαφειρόπουλος,  το σημερινό Άστρος «ονομάζονται Άστρος  και  πριν την Β’Εθνοσυνέλευση  π.χ. ο Πάνος Ζαφειρόπουλος σε κάποια έγγραφα του αναφέρει ως πατρίδα του το Άστρος ,όταν ακόμη δεν υπήρχε οικισμός στη σκάλα Άστρους »  (Φάκλαρης , 2023,σελ 44)
  • Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης εις τα Απομνημονεύματα του αναφέρει , «Τέλος πάντων απεφασίσθη εις  το  Άστρος  να γίνη η Συνέλευσις ..εσηκώθηκα και  επήγα και  εγώ  εις το Άστρος ….εις  ένα περιβόλι  όπου έκαναν  την  συνέλευσιν .»(Φλούδας Θυρεατικά  Β   σελ 53)
  • Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης  εις τα Απομνημονεύματα του αναφέρει  το γεύμα στον Δημήτριο Υψηλάντη  έγινε « εις τους ίσκιους των δένδρων του Άστρους» (Φλούδας Θυρεατικά  Β   )
  • Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει  «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους» (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής  σελ.287).
  • Πρακτικά των Συνεδριάσεων  της Βουλής των Ελλήνων  κατά την πρώτην σύνοδον του 1844 τ.Γ , εν Αθήναις εκ του Βασιλικού τυπογραφείου, σ.1214  Συνεδρίασις  ΡΜΖ’ της 16 Μαϊου , «α.διότι η εν Άστρει συνέλευσις   συνεκροτήθη  όπου ήδη ενηργήθη  η εκλογή  και ο τόπος ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής Άστρος , το δε εις το Παράλιον λεγόμενον  Άστρος  δεν υπήρχε κατά την  συγκρότησην  της συνέλευσεως , ώστε το κανονίζον την πρωτεύουσα (Δήμου Θυρέας) Άστρος διάταγμα  εννοεί  βεβαίως τον τόπον όπου η συνέλευσις συνήλθεν….».(Φλούδας , Θυρεατικά Β  , σελ 114).

Λανθασμένα  και απερίσκεπτα αναφέρεται  η Εθνοσυνέλευση  το 1823  ονόμασε τον οικισμό Άστρος, μερικές φορές απαιτείται  και νομική κατάρτιση για να γίνουν αντιληπτά  τα συνταγματικά κείμενα. Απλά και αυτονόητα η Εθνοσυνέλευση  χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε επίσημα το υπάρχον όνομα Άστρος του οικισμού, «εν Άστρει» με τα πρακτικά και τα πρώτα έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης από την πρώτη ημέρα την 29η Μαρτίου 1823, πριν σχεδόν αρχίσει η Συνέλευση, γιατί όλες οι αποφάσεις της Συνταγματικής Συνέλευσης έγιναν και έπρεπε να γίνουν  γραπτά ( ήταν Συνταγματική Συνέλευση, δεν ήταν καφενείο) και  η Συνέλευση  δεν αποφάσισε  με κανένα έγγραφο  για το όνομα Άστρος .

Το όνομα Άστρος δεν ήταν το θέμα της Εθνοσυνέλευσης, ούτε ποτέ έγιναν συζητήσεις στην συνέλευση  για το όνομα Άστρος , άλλωστε πριν την Συνέλευση τον οικισμό αποκαλούσαν Άστρος  μεταξύ πολλών ο Κολοκοτρώνης και ο Άκουρος  και  υπήρχαν άλλα σοβαρά θέματα και οι Τούρκοι.  Το Άστρος υπήρχε χιλιάδες χρόνια νωρίτερα, το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι και ο Κολοκοτρώνης, και «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος» 

Όσοι έχουν μια στοιχειώδη επιστημονική νομική κατάρτιση, διαβάζουν τα υπάρχοντα  ιστορικά στοιχεία, μπορούν να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν  τα συνταγματικά κείμενα , αδιαφιλονίκητα καταλαβαίνουν το νόμιμο όνομα του οικισμού ήταν Άστρος σίγουρα πριν την 29η Μαρτίου 1823, όπως επιβεβαιώνουν και αναφέρουν τα πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης της 29ης Μαρτίου 1823 και όλα τα άλλα  έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης μέχρι την 18 Απριλίου 1823.

Η συνταγματική εθνοσυνέλευση φυσικά δεν θα χρησιμοποιούσε λάθος όνομα την 29η Μαρτίου 1823 και σε όλες τις συνεδριάσεις μέχρι το τέλος. Αν υποθέσουμε ο οικισμός είχε άλλο όνομα ,η Εθνοσυνέλευση θα το ανέφερε με απόφαση, γιατί χρησιμοποιούσε το όνομα Άστρος, η τουλάχιστον κάποιος πληρεξούσιος θα έκανε μια έγγραφη διαμαρτυρία, τουλάχιστον οι πληρεξούσιοι Ζαφειρόπουλοι , οικιστές του Παραλίου Άστρους. Αλλά οι Ζαφειρόπουλοι ήξεραν την ιστορική αλήθεια και πριν την Εθνοσυνέλευση ανέφεραν «την πατρίδα μας Άστρος». Όλοι οι πληρεξούσιοι υπέγραφαν τα «Εν Άστρει» έγγραφα και σίγουρα ήξεραν τι υπέγραφαν ο Μαυροκορδάτος, Νέγρης , Ψύλλας ,Κολοκοτρώνης ,Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος ,Κ. Ζαφειρόπουλος και τα άλλα διακεκριμένα μέλη της «Εν Άστρει» συγροτηθείσης επιτροπής που κατάρτησε  το «ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ  Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ», το «Σύνταγμα του Άστρους». 

Η συνταγματική Εθνοσυνέλευση επιβεβαίωσε κατηγορηματικά το όνομα του οικισμού ήταν Άστρος πριν την 29η Μαρτίου 1823 ,σύμφωνα με την αδιαφιλονίκητη νομική ερμηνεία των εγγράφων της Εθνοσυνέλευσης, για όσους καταλαβαίνουν νομικά συνταγματικά κείμενα. Αυτά λένε όλα τα έγγραφα και δεν αναφέρεται κανένα άλλο όνομα, είναι έκδηλο αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός , είναι ένα συνταγματικό κείμενο. Όλα τα άλλα είναι τουλάχιστον φαιδρότητες και ανακρίβειες, που μερικοί αναφέρουν αδικαιολόγητα και  απερίσκεπτα για τους δικούς τους  συγκεκριμένους λόγους.

«H ιστορία δεν σβήνεται, δεν ξαναγράφεται και δεν κρύβεται»: 

Το ιστορικόν Άστρος  Κυνουρίας, Συνοπτικά κείμενα για τα σχετικά θέματα για το  Άστρος και το Παράλιο Άστρος  

Γνωρίζουμε τι μας λένε τα πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης την 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας,  «τo Άστρος αναμφισβήτητα και τελεσίδικα ( οι ερμηνείες και τα σχόλια είναι περιττά) υπήρχε πολύ νωρίτερα πριν το 1823», αλλά  για να τελειώνουμε κάποτε διακόσια χρόνια αργότερα,  θεωρούμε αναγκαίο να σχολιάσουμε οριστικά και τελεσίδικα τα «περίφημα Αγιαννίτικα Καλύβια» και να επισημάνουμε συνοπτικά τα σπουδαιότερα θέματα για το Άστρος και το Παράλιο Άστρος.   

Από, «Τ’ Αγιαννίτικα λεγόμενα καλύβια εις το Άστρος». – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

  • Ο Ν. Σπηλιάδης ( Πρωθυπουργός  το 1829) σαφέστατα και λεπτομερέστατα  αναφέρει  «και όμως οι ολιγαρχικοί, οίτινες είχον καταλάβει τ’ Αγιαννίτικα  λεγόμενα καλύβια εις το  Άστρος, ητοιμάζοντο …» «Απομνημονεύματα δια να χρησιμεύσωσιν εις την Νέαν Ελληνικήν Ιστορίαν (1821-1843)».( σελ 502).
  • Υπάρχουν και άλλες σχετικές αναφορές. Στη Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος 1826 διαβάζουμε, «και βλέπει τον εχθρόν επιστρέφοντα πάλιν πανστρατιά, και διευθυνόμενο  προς τα Καλύβια του αγίου Ιωάννου εις το Άστρος». Σωστά διαβάζουμε «εις το Άστρος».
  • Επίσης είναι ενδιαφέρον ο σχολαστικός και σαφέστατος  Leake το 1805 αναφέρει την «πεδιάδα του Άστρους»,  στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη και αποκαλεί  τον Αγιάννη  τα «Αγιαννίτικα Καλύβια», «Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου ( κάστρο Εστέλλα =Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια, μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη» .(Leake Travels in Morea,σελ. 492). 

Η  αναμφισβήτητα λανθασμένη  και ατεκμηρίωτη αναφορά  « Η εθνοσυνέλευση έγινε  στα Αγιαννίτικα Καλύβια»,  δεν είναι επιστημονικά αποδεκτή και πιστευτή από κανέναν σοβαρό μελετητή της ιστορίας και από  την τοπική κοινωνία και σχεδόν ξεχάστηκε στα ντουλάπια της ιστορίας.Όλοι γνωρίζουν, To 1823 ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός) ανακοίνωσε στην υφήλιο «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος». – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας .& Το 1823 η Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” . – astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας

Ο Νικόλαος Σπηλιάδης θεωρείται ο αυθεντικότερος ιστορικός της Ελληνικής επανάστασης του 1821, έγραψε τα «Απομνημονεύματα δια να χρησιμεύσωσιν εις την Νέαν Ελληνικήν Ιστορίαν (1821-1843)». Το 1822 διορίζεται Γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας και αργότερα πληρεξούσιος και Γραμματέας της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης στην Τροιζήνα. Το 1827 επελέγη μεταξύ των δώδεκα μελών της Επιτροπής, που ανάλαβε την αναθεώρηση του Συντάγματος. Υπήρξε επίσης βουλευτής, εκπρόσωπος της Αρκαδίας. Το 1829 γίνεται Γραμματέας της Επικρατείας ( Πρωθυπουργός), επί Καποδίστρια.

Για τα «Απομνημονεύματα» του Σπηλιάδη ο σοβαρότερος μελετητής του Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος σημειώνει ότι «πρόκειται περί συνθετικού ιστορικού έργου, σπανίας αντικειμενικότητας και σχολαστικώς τεκμηριωμένου, που καλύπτει όλον τον ελληνικό χώρο και τον διεθνή καθ’ όσον αφορά την Ελλάδα κατά την περίοδο 1820-43». Και προσθέτει για τον Σπηλιάδη : «Αξιόπιστος, λεπτολόγος και σαφής, έδωσε την πλέον εκτενή εξιστόρηση των γεγονότων από πολιτικής σκοπιάς, στηριζόμενος στο σύνολο του αρχειακού υλικού, που είχε στη διάθεσή του εξ ολοκλήρου».

 Οι Αγιαννίτες αποκαλούσαν επίσης Αγιαννίτικα καλύβια ,τα σπίτια τους, αναφερόμενοι στα καλύβια τους που είχαν σαν  δεύτερη προσωρινή κατοικία στην «πατρίδα τους» , «εις το Άστρος», «στο Άστρος»  

Είναι η γνώμη μας  τα «Αγιαννίτικα Καλύβια» και «τα καλύβια του Αγίου Ιωάννου» αναφέρονται με την Εθνοσυνέλευση, όχι σε άλλες αναφορές,  για ουσιαστικά δύο λόγους, που τους  αναφέρει ο Θουκυδίδης 2,500 χρόνια νωρίτερα ,μερικοί  απερίσκεπτα:

  • «στρέφονται προς όσα βρίσκουν έτοιμα»
  • «Άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε».

Όλοι γνωρίζουν τα «περίφημα Αγιαννίτικα Καλύβια» δημιουργήθηκαν από μερικούς  για να ορφανέψει το όνομα  Άστρος και τότε εύκολα  από την πίσω πόρτα  να γίνει εύκολη λεία, από το νεότερο οικισμό της περιοχής ,που στην τοποθεσία  του υπήρχαν για χιλιάδες χρόνια  μόνο έλη, βούρλα και καλάμια μέχρι το 1823, όταν η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης  «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη»  και   «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

1)Μερικοί  ελάχιστοι απερίσκεπτα και ατεκμηρίωτα, διακόσια χρόνια αργότερα ,«στρέφονται προς όσα βρίσκουν έτοιμα» και για ανεξήγητους και εντυπωσιακούς λόγους χρησιμοποιούν, ενδιαφέρον όχι σε όλες τις αναφορές  για το Άστρος , αλλά αποκλειστικά  «τα Αγιαννίτικα Καλύβια»  αναφέρονται με την Εθνοσυνέλευση. Οι φαιδρότητες συνεχίζονται άσκοπα και περίεργα . Συνιστούμε σοβαρότητα, αμεροληψία και αντικειμενικότητα . «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» έλεγε ο Ευριπίδης. Τί άλλο να πούμε.

2)Διακόσια χρόνια αργότερα  ελάχιστοι γείτονες, μετριούνται στα δάκτυλα,  «αυτοπυροβολούνται» ,ανοίγουν τρύπες στη βάρκα του τόπου μας, (όπως πάμε θα βουλιάξουμε όλοι μαζί αν δεν τους σταματήσουμε…). Άσκοπα και αυθαίρετα «Άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πως τους συνέφερε» , δεν είναι αμερόληπτοι και αντικειμενικοί, δεν γνωρίζουν και δεν αναφέρουν τα έγγραφα και τις αναφορές του Ελληνικού κράτους, ούτε την Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης που «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη» , λογικά συμπεραίνουμε δεν διαβάζουν  την ιστορία του τόπου μας και λένε ότι τους καπνίσει.

Όταν το κάνουν συνέχεια προκαλούν δικαιολογημένα ερωτηματικά  για τις προθέσεις τους  και  τελικά δεν γίνονται αποδεκτοί  από την τοπική κοινωνία, που έχει τους δικούς της απαράβατους κανόνες , τους χαρακτηρίζει  τελεσίδικα και τους τοποθετεί   στα ανάλογα ντουλάπια της ιστορίας

Θεωρούμε την αναφορά  «Αγιαννίτικα Καλύβια » για το Άστρος , άστοχη ,  άσχετη  και επιστημονικά αναιτιολόγητη , που  αν και δεν υπάρχει λόγος να αναφέρεται  στο θέμα  προστίθεται απερίσκεπτα, διακριτικά και επιδεικτικά για ανεξήγητους λόγους , δεν αρμόζει στο δημόσιο διάλογο και δυστυχώς  κυρίως άθελα και ελάχιστες φορές ηθελημένα  προκαλεί την απαξίωση μιας κοινωνίας, αφού ταυτόχρονα επίσημα τουλάχιστον για διακόσια χρόνια από το 1823 το νόμιμο όνομα  του οικισμού Άστρος , είναι  γνωστό στους αναφέροντες και στο πανελλήνιο . Όλοι γνωρίζουν και λένε ,  «Η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος», αλλά μερικοί αδικαιολόγητα  κάνουν παραποίηση του ονόματος οικισμού.

Δεν έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα ούτε διαβάσαμε πουθενά  οι κάτοικοι να λένε τους δικούς τους  οικισμούς  στη περιοχής μας Αγιαννίτικα καλύβια, Πραστιώτικα η Τσακώνικα καλύβια, Κορακοβουνιώτικα καλύβια, Δολιανίτικα καλύβια,Μελιγιώτικα καλύβια,Κουτροφιώτικα καλύβια… ( οι έξυπνοι Βερβενιώτες γελάνε ακόμα) , αλλά  οι κάτοικοι των οικισμών τους και οι γείτονες τους , (περίεργα εκτός από ένα οικισμό…) αποκαλούν πάντοτε  όλους τους οικισμούς της περιοχής με το νόμιμο όνομα τους, Άστρος, Άγιος Ανδρέας ,Κούτρουφα,  Μελιγού, Κορακοβούνι, Βέρβενα, Δολιανά .Για το λόγο αυτό  οι νεότεροι γελάνε όταν καμιά φορά ακούνε π.χ. Πραστιώτικα καλύβια, Κορακοβουνιώτικα καλύβια κ.λ.π ,δεν το έχουν ακούσει ποτέ νωρίτερα και ούτε ξέρουν τι είναι….Είναι έκδηλο τα «καλύβια» , πέρασαν τελεσίδικα στα ντουλάπια της ιστορίας.

Βέβαια υπάρχουν και  περίεργες εξαιρέσεις. Μερικοί γείτονες «αυτοδιορίζονται»  αρμόδιοι και  αποκτούν το δικαίωμα να ονομάζουν άλλους οικισμούς , όχι τους δικούς τους ,όπως τους καπνίσει και δήθεν τους συμφέρει. Είναι ενδιαφέρον ότι όλοι αποκαλούν την γειτονική Μελιγού πάντοτε με το νόμιμο όνομα της, π.χ. Η Μελιγού το 1836 προσαρτήθηκε  στο Δήμο Θυρέας ,αλλά μερικοί όταν  αναφέρονται στην «Εν Άστρει »  εθνοσυνέλευση ,αυτοδίκαια αλλάζουν προσωρινά το όνομα της Μελιγούς, όπως τους συμφέρει, κυρίως όταν αναφέρονται στους δύο οικισμούς, λένε «Αγιαννίτικα  καλύβια …και Μελιγιώτικα καλύβια». Και την επόμενη μέρα σε άλλη αναφορά , όχι για την εθνοσυνέλευση, επανέρχονται στο αρχικό νόμιμο όνομα Μελιγού.  Αυτά μερικοί τα αποκαλούν φαιδρότητες, …«πολλά και γελοία».

Επίσης υπάρχουν και άλλες περίεργες εξαιρέσεις, οι ίδιοι γείτονες και μερικοί ελάχιστοι φίλοι τους ,έχουν ξεχάσει το όνομα της τότε τοποθεσίας  που βρίσκεται ο σημερινός οικισμός  από το 1845 του Παραλίου Άστρους  και αυτοδίκαια  σαν «αρμόδιοι»  έχουν αποκτήσει το δικαίωμα να αποκαλούν άλλους οικισμούς όπως τους καπνίσει ,όχι τους δικούς τους, και διακόσια χρόνια αργότερα αποκαλούν το Άστρος , μόνο  όταν αναφέρονται για την “Εν Άστρει” Εθνοσυνέλευση «Αγιαννίτικα καλύβια».  Οι φαιδρότητες συνεχίζονται άσκοπα και περίεργα ,γιατί άραγε  δεν λένε το ίδιο όνομα  σε όλες τις αναφορές τους….. μάλλον γιατί  καταλαβαίνουν αυτά που λένε  είναι φαιδρότητες…..

Για να τελειώνουμε κάποτε με τις ηθελημένα η άθελα φαιδρές αναφορές για το ιστορικόν Άστρος «Αγιαννίτικα Καλύβια» και «καλύβια του Αγίου Ιωάννου» ,συνοπτικά  για μερικούς που δεν διαβάζουν  και δεν ξέρουν την ιστορία μας , ας γνωρίζουν τα παρακάτω.

Ο Άκουρος, ο Καρυτσιώτης , ο Κολοκοτρώνης , οι πρωθυπουργοί Μαυροκορδάτος και Σπηλιάδης γνώριζαν καλύτερα από τους μελετητές και έλεγαν στο «Άστρος». Το 1823 ,«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας » το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης .Η Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη». ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ. Οι παραπάνω  ελάχιστοι εθελοντές αγνοούν την στοιχειώδη επιστημονική αμεροληψία και αντικειμενικότητα, «στρέφονται προς όσα βρίσκουν έτοιμα» ,«άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πως τους συνέφερε», περίεργα δεν αναφέρουν και δεν σχολιάζουν τα γνωστά σε όλους ιστορικά στοιχεία και τις διασταυρωμένες αναφορές , και «όπως τους συμφέρει» κάνουν τις δικές τους ερμηνείες και συμπεράσματα.

Αλλά οι αναγνώστες επίσης γνωρίζουν καλύτερα και εύκολα διακρίνουν την ιστορική αλήθεια και τα ιστορικά στοιχεία από τα ατεκμηρίωτα  σχόλια, συμπεράσματα και ερμηνείες.

Πρέπει να διευκρινίσουμε, για κάθε ενδεχόμενο για να το καταλάβουν όλοι , υπάρχει μεγάλη διαφορά στις παρακάτω φράσεις που έχουν τελείως διαφορετικό νόημα.

  • Είναι παραποίηση ονόματος οικισμού και επιπόλαιη η σκόπιμη ανακρίβεια, η φράση «η Εθνοσυνέλευση έγινε στα Αγιαννίτικα Καλύβια». 
  • Είναι ένα λανθασμένο συμπέρασμα η μια φαιδρότητα  η φράση «η Εθνοσυνέλευση έγινε στο Άστρος που οι Αγιαννίτες  αποκαλούσαν  τα  προσωρινά σπίτια  Αγιαννίτικα Καλύβια» ( ας είναι λάθος το συμπέρασμα Αγιαννίτικα Καλύβια), τι να κάνουμε ,υπάρχουν απερίσκεπτοι και ανιστόρητοι.
  • Είναι παραποίηση ονόματος οικισμού και επιπόλαιη η σκόπιμη ανακρίβεια είναι η φράση , το «Μεσόγειο»
     ή το «Μεσόγειο Άστρος»
  •  Είναι ένα λανθασμένο συμπέρασμα η μια φαιδρότητα, «το Άστρος ,που μερικοί γείτονες το αποκαλούσαν Μεσόγειο ή Μεσόγειο Άστρος» ,( ας είναι λάθος το συμπέρασμα το “Μεσόγειο” ή το “Μεσόγειο Άστρος”), επίσης  τι να κάνουμε ,υπάρχουν απερίσκεπτοι και ανιστόρητοι.

Για να γίνουμε καλύτερα αντιληπτοί από μερικούς γείτονες ,θέλουμε να αναφέρουμε δεν ακούσαμε ποτέ ένα Αστρεινό να αναφέρει «πάμε σήμερα για μπάνιο στη Σκάλα» η  «ο Άκουρος νίκησε τον Ιμπραήμ στη Σκάλα το 1826» (Το Παράλιο Άστρος δεν υπήρχε το 1826 και εντάχθηκε στο δήμο Θυρέας το 1845), γιατί οι Αστρεινοί έχουν μια στοιχειώδη σοβαρότητα και σέβονται τους γείτονες τους , (ανεξάρτητα από τις φαιδρότητες που υπάρχουν, τις αγνοούν και δεν τους απασχολούν).

Την παραποίηση ονόματος οικισμού καταδικάζουμε δημόσια και για αυτή μιλάμε ,δεν μας απασχολούν οι φαιδρότητες .

Τελικά  αφού η αναφορά τα «Αγιαννίτικα Καλύβια»  για το Άστρος,  σχεδόν ξεχάστηκε στα ντουλάπια της ιστορίας, μερικοί συνεχίζουν με κάτι καινούργιο για πάντοτε τους ίδιους λόγους τους , γιατί οι φαιδρές αναφορές δεν έγιναν αποδεκτές από κανένα ,  μια και πάντοτε μιλάμε τι είναι «ηθικό και δίκαιο» ,συνεχίζουν άσκοπα, «ανήθικα και παράνομα»  και αποκαλούν το Άστρος με το καινούργιο όνομα Μεσόγειο, Μεσόγειο Άστρος  και (Μεσόγειο) Άστρος, αν και γνωρίζουν το νόμιμο όνομα του οικισμού  για τουλάχιστον διακόσια χρόνια είναι Άστρος  και «η Εθνοσυνέλευση έγινε στο Άστρος».  

Κυρίως η αναφορά «Μεσόγειο», «Μεσόγειο Άστρος»  για το ιστορικόν Άστρος, γίνεται από  άγνοια, επιπολαιότητα και απερισκεψία , γιατί μερικοί «θέλουν να δείξουν τα αμπέλια» στους Αστρεινούς, γιατί δήθεν αυτοί  έχουν το δικαίωμα να ονομάζουν οικισμούς όπου ταξιδεύουν σε άλλους τόπους. Κατά την γνώμη τους ,αυτοί είναι οι αρμόδιοι για τα ονόματα όλων των οικισμών, το Ελληνικό κράτος δεν πρέπει να ονομάζει οικισμούς, και κατά την γνώμη τους οι Αστρεινοί  δεν  έχουν δικαίωμα  για το όνομα του οικισμού  τους και υποδεικνύουν έμμεσα  οι Αστρεινοί  δεν ξέρουν το όνομα του οικισμού  τους και την ιστορία τους ,αλλά αυτοί «τα ξέρουν όλα»…., που είναι «πολλά και γελοία»…

Επαναλαμβάνουμε  για κάθε ενδεχόμενο ,είναι η γνώμη μας, οι αναφορές  « Η Εθνοσυνέλευση έγινε στα Αγιαννίτικα Καλύβια» και γενικά η αναφορά το «Μεσόγειο» ή το «Μεσόγειο Άστρος», είναι παραποίηση ονόματος οικισμού , πιθανά είναι διασπορά ψευδών ειδήσεων και σίγουρα  αυτονόητα  καταδικάζονται  σαν διχαστικές  αναφορές από την τοπική κοινωνία, γιατί το νόμιμο όνομα του οικισμού είναι Άστρος, επίσημα και συνέχεια μέχρι σήμερα  από το 1823 , 1841 ,1912,1985,1997,2025 ,μέχρι σήμερα. Είναι σίγουρα απαράδεκτες και αντίθετες με τους ηθικούς κανόνες της τοπικής κοινωνίας, οδηγούν στο πουθενά ,είναι άσκοπες , δείχνουν την έλλειψη μιας στοιχειώδους σοβαρότητας, αμεροληψίας και αντικειμενικότητας  και αναμφισβήτητα πολλοί νεότεροι συμπολίτες  και επίσης  όλοι πολλοί παλιότεροι …τις αποκαλούν φαιδρότητες και τις αποδοκιμάζουν με τον τρόπο τους. 

Για κάθε ενδεχόμενο θυμίζουμε την ιστορική αλήθεια. Είναι αυτονόητο ο πρωθυπουργός το 1823 Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ήταν περισσότερο  αξιόπιστος και αρμόδιος,  από όλους τους μετέπειτα  «διακεκριμένους» και μη διακεκριμένους ιστορικούς μελετητές  και είναι  η γνώμη μας σίγουρα οι αναγνώστες πιστεύουν το πρωθυπουργό της εποχής και αγνοούν τις ερμηνείες και τα συμπεράσματα.

O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ.Πρωθυπουργός ) , τέσσερις ημέρες μετά την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος σε  επιστολή στις 22 Απριλίου 1823 , ένα από τα τελευταία έγγραφα που υπογράφει ως πρόεδρος του Εκτελεστικού ανακοινώνει με «ευχάριστο καθήκον» στους ισχυρούς της το μεγάλο γεγονός, υπήρχε «η απελευθερωμένη Ελλάδα» και   «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»( Σμαράγδη Ι.Αρνανίτη :2023,  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις, 29 Μαρτίου -18 Απριλίου 1823  , τα γεγονότα – οι πρωταγωνιστές – οι αποφάσεις. Αριστείδης Ν. Χατζής σελ 121).

Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835, το Άστρος εντάχθηκε στον Δήμο Θυρέας με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης (ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835).  Από το 1841 έως το 1912, το Άστρος ήταν η χειμερινή έδρα του Δήμου Θυρέας , ο Αγιάννης ήταν η θερινή έδρα {ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841) . Από το 1912 ο οικισμός αποτέλεσε έδρα κοινότητας Άστρους η οποία εξελίχθηκε στο Δήμο Άστρους το 1985 (ΦΕΚ 99Α – 28/05/1985). Από το 1998 το Άστρος αποτελεί έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας(ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997).

Κατά την γνώμη μας η τοπική κοινωνία , που έχει τους δικούς της απαράβατους κανόνες, περιφρονεί  καθημερινά   όλες τις φαιδρότητες και πάντοτε τις τοποθετεί  τελεσίδικα στα  ανάλογα ντουλάπια της ιστορίας.

 «H ιστορία δεν σβήνεται, δεν ξαναγράφεται και δεν κρύβεται», το Άστρος και το Παράλιο Άστρος

Σχετικά θέματα για το Άστρος και το Παράλιο Άστρος

Από, 1) Το 2ο μ.χ. αιώνα ,πρώτη αναφορά του Πτολεμαίου για το πόλισμα   «Άστρον», που είναι σίγουρα τεκμηριωμένα το σημερινό Άστρος.

Η αναφορά του Κλαύδιου Πτολεμαίου το 2ο αιώνα μ.χ. είναι η πρώτη αναφορά για το όνομα « Άστρον» ,που είναι σίγουρα  το σημερινό Άστρος.

Από , Το Άστρος της Θαλάσσης ,«Πρασιά να γ λε_γ Αργείας Άστρον  να λε δ Ινάχου ποτ.εκβολαί  να λε γ η αρχή του ποταμού να λ   Ναυπλία επίνειον»

Η πρώτη αναφορά  για  το όνομα «Άστρον»  έγινε από τον Πτολεμαίο τον 2ο μ.χ. αιώνα,  αλλά ο Πτολεμαίος  δεν αναφέρει την  ακριβή τοποθεσία του πολίσματος «Άστρον» , όπως είναι έκδηλο από την παραπάνω αναφορά.  Από την αναφορά του Πτολεμαίου το Άστρον  ήταν κάπου από το Λεωνίδιο μέχρι το Ναύπλιο . Δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα αξιόπιστα τεκμήρια που να συνδέουν το πόλισμα Άστρον  με μία  ακριβή  και συγκεκριμένη τοποθεσία, παρά μόνο υπάρχουν  ερμηνείες  και συμπεράσματα…..

Η σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους για χιλιάδες χρόνια πριν το 1832 ήταν ακατοίκητη. Η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους ήταν νησί μέχρι τον 5ο αιώνα π.χ., και έγινε σταδιακά χερσόνησος από τις προσχώσεις του ποταμού Τάνου. Φυσιολογικά αργότερα από το 5ο π.χ. αιώνα αρχικά  «μέχρι τον 19ο αιώνα εκατέρωθεν της χερσονήσου υπήρχαν μικρολίμνες και βαλτώδεις εκτάσεις» (Από Σ.Ι.Αρβανίτη σελ 386 ) , από την «παλιόστερνα» , βρισκόταν στην τοποθεσία της σημερινής κεντρικής πλατείας, μέχρι τον Ατσίγγανο και το Παλιόχανο.  

Από, Το άστυ (πόλη)  Θυρέα , η Ανθήνη, τα Πυράμια και οι Απόβαθμοι.

Η κρατούσα άποψη , από αναφορά του Παυσανία, είναι οι Αιγινήτες έχτιναν το τείχη στην αρχαία πόλη Ανθήνη , που βρισκόταν κοντά στο σημερινό λιμάνι του ‘Αγιου Ανδρέα. Δεν γνωρίζουμε άλλες αναφορές απο διακεκριμένους ιστορικούς μελετητές σαν τον Παυσανία. Παυσανίας [38.6] ἀπὸ δὲ τῶν πολυανδρίων ἰόντι Ἀνθήνη τέ ἐστιν, [ἐς] ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα κώμη Νηρίς, τρίτη δὲ Εὔα μεγίστη τῶν κωμῶν:» 

Σε σχετική  αναφορά ο Πλούταρχος αναφέρει τα Πυράμια ήταν «πυραμίδα τινά, ίσως μνημείο», σαν  εκείνη την μικρή πυραμίδα στο Λιγουριό της Αργολίδας, που ήταν  οίκισμα . Στην χερσόνησο του Παραλίου Άστρους δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα μνημεία και οικίσματα, σαν τις αρκετές  υπάρχουσες  μέχρι σήμερα   πυραμίδες της Αργολίδας.

Από, Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι./ Μετάφραση υπό Α.Ρ.Ραγκαβή, Τ.Δ΄: Αριστείδης-Μάρκος Κάτων, Φιλοποίμην-Φλαμινίνος, Πύρρος-Μάριος.(σελίδα 253)«….ότε κατά πρώτον ο Δαναός απέβη εις την χώρα αυτών κατά τα Πυράμια της Θυρεάτιδας (1) εν ω επορεύετο προς το Άργος» (1): Ο Δαναός ήλθεν εξ’ Αιγύπτου και εκυρίευσεν, ώκισε και εξεπολίτισε το Άργος. Η Θυρεάτις είναι χώρα της Αργολίδος προς την Λακωνικήν, κατά την παραλίαν. Τα δε Πυράμια φαίνεται εκ του ονόματος ότι είχε κατά την αρχαιότητα πυραμίδα τινά, ίσως μνημείο της Αιγυπτιακής εκείνης αποβάσεως.Τοιαύτη μικρά πυραμίς σώζεται μέχρι τούδε και αλλαχού της Αργολίδος ,κατά την Λίσσαν, το Λιγουριόν.

Ο Παυσανίας αναφέρει  οι Απόβαθμοι ήταν μεταξύ Λέρνης και Τημενίου, κοντά στο μνημείο του Ποσειδώνος . Από , Ελλάδος περιήγησις/Κορινθιακά – Βικιθήκη (wikisource.org)

[38.1] ἐκ Λέρνης δὲ ἰοῦσιν ἐς Τημένιον–τὸ δὲ Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων, ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου: καταλαβὼν γὰρ καὶ ἐχυρωσάμενος τὸ χωρίον ἐπολέμει σὺν τοῖς Δωριεῦσιν αὐτόθεν τὸν πρὸς Τισαμενὸν καὶ Ἀχαιοὺς πόλεμον–ἐς τοῦτο οὖν τὸ Τημένιον ἰοῦσιν ὅ τε Φρίξος ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐν Τημενίῳ πεποίηται καὶ Ἀφροδίτης ἕτερον καὶ μνῆμά ἐστι Τημένου τιμὰς ἔχον παρὰ Δωριέων τῶν ἐν Ἄργει, [38.2] Τημενίου δὲ ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα ἐμοὶ δοκεῖν σταδίους,…. 

Από, 2) Το 1256 ,«Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους) , στον Αγιάννη του Άστρους .

Το κάστρο στο Ξεροκάμπι του Αγιάννη ,όταν χτίστηκε το 1256, ονομάστηκε φυσιολογικά από τον πρίγκηπα Βιλλαρδουίνο, από την μητρόπολη της περιοχής  τον γειτονικό   Αγιάννη (Άστρος) «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους). Η  φυσιολογική ονομασία του κάστρου  από τον Αγιάννη (Άστρος) πρόσθετα επιβεβαιώνει ο  Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης)  πριν το 1256, όπως αναφέρουν διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές (Ν.Βέης και άλλοι ) , τους μεσαιωνικούς χρόνους τουλάχιστον για χίλια χρόνια  περίπου  200 μ.χ. -1435 και αργότερα ,ονομάζετο επίσης  Άστρος, (επάνω) Άστρος και  Αγιάννης του Άστρους. Επίσης ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος το 1320    επιβεβαιώνει  το όνομα της περιοχής είναι Άστρος (Αγιάννης), «του άστρου εις τον κάμπον της Μαλεβής»,  κάτω από το γειτονικό κάστρο «Castiello la Estella» ,Kάστρο του Άστρους , το οποίο εύλογα πήρε το όνομα Εστέλλα από το Άστρος (όπως λεγόταν τότε ο Αγιάννης). 

«Προφανώς το Estella τούτο  είναι το Άστρος»  (Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 93 ).

4) Το 1320 «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», στο «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους, κάτω από το κάστρο Εστέλλα (=Άστρος)

Η αναφορά είναι επίσημη, του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1259-1332 μ.χ.), ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1282-1328)  , αλλά το κυριώτερο είναι σαφέστατη για την τοποθεσία, «περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής», στο «Ξεροκάμπι» του Αγιάννη του Άστρους.(Aνδρόνικου Β’ Παλαιολόγου Χρυσόβουλο  (4) 1320 σελ.114),

Από, 5) Το 1435 ο Γεώργιος Φραντζής αναφέρει το Άστρον (το σημερινό Άστρος) και τον Άγιον Ιωάννη (Αγιάννης του Άστρους).

 Ο Γεώργιος Φραντζής το 1435 επιβεβαιώνει η αναφορά του Πτολεμαίου 2ο μ.χ. αιώνα για το πόλισμα Άστρον είναι το σημερινό Άστρος , γιατί υπήρχε αδιάκοπα οικισμός στην περιοχή από την εποχή της πόλης Θυρέας. Το «Άστρον» του Φραντζή είναι αναμφισβήτητα το σημερινό Άστρος, που βρίσκεται στην ίδια τοποθεσία της αρχαίας πόλης Θυρέας και του πολίσματος Άστρου του Πτολεμαίου.

Σίγουρα η αναφορά του Φραντζή  είναι για το σημερινό Άστρος και δεν είναι για άλλον οικισμό, γιατί θα έπρεπε να αναφέρεται και το σημερινό Άστρος ,που ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός στο κάμπο της Θυρέας, έστω με διαφορετικό όνομα ( όπως ο Φραντζής  αναφέρει τον μικρότερο οικισμό Μελίγον (σημερ. Μελιγού ) .Αν υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους θα τον ανέφερε ο Φραντζής, αφού ανέφερε την Μελιγού και ταυτόχρονα ανέφερε το Άστρον για το σημερινό Άστρος.    

Από, 6) 1516. Toast(r)ι (=Toasti) , Toastri  και  Astro είναι το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας .

«Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον».( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 97).

Είναι έκδηλο στην περιοχή το 15 αιώνα υπήρχαν δύο διαφορετικά τοπογραφικά σημεία Toastri  και  Astritzi (Laprici). Σε όλες τις παρακάτω  αναφορές υπάρχει πάντοτε στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας    το τοπογραφικό σημείο  Toast(r)ι  ,Toastri, Astro , που είναι το σημερινό Άστρος. Το 1516…« εν τω μνημείω τούτω λέγω,σημειούται toastri (= το Άστρος ) και Οstrici(= Αστρίτσι)  … “Οθεν εξ όλων των προμνημονευθέντων μαρτυρίων, και άλλων τινων μεγαγενεστέρων χρόνων , ελέγχεται ότι το Αστρίτσι είναι διάφορον του Άστρους τοπογραφικόν σημείον»( Νίκος Βέης ,Μνείαι του Άστρους σελ 98). 

Απο,«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας », το Άστρος το βρήκαν εκεί οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης.

 Τα πρακτικά της πρώτης ημέρας της Συνέλευσης , την ΚΘ Μαρτίου 1823, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο έγγραφο και απόφαση, επιβεβαιώνουν επίσημα και θεσμικά το πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος , “ΣΥΓΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ” , με κεφαλαία γράμματα για κάε ενδεχόμενο…

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) , τα «Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως  συγκροτηθείσης   Εν Άστρει την ΚΘ Μαρτίου  αωκγ’ και γ’ της ανεξαρτησίας »   είναι ένα συνταγματικό κείμενο και επαρκέστατο τεκμήριο, που επιβεβαιώνει κατηγορηματικά και τελεσίδικα το ιστορικόν Άστρος υπήρχε πολύ νωρίτερα από το 1823 , δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, όλα τα άλλα είναι περιττά.

Η συνταγματική Εθνοσυνέλευση επιβεβαίωσε κατηγορηματικά με πολλά έγγραφα και ιστορικά στοιχεία , το όνομα του οικισμού ήταν Άστρος πριν την 29η Μαρτίου 1823 , σύμφωνα με την αδιαφιλονίκητη νομική ερμηνεία των εγγράφων της Εθνοσυνέλευσης, για όσους έχουν μια στοιχειώδη επιστημονική νομική κατάρτιση και καταλαβαίνουν τα συνταγματικά κείμενα. 

Από, Δήμος Θυρέας (1835-1912), ΦΕΚ 5Α- 1841 και «τα συνιστώντα το δήμον  χωρία»

ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 Το 1841 , Δήμος  “Θυρέας”  , “Τα συνιστώντα τον νέο δήμον χωρία”,   “Άγιος Ιωάννης,  Άστρος , Μελιγού ,Πλάτανος“,”Πρωτεύουσα αυτού” , “ Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος” .

Τα δύο  παραπάνω ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841  και ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845  περιέχουν σαφέστατα την ιστορικήν αλήθεια για το Άστρος το 1841 και το Παράλιο Άστρος το 1845 . Η παραπάνω φωτογραφία του ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 ( φωτογραφία όχι αντιγραφή) και το ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 τα λένε όλα διαυγέστατα και σαφέστατα, αρκεί να μπορούμε σε απλά Ελληνικά να διαβάσουμε προσεκτικά και να καταλάβουμε το περιεχόμενο τους.

Θα πρέπει να αναφέρουμε εδώ ότι μερικοί λανθασμένα υποστηρίζουν η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ 1841 είναι για το σημερινό Παράλιο Άστρος και επίσης αναιτιολόγητα αναφέρουν ο καινούργιος οικισμός Παράλιο Άστρος ήταν η πρωτεύουσα του δήμου Θυρέας το 1841 !!! ,χωρίς να αναφέρουν γιατί εξαφανίστηκε και δεν αναφέρεται το Άστρος , με κανένα όνομα στο λανθασμένο συμπέρασμα τους, που ομολογούν αλλού αναμφισβήτητα υπήρχε το 1823 και το 1841 . Απλά και σοβαρά η αναφορά Άστρος στο ΦΕΚ 1841 είναι για το Άστρος ,δεν το έσβησε το Ελληνικό κράτος ούτε ονόμασε δύο οικισμούς με το ίδιο όνομα Άστρος , και δεν είναι για το Παράλιο Άστρος, προσαρτήθηκε στο δήμο το 1845, κάποτε απαιτείται μια στοιχειώδης σοβαρότητα.  

Από. Το 1823 η Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” .

 Η «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», ο τονισμός είναι δικός μου.  «Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγροτήση εν Άστρει Συνέλευσιν» και   «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου». 

Απο,  To 1823 ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ. Πρωθυπουργός) ανακοίνωσε στην υφήλιο «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος δεν έγινε τυχαία πέντε φορές πρωθυπουργός. Πρόεδρος του Εκτελεστικού  από 15 Ιανουαρίου 1822 – 25 Απριλίου 1823 και πρωθυπουργός από  την 12 Οκτωβρίου 1833 – 31 Μαΐου 1834 ,  24 Ιουνίου 1841 – 10 Αυγούστου 1841, 30 Μαρτίου 1844 – 4 Αυγούστου 1844, 16 Μαΐου 1854 – 29 Σεπτεμβρίου 1855.Επίσης είναι ο μοναδικός εν ενεργεία πρωθυπουργός που συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις, το 1822 στη μάχη του Πέτα.

  • O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκελεστικού (δηλ.Πρωθυπουργός )  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος». (Αριστείδης Ν. Χατζής σελ 121).
  • Le Constitutionnel (30 Αυγούστου 1823 : «Η πολιτική οργάνωση της χώρας συμβαδίζει με την κατάκτηση της ελευθερίας της. Η έναρξη των εργασιών της πρόσφατης Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος αποτέλεσε ένα εντυπωσιακό θέαμα.» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  119)
  • Edward Blaquiere : «Η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος θα πρέπει να θεωρείται ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα γεγονότα του αγώνα των Ελλήνων» ( Αριστείδης Ν. Χατζής ,2023, σελ  120)

Από , Tο 1821 έγινε το Κολοκοτρωναίικο  τραπέζι στο Άστρος, στο Αγροκήπιο Καρυτσιώτη .

Η πλατεία της σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικός τόπος. ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/65069/3340/1-8-2005, ΦΕΚ 1194/Β/30-8-2005 Τίτλος ΦΕΚ       Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.

«Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.»

  • Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης  εις τα Απομνημονεύματα του αναφέρει  το γεύμα στον Δημήτριο Υψηλάντη  έγινε « εις τους ίσκιους των δένδρων του Άστρους» (Φλούδας Θυρεατικά  Β   )
  • Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει  «συνέτρωγαν  ο Δημήτριος Υψηλάντης  και  ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους  των δένδρων του Άστρους» (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής  σελ.287)

Αναφορές  για το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας πριν το 1823

Ο ιστοριοδίφης Νικολάος Ι. Φλούδας,Αστρεινότερος των Αστρεινών, έχει σαράντα σελίδες αναφορές !!! για το , «Άστρος Το Χρυσήλιον και Ιστορικόν».

  • Οι περισσότερες παραπάνω αναφορές είναι από το βιβλίο του Νικολάου Ι. Φλούδα, Θυρεατικά Τόμος Β’, Άστρος το Χρυσήλιον και Ιστορικόν (σελ 146.-185)

Το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας : Σπουδαιότερες χρονολογικές αναφορές  πριν το 1823 .

Οι παρακάτω 17 ενότητες (κείμενα -σύνδεσμοι) περιέχονται στο παραπάνω σύνδεσμο,Το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας : Σπουδαιότερες χρονολογικές αναφορές  πριν το 1823 ,αλλά για ευκολότερη πρόσβαση επίσης αναφέρονται χωριστά.

Οι κάτοικοι είναι τα κράτη , μας λέει ο πρώτος επιστήμονας ιστορικός Θουκυδίδης, οι Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Αργείοι, Λακεδαίμονες… Κυνουριείς ,Θυρεάτες,…. Αστρεινοί, Αγιαννίτες  και ονομάζουν οικισμούς , λιμάνια και περιοχές..…Αθήνα, Κόρινθος, Άργος, Σπάρτη, Κυνουρία ,Θυρέα,….  Άστρος,Αγιάννης ….. astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας 

Παράλιο Άστρος: Συνοπτικά κείμενα για τα σχετικά θέματα Άστρος και Παράλιο Άστρος

Σημειώσεις και συμπεράσματα για το Παράλιο Άστρος (1845) ,το Κάστρο Παραλίου Άστρους , τον Άκουρο και το Άστρος (1823,1841)

Παράλιο Άστρος (1845)

Ο Οικιστής του Παραλίου Άστρους  Πάνος Ζαφειρόπουλος  η Άκουρος  γνώριζε την τοποθεσία  καλύτερα από όλους  και σε αναφορά του στον Όθωνα επιβεβαιώνει και αναφέρει,  το «ακατοίκητο τούτο μέρος» . 

Είναι αναμφισήτητο γεγονός τα ονόματα των καινούργιων οικισμών δίνουν πάντοτε οι οικιστές τους και αναμφίβολα το 1845   ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος ,ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ, ονόμασε το νεότερο οικισμό της περιοχής Παράλιο Άστρος .

Το Παράλιο Άστρος  έχτισε  από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος , όπως τιμoύν με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι  Παραλιώτες , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ». Ο Άκουρος , ο αδελφός του Ιωάννης Ζαφειρόπουλος, πρώτος δήμαρχος του Δήμου Θυρέας από το 1837-1847 και ο διακεκριμένος Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου,  ονόμασαν το 1845 τον καινούργιο οικισμό  Παράλιο Άστρος. ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός  το 1845 προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Το όνομα της σημερινής τοποθεσίας του Παραλίου Άστρους  μέχρι το 1845 ήταν  Σκάλα  η Σκάλα  του  Άστρους  και υπάγετο διοικητικά στο γειτονικό οικισμό  Άστρος. Ο  βουλευτής Κων.  Ζαφειρόπουλος, πρώτος κάτοικος και οικιστής  του Παραλίου Άστρους αναφέρει  το 1823  «Την Σκάλαν του Άστρους » .“Σκάλα Άστρους ” αναφέρεται από την Πελοποννησιακή Γερουσία το 1822  και “σκάλα Άστρους” , “λιμάνι του Άστρους” από πολλούς άλλους  ιστορικούς μελετητές . Ο Leake,  αναφέρει το 1805  «στη σκάλα (=λιμάνι)   υπάρχουν μια δεξαμενή (=παλιόστερνα) , ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες »  και “Leaving the Scala of Astro= φεύγοντας από την Σκάλα του Άστρους ,(Leake,Travels in the Morea σελ 482, 485).

Η σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1832 ήταν ακατοίκητη για χιλιάδες χρόνια. Η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους ήταν νησί μέχρι τον 5ο αιώνα π.χ., και έγινε σταδιακά χερσόνησος από τις προσχώσεις του ποταμού Τάνου. Φυσιολογικά αργότερα από το 5ο π.χ. αιώνα ” μέχρι τον 19ο αιώνα εκατέρωθεν της χερσονήσου υπήρχαν μικρολίμνες και βαλτώδεις εκτάσεις“(Από Σ.Ι.Αρβανίτη σελ 386 ) , από την “παλιόστερνα” , τοποθεσία της σημερινής κεντρικής πλατείας, μέχρι τον Ατσίγγανο και το Παλιόχανο. Το ίδιο αναφέρουν και άλλοι νεότεροι ιστορικοί μελετητές στην σημερινή κεντρική πλατεία μέχρι τον Ατσίγγανο υπήρχαν ” έλη και βούρλα” και ο τόπος γύρω από την χερσόνησο λεγόταν “Λιμνιώνας”,γιατί υπήρχαν στάσιμα νερά.

Από, Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους.  « οι διάφοροι πληθυσμοί οι διαιτώμενοι κατά τα παράλια της Θυρεάτιδος ηναγκάσθηκαν για τούτον η εκείνο  τον λόγον να πήξωσι τας σταθεράς αυτών καλιάς κατά τα ενδότερα της Κυνουρίας » (σελ 100)  και  « του κλίματος  αυτής μη επιτρέποντος την εν τω ιδίω τόπω χειμώνος και θέρους διατριβήν»… «αναγκάζονται ένεκεν των ελωδών πυρετών να αναβαίνωσιν εις τον Άγιον Ιωάννην»(σελ 99)……..

Διαχρονικά οι κάτοικοι στην ευρύτερη περιοχή από την εποχή της αρχαία πόλης Θυρέας , που ηταν διμερής, προτιμούσαν τα ενδότερα (Ν.Βέης , συμφωνούν και πολύ άλλοι νεότεροι ιστορικοί μελετητές ) και επίσης όλοι οι υπάρχοντες οικισμοί της περιοχής ήταν διμερείς, Άστρος, Άγιος Ανδρέας, (από τον οικισμό  Άγιο Ανδρέα ονομάστηκε το Λιμάνι του Άγιου Ανδρέα, βέβαια από τους οικισμούς ονομάζονται τα λιμάνια …) , Κορακοβούνι, Κούτρουφα, Μελιγού, Βέρβενα και Δολιανά.

Όλοι οι επτά παραπάνω οικισμοί της περιοχής μας είναι τεκμηριωμένα διμερείς από ιστορικά έγγραφα και ιστορικούς μελετητές, π.χ. Γ. Φραντζής , Ν.Βέης ,Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους κλπ, και το γνωρίζουν οι κάτοικοι της Θυρέας, εκτός από το νεότερο οικισμό της περιοχής Παράλιο Άστρος , γιατί απλούστατα δεν υπήρχε οικισμός για χιλιάδες χρόνια στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1832.

Συνοπτικά οι λόγοι γιατί ήταν το «ακατοίκητο τούτο μέρος», η σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους, για χιλιάδες χρόνια μέχρι το 1832, (το 1845 το Παράλιο Άστρος εντάχθηκε στο δήμο Θυρέας).

  • Η χερσόνησος του Παραλίου Άστρους ήταν νησί μέχρι τον 5ο αιώνα π.χ. και δεν υπάρχουν αναφορές και τεκμήρια ότι τότε υπήρχε οικισμός στο νησί τον 5ο αιώνα π.χ.
  • Αντίθετα αναφέρονται στην αρχαιότητα στη περιοχή υπήρχαν η αρχαία πόλη Θυρέα , τουλάχιστον πριν το 1500 π.χ. που βρισκόταν σίγουρα στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας και η Ανθήνη που βρισκόταν πιθανά στο λιμάνι του Αγίου Ανδρέα .
  • Φυσιολογικά αργότερα από το 5ο π.χ. αιώνα “μέχρι τον 19ο αιώνα εκατέρωθεν της χερσονήσου υπήρχαν μικρολίμνες και βαλτώδεις εκτάσεις” και βούρλα που δεν επέτρεπαν την δημιουργία οικισμού.
  • Η χερσόνησος ήταν βραχώδης και γυμνή από δένδρα, ήταν “έρημος βράχος”.
  • Δεν υπήρχαν τεκμηριωμένα και σίγουρα πηγές με πόσιμο νερό στην ευρύτερη τοποθεσία. Το 1906 κατασκευάστηκε από τους κατοίκους το πρώτο υδραγωγείο του χωριού.
  • Ήταν εύκολη προσβάσιμη περιοχή διαχρονικά στους πειρατές
  • Δεν αναφέρεται με κανένα όνομα στην αναφορά του Φραντζή το 1435, που ανέφερε τους οικισμούς όλης της περιοχής.
  • Δεν αναφέρεται με κανένα όνομα στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους του μεσαίωνα  και το 1540, όπως αναφέρονται οι οικισμοί όλης της περιοχής.
  • Όλοι οι οικισμοί της περιοχής μας είναι τεκμηριωμένα διμερείς , εκτός από το νεότερο οικισμό της περιοχής Παράλιο Άστρος, γιατί απλά εκεί δεν υπήρχε οικισμός  .
  • Δεν υπήρχε οικισμός στη περιοχή μέχρι το 1832. Ο Leake,  αναφέρει το 1805   «στη σκάλα (=λιμάνι)   υπάρχουν μια δεξαμενή (=παλιόστερνα) , ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες » (Leake,Travels in the Morea σελ 482, 485), ούτε ερείπια οικισμού, όπως το ίδιο αναφέρουν και άλλοι νεότεροι ιστορικοί μελετητές
  • Το Παράλιο Άστρος έκτισε από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  , όπως τιμoύν  με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι Παραλιώτες ,«ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ» και ο Άκουρος το 1845  ονόμασε τον νεότερο οικισμό της περιοχής Παράλιο Άστρος.
  • ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 Το 1841 , Δήμος  “Θυρέας”  , “Τα συνιστώντα τον νέο δήμον χωρία”,   “Άγιος Ιωάννης,  Άστρος , Μελιγού ,Πλάτανος“, και δεν αναφέρεται το Παράλιο Άστρος.
  • ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 , Δήμος  “Θυρέας”  ”Πρωτεύουσα αυτού” , “ Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος” 
  • ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845  Ο οικισμός Παράλιον Άστρος  προσαρτάται στο δήμο Θυρέας . Το 1845 ο δήμος  περιλαμβάνει τα χωριά  Άγιος Ιωάννης,  Άστρος , Μελιγού , Πλάτανος και Παράλιον Άστρος.

Ο πρώτος επιστήμονας ιστορικός τού κόσμου Θουκυδίδης αναφέρει “οι κάτοικοι είναι τα κράτη” , οι Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Αργείοι, Λακεδαίμονες…  Κυνουριείς ,Θυρεάτες, …. Αστρεινοί, Αγιαννίτες  και ονομάζουν οικισμούς , λιμάνια και περιοχές..…Αθήνα, Κόρινθος, Άργος, Σπαρτη,…. Κυνουρία ,Θυρέα, ….. Άστρος,Αγιάννης ….. astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Εύκολα συμπεραίνουμε με βεβαιότητα από τα παραπάνω το Παράλιο Άστρος δεν είχε ποτέ το όνομα Άστρος ,γιατί  σίγουρα δεν υπήρχαν κάτοικοι στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1832  για να ονομάσουν τον οικισμό. Η ονομασία της τοποθεσίας Σκάλα του Άστρους  πριν το 1845 , έγινε από τους Αστρεινούς , κατοίκους του γειτονικού Άστρους, που ονόμασαν  επίσης το Άστρος  και τον Αγιάννη του Άστρους.

Η ιστορική αλήθεια είναι ο Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  είναι ο ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ.

Οι Αγιαννίτες, Αστρεινοί και οι Παραλιώτες είναι οι ίδιοι κάτοικοι, αυτά μας έλεγε ο Άκουρος  με λόγια και με έργα.

Από,Θανάση Π. Κωστάκη: Σύντομη γραμματική της Τσακώνικης Διαλέκτου (BT),1951«Από το Φρατζή,έκδοση Βόννης σ.159…..Και κατά αρχάς του θέρους του ς@μγ (=1435)…. αί είσιν αι κάτω γεγραμμέναι χώραι και πόλεις και κώμαι, Άστρον,άγιος Πέτρος , Άγιος Ιωάννης, Πλαταμόνας  (Σημερ.Πλάτανος) ,Μελίγον (σημερ. Μελιγού), Προάστειον (σημερ,Πραστός) ,Λεωνίδας (σημερ.Λεωνίδιον), Κυπαρισσία (σημερ.Κυπαρίσσι) ,Ρέοντας και Σίτανας (σημερ.Σίταινας)… Βλ.Σ.Λάμπρου,Μικταί Σελίδες , Αθήναι 1905 σ.416-419 και Φ.Κουκουλέ, Αθηνά 39 (1927) σ.122».

Από, Venetians and Ottomans in  SouthEast Peloponnese (15th*18th century) Dr, Evangelia Balta Director of  Studies (Institute for Neohellenic Research/National Hellenic Research Foundation).

Πλυθησμός,  Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685 . Άγιος Ιωάννης (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107), Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49), Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρεστενά (84) .

Το Παράλιο Άστρος δεν αναφέρεται με κανένα όνομα στην αναφορά του Φραντζή το 1435 και επίσης δεν αναφέρεται με κανένα όνομα στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους του μεσαίωνα  και το 1540, αλλά αναφέρονται όλοι οι οικισμοί της περιοχής και αναφέρεται ο Αγιάννης. Ο Αγιάννης και το Άστρος είχαν τους ιδιους κατοίκους και οι Τουρκοι φορολογούσαν τους κτοίκους… Σίγουρα η αναφορά του Φραντζή Άστρον είναι για το σημερινό Άστρος, που αναμφισβήτητα υπήρχε πριν το 1435 ,σύμφωνα με άλλες αναφορές.«Aλλά το Άστρος και Αστρίτσι δεν είναι εν και το αυτό σημείον».( Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 97) ( Ανδρόνικος Παλιολόγος 1292,193,1320,, Χρονικό του Μορέως 1256, Βέης και άλλοι).

Στο  ΦΕΚ του 1841, «τα συνιστώντα τον νέον δήμο χωρία» , είναι  «Άγιος Ιωάννης, Μελιγού, Άστρος, Πλάτανος »  ”Πρωτεύουσα αυτού” , “ Άγιος Ιωάννης το θέρος τον δεν χειμώνα το Άστρος” . Το Παράλιο Άστρος δεν αναφέρεται στο  ΦΕΚ του 1841, και σίγουρα ποτέ δεν ήταν πρωτεύουσα του δήμου Θυρέας. Το γειτονικό Άστρος υπήρχε επίσημα από το 1823 και ήταν σίγουρα η πρωτεύουσα του δήμου Θυρέας το 1841.

Ο καινούργιος οικισμός με το όνομα Παράλιο Άστρος το 1845 προσαρτήθηκε στο υπάρχοντα από το 1835  δήμο Θυρέας. Παράλιον Άστρος Κυνουρίας .  ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Αν το Παράλιο Άστρος είχε  νωρίτερα άλλο επίσημο όνομα, σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία,  θα υπήρχε αναφορά για αλλαγή η κατάργηση ονόματος στο  ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845, με τις λέξεις ( « καταργείται.., διορθώνεται»).Το ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845, είναι σαφέστατο για όλους ,αναφέρει μόνο τη λέξη «προσαρτάται», αυτή είναι η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια, για πρώτη φορά «προσαρτάται» και τίποτα άλλο.  Ο οικισμός το 1845   ονομάστηκε επίσημα Παράλιο Άστρος και δεν είχε νωρίτερα άλλο επίσημο όνομα, οι ερμηνείες είναι περιττές, γιατί η αναφορά «προσαρτάται» του ΦΕΚ  είναι  ακριβέστατη και σαφέστατη.

Πρόσθετα είναι ενδεικτικό και επιβεβαιώνεται , ότι δεν υπήρχε οικισμός στην σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους και το όνομα της τοποθεσίας , με τις πειστικές και αδιαφιλονίκητες αναφορές από τρεις πρώτους κατοίκους και οικιστές του Παραλίου Άστρους και την αναφορά του Leake. Απλά πριν το 1832 ,δεν υπήρχαν κάτοικοι στην τοποθεσία για να ονομάσουν οικισμούς, λιμάνια και περιοχές.

  • Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος Οικιστής του Παραλίου Άστρους, αναφέρει για την σημερινή  τοποθεσία του Παραλίου Άστρους ,το  «ακατοίκητο τούτο μέρος»
  • Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος , οικιστής του Παραλίου Άστρους το 1823 «Την Σκάλαν του Άστρους» , “Σκάλα Άστρους ” αναφέρεται από την Πελοποννησιακή Γερουσία το 1822 .
  • Λογοθέτης « ολίγοι εις παράλιο» και για κάθε ενδεχόμενο « το 1838…. ολίγοι οι κατοικήσαντες εις παράλιο»

Leake “Leaving the Scala of Astro= φεύγοντας από την Σκάλα του Άστρους ,Travels in the Morea (σελ 485 ). «στη σκάλα (=λιμάνι) υπάρχουν μια δεξαμενή, ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels in the Morea σελ 482) , όπως το ίδιο αναφέρουν και άλλοι ιστορικοί μελετητές

Από, Το Κάστρο Παραλίου Άστρους δεν είναι το κάστρο Εστέλλα , Από.Τα κάστρα μας : Κάστρο Εστέλλα ( στον Αγιάννη ) και Κάστρο Παραλίου Άστρους

Το Κάστρο Παραλίου Άστρους δεν είναι το κάστρο Estella, όπως λανθασμένα και ατεκμηρίωτα αναφέρεται σε φυλλάδια και στο διαδίκτυο. Δεν υπάρχουν  ιστορικά στοιχεία και  πειστικές αναφορές από κανένα ιστορικό μελετητή που να συνδέει το Κάστρο Παραλίου Άστρους με το  κάστρο Εστέλλα  και το Κάστρο Παραλίου Άστρους  αναφέρεται  από ιστορικούς μελετητές πιθανά είναι το Αστρίτσι= «Astritzi» των Ενετών.(Ν.Βέης και άλλοι). Η μελέτη των καταλοίπων του κάστρου επιτρέπει τη διάκριση δυο οικοδομικών φάσεων. Η πρώτη φάση αφορά στην περίοδο  του 15ου αιώνα η αργότερα . Η δεύτερη οικοδομική περίοδος εντοπίζεται από το 1824 και 1825, εποχή που το κάστρο ενισχύθηκε και κατοικήθηκε από τους μυημένους στην Φιλική Εταιρία εύπορους έμπορους του εξωτερικού, αδερφούς Ζαφειρόπουλους.

«Ήδη έλθωμεν εις το περί της θέσεως ζήτημα του κάστρου  la Estella (=Άστρος )…..ως ρητώς μνημονεύει η αραγωνιακή παραλλαγή του Χρονικού του Μωρέως. Η τόσον δε ρητή μνεία περί του τόπου ,καθ’ όν  ιδρύθη το φρούριον, δεν δύναται ν’αναφέρεται εις τα κατά την χερσόνησον του Άστρους περισωθέντα ,εν μέρει, μικρά οχυρωματικά έργα,άτινα και ανίσχυρα θα ήσαν προς τον σκοπόν του Βιλλαρδουίνου¨(Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους. σελ 99),

Οι διακεκριμένοι ιστορικοί μελετητές Νίκος Βέης , Σπ. Λάμπρος , Κ.Ρωμαίος ,Ε. Καρποδίνης, Αδαμ. Αδαμαντίου ,Αναστάσιος Ι. Μπάλλας  και πολλοί άλλοι τοποθέτησαν πειστικά το «Castiello la Estella» (Kάστρο του Άστρους)  του Αραγωνικού Χρονικού του Μορέως , το οποίο έκτισε το 1256  ο πρίγκιπας του Μωρέως Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος , στην τοποθεσία  «Ξεροκάμπι»  ανάμεσα στα χωριά Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) και Άγιος Πέτρος.

«Αυτός ο δρόμος φεύγει στα αριστερά του Eλληνικού φρουρίου ( κάστρο Εστέλλα =Άστρος) που είδα από την πεδιάδα του Άστρους, (δηλ  από το Ξεροκάμπι)  που βρίσκεται δύο μίλια πάνω από τα Αγιαννίτικα Καλύβια, μετά μπαίνει στο καλλιεργούμενο κάμπο του Ξεροκάμπι κοντά στον Αγιάννη».(Leake Travels in Morea,σελ 492).«περί τον αιγιαλόν του άστρου εις τον κάμπον της μαλεβής» (Aδρόνικος Β’ Παλαιολόγος (1259-1332 μ.χ σελ.114.)

Από, Το 1845 το Παράλιο Άστρος προσαρτήθηκε στο Δήμο Θυρέας και δεν ήταν ποτέ έδρα του Δήμου Θυρέας.

Ο νεότερος οικισμός της περιοχής προσαρτάται στο δήμο Θυρέας το 1845 με το νόμιμο όνομα Παράλιον Άστρος ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 . Από το  1832 μέχρι το  1845  ο  καινούργιος οικισμός  που ήταν  στην Χερσόνησο του σημερινού Παραλίου Άστρους  και η τοποθεσία νωρίτερα, υπάγοντο διοικητικά και αναγκαστικά  στο Άστρος, όπως γίνεται με όλους τους καινούργιους οικισμούς, στην αρχή υπάγονται σε ένα  γειτονικό οικισμό. Το ίδιο γίνεται και σήμερα με τους καινούργιος οικισμούς δυτικά του Άστρους ,υπάγονται διοικητικά στο Άστρος. Φυσικά οι οικισμοί δεν ονομάζονται όταν κτιστούν τα πρώτα σπίτια και σίγουρα δεν γίνονται πρωτεύουσες δήμων πριν ονομασθούν επίσημα από το Ελληνικό κράτος .

Τα  ΦΕΚ,  όταν αναφέρονται στους οικισμούς, πάντοτε συμπεριλαμβάνουν  ανάλογα τις λέξεις, που έχουν μεγάλη σημασία και δεν επιδέχονται ερμηνείες και σχόλια ,είναι  σαφέστατα νομικά κείμενα ,  «ορίζεται…, αποσπάται…, προσαρτάται.. , καταργείται.., διορθώνεται».

Το 1845 ο οικισμός πήρε  επίσημα  την ονομασία Παράλιο Άστρος. Αν το Παράλιο Άστρος είχε  νωρίτερα άλλο επίσημο όνομα, σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία,  θα υπήρχε αναφορά για αλλαγή η κατάργηση ονόματος στο  ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845, με τις λέξεις ( « καταργείται.., διορθώνεται»).Το ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845, είναι σαφέστατο για όλους ,αναφέρει μόνο τη λέξη «προσαρτάται», αυτή είναι η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια, για πρώτη φορά «προσαρτάται» και τίποτα άλλο.  Ο οικισμός το 1845 ονομάστηκε επίσημα Παράλιο Άστρος   και δεν είχε άλλο επίσημο όνομα νωρίτερα, οι ερμηνείες είναι άσχετες και περιττές, γιατί η αναφορά είναι σαφέστατη.

Από, Το 1540 ο Αγιάννης αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους , αλλά δεν αναφέρονται το Άστρος και το Παράλιο Άστρος .

Από, Venetians and Ottomans in  SouthEast Peloponnese (15th*18th century) Dr, Evangelia Balta Director of  Studies (Institute for Neohellenic Research/National Hellenic Research Foundation).

Πλυθησμός,  Πρώτη Τουκοκρατία  1540-1685 . Άγιος Ιωάννης  (203),  Αγιος Ιωάννης Θεολογος (107), Aγιος Πέτρος (300) , Βέρβενα (162), Δολιανά (49),  Καστάνιτσα (494), Κορακοβούνι (25), Μελιγού (210), Πλάτανος (57), Πραστός (461), Τρεστενα (84) ,

Το Άστρος και το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρονται για εκατοντάδες   χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους , αλλά αναφέρονται τα άλλα μεγάλα ιστορικά χωριά. Ο λόγος που το  Άστρος δεν αναφέρεται στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους είναι ότι αναφερόταν ο Αγιάννης ,που ήταν το μητροπολιτικό κέντρο της Θυρέας για εκατοντάδες χρόνια και ο Αγιάννης ήταν μία κοινότητα με το Άστρος , οι κάτοικοι ήταν βασικά ίδιοι, και ο Αγιάννης αναφερόταν επίσης σαν Άστρος και Αγιάννης του Άστρους.

Το Παράλιο Άστρος  δεν αναφέρεται για εκατονταδες  χρόνια  στους Τούρκικους φορολογικούς καταλόγους  ,γιατί απλά δεν υπήρε οικισμός στη σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους ,οι Τούρκοι γνώριζαν πολύ καλά τους κατοίκους της περιοχής , όμως είχαν “ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels in the Morea σελ 482) 

Οι Τούρκοι φορολογούσαν τους κατοίκους ,δεν υπήρχε τότε ΕΝΦΙΑ. Πολλοί ιστορικοί μελετητές αναφέρουν από την αρχαιότητα οι κάτοικοι στην περιοχή προτιμούσαν τα ενδότερα (Ν.Βέης και άλλοι νεότεροι ) και για χιλιάδες χρόνια δεν υπήρχε οικισμός στη σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους , που πριν το 1845 η ονομασία της τοποθεσίας ήταν Σκάλα η Σκάλα του Άστρος ,ήταν το λιμάνι της περιοχής και ήταν ”ακατοίκητος” τόπος για χιλιάδες χρόνια σύμφωνα με αναφορά του Άκουρου , οικιστή του Παραλίου Άστρους .Δεν υπήρχε οικισμός στο Παράλιο Άστρος το 1540 και το Παράλιο Άστρος χτίστηκε από το Άγιαννίτη στρατηγό Άκουρο από το 1832-1845 και για πρώτη φορά ο νεότερος οικισμός της περιοχής το 1845 προσαρτήθηκε στο Δήμο Θυρέας.

Από, Ο οικιστής του Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος

Από τον Αγιάννη προήλθε το Άστρος, το Παράλιο Άστρος και άλλοι μικρότεροι οικισμοί .Οι αδελφοί Ζαφειρόπουλοι θεωρούνται από πολλούς ιστορικούς μελετητές οι πρώτοι κάτοικοι και οικιστές του Παραλίου Άστρους.

Πριν το 1832 δεν υπήρχε οικισμός στην  τοποθεσία και ο Άκουρος αναφέρει  και επιβεβαιώνει στον Όθωνα «το ακατοίκητο τούτο μέρος». Ο Leake αναφέρει  το 1805 δεν υπήρχε οικισμός στην τοποθεσία , «At the scala (στη σκάλα =λιμάνι)  υπάρχουν μια δεξαμενή, ένα χάνι, ένα πυργόσπιτο του (Τούρκου) φοροεισπράκτορα, και δύο τρεις μικρές αποθήκες» (Travels in the Morea σελ. 482) , όπως το ίδιο αναφέρουν και άλλοι ιστορικοί μελετητές .

Το όνομα της σημερινής τοποθεσίας του Παραλίου Άστρους μέχρι το 1845 ήταν Σκάλα  η Σκάλα  του  Άστρους, ήταν το λιμάνι της περιοχής   και υπαγόταν διοικητικά στο γειτονικό οικισμό Άστρος. Το 1823   βουλευτής Κων. Ζαφειρόπουλος, πρώτος κάτοικος και οικιστής  του Παραλίου Άστρους αναφέρει  «Την Σκάλαν του Άστρους». Το 1822. «Σκάλα Άστρους»  αναφέρεται από την Πελοποννησιακή Γερουσία, επίσης  «Σκάλα», «σκάλα Άστρους» (λιμάνι του Άστρους) , αναφέρεται από πολλούς άλλους .  Ο Leake  αναφέρει και επιβεβαιώνει  το όνομα  της περιοχής ήταν Σκάλα του Άστρους, “Leaving the Scala of Astro= φεύγοντας από την Σκάλα του Άστρους ,Travels in the Morea (σελ 485 ).

Το Παράλιο Άστρος έκτισε από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  , όπως τιμoύν  με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι Παραλιώτες ,«ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ» και  ονόμασε τον νεότερο οικισμό της περιοχής το 1845 Παράλιο Άστρος.

Ο διακεκριμένος Αγιαννίτης Λογοθέτης, φίλος και συνεργάτης του Άκουρου και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, έκτισε το σπίτι του στην χερσόνησο ,στο «Νησί» το 1832, που θεωρείται από πολλούς ιστορικούς μελετητές ένα από τα πρώτα σπίτια του οικισμού. Ο Λογοθέτης  αργότερα από το 1854  αναφέρει μερικές φορές το καινούργιο οικισμό  με το όνομα «παράλιο , «έκτισε  την οικίαν του ενταύθα κατά το έτος  1832»,« ωκοδόμησαν εις το παράλιο Εργαστήρια » και  « το έτος 1838…  ήσαν τότε ολίγοι οι κατοικήσαντες εις  παράλιο». Τον Λογοθέτη ακολούθησαν και άλλοι Αγιαννίτες και ο οικισμός άρχισε σιγά σιγά και δειλά να αναπτύσσεται. Δεν είναι τυχαίο που στον εκλογικό κατάλογο του 1871 της «Κοινοτ. Παραλίου Άστρους »  αναφέρεται πρώτος  ο Αγιαννίτης  Αναστάσιος Πάσχος του Ιωάννου κτηματίας.

Το γεγονός της καθυστέρησης  της προσάρτησης του οικισμού στο Δήμο Θυρέας, συμπεραίνουμε  οφείλεται ότι πριν 1845  ο οικισμός δεν είχε τα απαιτούμενα κριτήρια από το Ελληνικό κράτος να προσαρτηθεί στο υπάρχοντα από το 1835 Δήμο, γιατί ο οικισμός ήταν πολύ μικρός « το έτος 1838.. ήσαν τότε ολίγοι οι κατοικήσαντες εις παράλιο». Αν και ο Άκουρος με το αδερφό Ιωάννη , του πρώτο δήμαρχο του δήμου από 1836-1847, επιθυμούσαν το συντομότερο να γίνει επίσημα και να ονομασθεί οικισμός. Τελικά οι Ζαφειρόπουλοι τα κατάφεραν  και  το 1845 έγινε οικισμός και τον ονόμασαν επίσημα Παράλιο Άστρος.

Ο Άκουρος  επιβεβαιώνει πριν το 1824, τότε δεν υπήρχε οικισμός στο Παράλιο Άστρος , “την πατρίδα μας Αγιάννης και Άστρος”, πατρίδα βέβαια αυτονόητα είναι οικισμός ,δεν είναι ο  κάμπος .Για το λόγο αυτό το 1845 ονόμασε τον καινούργιο οικισμό Παράλιο Άστρος, σίγουρα δεν το ονόμασε ο βασιλιάς Όθωνας. Φυσικά και λογικά ο Άκουρος δεν ονόμασε το καινούργιο οικισμό με το ίδιο όνομα της γειτονικής πατρίδας του Άστρος .Είναι αυτονόητο ο Άκουρος δεν θα ονόμαζε δύο χωριά με το ίδιο όνομα Άστρος, σοβαρός και λογικός έμπρακτα ήξερε και καταλάβαινε καλύτερα.

Συμπεραίνουμε , Ο οικιστής του Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος  , ο δήμαρχος αδερφός του Ιωάννης Ζαφειρόπουλος   (δημάρχος του δήμου Θυρέας από 1836-1847) και ο Λογοθέτης ,πρώτος πρόεδρος του συμβουλίου του δήμου Θυρέας , τότε είχαν ταυτόχρονα στην περιοχή για κάθε ενδεχόμενο και τα “καριοφίλια”…, ονόμασαν το 1845  τον καινούργιο οικισμό Παράλιο Άστρος. Ο νεότερος οικισμός της περιοχής το 1845 προσαρτήθηκε στο υπάρχοντα από το 1835  δήμο Θυρέας. Παράλιον Άστρος Κυνουρίας .  ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Το Ελληνικό κράτος πριν διακόσια χρόνια ,το 1823 και 1841, με βάση  τα υπάρχοντα τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία της εποχής, με την απαιτούμενη σοβαρότητα θεσμικά , αναγκαστικά, δικαιολογημένα και επίσημα χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε  τό πολύ νωρίτερα υπάρχον όνομα του οικισμού Άστρος ,  πολλές φορές και επίσης με την αναφορά «Εν Άστρει» σε  όλα τα έγγραφα , την Διακύρηξη, το Νόμο της Επιδαύρου (« Σύνταγμα του Άστρους»)  , τα πρακτικά, ψηφίσματα και αποφάσεις,για  τον οικισμό που συνήλθε η «Συνέλευση  του  Άστρους»  και  ψηφίστηκε το  «Σύνταγμα του Άστρους», επιβεβαιώνοντας  την μακρόχρονη  ιστορία  του  ιστορικού Άστρους.   Όπως το ίδιο έκαναν με τα έγγραφα τους το Βουλευτικό, Εκτελεστικό και τα μινιστέρια (υπουργεία) Πολέμου, Θρησκείας, Δικαίου και Ναυτικών. Η Βουλή των Ελλήνων ,πριν διακόσια χρόνια, το 1844  αναφέρει  «και ο τόπος  ούτος εψηφίσθη και παρ’ αυτής Άστρος». Το Ελληνικό κράτος αδιάκοπα  μέχρι σήμερα συνεχίζει να αποκαλεί τον οικισμό Άστρος. Αυτή είναι η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια

Το Ελληνικό κράτος πριν διακόσια χρόνια το 1845  ονόμασε τον γειτονικό οικισμό Παράλιο Άστρος, απέχει από το Άστρος 4χλμ., και συνεχίζει να αποκαλεί τον οικισμό Παράλιο Άστρος, αδιάκοπα  μέχρι σήμερα . Παράλιο  Άστρος Κυνουρίας, ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Φαιδρά πιστεύουν αν σβήσουν προσωρινά το Άστρος όπου μπορούν , κάνουν με κάθε τρόπο παραποίηση του ονόματος του  με διάφορα ονόματα και φαιδρά αλλάζουν πολλά ιστορικά στοιχεία , «όπως τους συμφέρει» ,τελικά θα μπορέσουν να κάνουν και την άλλη παραποίηση ονόματος για την Σκάλα του Άστρους ,όπως ήταν το όνομα της τοποθεσίας του Παραλίου Άστρους μέχρι το 1845, και τότε πιθανά θα έχουμε το ίδιο όνομα για δύο γειτονικούς οικισμούς ,που απέχουν μόλις 4 χλμ!!!.

Επίσης υπάρχουν  «ιστορικοί μελετητές» που «στρέφονται προς όσα βρίσκουν έτοιμα» και «Άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε» , που δεν ντρέπονται να αναφέρουν η Εθνοσυνέλευση έγινε δίπλα στα έλη της παλιόστερνας κάτω από τον έρημο βράχο, η Σχολή Καρυτσιώτη  βρίσκεται στον Ατσίγγανο και προσωρινά έσβησαν το Άστρος από το Δήμο Θυρέας ….. Σωστά διαβάζουμε  όλα αυτά , « είναι, καθώς μου φαίνεται, πολλά και γελοία». Εκαταίος ο Μιλήσιος (περ. 560 π.Χ. – περ. 480 π.Χ.).

Γενικά η αδικαιολόγητη απαξίωση μιας γειτονικής κοινωνίας αποκαλείται «αυτοπυροβολισμός» στο μεγαλείο του. Οι «ανήθικες και παράνομες»  αναφορές  «η εθνοσυνέλευση έγινε στα Αγιαννίτικα Καλύβια», «Μεσόγειο», «Μεσόγειο Άστρος»  και «(Μεσόγειο) Άστρος» είναι κατά την γνώμη μας παραποίηση ονόματος και πιθανά διασπορά ψευδών ειδήσεων.

Το 1932 οι γνωστικοί πρόγονοι μας και ο κοινός νους , από το Άστρος και το Παράλιο Άστρος, πρότειναν έμμεσα την δημιουργία του δήμου Θυρέας και δημιούργησαν σαν αρχή την «Αθλητική  Ένωσις Θυρέας» που προήλθε από τις ποδοσφαιρικές ομάδες «Πανθυρεατικός» Άστρους και «Αχιλλέας» Παραλίου Άστρους.

Την ίδια περίπου εποχή η προσπάθεια να ονομασθεί το Παράλιο Άστρος «Άστρον» απέτυχε οικτρά και τελεσίδικα , με τεκμηριωμένους λόγους από το Ελληνικό κράτος . Δυστυχώς η πολύ ποθούμενη διαχρονικά από τις τοπικές κοινωνίες «ΕΝΩΣΗ ΘΥΡΕΑΣ» δεν ήλθε το 1932 και μετά την αποτυχία για την «Αθλητική  Ένωσις Θυρέας», από τότε άρχισαν από μερικούς .που μετριούνται στα δάκτυλα,  οι «ανόητοι αυτοπυροβολισμοί»  και οι τρύπες στη βάρκα της Θυρέας .

 Ο ΔΗΜΟΣ ΘΥΡΕΑΣ ΚΑΙ Η «ΕΝΩΣΗ ΘΥΡΕΑΣ», περιφρονούν βροντερά και τελεσίδικα τους «ανόητους αυτοπυροβολισμούς» , ΚΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΘΥΡΕΑΣ ΚΑΙ Η «ΕΝΩΣΗ ΘΥΡΕΑΣ», ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ, ποτέ δεν είναι αργά.

Αλλά δεν ξεχνάμε , «Η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

«H ιστορία δεν σβήνεται ,δεν ξαναγράφεται και δεν κρύβεται». Η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια είναι. Το νόμιμο όνομα του οικισμού, που συνήλθε η Β’ Εθνοσυνέλευση το 1823,για διακόσια χρόνια είναι Άστρος, έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας.

Ο μεγάλος εκπρόσωπος του Ελληνικού διαφωτισμού , ο θεωρητικός και ο πατέρας της δημοκρατίας Πρωταγόρας , θεωρούσε «την έλλειψη της αιδούς και της δίκης  αρρώστια  για τις πόλεις», πού έπρεπε σύντομα και σοβαρά να γιατρευθεί.

Ρίξτε μια ματιά στο σύνδεσμο.

Πρωταγόρας-Η ντροπή και το δίκαιο είναι οι βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας και της κοινωνίας. – astrosgr.com

Επίλογος , διακόσια χρόνια αργότερα ,τι να κάνουμε….

 Ο Κωνστ.Ζαφειρόπουλος, ορκίστηκε «Εν Άστρει τη 30 Μαρτίου 1823  και γ’ της ανεξαρτησίας». Ιζ.Εις αμοιβαίαν πληροφορίαν ζήλου υπέρ των εθνικών συμφερόντων και αδόλου πατριωτισμού, ορκίζεται η Συνέλευσις ούτως. Ορκίζομαι εις το όνομα του θεού και πατρίδος, άδολον πατριωτισμόν, ακραιφνή σύμπνοιαν  και αποβολήν πάσης ιδιοφιλίας καθ’ όλας τας συνδιασκέψεις ημών εν ταύτη τη Εθνική Β’ των Ελλήνων Συνέλευσι.  Εν Άστρει τη 30 Μαρτίου 1823  και γ’ της ανεξαρτησίας.

Αρχαιολογικοί και ιστορικοί χώροι της Θυρεάτιδας Γης

Αξιοθέατα της Θυρεάτιδας Γης.

Το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας Κυνουρίας

Παρακάτω ενδεικτικά, Αξιοθέατα κοντά στο Άστρος

Παράλιο Άστρος Κυνουρίας

Μελιγού Αρκαδίας 

Άγιος Ανδρέας Αρκαδίας

Επίλογος, «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

Άστρος «Το Κλεινόν Άστυ» , Περήφανο και Καμαρωτό, Χρυσήλιο και Ιστορικόν.

Το Άστρος ονομάστηκε από τους κατοίκους  της περιοχής Άστυ( Πόλη) , σαν διάκριση με τους γύρω μικρότερους οικισμούς . Άστυ (=πόλη ) ονομάζετο αρχικά στην περιοχή η αρχαία πόλη Θυρέα ,το μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής στην αρχαιότητα , όπως αργότερα το Άστρος είναι μέχρι σήμερα. το μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής Από την αρχαιότητα έμεινε αδιάκοπα στους κατοίκους το Άστυ (=πόλη) .Οι Αστρεινοί αποκαλούν και σήμερα τον οικισμό «Το Kλεινόν Άστυ» . Από το Άστυ, προήλθε Toasti= το Άστυ, Toast(r)ι, Toastri , Astro, Άστρον, Άστρος   και συμφωνούμε με  την  σοβαρά τεκμηριωμένη, λογική  και έξυπνη άποψη το όνομα Άστρος προήλθε από τη λέξη  Άστυ, Τoasti= το Άστυ, Toast(r)ι ,Astro  (Καραχάλιος,  Ι. Κουσκουνάς ,Κ.Χασαπογιάννης ,Ι. Κακαβούλιας),  (Ν.Φλούδας Θυρεατικα Β. σελ 24,25).

Άστρος το Ιστορικόν : «Περήφανο ,καμαρωτό και με την αρχοντιά του .Το Άστρος κλαίει και χαίρεται,πονάει και χορεύει.Κλαίει δικούς του δεκαχτώ που πέσαν στο Δραγούνι και χαίρεται σαν δέχεται πρώτο τον Υψηλάντη.Πονάει για τον Διγενή στην Τρίπολι , χορεύει με τα παιδιά του Άκουρου Νέστορα και Αβραντίνη,που πρώτοι πρωτοπάτησαν της Τρίπολης το Κάστρο.Στα Δερβενάκια μάχεται περήφανα, γενναία και στη Στυλίδα έφθασε Χρυσήλιο το Άστρος να πολεμά κι εκεί Τουρκιά  μαζύ με το Νικήτα .Μαζεύει τώρα τους τρανούς και όλους τους μεγάλους τους Έλληνας, τους στρατηγούς  Συνέλευσι να κάνουν και ξεφωνίζει στον ντουνιά σε όλη την οικουμένη απ΄του Καρτσιώτη το σχολειό και απ΄το περιβολάκι.Μεγάλο όρκο κάνουμε εις την γλυκειά Πατρίδα  ελεύθεροι να ζήσουμε η να χαθούμε όλοι αδερφωμένοι στο σπαθί και σύντροφοι στο βόλι» Ν.Μερκουδιάδης ,από  Ι. Κουσκουνάς, Κ.Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας. 1981 Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ) .

Λανθασμένα αναφέρεται  η Εθνοσυνέλευση  το 1823  ονόμασε τον οικισμό Άστρος, απλά και αυτονόητα η Εθνοσυνέλευση χρησιμοποίησε και επιβεβαίωσε επίσημα το υπάρχον όνομα Άστρος του οικισμού, «εν Άστρει» με τα πρακτικά και τα πρώτα έγγραφα της Εθνοσυνέλευσης από την πρώτη ημέρα την 29η Μαρτίου 1823,πριν σχεδόν αρχίσει η Συνέλευση (μερικές φορές απαιτείται  και νομική κατάρτιση για να γίνουν αντιληπτά τα συνταγματικά κείμενα ), γιατί όλες οι αποφάσεις της Συνταγματικής Συνέλευσης  έγιναν και έπρεπε να γίνουν  γραπτά ( ήταν Συνταγματική Συνέλευση,  δεν ήταν καφενείο) και  η Συνέλευση  δεν αποφάσισε  με κανένα έγγραφο  για το όνομα Άστρος. 

Το όνομα Άστρος δεν ήταν το θέμα της Εθνοσυνέλευσης, ούτε ποτέ έγιναν συζητήσεις στην συνέλευση  για το όνομα Άστρος , άλλωστε πριν την Συνέλευση τον οικισμό αποκαλούσαν Άστρος  μεταξύ πολλών ο Κολοκοτρώνης και ο Άκουρος  και  υπήρχαν άλλα σοβαρά θέματα και οι Τούρκοι.

Η συνταγματική Εθνοσυνέλευση επιβεβαίωσε κατηγορηματικά το όνομα του οικισμού ήταν Άστρος πριν την 29η Μαρτίου 1823 ,σύμφωνα με την αδιαφιλονίκητη νομική ερμηνεία των εγγράφων της Εθνοσυνέλευσης, για όσους καταλαβαίνουν νομικά συνταγματικά κείμενα. Αυτά λένε όλα τα έγγραφα και δεν αναφέρεται κανένα άλλο όνομα, είναι έκδηλο αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός , είναι ένα συνταγματικό κείμενο. Όλα τα άλλα είναι τουλάχιστον φαιδρότητες και ανακρίβειες, που μερικοί αναφέρουν αδικαιολόγητα και  απερίσκεπτα για τους δικούς τους  συγκεκριμένους λόγους

Ένα μόνο ιστορικό στοιχείο (έγγραφο) , τα «Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως  συγκροτηθείσης   Εν Άστρει την ΚΘ Μαρτίου  αωκγ’ και γ’ της ανεξαρτησίας»   είναι επαρκέστατο τεκμήριο,  το ιστορικόν Άστρος αναμφισβήτητα και  τεκμηριωμένα  με ένα συνταγματικό κείμενο, υπήρχε πολύ νωρίτερα από το 1823 , δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, όλα τα άλλα είναι περιττά.

Η συζήτηση  διακόσια χρόνια αργότερα, που έγινε η Εθνοσυνέλευση , οι ερμηνείες , τα συμπεράσματα,  τα ιστορικά βιβλία, οι ανακρίβειες  και οι αμέτρητες αναφορές,  είναι όλα περιττά , αν γνωρίζαμε και καταλαβαίναμε ένα μόνο ιστορικό στοιχείο  , τα «Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως  συγκροτηθείσης   Εν Άστρει την ΚΘ Μαρτίου  αωκγ’ και γ’ της ανεξαρτησίας».   Βέβαια υπάρχουν πολλά άλλα ιστορικά στοιχεία ,αλλά είναι περιττά.

Απο To Ιστορικό Άστρος (koinotita–astrous.gr)

Καλώς  ήλθατε στο ιστορικό Άστρος  που το 1823  έγινε η  Β’ Εθνοσυνέλευση των  Ελλήνων.

Το Άστρος  είναι  η έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας που αποτελείται από 26 Τοπικά Διαμερίσματα και 40 οικισμούς, βρίσκεται στο βόρειο ανατολικό τμήμα του Νομού Αρκαδίας και ανατολικά βρέχεται από τα νερά του Αργολικού Κόλπου, χτισμένο σε υψόμετρο 75 μ. στο κέντρο του  κάμπου της “Θυρέας”, νοτιοανατολικά  της Τρίπολης 45 χλμ.  και νοτιοδυτικά του Ναυπλίου 33 χλμ…..

«Με κύριο χαρακτηριστικό τις ομορφιές του τόπου μας, την μεγάλη ιστορία και τα αξιοθέατα της περιοχής μας, προσκαλούμε τους επισκέπτες μας σε ένα μαγευτικό ταξίδι, που μπορούν να συνδυάσουν τα πεδινά μας, το βουνό και την θάλασσα, σε πολύ κοντινές αποστάσεις και να γνωρίσουν όλα τα χωριά του Δήμου μας»

Το Άστρος και ο Αγιάννης είναι μια κοινότητα και το σπουδαιότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν και έχουν σήμερα σπίτια στον Άγιάννη και στο Άστρος για χιλιάδες  χρόνια. Από το χωριό Άγιος Ιωάννης προήλθε το Άστρος , το Παράλιο Άστρος, αλλά και άλλοι οικισμοί.

Από, Καλωσήρθατε | ΔΗΜΟΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ,   Άστρος | Discover Kynouria

Το Χρυσήλιο Άστρος, το βασικό οικιστικό σύνολο της περιοχής και πρωτεύουσα της Βόρειας Κυνουρίας, αναπαύεται στο βάθος της πεδιάδας της Θυρέας και αποτελούσε μαζί με τον Άγιο Ιωάννη τις δύο βασικές επιλογές των κατοίκων. Η εύφορη Θυρέα, αποτελούσε μήλον της έριδος για αιώνες ανάμεσα σε Αργείους και Λακεδαιμονίους, καθώς ο Παυσανίας, την παρουσιάζει κατάφυτη με ελιές όπως και σήμερα. Οι υπεραιωνόβιες ελιές αποτελούν μοναδικά φυσικά μνημεία.  Η περιοχή κατέχει τις δικές της χρυσές σελίδες στην επανάσταση του 1821 με πλήθος αγωνιστών. 

Από Διοικητικές μεταβολές της Τ.Α.-ΕΕΤΑΑ (eetaa.gr)

  • Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835, το Άστρος εντάχθηκε στον Δήμο Θυρέας με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης (ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835). 
  •  Από το 1841 έως το 1912, το Άστρος ήταν η χειμερινή έδρα του Δήμου Θυρέας , ο Αγιάννης ήταν η θερινή έδρα {ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841). 
  • Το 1845. Ο Αγιάννης αποτέλεσε την θερινή έδρα της Επαρχίας Κυνουρίας.
  •  Από το 1912 ο οικισμός αποτέλεσε έδρα κοινότητας Άστρους η οποία εξελίχθηκε στο Δήμο Άστρους το 1985 (ΦΕΚ 99Α – 28/05/1985)( Για ιστορικούς λόγους έγινε δήμος). 
  • Από το 1998 το Άστρος αποτελεί έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας (ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997) . 

Το ιστορικό Άστρος Κυνουρίας βρίσκεται στη δυτική παραλία του Αργολικού ,στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας, ,εκεί που στο παραπάνω χάρτη διακρίνεται  η αρχαία πόλη Θυρέα (Τhyrea)  και  εκεί που ήταν  αργότερα το πόλισμα Άστρον,  νότια από την πρώτη πόλη της Ευρώπης το ιστορικό Άργος και την έδρα του Μυκηναϊκού πολιτισμού Μυκήνες.

Το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας απέχει 170 χλμ από την Αθήνα , 200 χλμ από το αεροδρόμιο.  Για χιλιάδες χρόνια , τουλάχιστον από το 1,500 π.χ . στα ενδότερα του κάμπου της Θυρέας αδιάκοπα υπήρχε οικισμός και το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας αναμφισβήτητα υπήρχε για πολλούς αιώνες πριν το 1823. Ο Αγιάννης απέχει 17 χλμ. από το Άστρος και το Παράλιο Άστρος απέχει 4 χλμ από το Άστρος,  είναι νεότερος οικισμός της περιοχής και το έκτισε από το  1832-1845  ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος , όπως τιμoύν με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι  Παραλιώτες , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ». Παράλιον Άστρος Κυνουρίας, ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 .Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας.

Τα δύο σπουδαιότερα ιστορικά μνημεία της Θυρεάτιδας Γης αναμφισβήτητα είναι ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων  και η  Σχολή Καρυτσιώτη  , ο χώρος είναι «ιστορικός τόπος»   και  «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον»,  είναι σεμνός και επιβλητικός , είναι «μουσείο» από μόνος του.

«Το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η Β’ Εθνική Συνέλευσις»

O κοινός νους , καλύτερα αργά παρά ποτέ , τελικά   επικρατήσε  και  ο  “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των  Ελλήνων  άνοιξε προσωρινά

«Ας μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα , τίποτα δεν πετύχαμε ακόμα,  και ας μην ξεχάσουμε τι θέλουμε. O “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των  Ελλήνων  άνοιξε προσωρινά για 6 μήνες , αλλά όχι  οριστικά και αμετάκλητα.»

Ο  «Ιερός Χώρος»  της  Β’ Εθνοσυνέλευσης  των  Ελλήνων  και ο  χωριστός  γειτονικός Προαύλειος  Χώρος  της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους) να γίνουν ελεύθερα προσβάσιμοι χωρίς περιορισμούς .

Το ιστορικόν Άστρος σίγουρα είναι συνέχεια της αρχαίας πόλης   Θυρέας.

Η αρχαία  πόλη Θυρέα και αργότερα το πόλισμα Άστρον  ήταν στα ενδότερα του κάμπου Θυρέας ,στην σημερινή τοποθεσία του Άστρους . Το 1823 το Άστρος το βρήκαν εκεί ,«Εν Άστρει τη 29 Μαρτίου 1823 και γ’ της Ανεξαρτησίας »,  οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης , υπήρχε αναμφισβήτητα  πολλούς αιώνες πριν το 1823 , η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτη» και «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος».

Tο ιστορικόν Άστρος και  Αγιάννης του Άστρους Κυνουρίας.

 To 1823  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»  και το 1822 η Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος είχε την έδρα της στον ιστορικόν Αγιάννη του Άστρους.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ  Ἱστορίαι V.41.2″Η Κυνουρία γη έχει εν αυτή Θυρέαν και Ανθήνην πόλιν, νέμονται δε αυτήν Λακεδαιμόνιοι”.[2.27.2] ἐκπεσοῦσι δὲ τοῖς Αἰγινήταις οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔδοσαν   Θυρέαν  οἰκεῖν καὶ τὴν γῆν νέμεσθαι , ἡ  δὲ  Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ᾽ ἐσπάρησαν κατὰ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα”.

astrosgr.org – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

  • astrosgr.com – Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας
  • Home – Κοινότητα Άστρους
  • Δήμος Βόρειας Κυνουρίας | (boriakinouria.gov.gr)
  • astros–kynouria.news.gr– Φώτης Τζιβελόπουλος  
  • Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης ) & Άστρος: Ιστορία, Θυρεάτις Γη, Προεστοί, Αρχοντικά & Εκκλησίες (koinotita–astrous.gr)
  •  Σχολή Καρυτσιώτη (astros-kynourianews.gr) Γιάννη Δ.Κουρμπέλη
  •  Δημήτριος Καρυτσιώτης Γιάννη Δ.Κουρμπέλη
  •  Zafeiris Foundation of Astros & library
  • Ι.Κουσκουνάς ,Κ. Χασαπογιάννης ,Ι.Κακαβούλιας (1981) Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία )βhttp://www.zafeiris.gr/linked/book4.pdf
  • Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, Άγιος Ιωάννης, Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), τόμος Γ’, Αθήνα 1983
  • Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, Άστρος Το Χρυσήλιον και Ιστορικόν τόμοι Β’, Αθήνα 1982
  • Σμαράγδη Ι.Αρνανίτη :2023,  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις, 29 Μαρτίου -18 Απριλίου 1823  , τα γεγονότα – οι πρωταγωνιστές – οι αποφάσεις
  • Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, τόμοι Α’, Αθήνα 1981
  • Νικολάου Ι. Φλούδα –Διακοσιαετηρίς Σχολής Αγίου Ιωάννου Άστρους Κυνουρίας, Αθήνα 1965
  • Νίκος Α. Βέης , Μνείαι  του Άστρους
  • Αναστάσιος Ι. Μπάλλας,Πελοποννησιακά, Τόμος ΚΓ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών,Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών Άστρος ( σ.209-210 Κάστρο Άστρους )
  • Ιωάννη Μ. Αρβανίτη – Από τις Πηγές του Λαού μας, τόμος A,Β, Αθήνα 1988
  • Ιωάννη Μ. Αρβανίτη-Η Επαναστατική Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας στον Άγιο Ιωάνη (Αγιάννη) Β.Κυνουρίας -20 Αυγουστου εως 1 Οκτωβριου 1822
  • Σμαράγδης Ι. Αρβανίτη – Οι σχολές του Δημητρίου Καρυτσιώτη στον Άγιο Ιωάννη και το Άστρος Θυρέας – Κυνουρίας κατά τα προεπαναστικά χρόνια έως την απελευθέρωση, Εταιρία Πελοποννησιακών Σπουδών, Αθήνα 2001
  • Χριστίνας Κουλούρη – Η βιβλιοθήκη της Σχολής Καρυτσιώτη, Εταιρία Μελέτης Νέου Ελληνισμού, Αθήνα 2009
  • Σμαράγδης Ι. Αρβανίτη -Το κάστρο του Παραλίου Άστρους Κυνουρίας πρώτες παρατηρήσεις, Αθήνα 2007
  • Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας
  • Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος
  •  Leake ,Travels in the Morea.
  • Πολλές παλιές φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα Θυρεατις γη (βορεια κυνουρια που με ιδιαίτερο τρόπο έξυπνα προβάλλει την πατρίδας μας Θυρεάτικη Γη.
  • Μερικές φωτογραφίες από το Χρήστο Γιατράκο 

Πηγές για , Τα κάστρα μας : Κάστρο Εστέλλα ( στον Αγιάννη ) και Κάστρο Παραλίου Άστρους

  • Γιάννης Γρηγ. Κουρόγιωργας. Ιστορία του Άστρους και του Αγιάννη του Άστρους Κυνουρίας, διαλεκτά  κείμενα  PDF– (2025) .
  • Κάστρο Εστέλλα στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας
  •  Σμαράγδη Ι.Αρνανίτη :2023,  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις, 29 Μαρτίου -18 Απριλίου 1823  , τα γεγονότα – οι πρωταγωνιστές – οι αποφάσεις. 
  • Νίκο Α. Βέη , Μνείαι  του Άστρους (σελ 93-104)
  • Αναστάσιος Ι. Μπάλλας ,Πελοποννησιακά, Τόμος ΚΓ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών,Βραβείο  της Ακαδημίας Αθηνών , Άστρος   ( σ.209-210  Κάστρο Άστρους  )
  • Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, Άγιος Ιωάννης, Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), τόμος Γ’, Αθήνα 1983
  • Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, Άστρος Το Χρυσήλιον και Ιστορικόν τόμοι Β’, Αθήνα 1982
  • Θυρεάτις Γη ( Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία ) Ιωάννης Κουσκουνάς – Κυριάκος Χασαπογιάννης -Ιωάννης Κακαβούλιας. 1981 book4.pdf (zafeiris.gr)
  • Ιωάννη Μ. Αρβανίτη – Από τις Πηγές του Λαού μας, τόμος A,Β, Αθήνα 1985,8
  • Αρβανίτη Σμ., «Το κάστρο του Παραλίου Άστρους Κυνουρίας. Πρώτες παρατηρήσεις», Πρακτικά του Ζ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών (Πύργος- Γαστούνη-Αμαλιάδα, 11-17 Σεπτεμβρίου 2005), τ. Δ΄, Βυζάντιον-Συμπληρώματα,  Πελοποννησιακά, Παράρτημα 27 (2007), 385-410

Βιβλιογραφία ,  Εστέλλα, κάστρο – mobileContent – eCastles (culture.gr)

  • Καρποδίνη Ε., Κάστρα της Πελοποννήσου, Αθήνα 1993, 242-243
  • Μπάλλας Α., «Κάστρα της Κυνουρίας. Επισκόπηση των μεσαιωνικών κάστρων της Τσακωνιάς», Πελοποννησιακά ΚΣΤ΄ (2001-2002), 208-210
  • Κουσκουνάς Ι., «Η ίδρυση του φρουρίου ¨Άστρους¨», Θυρεάτις Γη (Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία), Κουσκουνάς Ι. – Χασαπογιάννης Κ. – Κακαβούλιας Ι. (επιμ.), 1981, 168-171
  • Κουσκουνάς Ι., «Το Άστρος και τα γειτονικά μεσαιωνικά φρούρια», Θυρεάτις Γη (Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία), Κουσκουνάς Ι. – Χασαπογιάννης Κ. – Κακαβούλιας Ι. (επιμ.), 1981, 175-177
  • Πέππας Ι., Μεσαιωνικές σελίδες της Αργολίδας, Αρκαδίας, Κορινθίας, Αττικής, Αθήνα 1990, 178, 182-185
  • Ρωμαίος Α., Τοπογραφικά της Φραγκοκρατίας, Πελοποννησιακά Β΄(1957), 23-24
  • Σαραντάκης Π., Αρκαδία: Οι Ακροπόλεις – Τα Κάστρα & Οι πύργοι της σιωπηλά ερείπια μιας δοξασμένης γης, Αθήνα 2006, 152, 155-158
  • Σφηκόπουλος Ι., Τα Μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά, Αθήνα 1968, 199-201
  • Buchon A., Nouvelles recherches historiques sur la principauté française de Morée et ses hautes baronies, v. 1, Paris 1843, 397
  • Buchon A., Recherches historiques sur la principauté francaise de Morée et ses hautes baronies, v. 1, Paris 1845, 65
  • Bees N., «Μνείαι του Άστρους κατά τους μέσους αιώνας», Byzantinische Zeitschrift 17 (1908), 92-105
  • Bon A., La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la Principauté d’Achaïe (1205-1430), Paris 1969, 73, 220, 280, 500, 515-516
  • Hopf Ch., Chroniques gréco-romanes inédites ou peu connues, publiées avec notes et tables généalogiques, Berlin, Weidmann, 1873, 202-203, 205-206
  • Zakythinos A., Le despotat grec de Morée. Histoire politique, Variorum Reprints, London 1975, 164

Βιβλιογραφία, Παράλιο Άστρος – mobileContent – eCastles (culture.gr)

  • Αρβανίτη Σμ., «Το κάστρο του Παραλίου Άστρους Κυνουρίας. Πρώτες παρατηρήσεις», Πρακτικά του Ζ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών (Πύργος- Γαστούνη-Αμαλιάδα, 11-17 Σεπτεμβρίου 2005), τ. Δ΄, Βυζάντιον-Συμπληρώματα, Πελοποννησιακά, Παράρτημα 27 (2007), 385-410
  • Καρποδίνη Ε., Κάστρα της Πελοποννήσου, Αθήνα 1993, 242-243
  • Κουσκουνάς Ι., «Η Χερσόνησος του Παράλιου Άστρους», Θυρεάτις Γη (Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία), Κουσκουνάς Ι. – Χασαπογιάννης Κ. – Κακαβούλιας Ι. (επιμ.), 1981, 121-123
  • Κουσκουνάς Ι., «Το Άστρος και τα γειτονικά μεσαιωνικά φρούρια», Θυρεάτις Γη (Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία), Κουσκουνάς Ι. – Χασαπογιάννης Κ. – Κακαβούλιας Ι. (επιμ.), 1981, 175-177
  • Μπάλλας Α., «Κάστρα της Κυνουρίας. Επισκόπηση των μεσαιωνικών κάστρων της Τσακωνιάς», Πελοποννησιακά ΚΣΤ΄ (2001-2002), 208-209
  • Πέππας Ι., Μεσαιωνικές σελίδες της Αργολίδας, Αρκαδίας, Κορινθίας, Αττικής, Αθήνα 1990, 176-177
  • Σαραντάκης Π., Αρκαδία: Οι Ακροπόλεις – Τα Κάστρα & Οι πύργοι της σιωπηλά ερείπια μιας δοξασμένης γης, Αθήνα 2006, 150-155
  • Σφηκόπουλος Ι., Τα Μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά, Αθήνα 1968, 198
  • Φιλιππίδης Δ., «Κυνουρία», Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική, Πελοπόννησος Α’, τ. 4, Αθήνα 1985, 170-173
  • Bees N. A., «Μνείαι του Άστρους κατά τους μέσους αιώνας», Byzantinische Zeitschrift 17 (1908), 92-105
  • Bon A., La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la Principauté d’Achaïe (1205-1430), Paris 1969, 73, 220, 280, 500, 515-516
  • Zakythinos A. , Le despotat grec de Morée. Histoire politique, Variorum Reprints, London 1975, 78, 164, 166

Ο θαυμασμός του «Ιερού Χώρου» είναι έκδηλος.(1966)

Από την διασπορά Απρίλιος 25,2026

{Copyright (C) 2026. astrosgr.org All Rights Reserved}

astrosgr.org – Γιάννης Κουρόγιωργας

Γιάννης Γρηγ. Κουρόγιωργας, τ. δικηγόρος ,αποφοίτησε από το Λύκειο (γυμνάσιο) Άστρους και σπούδασε στα πανεπιστήμια Νομική  Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών , Wilfrid Laurier University και York University στον Καναδά. Από το 2016 με αναφορές στις δημόσιες αρχές και  παρεμβάσεις  στον ηλεκτρονικό τύπο ασχολείται με την πρόσβαση των αρχαιολογικών χώρων. Με την ενεργό συμμετοχή και συμπαράσταση των ενεργών πολιτών του Άστρους και την αποτελεσματική βοήθεια του  Συνήγορου του Πολίτη το 2018 ανάγκασε το ΥΠΠΟΑ  να ανοίξει  τον «Ιερό Χώρο»  της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων , που ήταν  απερίσκεπτα και αδικαιολόγητα  κλειδοαμπαρωμένος  χωρίς απόφαση από το 2008  και προσωρινά  να ανοίξει το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους που ήταν κλειστό με απόφαση του ΥΠΠΟΑ για την πρόφαση της ρωγμής το 2008. Το 2021  δημιούργησε και διαχειρίζεται τον ιστότοπο  astrosgr.com & astrosgr.org  ,που έχουν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες από την υφήλιο και  έγιναν ένα σημείο αναφοράς για το Άστρος και την Θυρεάτιδα Γη , τα γειτονικά χωριά και το Δήμο Βόρειας Κυνουρίας. Δημιουργήσαμε τους ιστότοπους   astrosgr.com  ,  astrosgr.com/en  & astrosgr.org , για να προβάλλουμε  την Θυρεάτιδα Γή (Θυρέα) και τους γείτονες μας, για να ανοίξουμε το  Αρχαιολογικό  Μουσείο Άστρους  και για να ανοίξουμε  οριστικά και αμετάκλητα τον  «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Προαύλειο της Σχολής Καρυτσιώτη.

 Σημείωση.

Θέλουμε δημόσια να ευχαριστήσουμε τους φίλους μας, Φώτη Τζιβελόπουλο,  Απότουςσυνεργάτες μας astros–kynourianews.gr – Ιστότοπος ειδήσεων/ΜΜΕ  «Αγαπάμε τον Τόπο μας. Προβάλλουμε τις αξίες του», για την άψογο συνεργασία μας και την διαχρονική δέσμευση του να προβάλλει  έξυπνα τον τόπο μας  και το  γείτονα μας στο Άστρος Γιάννη Ν. Καμπύλη, που από την πλούσια βιβλιοθήκη του μας δάνεισε τα βιβλία του Ν.Φλούδα για να τελειώσουμε την ιστορία «της πατρίδας μας», όπως αποκαλούσαν ο Άκουρος και Καρυτσιώτης , το ιστορικόν Άστρος και τον Αγιάννη του Άστρους.

Από, Πρακτικά της Β’ Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, (τόμος 3, σελ 63 ,σελ.87) . ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΤΟΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ Β’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ  & ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Β’ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ ΤΗΝ  ΚΘ’ ΜΑΡΤΙΟΥ, ΑΩΚΓ ΚΑΙ Γ’ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ .

O Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ.Πρωθυπουργός ) , τέσσερις ημέρες μετά την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος σε  επιστολή στις 22 Απριλίου 1823 ,είχε γράψει στο Άστρος την 8ην Απριλίου 1823,  ένα από τα τελευταία έγγραφα που υπογράφει ως πρόεδρος του Εκτελεστικού ανακοινώνει με «ευχάριστο καθήκον» στους ισχυρούς της εποχής , με ευφυέστατο τρόπο , «με τους καλύτερους οιωνούς» , το μεγάλο  γεγονός, υπήρχε «η απελευθερωμένη Ελλάδα,  «η Εθνοσυνέλευση της απελευθερωμένης Ελλάδας συνήλθε στο Άστρος»( Σμαράγδη Ι.Αρνανίτη :2023,  Ἐν Ἄστρει  Ἡ Ἐθνική Δευτέρα τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις, 29 Μαρτίου -18 Απριλίου 1823  , τα γεγονότα – οι πρωταγωνιστές – οι αποφάσεις. Αριστείδης Ν. Χατζής σελ 121).

Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως , “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτζιώτου” . και «Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγκροτήση  εν Άστρει συνέλευσιν »   Διονύσιος Κόκκινος  Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης  (τόμος 3ος Σελίδες 475-476

Από την διασπορά ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ Απρίλιος 20 , 2026

astrosgr.org – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην astrosgr.org – Αρχική  σελίδα

astrosgr.org & astrosgr.com  & astrosgr.com/en

astrosgr.org – Iστορία του Άστρους

astrosgr.org