Δεν υπάρχει κανένας λόγος και καμία δικαιολογία ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Προαύλιο Χώρο της Σχολής Καρυτσιώτη να μην είναι ελεύθερα προσβάσιμα χωρίς περιορισμούς.
Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη στο Ελληνικό έθνος κήρυξε σαν «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον».
Τον Ιούλιο 2008, για λόγους ασφαλείας λόγω του σεισμού. αποφασίστηκε το κλείσιμο του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους, αλλά από υπερβολική ταχύτητα και απερισκεψία , χωρίς απόφαση η ένα αιτιολογημένο έγγραφο από την αρμοδία αρχή του Υπουργείου Πολιτισμού, έκλεισε και ο γειτονικός “Ιερός Χώρος ” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων καιτο Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (πάλι καλά που δεν έκλεισε και η γειτονική πλατεία Καρυτσιώτη) . Ένας υπάλληλος έκλεισε για σχεδόν δέκα χρόνια το “Ιερο Χώρο” γιατί πιθανόν θεωρούσε ότι με αυτό τον τρόπο πρόβαλλε καλύτερα την ποτιστική μας κληρονομιά . Ποιός αρμόδιος θα τολμούσε γραπτά και θεσμικά να αποφασίσει για να κλείσει τον «Ιερό Χώρο» και που θα έβρισκε έστω μια δικαιολογία για να αιτιολογήσει αυτή την απόφαση. O «Iερός Χώρος» της Β” Εθνοσυνέλευσης παρέμεινε κλειστός καταχρηστικά για πολλά χρόνια, χωρίς τις αρμόζουσες διαδικασίες και χωρίς την τήρηση και εφαρμογή των κανονισμών του Υπουργείου Πολιτισμού.
Μετά από εκατοντάδες έγγραφα , τεκμηριωμένες αναφορές, χίλιες σελίδες… στο μισό ΥΠΠΟΑ και Υπουργείο Τουρισμού , «αναθεωρημένα» έγγραφα , και μπροστά στην φανερά πλέον οργισμένη τοπική κοινωνία το ΥΠΠΟΑ αναγκάστηκε να ανοίξει προσωρινά τον “Ιερό Χώρο “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων ,το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη και το Αρχαιολογικό Μουσείου Άστρους.
Την 18-5-2018.…με το έγγραφο Α.Π. ΥΠΠΟA /ΓΔΑΠK /ΕΦΑAΡΚ /218494/158967/1928 …”Η Υπηρεσία μας έχει μεριμνήσει ώστε το Μουσείο να είναι ανοικτό σε συγκεκριμένεςπεριπτώσεις , διαθέτοντας τακτικό φυλακτικό προσωπικό από το Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας .Σας επισυνάπτουμε Δελτίο Τύπου με συγκεκριμένες ημερομηνίες κατά τις οποίες το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρουςθα είναι ανοικτό κατά τους μήνες Μάιο-Αύγουστο 2018. .. κατά συνέπεια ο χώρος της Εθνοσυνέλευσης και ο προαύλιος χώρος του Μουσείου θα είναι ανοικτοί και επισκέψιμοι και το Σαββατοκύριακο από την 1η Ιουνίου 2018. Τέλος η Εφορεία μας , αναμένει την Προκήρυξη του ΑΣΕΠ για μόνιμο φυλακτικό προσωπικό στο Μουσείο Άστρους”…..
Το ΥΠΠΟΑ για τους λόγους του το καλοκαίρι του 2025έκλεισε πάλι προσωρινά το«Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει σχετική απόφαση και αν έχει κοινοποιηθεί στους αρμοδίους. Δεν γνωρίζουμε αν οι αρμόδιοι του δήμου είχαν ειδοποιηθεί σχετικά , μερικοί έλεγαν ο χώρος είναι ανοικτός ….!!!.Στο χώρο δεν υπήρχε σχετική ανακοίνωση. Μετά από μερικές μάταιες επισκέψεις αφού ο χώρος ήταν κλειστός, επικοινωνήσαμε με την ΕΦΑΑΡΚ και ρωτήσαμε γιατί δεν υπάρχει σχετική ανακοίνωση στο χώρο. Αργότερα τοποθέτησαν στην είσοδο την παραπάνω ανακοίνωση, «Σας ενημερώνουμε ότι ο χώρος της Β’Εθνοσυνέλευσης θα παραμείνει κλειστός μέχρι τις 31 Οκτωβρίου».
Οι αρχαιολογικοί χώροι ανήκουν στην τοπική κοινωνία και δεν ανήκουν στους διαχειριστές του ΥΠΠΟΑ, που κάθονται σε ένα γραφείο στη Τρίπολη η στην Αθήνα και αποφασίζουν αναιτιολόγητα για κάτι που δεν τους αφορά άμεσα . Η διαχείριση των αρχαιολογικών χώρων πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τους κανονισμούς του ΥΠΠΟΑ. Υπάρχουν δύο βασικές αρχές που είναι κεντρικοί στόχοι του ΥΠΠΟΑ και πρέπει να εκτελούνται αιτιολογημένα σύμφωνα με τους κανονισμούς του .Η προβολή και η διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς .
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το ΥΠΠΟΑ στο συγκεκριμένο θέμα, του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων για δέκα επτά χρόνια ασχολείται αποκλειστικά μόνο για την διαφύλαξη του χώρου,4 τοίχους και μία πινακίδα,και δεν ασχολείται με την προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Πρέπει να τονίσουμε η αρχή διαφύλαξης έχει τελικό στόχο επίσης να γίνει αργότερα η προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς , για το λόγο αυτό γίνεται η διαφύλαξη των μνημείων, για την προβολή. Η προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι αναμφισβήτητα η βασική αρχή και στόχος του ΥΠΠΟΑ.
Στην νέα εποχή αργά η γρήγορα το κράτος θα σταματήσει να φυλάει 4 τοίχους και όλοι πρέπει να καταλάβουμε την νέα πραγματικότητα, πως πρέπει να προσαρμοστούμε ανάλογα και “να κάνουμε ότι μπορούμε” , αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος. Με απλά λόγια ,αν δεν έχουμε χρήματα , πρέπει να αποφασίσουμε αν θα κλειδοαμπαρώσουμε τον Ιερό Χώρο για δέκα η διακόσια χρόνια η θα ανοίξουμε το χώρο χωρίς φύλακες και προϊσταμένους.
Αν για οποιοδήποτε λόγο το ΥΠΠΟΑ κλείσει το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους)ο δημος μας και η κοινότητα Άστρους να ζητήσουν από το ΥΠΠΟΑ να κλειδώσει τα 5-6 μνημεία του Προαυλίου στο υπόγειο της Σχολής η σε άλλο χώρο του δήμου μας και να ανοίξει το χώρο. Είναι παράλογο και μεγάλη κουταμάρα για να δήθεν «προφυλάξουμε» 5 μνημεία , ταυτόχρονα να μην τα βλέπουν οι επισκέπτες μας και να ξεχάσει το χώρο μια γενιά, να κλειδοαμπαρώσουμε το χώρο και να τα ξεχάσουμε όλα.
Ο “Ιερος Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης χωρίζεται με πέτρινο τοίχο ( μάντρα) από το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους ), είναι χωριστός χώρος και επίσης περιτοιχισμένος .Υπάρχει μάλιστα μια μικρή πόρτα μεταξύ τους , όπως είχε προνοήσει σωστά ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης .
Αν πάλι δεν επικρατήσει ο κοινός νους και πρέπει να μένει κλειστό το Προαύλιο της Σχολής, τότε να προστεθεί μια πόρτα ασφαλείας, με πολύ λίγα έξοδα, μεταξύ των δύο χώρων για να προστατεύονται τα μνημεία του Προαυλίου και ταυτόχρονα να ανοίξει ο “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης 24 ώρες την ημέρα. Οι επισκέπτες θα μπορούν να απολαμβάνουν και θα θαυμάζουν την Σχολή Καρυτσιώτη, ( θα είναι σχεδόν εκεί κοντά στη Σχολή ) και αυτό είναι πολύ σημαντικό, μπορεί να γίνει πολύ εύκολα. Αν ο “Ιερό Χώρος» είναι ελεύθερα προσβάσιμος χωρίς περιορισμούς, τότε αναμφισβήτητα προβάλλουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Δεν υπάρχει κανένας λόγοςο «Ιερός Χώρος»να μην είναι ελεύθερα προσβάσιμος χωρίς περιορισμούς. Αν ανοίξει ο ο «Ιερός Χώρος» χωρίς περιορισμούς ,θα έχουμε σχεδόν ανοίξει το μουσείο, τα οφέλη της τοπικής κοινωνίας και του δήμου μας θα είναι καταλυτικά. .
Το ΥΠΠΟΑ αργά η γρήγορα πρέπει να εξετάσει από μηδενική βάση την πρόσβαση στους τρεις χωριστούς χώρους το κτήριο τηςΣχολής Καρυτσιώτη, το Προαύλιο Χώροτη Σχολής και τον γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, για να προβάλλει καλύτερα την πολιτιστική μας κληρονομιά.
DCIM\101MEDIA\DJI_0187.JPG
Το κτήριο τηςΣχολής Καρυτσιώτη,( όχι το μνημεία του μουσείου) , το Προαύλιο τη Σχολής (στην γαλάζια γραμμή) και ο χωριστός γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων (στην κίτρινη γραμμή) εíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός, είναι «διατηρητέον ιστορικόν μνημείον», «ιστορικό τόπος», «αρχαιολογικός χώρος» και είναι «μουσείο από μόνος του» .Πρέπει να γίνουν αμέσως προσβάσιμα στους επισκέπτες χωρίς περιορισμούς και χωρίς άλλες δικαιολογίες ,για να προβάλλουμε επιτέλους την πολιτιστική μας κληρονομιά και να δούμε τελικά κάποτε το ΥΠΠΟΑ να κάνει την δουλειά του.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους είναι άλλο διαφορετικό θέμα, παραμένει αδικαιολόγητα κλειστό, θα μελετήσουμε αργότερα τις «μελέτες», « και άλλες μελέτες» …..και όλες τις προφάσεις…
Επιμένουμε στα δικά μας … «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν»(ευτυχισμένος όποιος γνωρίζει ιστορία )Ευριπίδης
H ιστορία της «πατρίδας μας»,όπως αποκαλούσαν ο Άκουρος και ο Καρυτσιώτης, το ιστορικόν Άστρος και τον Αγιάννη του Άστρους.
Το ΥΠΠΟΑ στο Άστρος για δέκα επτά χρόνια ασχολείται αποκλειστικά μόνο για την διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και δεν ασχολείται με την βασική αρχή του και τον κεντρικό στόχο του , την προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος και καμία δικαιολογία ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Προαύλιο Χώρο της Σχολής Καρυτσιώτη να μην είναι ελεύθερα προσβάσιμα χωρίς περιορισμούς. Στον «Ιερό Χώρο» δεν υπάρχουν ιστορικά μνημεία.Είναι παράλογο να φυλάσσονται τέσσερι τείχη και μιά πινακίδα.
Στην νέα εποχή αργά η γρήγορα το κράτος θα σταματήσει να φυλάει 4 τοίχους .
Το ΥΠΠΟΑ για δέκα επτά χρόνια ασχολείται αποκλειστικά μόνο για την διαφύλαξη του χώρου, 4 τοίχους και μία πινακίδα,και δεν ασχολείται με την προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Αν δεν έχεις μαζέψει ελιές, δεν ξέρεις τι θα πει δουλειά, λένε όσοι ζουν από τη συλλογή και την επεξεργασία αυτού του πολύτιμου καρπού που παίζει πρωταρχικό ρόλο στην ελληνική οικονομία και διατροφή, ενώ είναι συνυφασμένος με την ιστορία του τόπου μας.
Στην Κυνουρία η ελιά ευδοκιμεί και οι ντόπιοι ασχολούνται με την καλλιέργειά της εδώ και αιώνες. Εμείς συναντήσαμε τον κ. Ευάγγελο Πετρόπουλο, ο οποίος έχει δημιουργήσει στο Κορακοβούνι το Μουσείο της Ελιάς, στον χώρο ενός παλιού ελαιοτριβείου που έχει μια μακρά και ξεχωριστή ιστορία.
Ο κ. Πετρόπουλος μάς ξενάγησε στο φροντισμένο μουσείο και μας εξήγησε όλη τη διαδικασία της παραγωγής ελαιολάδου.
Το ελαιοτριβείο αυτό, όπως μας είπε, λειτούργησε από το 1884 έως και το 1920. Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε μια κοινοπραξία και το ελαιοτριβείο υποστηρίχθηκε μηχανικά, με τη μηχανή Deutsch, 25 hp, με μονό παράλληλο πιστόνι.
Πριν από το 1920, δεν υπήρχε κανενός είδους μηχανή ή μηχανική υποστήριξη στην παραγωγή ελαιολάδου, παρά μόνο ένα άλογο και οι εργάτες.
Η ελιά: Ένας αρχαίος καρπός
Η ελιά ήταν το σύμβολο της Ελλάδας στην αρχαιότητα και το ελαιόλαδο χρησιμοποιούνταν όχι μόνο για τις θρεπτικές του αξίες αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Μεταξύ του 7ου και του 3ου αιώνα π.Χ. αρχαίοι φιλόσοφοι, φυσικοί και ιστορικοί κατέγραψαν τις βοτανικές του ιδιότητες. Η συμβολική σημασία της ελιάς όπως και η κοινωνική και οικονομική αξία του ελαιόλαδου διείσδυσε σε όλους τους τομείς της ζωής κατά την αρχαιότητα. Το κλαδί της ελιάς ήταν το βραβείο στους Ολυμπιακούς αγώνες, από το 776 π.Χ. και συμβόλιζε την ειρήνη και την υποχρεωτική ανακωχή στην αρχαιότητα, σε όλο τον κόσμο, κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Η τιμή για τους νικητές στους Παναθηναϊκούς Αγώνες, που λάμβαναν χώρα κάθε τέσσερα χρόνια στην Αθήνα για να τιμήσουν την Θεά Αθηνά, την Προστάτιδα της πόλης, ήταν αμφορείς γεμάτοι με ελαιόλαδο…
Η παραγωγή ελαιόλαδου στις Ελληνικές περιοχές κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής εποχής συνεχίστηκε και η Αυτοκρατορία έκανε την μεγαλύτερη εξαγωγή λαδιού στον κόσμο. Ένα μεγάλο μέρος από την συνολική παραγωγή εκείνη την εποχή προερχόταν από ελαιώνες που υπήρχαν στα Χριστιανικά μοναστήρια. Η παραγωγή του ελαιόλαδου στην Ελλάδα δεν επηρεάστηκε από την πτώση της Κωνσταντινούπολης στα Οθωμανικά στρατεύματα και το τέλος της Βυζαντινής εποχής. Το δένδρο και το λάδι, εκείνη την εποχή, είχε καταλάβει ένα σημαντικό μέρος στην τελετουργία της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας. Ήταν σύμβολα αγάπης και ειρήνης, και ένα σημαντικό κομμάτι σε διάφορες τελετές, όπως στο βάπτισμα μέχρι και στις λάμπες που χρησιμοποιούσαν στις εκκλησίες όπως επίσης και τα μικρά εικονοστάσια που υπάρχουν σε κάθε Ελληνικό σπίτι. Η ελιά και οι καρποί της παίζουν ακόμη και σήμερα έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνική κουλτούρα της χώρας όπως και στην οικονομική ζωή της.
Στις γεωργικές περιοχές της χώρας, μία ελιά φυτεύεται όταν γεννιέται ένα νέο παιδί. Η ελιά και το παιδί θα μεγαλώσουν ταυτόχρονα. Όταν το παιδί ξεκινάει το σχολείο, στην ηλικία των 6 ετών, η ελιά είναι έτοιμη να καρποφορήσει. Η ελιά θα μεγαλώσει με την οικογένεια, θα επιζήσει και θα βρίσκεται εκεί πολλές γενιές αργότερα για να θυμίζει την συνέχιση και την εξέλιξη της ζωής.Υπολογίζεται ότι σήμερα υπάρχουν γύρω στα 800 εκατομμύρια ελαιόδενδρα στον κόσμο με τη συντριπτική πλειοψηφία τους, στις μεσογειακές χώρες. Η φυσιολογική διάρκεια ζωής ενός ελαιόδενδρου είναι 300 έως 600 χρόνια. Υπάρχουν ελιές με ηλικία που ξεπερνά τα 1.000 χρόνια και περισσότερες από 70 ποικιλίες ελαιόδενδρων στον κόσμο.
Στο διακρινόμενο παλαιό κτήριο του αγροκηπίου Καρυτσιώτη στο Άστρος, το 1959 ο αρχαίος Έλληνας και αείμνηστος καθηγητής μας Κυριάκος (Κούλης ) Χασαπογιάννης στέγασε για πρώτη φορά το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους.
Η Σχολή Καρυτσιώτητου Αγιάννη (1798 μέχρι το 1826) και περισσότερο το παράρτημα της Σχολής του Αγιάννη στο Άστρος ( 1805 μέχρι το 1971), έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες και οι Αστρεινοί με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι «καλαμαράδες» να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις «έξυπνες» προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη, «ο οποίος ουδέποτε λησμόνησε την ιδιαίτερη πατρίδα του, και ίδρυσε σε αυτήν σχολείο με δικές του δαπάνες, για να ανακτήσει η νεότητα του τόπου και των γύρω περιοχών την πατροπαράδοτη αρετή» .Οι χιλιάδες απόφοιτοι της Σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος «έφαγαν» κυριολεκτικά με τα άρβυλα τους τα σκαλοπάτια της σχολής και αποκαλούντο «καλαμαράδες» (έγραφαν με το καλαμάρι, και ήξεραν γράμματα …, δηλαδή ήταν μορφωμένοι) , και προσέφεραν πολλά στο έθνος.
Επέτειος 25ης Μαρτίου 1946. Καθηγητές και μαθητές του Γυμνασίου Άστρους απαθανατίζονται στο προαύλιο του σχολείου λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση από τη Γερμανική κατοχή. Αναγνωρίζονται από αριστερά οι καθηγητές Ιωαν. Σιούτος, Κων. Καλλίτσης, Νικ.Φλούδας, Κυρ. Χασαπογιάννης, … Στην άκρη δεξιά της φωτογραφίας ο επιστάτης του σχολείου Στράτης Πενταφρόνιμος.Η φωτογραφία από το αρχείο του Kostas Pentafronimos
Καθηγητές του Γυμνασίου Άστρους τη δεκαετία του ‘40. Από αριστερά 2ος Παν. Ταλλιαδώρος, 3ος Κυρ. Χασαπογιάννης, 4ος Νικ. Φλούδας, 5ος Ιωαν. Κουσκουνάς, 6ος Κων. Καλλίτσης, 7ος Ιωαν. Πενταφρόνιμος. Η φωτογραφία από το αρχείο της οικογένειας Ιωαν. Πενταφρόνιμου.
Επέτειος 25ης Μαρτίου στα χρόνια του ΄50. Από το αρχείο της οικογένειας Κορδογιάννη.
Μαθητές και μαθήτριες ντυμένοι όμορφα για την γιορτή της 25ης Μαρτίου την δεκαετία του 1950 μροστά στο τότε γυμνάσιο Άστρους στη σχολή Καρυτσιώτη, σήμερα Αρχαιλογικό Μουσείο Άστρους .Διακρίνεται καθιστός στη μέση μπροστά ο φιλόλογος Ιωάννης Αρβανίτης ( δεν τον πρόφτασα είχε φύγει για Κωνσταντινούπολη η Γαλλία )και πίσω του όρθιος και ο ψηλότερος ο σεβαστός καθηγητής μας μαθηματικός Λάμπρος Κορδογιάννης. πού αν και ήταν αυστηρός για πολλούς στη βαθμολογία (το 10 και 12 σύννεφο…)
Η Σχολή Καρυτσιώτηήταν το Λύκειο Άστρους το 1967.
Η Σχολή Καρυτσιώτη στο Άστρος λειτούργησε για πολλά χρόνια σαν δημόσιο σχολείο από το 1805-1971 . Έκλεισε το 1971 και το 1985 στέγασε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους .Η παραπάνω φωτογραφία είναι το 1967 με μαθητές της τελευταίας τάξης και τον επιστάτη (κτύπαγε το κουδούνι ) του Λυκείου Άστρους.
Από τη Σχολή Καρυτσιώτη πέρασαν χιλιάδες μαθητές που με τα άρβυλα τους «έφαγαν» τα σκαλοπάτια του κτηρίου, που ένας ανόητος υπάλληλος…. αντικατάστησε με καινούργια μάρμαρα , γιατί δεν ήξερε και «ούτε υπήρχε άλλος τρόπος» να διατηρήσει την ιστορία μας και την ασφάλεια των επισκεπτών
Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους (1959)
Στην παραπάνω φωτογραφία διακρίνεται η ιστορική και επιβλητική κεντρική είσοδος του αγροκηπίου, αριστερά από τα φοινικόδεντρα, από εδώ πέρασαν οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης, στα αριστερά οι δύο σειρές με τις περίπου 20 μουσμουλιές, που δεν καταφέραμε να τις διατηρήσουμε….. και ξεχάστηκαν από τους αρμόδιους, τα τετράγωνα «δρομάκια» με τα λουλούδια και στα δεξιά το κτήριο του αγροκηπίου, που πριν την δεκαετία του 1950 στεγαζότανε ο υπεύθυνος γεωπόνος για το αγροκήπιο και έγινε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους το 1959.
Η ιδέα του μουσείου Άστρους ξεκίνησε και έγινε πραγματικότητα από τον αείμνηστο καθηγητή μας Κυριάκο (Κούλη) Χασαπογιάννη (διακρίνεται στη φωτογαφία το 1966) Το πρώτο μουσείο Άστρουςστεγάστηκε το 1959 στο διώροφο πλίθινο κτήριο του Αγροκηπίου ,που δεν υπάρχει σήμερα, και βρισκόταν στη γωνία του «Αγροκηπίου Καρυτσιώτη », απέναντι από το παλιό σπίτι του Δημητράκη Ευθυμίου , όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία , παλιότερα στέγαζε τον γεωπόνο και τους κηπουρούς του αγροκηπίου. Εδώ έκτισε την ιδέα του Αρχαιολογικό Μουσείου Άστρους .
Το κτήριο του αγροκηπίου όπως ήταν πριν την κατεδάφιση αργότερα απο το 1985,διακρίνεται η επιγραφή Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και τα κάγγελα στα παράθυρα για την ασφάλεια των μνημείων. O «αρχαίος Έλληνας» Κούλης Χασαπογιάννης, κουβαλούσε τα μαρμάρινα αγάλματα με τους συγχωριανούς του χωρικούς και ζήταγε καμιά φορά και την βοήθεια του Πάνου Καμπύλη, που ήταν νεότερος και δυνατότερος, να τα ανεβάσουν στη σκάλα και λόγω της μεγάλης ηλικίας του έπιανε και αυτός δήθεν από μια άκρη για να βοηθήσει. Τα κάγκελα στα παράθυρα για ασφάλεια από τους αρχαιοκαπήλους συνεργάτες, δεν τα είχε βάλλει ο Καρυτσιώτης ούτε ο γεωπόνος και οι κηπουροί του αγροκηπίου, τα είχε βάλλει με τα χέρια του …ο αείμνηστος καθηγητής μας και τα επιθεωρούσε κάθε φορά που άνοιγε του Μουσείο Άστρους.
Όταν μετά από περίπου 40 χρόνια διδασκαλίας και ξεναγώγισης στο ίδιο τόπο, έγινε επιθεωρητής και έπρεπε να φύγει από το Άστρος για πρώτη φορά και να πάει στη Ρόδο, παρέδωσε συγκινημένος το αγαλματάκι ,(αυτοηδονιζόμενο σάτυρος) «δημόσια» για κάθε ενδεχόμενο, στο άλλο αείμνηστο καθηγητή μας Πάνο Καμπύλη, που έπρεπε να τον επιβεβαιώσει ότι θα το πρόσεχε και θα το έπαιρνε στο σπίτι του. Ο αείμνηστος καθηγητής μας Παναγιώτης (Πάνος) Καμπύλης συνέχισε με το ίδιο και καλύτερο τρόπο να υπηρετεί το μουσείο και τον τόπο.Στο κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος στεγάζεται από το 1985 το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους, που έκλεισε αδικαιολόγητα αρχικά το 2008 με την «πρόφαση της ρωγμής» που αργότερα έγιναν άλλες προφάσεις, «πρόφαση στατικής επάρκειας»…. για να γίνουν αργότερα «μελέτες», «πολλές μελέτες».Ο φίλος και σεβαστός μας καθηγητής Ηλίας Σακαλής, με την αναμφίβολα επίδραση του άλλου αείμνηστου καθηγητού μας Μίμη Σακαλή και του Γεωργίου Σταϊνχάουερ, έφορου αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΑ, έφερε το έργο όπως το ξέρουμε σήμερα με μεγάλη εξυπνάδα και πολλή δουλειά , μετέφερε το Μουσείο Άστρους στη Σχολή Καρυτσιώτη. Πολλοί άλλοι γνωστοί και άγνωστοι συμπατριώτες μας συνέχισαν και συνεχίζουν σήμερα το έργο και την παρακαταθήκη, που άφησε ο «αρχαίος Έλληνας» Κούλης Χασαπογιάννης ,αδιάκοπα όσο μπορούν και αμισθί , όπως έκαναν όλοι οι προηγούμενοι.
DCIM\101MEDIA\DJI_0187.JPG
Το κτήριο τηςΣχολής Καρυτσιώτη,( όχι τα μνημεία του μουσείου) , το Προαύλειοτη Σχολής (μπλε γραμμή) και ο χωριστός γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων (κίτρινη γραμμή) εíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός, είναι «διατηρητέον ιστορικόν μνημείον», «ιστορικό τόπος», «αρχαιολογικός χώρος» και είναι «μουσείο από μόνος του» .Πρέπει να γίνουν αμέσως προσβάσιμα στους επισκέπτες χωρίς περιορισμούς και χωρίς άλλες δικαιολογίες ,για να προβάλλουμε επιτέλους την πολιτιστική μας κληρονομιά και να μην τα ξεχάσουν τα παιδιά μας.
Η Θυρέα ήταν θρύλος τουλάχιστον από το 1500 π.χ. η νωρίτερα αφού οι Δαναοί είχαν εγκατασταθεί στο Άργος από το 2,800-2000 και από τους Δαναούς προέρχονται οι Θυρεάτες, που οι Δαναοί λογικά ήρθαν στη Θυρέα τουλάχιστον πριν το 2,000, σίγουραη Θυρέαήταν θρύλος πολύ πριν το Τρωϊκό πόλεμο (1250-1240 π.χ.). «Θυρέας Όμηρος μεν ουκ ωνόμασεν, οι δ’ άλλοι θρυλούσι» Στράβων 376 (Θυεράτις Γη σελ 23).
Ως προς το τοπωνύμιο «Θυρέα», οφείλει την προέλευσή του στο ότι η περιοχή αποτελούσε τη δίοδο ή θύρα επικοινωνίας και μετάβασης από το Κράτος του Άργους στο Κράτος της Σπάρτης και τανάπαλιν (Θουκυδίδης, Β΄ 27). Το φυσικό μάλιστα όριο, κατά τον Ευριπίδη (Ηλ. 410-2), ήταν ο «Ταναός», δηλαδή ο σημερινός χείμαρρος Τάνος.
Αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη ,η Θυρέαπήρε το όνομα από τον Θυρεάτη η Θυραιάτη η Θυραίο , έγγονο του Πελασγού.
«Η Θυρέα εν τη Αργολίδι γη και ο Θυρεάτης καλούμενος κόλπος από του Θυραιάτα * τούτου τα ονόματα εσχήκασι» Παυσανίας VIII ,3,3)(*από Θυρεάτης η Θυραιάτης η Θυραίος , ήταν γυιός του Λυκάονος, αρχαίου βασιλιά της Αρκαδίας , γιού του Πελασγού) (Θυεράτις Γη σελ 25).
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ Ἱστορίαι V.41.2 «Η Κυνουρία γη έχει εν αυτή Θυρέαν και Ανθήνην πόλιν,νέμονται δε αυτήν Λακεδαιμόνιοι».[2.27.2] “ἐκπεσοῦσι δὲ τοῖς Αἰγινήταις οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔδοσαν Θυρέανοἰκεῖν καὶ τὴν γῆν νέμεσθαι , ἡδὲΘυρεᾶτιςγῆμεθορία τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ᾽ ἐσπάρησαν κατὰ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα».
Οι Αιγινήτες στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου καταδιώχθηκαν από την πατρίδα τους από τους Αθηναίους και διασκωρπήθηκαν όπου μπορούσαν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μερικοί εγκαταστάθηκαν στην Θυρέα, που τους παραχώρησαν οι Λακεδαιμόνιοι, και άρχισαν να οχυρώνονται στη σημερινή τοποθεσία του λιμανιού του Αγίου Ανδρέα στην αρχαία πόλη Ανθήνη,( όπως αναφέρει ο Παυσανίας), γιατί γνώριζαν τους Αθηναίους. Αλλά το 424 π.χ. ο Αθηναίος στρατηγός Νικίας τους καταδίωξε πάλι και οι Αιγινήτες κατέφυγαν στην γειτονική οχυρωμένη αρχαία πόλη Θυρέα, εγκαταλείποντας τα οχυρά και μισοτελειωμένα τείχη. Ο Νικίας κατεύκασε την αρχαία πόλη Θυρέα για να εξοντώσει τους Αιγινήτες.
Μερικοί Αιγινήτες, αφού δεν είχαν πατρίδα, κατέφυγαν στα βουνά και μερικοί εγκαταστάθηκαν στον Πλάτανο και στο Αγιάννη. Υπάρχει η εκδοχή ο Αγιάννης πήρε το όνομα από τους Αγιαννίτες , που προήλθε από τους Αιγινήτες.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει χαρακτηριστικά για την αρχαία πόλη Θυρέα, (Θουκυδίδης 4,56,4,57 )«πάση την στρατιά και αιρούσι Θυρέαν. Και την τε πόλιν κατεύκασαν και τον ενόντα εξεπόρθησαν, τους τε Αιγινήτας…».
Η κρατούσα άποψη από την παραπάνω και άλλες αναφορές του Θουκυδίδη , το άστυ (η πόλη) Θυρέα βρισκόταν αναμφισβήτητα στα ενδότερα του κάμπου της Θυρεατικής Γης η Θυρέαςκαι η«άνω πόλις εν η ώκουν»Θυρέα ήταν στο Ελληνικό η Τειχιό.
Από τη τοποθεσία της αρχαίας πόλη Θυρέας ,συμπεραίνουμε στην αρχαιότητα οι κάτοικοι στην περιοχή κατοικούσαν στα ενδότερα φαίνεται πιθανά για λόγους υγείας απέφευγαν τα έλη, γιατί η γη δεν ήταν καλλιεργήσιμη γύρω από τα έλη και προτιμούσαν τις βουνοπλαγιές ,που επίσης ήταν μακριά από τους πειρατές.
Η πόλη Θυρέαήταν διμερής, γιατί επίσης υπήρχε και η άνω πόλη στη περιοχή του Ελληνικού η Τειχιό. Ο Θουκυδίδης αναφέρει την πόλη Θυρέα στα ενδότερα του κάμπου Θυρέας αλλά και την«άνω πόλις εν η ώκουν». Συμπεραίνομε από την έμφαση του μεγάλου ιστορικού «εν η ώκουν»ότι οι κάτοικοιγια τους λόγους τους πρωταρχικά κατοικούσαν στην άνω πόλη. Η«άνω πόλη» Θυρέα ήταν στο Ελληνικό η Τειχιό μεταξύ Άστρους και Αγιάννη.
Σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το σημερινό Άστρος, στην περιοχή ΕλληνικόηΤειχιό , πιθανόταταεδώήτανηεπάνωπόλητηςΘυρέας ,υπήρχε Ναός αφιερωμένος στο Θεό Απόλλωνα τον οποίο λάτρευαν ιδιαίτερα οι Κυνούριοι. Στη θέση αυτή σήμερα βρίσκονται ερείπια αρχαίας πόλης του 5ου έως 3ου π.χ. αιώνα κατά τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων.
ΑπότοΔήμομας
«Σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων από το Άστρος στην κορυφή του λόφου πάνω από τις στροφές «κοδέλες » σε λίγη απόσταση από τον ανηφορικό δρόμο προς τον Αγιάννη βρίσκεται τοΕλληνικόηΤειχιό,από εκεί η θέα της Θυρεάτιδας Γης και του Αργολικού κόλπου είναι εξαιρετική. Στο σημείο υπάρχει επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας που οδηγεί σε αγροτικό δρόμο και μετά από 2 χιλιόμετρα φθάνει ο επισκέπτης σε ένα πλάτωμα, που αποτελεί την αρχή 15λεπτης πορείας που οδηγεί στην κορυφή ενός λόφου, του Τειχιού ή Ελληνικού. Εδώ αντικρίζει κανείς τα ερείπια του αρχαίου ιερού ναού του Θεού Απόλλωνα, ερείπια τειχών, οικοδομημάτων και υπόγειων δεξαμενών καιλειψάνωντηςΆνωΘυρέαςή για κάποιους άλλους της Νηρηίδας».
Από την αρχαία πόλη Θυρέα πήρε το όνομα η περιοχή Θυρεάτις Γη η περιοχή Θυρέα. Το ιστορικόν Άστρος είναι συνέχεια της αρχαίας πόλης Θυρέας.
Το Άστρος Κυνουρίαςβρίσκεται στη δυτική παραλία του Αργολικού ,εκεί που στο παραπάνω χάρτη διακρίνεταιη αρχαία πόλη Θυρέα (Τhyrea)καιεκεί που ήταναργότερατο πόλισμα Άστρον, νότια από την πρώτη πόλη της Ευρώπης το ιστορικό Άργος και την έδρα του Μυκηναϊκού πολιτισμού Μυκήνες.
Η Ανθήνη
Η κρατούσα άποψη , από αναφορά του Παυσανία, είναι οι Αιγινητες έκτιναν το τείχη στην αρχαία πόλη Ανθήνη , που βρισκόταν κοντά στο σημερινό λιμάνι του ‘Αγιου Ανδρέα. Δεν γνωρίζουμε άλλες αναφορές απο διακεκριμένους ιστορικούς μελετητές σαν τον Παυσανία. Παυσανίας [38.6] ἀπὸ δὲ τῶν πολυανδρίων ἰόντι Ἀνθήνη τέ ἐστιν, [ἐς] ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα κώμη Νηρίς, τρίτη δὲ Εὔα μεγίστη τῶν κωμῶν:» Επάνω σε λόφο γνωστό ως «νησί του Άγιου Ανδρέα» βρίσκονται τα λείψανα της οχύρωσης του οικισμού, κυκλώπειου τύπου, τα οποία είναι διακριτά στη βόρεια πλευρά του λόφου. Τμήματα σώζονται επίσης από τον εξωτερικό οχυρωματικό περίβολο, με πύργους που χρονολογούνται κατά τον 5ο με 4ο αιώνα π.Χ.[3]
Από, Βικιπαίδεια , «Η Ανθήνη ήταν αρχαία πόλη κοντά στη σημερινή κωμόπολη του Άστρους.[1] Βρίσκεται στα όρια της πεδιάδας της Θυρεάτιδος, στην παραλία του Αγίου Ανδρέα και σε απόσταση 3 χλμ από τον οικισμό.[2] Επάνω σε λόφο γνωστό ως «νησί του Άγιου Ανδρέα» βρίσκονται τα λείψανα της οχύρωσης του οικισμού, κυκλώπειου τύπου, τα οποία είναι διακριτά στη βόρεια πλευρά του λόφου. Τμήματα σώζονται επίσης από τον εξωτερικό οχυρωματικό περίβολο, με πύργους που χρονολογούνται κατά τον 5ο με 4ο αιώνα π.Χ.[3]
Ο οικισμός μετέπειτα μεταφέρθηκε πιο χαμηλά προς τη θάλασσα, όπου σήμερα υπάρχουν ερείπια από την υστερορωμαϊκή εποχή καθώς και συμπληρωματική οχύρωση που προστέθηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Τέλος στην ευρύτερη περιοχή και σε μικρή απόσταση, στο σημερινό Βρασιάτη ποταμό, υπάρχει παλαιό λιθόκτιστο γεφύρι τοξωτού τύπου, το οποίο είναι ημικατεστραμμένο».
ΟΠαυσανίας αναφέρει οι Αιγινήτες κατοικούσαν στην Ανθήνη, «Ἀνθήνη τέ ἐστιν, [ἐς] ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν»Παυσανίας , Ελλάδος περιήγησις /Κορινθιακά.
Υπάρχει και η αναφορά , οι Αιγινήτες άρχισαν να οχυρώνονται στη σημερινή χερσόνησο του Παραλίου Άστρους, αλλά δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν για αυτό πειστικές αναφορές από διακεκριμένους ιστοριογράφους και τεκμήρια .
ΤαΠυράμια
Το κάστρο Εστέλλα, «Castiello la Estella» Κάστρο του Άστρους , στον Αγιάννη ,διακρίνεται σαν πραγματική πυραμίδα και μακρυνό αστέρι «επάνω εις τα όρη » suso en law montanyas , όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μορέως. Στο βάθος ευθεία ο Αργολικός και στο κέντρο στο μικρό λόφο είναι το «νησί» που είναι το Κάστρο Παραλίου Άστρους . Είναι αυτονόητο, ποτέ και πουθενά δύο γειτονικά κάστρα δεν είχαν το ίδιο όνομα . Τεκμηριωμένα το Castiello la Estella» Κάστρο του Άστρους βρίσκεται στον Αγιάννη και δεν υπαρχει άλλο γειτονικό κάστρο με το όνομα Εστέλλα,η Κάστρου του Άστρους, τελεία και πάβλα. Οι φωτογραφίες από το φίλο και γείτονα μας στη παλιά “μητρόπολη του Αγιάννη Σουληνάρι” Θόδωρο Μαγκλή
Η πυραμίδα του Ελληνικού
Μερικοί αναφέρουν στη αρχαιότητα στη σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους υπήρχαν πιθανάταΠυράμια και οι Απόβαθμοι, και προσθέτουν η ονομασία Πυράμια προήλθε από το “αστεροειδές” η πυραμίδας σχήμα της χερσονήσου……όπως β από διάφορες μεριές παραπανω ,βέβαια με λίγη φαντασία…βλέπουν “αστέρια και πυραμίδες…. ,..σε σύγκριση με την πραγματική πυραμίδα παραπάνω του Κάστρου Εστέλλα στον Αγιάννη.
Σε σχετική αναφορά ο Πλούταρχος αναφέρει τα Πυράμια ήταν «πυραμίδα τινά, ίσως μνημείο», σαν εκείνη την μικρή πυραμίδα στο Λιγουριό της Αργολίδας, που ήταν οίκισμα . Στην χερσόνησο του Παραλίου Άστρους δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα μνημεία και οικίσματα, σαν τις αρκετές υπάρχουσες μέχρι σήμερα πυραμίδες της Αργολίδας.
«….ότε κατά πρώτον ο Δαναός απέβη εις την χώρα αυτών κατά τα Πυράμια της Θυρεάτιδας (1) εν ω επορεύετο προς το Άργος» (1): Ο Δαναός ήλθεν εξ’ Αιγύπτου και εκυρίευσεν, ώκισε και εξεπολίτισε το Άργος. Η Θυρεάτις είναι χώρα της Αργολίδος προς την Λακωνικήν, κατά την παραλίαν. Τα δε Πυράμια φαίνεται εκ του ονόματος ότιείχε κατά την αρχαιότητα πυραμίδα τινά, ίσως μνημείο της Αιγυπτιακής εκείνης αποβάσεως.Τοιαύτη μικρά πυραμίς σώζεταιμέχρι τούδε και αλλαχού της Αργολίδος ,κατά την Λίσσαν, το Λιγουριόν.»
Στην Ελλάδα η γνωστότερη πυραμίδα είναι η «πυραμίδα του Ελληνικού». Βρίσκεται στο σημερινό χωριό Ελληνικό, κοντά στον δρόμο που συνέδεε στην αρχαιότητα το Άργος με την Τεγέα.
Η πυραμίδα αυτή δεν περιγράφεται από τον περιηγητή Παυσανία (ο Παυσανίας ήταν από την ελληνική αποικία Μαγνησία της Μ. Ασίας και έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ.). Είναι παράδοξο το γεγονός ότι ο Παυσανίας αναφέρεται σε άλλη πυραμίδα της Αργολίδος, λίγο έξω από το σημερινό Λυγουριό……….
Ο Παυσανίας δεν αναφέρει την πυραμίδα, αλλά σημειώνει πως στην περιοχή υπήρχαν «πολυάνδρια», δηλαδή ομαδικοί τάφοι. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι δεν αναφέρεται στην πυραμίδα γιατί την εντάσσει στους τάφους. Με άλλα λόγια, η πυραμίδα ήταν τάφος. Άλλωστε και στην αρχαία Αίγυπτο οι πυραμίδες ήταν τύμβοι των Φαραώ.
Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα χρησιμοποιείτο για να στέλνουν μηνύματα με σήματα φωτιάς σε απομακρυσμένα σημεία. Δηλαδή την χρησιμοποιούσαν ως επικοινωνιακό κέντρο. Αυτό σίγουρα θα ήταν χρήσιμο σε περιόδους πολέμου.
Κατά άλλους μελετητές, η πυραμίδα ίσως ήταν ένα αστρονομικό παρατηρητήριο. Ο Αμερικανός αρχαιολόγος L. E. Lord υποστήριξε ότι η πυραμίδα ήταν ένα μικρό φρούριο, ενώ ο Β. Κατσιαδράμης υποστήριξε ότι ήταν ένας μικρός βωμός όπου γίνονταν θυσίες (φυσικά ζώων, αφού στην αρχαία Ελλάδα δεν γίνονταν ανθρωποθυσίες)
Η Πυραμίδα του Λυγουριού
Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αραχναίο (από Άργος προς Επίδαυρο) με διαστάσεις 14×12 μέτρα περίπου.Έχει χρονολογηθεί (με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας) στο 2100 π.Χ.Ο Παυσανίας δεν αναφέρει τίποτα για το κτίσμα και η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από την “Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στον Μοριά”.
Οι πρώτες ανασκαφές διενεργήθηκαν στις 9 – 18 Δεκεμβρίου του 1936 και στις 1 – 9 Αυγούστου του 1937 υπό την διεύθυνση του Αμερικανού αρχαιολόγου Ρ. Σκράντον. Οι διαστάσεις της πυραμίδας του Λιγουριού δείχνουν καθαρά την ομοιότητα σε τύπο και πιθανώς σε χρήση, με την πυραμίδα του Ελληνικού.
Η πυραμίδα σήμερα είναι σχεδόν ισοπεδωμένη. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία δεξιά, ελάχιστες πέτρες έχουν μείνει στην θέση τους για να δείχνουν το αρχιτεκτονικό της σχήμα……
Οι Απόβαθμοι
Απόβαθμοι σημαίνει σημείο αποβάσεως στη στεριά από την θάλασσα.
Ο Παυσανίας αναφέρει οι Απόβαθμοι ήταν μεταξύ Λέρνης και Τημενίου, κοντά στο μνημείο του Ποσειδώνος .
Οι αναγνώστες βλέποντας το χάρτη παραπάνω και τις υπάρχουσες αναφορές για τους Απόβαθμους του Δαναού ,που πήγαινε στο Άργος, θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα
Με τις οδηγίες της θεάς Αθηνάς ναυπήγησε ένα πλοίο με πενήντα κουπιά, την πεντηκόντορο (πενηντάκωπο), έβαλε καθεμιά από τις κόρες του να τραβάει ένα κουπί, ανοίχτηκαν στη θάλασσα για το Άργος και μετά από πολλές ημέρες στη θάλασσα έφτασαν στη Λίνδο της Ρόδου, αποικία των Αργείων. Εκεί ο Δαναός αφιέρωσε άγαλμα στην Αθηνά μέσα σε ναό που έχτισαν οι Δαναΐδες. Λένε μάλιστα ότι τρεις από τις κόρες του πέθαναν κατά την παραμονή τους στο νησί και τα ονόματα τους πήραν οι πόλεις Λίνδος, Ιαλυσός και Κάμειρος. Από τη Ρόδο ο Δαναός και οι υπόλοιπες κόρες του σαλπάρισαν για την Πελοπόννησο και αποβιβάστηκαν στο χωριό Απόβαθμοι, το σημερινό Κιβέρι, κοντά στη Λέρνη. Έτσι εκπληρώθηκε μια προφητεία που είχε δώσει ο Προμηθέας στην πρόγονο του, την Ιώ: «Πέμπτη γενιά γυναικεία μετά από τον Έπαφο, με πενήντα κόρες πάλι στο Άργος αθέλητά της θα’ ρθει, για να ξεφύγει γάμο συγγενικό των ξαδέρφων˙ κι αυτοί ξετρελαμένοι από τον πόθο, σαν γεράκια ξοπίσω σε περιστέρες θα ριχτούν κυνηγώντας γάμους αταίριαστους».[2]……. Το πρωί, μόλις ξύπνησαν, συγκεντρώθηκε ο λαός και βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα απρόσμενο θέαμα: Ένας λύκος είχε ορμήσει σε μια αγέλη βοδιών και σκότωσε τον αρχηγό τους ταύρο. Ο Λαός ερμήνευσε ως θεϊκό σημάδι το γεγονός, παραλλήλισε το εισβολέα λύκο με το Δαναό και τον ταύρο αρχηγό της αγέλης με το Βασιλιά Γελάνωρα και αποφάσισαν να δώσουν τη Βασιλεία στο Δαναό. Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, ο Δαναός έγινε βασιλιάς του Άργους, έχτισε την ακρόπολη με τεράστιους λαξευτούς ογκόλιθους, που ονομάσθηκε Λάρισα από την κόρη του βασιλιά Πελασγού, και θεμελίωσε ναό προς τιμή του Λυκείου Απόλλωνος, γιατί πίστευε ότι ο θεός αυτός έστειλε το λύκο εναντίον του κοπαδιού των βοδιών. [3] Η εγκατάσταση του Δαναού και των θυγατέρων του στο Άργος συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του εγχώριου πολιτισμού.Θέσπισαν τελειότερους νόμους για θέματα του κοινωνικού και θρησκευτικού βίου. Έμαθαν στους ντόπιους τη ναυπήγηση νέου τύπου πλοίων, που μπορούσαν να κάνουν μακρινά ταξίδια. Διδάξαν τα γράμματα και την καλλιέργεια των αγρών. Άνοιξαν πηγάδια και με αρδευτικά έργα ξαναζωντάνεψαν την αργείτικη γη. [4] Αύξησαν το φυτικό πλούτο με την καλλιέργεια νέων άγνωστων φυτών, που μετέφεραν από την προηγούμενη πατρίδα τους και η διψασμένη αργολική πεδιάδα πλουτίσθηκε, ώστε να ονομασθεί από τον Όμηρο για τη γονιμότητά της «μαστάρι της γης» (ούθαρ αρούρης). [5] Ο Δαναός έγινε μάλιστα τόσο ισχυρός ηγεμόνας στο Άργος, που όρισε με νόμο οι Αργείοι στο εξής από Πελασγοί να λέγονται Δαναοί. Αργότερα όλοι οι Πελασγοί της Ελλάδας ονομάστηκαν Δαναοί, γι’ αυτό και στα Ομηρικά έπη η ονομασία αυτή συμπεριλαμβάνει το σύνολο των Ελλήνων της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. [6]
Στην Ιλιάδα του Ομήρου οι δυνάμεις που εκστρατεύουν στην Τροία ονομάζονται με τρία διαφορετικά ονόματα: 170 φορές Αργείοι, 148 φορές Δαναοί και 598 φορές Αχαιοί. Αχαιοί ονομάζεται η φυλή που κυριάρχησε πρώτη στα ελληνικά εδάφη γύρω από τις Μυκήνες. Ο όρος Αργείοι προέρχεται από την αρχική πρωτεύουσα των Αχαιών, το Άργος. Το όνομα Δαναοί αποδίδεται στη φυλή που εξουσιάζει στο Άργος και την ευρύτερη Πελοπόννησο. Οι Έλληνες του Τρωικού Πολέμου ήταν μια μικρή αλλά δυνατή φυλή στη Θεσσαλία, στην περιοχή του Πελασγικού Άργους. Στους επόμενους αιώνες ο «Έλληνας» απέκτησε ευρύτερη έννοια συμβολίζοντας όλους τους πολιτισμένους, απέναντι στους «βάρβαρους», που αντιπροσώπευαν τους απολίτιστους.
Δαναός – Βικιπαίδεια Πρώτα προσέγγισαν τη Λίνδο της Ρόδου (αποικία των Αργείων) όπου ο Δαναός ίδρυσε το ιερό της Λινδίας Αθηνάς. Τελικά αποβιβάστηκαν στο χωριό Απόβαθμοι (το σημερινό Κιβέρι του Νομού Αργολίδας) απ’ όπου και ο Δαναός μετέβη στο Άργος. Βασιλιάς του Άργους τότε ήταν ο Γελάνωρας. Σαν έφτασε εκεί, ο Δαναός ζήτησε να του παραδώσουν τον θρόνο, διότι του ανήκε, αφού η προγιαγιά του Ιώ, ήταν κόρη του βασιλιά Ινάχου του Άργους. Οι Αργείοι επιφυλάχθηκαν να απαντήσουν και έθεσαν το θέμα σε δημοψήφισμα. Αλλά ενώ αναμενόταν η απάντηση του λαού, ένας λύκος μπήκε στην πόλη και επιτέθηκε σε ταύρο που ζούσε μέσα σε αυτή. Οι Αργείοι παρακολούθησαν την πάλη των δύο ζώων. Τελικά ο ταύρος νικήθηκε και κατασπαράχτηκε από τον λύκο. Τότε οι κάτοικοι του Άργους, θεώρησαν το αποτέλεσμα οιωνό ευνοϊκό για τον Δαναό και του παραχώρησαν το βασίλειο.
Ο Δαναός πήγαινε και γνώριζε που βρισκόταν το Άργος,φυσικά πέρασε από πολλά σημεία πριν φθάσει στο Άργος και απο το χάρτη φαίνεται το Τημένιο της Αργολιδας είναι το λογικό σημείο απόβασης .
Συμπεραίνουμε από τα παραπάνω η ονομασία Πυράμια προήλθε από μνημείο , οίκισμα και τα Πυράμια ήταν στην Αργολίδα ,πιθανά στη τοποθεσία που βρίσκεται η πυραμίδα του Ελληνικού η του Ληγουριού η στο κοντά στο Τημένιο και οι Απόβαθμοι , βλέποντας το χάρτη και τις υπάρχουσες παραπάνω αναφορές, ήταν από το Κυβέρι μέχρι το Ναύπλιο, πιθανά στο Κυβέρι η κοντά στο Τημένιο της Αργολίδας.
astrosgr.org - Iστορία του Άστρους 